Waar was je al die tijd?

Dat zullen jullie wel denken, ook op Facebook was ik niet te vinden. Ten eerste hebben we het harstikke druk gehad. Ik heb een miskoop gedaan, valt nog mee, bij alles wat ik ongezien gekocht heb. De salontafel, niet echt slecht, maar bij de eetkamer tafel, viel hij wat uit de toon. We hebben de vrouw die de tafels zelf maakt gebeld en gevraagd of ze ook salontafels maakt, zo snel mogelijk. Dat wilde ze en gisteren de tafel opgehaald. Nu zitten we hier weer met een grote salontafel in ons maag. Ik heb een foto gemaakt, nu ga ik hem op marktplaats zetten. Maar het internet, nog steeds waardeloos. Af en toe een paar minuten wifi en dan weer op 3G, geen doen, je zit telkens te kijken als je wat doet, heb ik nog wifi. Dan maar weer naar de kroeg en daar de advertentie plaatsen. We zijn gister de laatste dingen gaan kopen, wasmachine, droger, vrieskasten en een combi magnetron. Op 2 Jan. komen ze alles brengen, dan zijn we klaar op vitrage na. Dat geeft wat problemen, vanwege de lamellen. Als we de lamellen open hebben is het zo kaal, dus er moet nog iets voor het raam. Vandaag zijn we hier 2 weken en die zijn omgevlogen. We hebben wel al 2 weken wind, wij zitten op de bovenste etage, de wind giert hier om ons heen. Tot nog toe hebben we het erg naar ons zin, zelfs Norbert hoor ik niet meuteren , we hebben heel veel regen.

Dit is de miskoop, die gaat op marktplaats.

 

Ik ben zo moe.....

Ik ben zo moe, zo moe, ach waar moet dat toch naar toe. Inmiddels is het donderdag ochtend en vanaf de dag van aankomst zijn we van, na de koffie, tot rond een uur of vijf op pad. Ik had markt plaats in Spanje, afgestruind, om het een en ander te kopen. De meubels, hadden Giel en Marco reeds in het appartement gezet, maar op het moment dat ze er waren, was het donker en er was stroom storing, dus alles stond vol dat we kwamen. Arme jongens, in het donker met zware meubels die heerlijke wenteltrap op. Wij doe dit ook iedere dag, maar onze spullen zijn niet zo zwaar. Rafa vind het hier helemaal leuk, rennen op het grote parkeerterrein. Zo hebben we haar nog nooit gezien, prachtig vind ze de duinen, wel aan de lijn, maar op het strand, los. We staan financiele een beetje op rantsoen, dus met boodschappen doen, letten we goed op. Nor zei gisteren, als we visite krijgen, mag niemand in de koelkast komen. Je word namelijk, verblind door de stickers van 35 procent, ik weet nog, een paar jaar terug, kwamen we op eerste kerstdag aan. Dus wij in de namiddag, naar de supermarkt. Daar liep een mannetje rond met rode stickers, volgen, zei ik tegen Norbert. Dat heeft toen heel veel opgebracht. Het is in de ogen van Norry een beetje achterlijk, maar ook nu hadden we, door de bonus en de procentjes, 18 euro in de zak gestoken. Het is niet ze erg, met ons dat we aan de bedelstaf zitten, zeker niet. Maar voor mij is het een sport. Of ik nou een biefstuk eet of een stukje varkenshaas, maakt mij niet uit. Op dit moment zijn we voor 80 procent tevreden, over de inrichting tot nog toe. Nog een aantal puntjes op de I, en ik ben, ook Norry, tevreden. Je had Norry moeten zien in b.v. De Action, Mien vlug voorop, lijst in haar handjes, Nor een duplo, en tussen al die winkelende huisvrouwen in een stampvolle winkel. Hij heeft het heel goed gedaan, geen enkele keer gezeurd, knap hoor. Aan het einde van de dag, werd zijn lontje behoorlijk korter, maar als we de aankopen eenmaal op zijn plek hadden, begon zijn kale knikkertje weer te glimmen. Je zal maar met zo een vrouw, dit soort dingen moeten doen. Ik heb wel een beetje medelijden met hem. Vandaag, naar de bank, want ik kan niet internet bankieren, omdat je het met een andere computer doet, stelt de iPad vragen, die ik niet kan beantwoorden. Daarna voor Norry, een favorietje, naar de second hand, om te snuffelen, naar dingen, die je eigenlijk niet nodig hebt, maar af en toe toch wel wil hebben. Van de week, had ik net een mand bij Action gekocht voor een kerstboom bij de voordeur, voor 5,95, loop ik bij de 2de hands, mand, 1,25. Het internet, wat hier in huis " aanwezig is" dat is een diep treurige toestand. We zitten dus iedere dag in de kroeg, wij als niet kroegen lopers, om te internetten.

Gisteren moeizaam bloggy

Ik had het gister heel zwaar met mijn blog. Ik wilde van alles schrijven, maar toen dacht ik bij mezelf, oei, eenbeetje oppassen wat je schrijft. Kijk, op ons huis passen ze, maar voor de rest bij de pinken blijven. Zit ik in het vliegtuig te schrijven, zin voor zin, komt er dan iets uit. Nee, dat doe ik niet, en elke keer, oogjes dicht en denken. Natuurlijk levert dat zeker geen lekker lopende blog op. Maar nu gaan alle remmen los. Om 7 uur waren we van huis af gegaan, dat zal wat worden met Rafa. Ze gaat nooit mee ergens naar toe en nu dan, voor haar een wereldreis. We hadden haar thuis al laten wennen aan de bench. Zonder moeite, eerst zonder dak en daarna met dak. In de auto zag het ook wel zitten, prachtig buiten, alles donker en overal zag ze lichtjes branden. Toen op het vliegveld, druk, maar ze bleef kwispelen. Na de koffers afgegeven te hebben, moesten we haar een half uur voor vetrek in de bench afleveren. Wij natuurlijk, eerst een peukie doen, toen Rafa in haar hok, deurtje dicht. Oei dit is nieuw, maar vrolijk naar alles en iedereen kijken.

 

Toen we haar wegbrachten, naar de andere kant van het vliegveld overal, voor, naast en achter langs. Staan we daar, komt er met een hoop lawaai een goederen lift aan vol met grote troep, ook nog een gitaar, daar kan ze lekker op spelen als ze zich verveeld, zegt een Spanjool. Wij haar in de lift in geschoven en met een rotgang pleite. We wilde haar niet horen piepen of janken.

Een vlucht gehad, met 2x behoorlijke luchtzakken, arme Raf. Op Schiphol, gauw een peuki doen, sorry Rob en Hanny, de koffers waren er snel, maar de hond duurde even, zou op speciale band komen. Dus niet, ze kwam, met de lift. Rustig liggend in haar hok. Gelukkig, buiten mocht ze eruit, vrolijk kwispelend, een topdog. Nobert zijn zuster kwam mij,de hond, en de koffers ophalen. Norbert moest op de trein naar Utrecht, om de auto te halen.

Al met al, moesten we nog een paar boodschapjes doen, heel even naar Nancy, die is vandaag jarig, maar we konden niet met Raf, naar binnen want haar kat was ook binnen. Fred zei doe Raf in de schuur, wel een hele grote schuur, met vrachtwagen en machines. Maar wilde we haar niet aandoen, ze had al een dag vol emoties, en wij binnen koffie drinken, Raf in een grote vreemde schuur. Dus toen buiten in de kou even staan te praten. Toen bij Marco de sleutel opgehaald, gas, richting Julianadorp, waar we om 7 uur aankwamen. Dus totaal 12 uur onderweg, maar perfect gegaan. Omdat Marco, Melvin en Giel geen licht hadden toen ze de meubels brachten, konden ze niet anders dan de boel gewoon neerzetten waar plaats was. Een klein beetje orde geschept, bedjes opgemaakt en plat.

 

Afscheid van de vrienden, die naar kou gaan.

We hebben gisteravond een feestje gehad, om iedereen die met de feestdagen naar holanda of een ander vakantieoord gaat gedag te zeggen. Een heerlijke Hollandse hap, om iedereen weer te laten wennen aan de Hollandse kost. Echte snert met vlees en worst. Verrukkelijke bruine bonensoep. Zalige hapjes vooraf en een supertoetje. Natuurlijk weer ouderwets gezellig. Volgens mij weten die Holland gangers niet, wat voor weer we hier krijgen. Het gaat een perfecte week worden, boven de 20 graden, in Holland hebben ze 5 à 6 graden. Toen we gisteravond naar huis gingen was het nog 20 graden.

 

Er was voor de gastvrouw, die blijven ook hier, een echte versierde kerstboom meegenomen, als dank voor het feest dat ze organiseerde. Een feestje binnen hebben we niet vaak, of het nu zomer of winter is, altijd wel op een of andere manier wat te regelen. Nu was alles aan de kant geschoven, 2 statafels met barkrukken, met 20 man en we hadden nog ruimte over. We hebben bedacht, op mijn verjaardag, in februari, gaan we dit ook doen. Het is bij ons wel wat kleiner, maar ik zie het wel zitten.

De kerstboom. Gemaakt van, de bloem, stengel, die uit de agave komt. Ideaal, nooit last van naalden in je huis.

 

Een mooie dag.

Even een kort berichtje, kom net van de oncoloog, alles goed. Mag over een half jaartje terug komen.

Haast alles onder controle.

Het is net of de dagen al korter worden, terwijl ik de laatste nachten meer wakker ben, dan slaap. De verhuizing naar Julianadorp ging voorspoedig, tot ze bij het appartement aan kwamen. Inmiddels 5 uur, dus aarde donker. Wat denk je, de stroom uitgevallen, overal op het hele park. Nu moesten ze in het donker alles, in het donker, naar 2 hoog brenger. Volgens mijn broer is het niet geheel zonder schade gegaan. Jammer, maar het is niet anders. We gaan we frisse moed de kerst tegemoet, zeker is mijn oncoloog morgen, goede berichten heeft. Zoniet, kunnen we ook niets aan doen en gaan we roeien met de riemen die we hebben. Vroeger, dat ik nog een werkend moedertje was, lag ik de hele kerst uitgeput op bed. Gelukkig is die tijd voorbij. Ik verlang er niet naar terug, de concurrentie vandaag de dag, daar kan een bloemist nooit tegen op. Dus op tijd gestopt. Ik zit nu op mijn padje, Erwin is al vanaf 8 uur, het is nu half 11, de computers te reorganiseren, bij Nor zijn nieuwe laptop, en bij mij, dat wil je niet weten, zoveel bende en overspannen programma's. Dan vraagt hij, hoe zit dit en welk wachtwoord heeft dat. Wat is je, weet ik veel. Maar ik heb gelukkig wel alles opgeslagen in Wallet. Wat is dit toch allemaal moeilijk hè? Ik ben natuurlijk zo een verschrikkelijke rommelkont, dus daar heeft hij veel werk aan. Ik denk dat deze blog, behoorlijk rommelig overkomt, maar dat komt door dat ik ook wat rommelig ben.

Wat een mooie krans hè. Ik heb het plaatje bewaard, voor als ik eens een crea bui heb.

 

Is het nu...........

Ik ben werkelijk onverbeterlijk, hoeveel keer Norbert me nu al heeft verteld, hoe ik er achter kan komen of het met een t of een d of met dt is, ik krijg het er niet in. Aan de andere kant je spreekt het precies eender uit. Maar het is natuurlijk wel een beetje dom. Op mij pad zit ook een spel verbeteraar, handig, maar soms ergerlijk. Ik wil altijd snel, snel en dan lees ik het niet na. Zo schreef ik van de week iets over een zakenvrouw, wat denk je wat er later stond, toen ik het terug las, zakenreizen. Wat ook mijn probleem is, dat ik sneller denk, dan dat ik schrijf. Vandaar dat ik de laatste lekker of een heel woord vergeet. Maaaar wat denk je wat ik van de week gelezen heb, dat ik niet de enige ben, maar heel veel schrijvers daar last van hebben. Dat vond ik wel gaaf. Nu ben ik natuurlijk geen schrijver, maar toch........dit moest nog even van mijn hart.

 

Wat bezielt ons allemaal?

Waarom trekken we met ze alle, richting Nederland. Weinig van onze vrienden blijven hier. Vandaar dat er vrijdag maar weer eens een feestje moet komen, al zooo lang niet gehad. ( afgelopen vrijdag, bij Joost en Anita een reuze gezellig feest) Gek hè, we hebben het altijd gezellig, nooit een onvertogen woord van de een of de ander. Dus vrijdag een afscheids feest, voor de gestoorde die de kou op gaan zoeken. We vieren het wel in stijl, erwtensoep en bruine bonen soep. Voor Oudjaar hebben de over blijvers ook een leuk feest in gedachten. Niet schrikken. Oudjaars nacht om 3 uur barbecuen, hallo zeg, om 3 uur s'nachts dan trek ik nooit. Maar wel heel apart. Ik denk, dat we dan de nieuwsjaarsduik in het slangen meer wel kunnen vergeten. En ook betreft daar de restjes opmaken ook. Iedereen zit nog tot zijn nek toe vol. De malloten die weer en wind trotseren, willen natuurlijk, allemaal graag naar de kinderen en de andere Fam. leden. Komt ook, omdat er plotseling een aanbieding van Transavia kwam, een retourtje voor 99 euro. Een paar weken terug, was dat nog tussen de 3 en 4 honderd per persoon. Maar waarom schrijf ik nou wat bezield ons allemaal? Ik zit beneden bij het zwembad, strak blauwe lucht, geen zuchtje wind en op de temperatuur meter in de schaduw, 20 graden!!! Waarom, behalve dan de Fam. en de kinderen, zoeken we de regen, hagel, sneeuw, ijzel enz. op? Het is zo warm dat ik mijn bikini aan kan en dan lekker zonnebaden. Ondertussen doe ik hier beneden de was, dus 2 vliegen in een klap. Wat kan ( en is ) het toch een voorrecht om hier te mogen wonen. Al de ellende, die er in Nederland gaande is,word ik zo moe van. Nu is het hier misschien wel net zo erg, maar je word er hier niet zo mee geconfronteerd, natuurlijk is dat je kop in het zand stoppen, dat weet ik ook wel, maar ik doe dat lekker toch.

Onze Anita, altijd vrolijk, ondanks dat ze weer een jaartje ouder is.

Ik heb het even helemaal gehad.

Ik zit al dagen, te mailen, bellen, internet af te struinen. Afspraken maken, afzeggen auto andere data enz.

ik begrijp hoe de hond zich voelt. Zo voel ik me,nu even ook.

Het probleem is, mijn zoon Marco en broeder Chiel , moeten naar diversen adressen. Maar de mannen werken natuurlijk ook nog.Gisteren was alles rond. Zo, rust. Toen hoorde ik op het weerbericht, hoe het weer vrijdag gaat worden!!! Nou dat kunnen we dan schudden. Ik laat de jongens niet met slecht weer op pad gaan. Weer regelen,met Marco, wanneer kan jij en kan chiel dan ook? Broeder chiel al vanaf gistermiddag niet te bereiken. Toch maar aan de bak gegaan.Eerst de autohuur veranderd, de verkopers allemaal inlichten. Dan komen er nog een zooi andere dingen tussen door. Het ziekte kaartje van Nederland loopt af. Vroeger stuurde ze het op en nu, ik las het net op Spanje forum, dat je het zelf moet aanvragen. Dan duurt het 10 dagen. Dat kan voor mij niet, dan zijn we al weg. Bij de aanvraag, kan je alleen de gegevens invullen en geen vragen stellen. Dan ga je opzoek naar een adres waar de aanvraag heen is gegaan. Bellen, na een kwartier hang je nog. Toen maar een mail naar afdeling info gestuurd en afwachten. Het is wel belangrijk dat je een geldig kaartje hebt.

 

Ik heb er zin an.

Nu ik toch bezig ben, ga ik maar door. Waarschijnlijk gaan we voor de kerst voor een langere periode naar Nederland. We gaan dan naar Julianadorp en willen het appartement een persoonlijk sfeertje geven. Iedereen verklaard ons voor gek. Het ziet er inderdaad nog goed uit, maar een wasmachine en een droger, willen we toch wel. Ligbed eruit en een inloop douche erin. Dat is natuurlijk allemaal niet zo gek. Maar Paula kennende, die gaat weer veel verder en duikt marktplaats op. En dan is het hek van de dam. Je kent het wel en je kent mij. Bieden, af dingen en weer bieden. Te ver gaan en een uur later is het weg. Het is ongelofelijk , zo veel en snel de verkoop op marktplaats gaat. Deze eettafel hebben we gekocht.

ik heb wel veel gekocht, ik wil het hebben staan als we komen, dus de Fam. inschakelen. Marco en Chiel hebben zich aangeboden, nu jok ik, eigenlijk heb ik ze aangesteld als verhuizers. Nor is boos op me, dat ik dat doe. Als we in Nederland hadden gewoond, had ik ze veel meer nodig gehad. Nee, ik zie het niet als, je kan dat best voor me doen. Ik ben heel blij dat ze het willen doen.

Dit is de salontafel. Het is wel een aparte stijl, het heeft wel wat. Marco, wil het busje lenen van zijn zwager, maar ik zit er nu aan te denken, om een grote bus, voor een dag te huren. De hele handel, moet naar 2 hoog, over een hele vervelende draaitrap. ik heb er nog aangedacht om Norbert, een paar dagen naar Nederland te laten gaan, maar voor 2 dagen is het zo duur, dat is geen optie. Misschien dat ze nog iemand kunnen vinden die kan helpen.

Het dressoir voor in de woonkamer. Dit is nog niet alles, als die jongens het zien, haken ze à la minuut af. Ik vind het ook een beetje zielig voor ze en achteraf, voel ik me schuldig. Maar ik kan niet meer terug, alleen met het bovenstaande kastje daar moet ik nog verder mee onderhandelen. Ik heb bewust de dingen in Julianadorp, Schagen, Den Helder, gekocht. Anders moeten ze van hot naar her.

Dit kastje is voor in de hal, gekocht in Juliana dorp. Nu moeten we hersens laten werken, betreft de verdere aankleding. Er moet nu een kleur in. Ik zit te denken aan geel, waarom dat weet ik niet. Toen ik het appartement in Denia ging inrichten, zat ik te denken aan lime groen. Dat was heel moeilijk om aan te komen. Toen, maar nu word je er mee doodgegooid.

Dit is dan de vitrine kast, die moeten we vullen met, weet ik veel. Als je me een uurtje laat darren bij aktion of zo, dan ga ik op een gegeven moment het licht zien. ( arme Norbert) die zegt altijd, ja is goed, ook met het kopen van de meubels, maar door door te gaan, veel centjes verdiend. Alleen de stoelen van de eethoek, daar heb ik een foto van, met tafel. Ik heb dus alleen de stoelen.

Als we alles hebben staan, in de bovenstaande ruimte, denk ik dat een knus geheel gaat worden. ( hoop ik) Ik ben altijd zo een oen, wel, niet, niet,wel. Maar alles is gekocht, dus ophouden met zeuren.

Deze foto moet Erasmus aar ik weet niet hoe. Ik ga ook niets uitdokteren, dan ben ik misschien alles kwijt. Een hoop werk voor niets. Geniet nog maar een keer van de stoelen, wie weet, kom je er wel een keertje op te zitten. Of als de zomer hier te warm word, kan je het appartement in de zomer maanden, per maand huren. Aan de duinen, en 10 min. lopen naar het mooie strand.

Zogenaamd, druk, druk, druk.

Wat een smoes, het is natuurlijk een kwestie van prioriteiten. Maar wel veel moeten doen van de week. We hebben een abonoment op het dokter, ziekenhuis, farmacia gebeuren. Farmacias zijn sinds gister weer open. Maar van de week, overal geweest met de recepten. Als er een open was, stond er een giga rij, dus, ik zoek wel een ander. Mijn urine, was op het lab. weer goed. Mijn arts snapt er niks van, over is het nog niet helemaal. Maar laat maar zitten, als het erger word, ga ik wel weer. Ik ben nu klaar met dat gedokterd. Donderdag door de scan, nuchter komen, om 14.00. Dus ik dacht, ik krijg weer 2 flesjes, die ik op moet drinken. Maar nee, deze keer niet, maar wel aan het infuus. Volgende week, bloed prikken, om 8 uur!!!!! Arme ik. Dan de 13de uitslag van de scan en het bloedonderzoek, of het plekje is gegroeid, wat ze hebben gezien. Zo dat was ik. Nu Norribo, die had de uitslag van de onderzoeken van zijn prostaat, weer wat verhoogd, dus een biopsie. Dat zal volgend jaar wel worden. Dat hoort allemaal bij het ouder worden en dat pikken we dan maar. Ik heb zelfs mijn nagel nog niet laten doen. Met beleid, heb ik door de nagel, op en neer te bewegen, mijn nagel eraf gekregen. De huid eronder, is wat gevoelig, dus even laten rusten. Nu kan ik er volgende week, er een nieuwe op laten zetten. Al is het wel een lekker vingertje, het is mij wijsvinger, dus het tikken op mijn padje gaat heel goed. Maar het is geen gezicht, dus we plakken er weer eentje op. Dat ziet er zo niet uit hè.

 

Hoor de wind giert door de bomen.

Als ik zo de weerberichten uit Nederland volg, is het daar dolle pret. Als we nu in Julianadorp hadden gezeten, zouden we echt even naar zee zijn gelopen, terwijl ik het pannetje erwtensoep al zachtjes had laten pruttelen. De warme chocomelk, slagroom en de Tia Maria alvast klaar had staan. Door de wind in Nederland, is de schotel, van de radio en TV uit gevallen, dus stilte hier in huis. Je hoort alleen het gesnor van de kachel, ja die brand, omdat de woonkamer op het noorden ligt. Maar, misschien, eigenlijk wel zeker, dom, de balkondeur en de slaapkamer deur staat open. De zon schijnt en het is 20 graden.we hadden gisteren, piepspul voor om de waterleidings buizen gekocht. Niet omdat we bang zijn, dat het water bevriest, maar om het warme water eerder boven in huis te krijgen. Er loopt 20 meter aan de buitenkant van het huis, het duurt een eeuw voor we warm water boven hebben. Norbert denkt dat het niet helpt, als dat zo is hebben we 15 euro weggegooid. Van de week sloeg de nagel van mijn wijsvinger dubbel, verder niet opgelet, maar nu is het pijnlijk. Druk ik op mijn nagel, is mijn nagel, als hij normaal kort zou zijn, zeker tot op de helft gescheurd. Gisteren had ik al mijn hele vinger gespalkt, dus geen last, maar dit is natuurlijk zwaar overdreven. Dat spul van de waterleiding was ook wel lekker, maar eveneens over de top. Nu maar om de nagel een stevige pleister en morgen maar even langs de nagelboer. Volgens mij kunnen ze de nagel er niet afhalen. Zo ver is ie gebroken. Een nieuwe gelnagel op mijn huid, word het dan, kan volgens mij ook niet. We zien het wel. Ik zit te wachten op mijn fotostream, Op de foto ik lekker met hond in het zonnetje en wijsvinger, in het kokertje van de waterleiding.

Zoek mijn iPhone.

Ik zit altijd te snuffelen, op zoek naar nieuwe snufjes voor iPhone en iPad. Eigenlijk zit ik al hartstikke vol, met mijn iPhone en iPad, zo erg, dat ik soms door de bomen het bos niet meer zie. Langzamerhand kom ik er ook achter, dat mijn iPad 1,eigenlijk, iets van voor de oorlog gaat worden. Mijn zoon zegt, nu verkopen, als je langer wacht, is hij niks meer waard. Hij heeft hem net verkocht voor 200 euri. Ik zie er tegenop, dat je alles wat er op staat, er af moet halen en moet overzetten. Als we misschien in december naar Nederland gaan dat ik het dan ga doen, met behulp van Marco, als hij tijd heeft ( heeft nooit tijd voor dingen, altijd druk.) Nu wat betreft, zoek mijn iPhone, handig, ik had hem al, nu is hij vernieuwd. Stel mijn telefoon heb ik ergens laten liggen. Ik kom thuis en telefoon weg. Ukkeduk, wat nu? Dan vraag ik aan mijn iPad, waar is mijn telefoon? Dan krijg ik een kaartje in beeld, b.v. Benidorm, daar huist hij. Dan kan ik hem via mijn iPad blokkeren, zelfs alles wissen. Zeer handig. Er zit ook een andere kant aan. Een jongen, was opstap in Amsterdam, de tent ging dicht, hij was een van de laatste, die weg ging. Ziet op de vloer een iPhone liggen. Neemt hem mee, het was al 3 uur, dus morgen wel aan de bak. Hij gaat naar huis, onderweg gaat de iPhone tekeer met allerlei rare geluiden. Toen hij thuis was, belde hij met zijn eigen telefoon, na het opladen, een nummer dat ergens opstond. Spreekt in, morgen ben ik Amsterdam, dan bel ik en spreken we wat af. Nu eerst maar lekker pitten. Na een half uurtje, schrikt hij van schijnwerpers in zijn kamer. Kijkt, staat daar een zooitje politie. Hij in onderbroek naar de deur, wat willen jullie? Jij hebt een telefoon gepikt, meekomen. Om een lang verhaal kort te maken ( het is al lang ) meegenomen, in de cel. Maar na een paar uur, was er een agent, die zijn verhaal geloofde, mocht hij gaan. Terwijl hij maar bleef zeggen, ik heb ingesproken op zijn telefoon. Dit negeerde ze volkomen. Zo zie je maar handige app, maar er zit ook een andere kant aan.

Leon, met mijn iPad op het Fam. weekend.

 

In de aanbieding, crisis prijzen, De Golden Girls.

Kreeg net nog 2 foto's binnen van René, die van nu af dollar tekens in zijn ogen heeft. Hij is de manager van de Golden Girls. Het zijn wel hele leuke foto's, het was ook heel erg leuk.

We hebben gelukkig lekker rustig weer, licht bewolkt, geen wind en 19 graden. We hebben voor een week huurders en dan wil je dat ze mooi weer hebben. Aan de andere kant, een week boeken, in november, dan is het risico heel groot dat het weer tegenvalt. Maar gelukkig is dat nu niet zo.

Zondagavond hadden we geen zin om te koken en we dachten, we gaan naar Scalops in Javea aan de Arenaal. Niet duur, lekker en veel en goedkoop. Staan we daar voor de deur, alle panden geheel leeg. Ze hadden zeker 4 panden met elkaar verbonden en altijd druk. Dit is wel heel triest, ook omdat we daar altijd dozen rode wijn kochten. Wij vonden het een redelijk wijntje, voor, let op, een euro per fles. Toen maar naar de Chinees gegaan, ook altijd goed.

Ria, met de meiden.



We volgen natuurlijk allemaal de moord op Marianne Vaatstra. Nu lees ik iedere dag het blog van Ko van Dijk, nee niet de, het is vaak in zijn verhalen volgens Norbert een grote duimzuigerij. Maar ja, mij kennende, een sensatiebak, lees hem iedere dag en het boeit me. Nu las ik dat ze met Handboeien om gevonden was en met een mes bewerkt. Dat wist ik niet. Dus heeft Jasper het gedaan? Jasper dacht, ik ga lekker even stappen, Handboeien en mes in mijn fietstas, een gezellig avondje. Hier geloof ik niks van. Hij word van alle kanten als dader gezien. Maar er is geen hond, die het over die Handboeien heeft. Ik vind het vreemd, zou het niet weer een tunnelvisie zijn? We hebben een 100 procent DNA match, dus we hebben hem. Ik ben heel benieuwd, wat voor een verklaring er binnenkort komt.

Goudenfeest, met gouden girls bij gouden Piet en Ria.

Gouden Piet en Ria, letterlijk en figuurlijk. Wat een werk hebben ze van dit feest gemaakt. Natuurlijk ook Anita, die haar hart en ziel er in heeft gelegd. Vanaf gisteravond 18.00 tot voor ons tot 24.00, toen begaven mijn pootjes het. En nu doen ze ook veel au. Het was iets teveel voor ze. We hebben BUITEN staan borrelen met live muziek,van Kelly, de ex van Rogier van Bommel, met een gitarist. Daarna naar binnen waar Jeroen en Laura het voorgerecht al neer hadden gezet. Na de toespraakjes en dansjes van de kleinkinderen, aan het overheerlijk eten. Daarvoor hadden we nog een tweede live optreden gehad van 2 Spaanse gitaristen. Er waren er ook een paar in smoking, jammer, we hebben daar niet aan gedacht, anders had Nor ook zijn smoking aangetrokken. Er waren ik denk wel 70 gasten uit alle gaten van Nederland en Spanje. Ria maar aan iedereen zeggen als ze haar flopje kreeg met geld, dit gaat allemaal naar Cuba hoor. Als of ze bang was dat we dit niet goed vonden. Wat een schatten, ze gaan in Januari naar Cuba, het geld naar Fam. brengen naar gezinnen die het arm hebben. Na het eten, van ook een perfect hoofdgerecht, gingen we weer naar buiten, waar inmiddels onze Andres zich had opgesteld. Voor ons en ik denk voor iedereen, heerlijke Spaanse muziek. Toen kregen we een speciaal optreden van Abba, nog eenmaal bij elkaar. De Golden keer was hun schuilnaam. Anders zou heel Spanje,leeglopen. Inge, Conchita, Marjolein, Willy en Jong-Fo. Een prachtig optreden, helemaal in het goud, voor het gouden paar, tot aan hun wimpers aan toe, die in de loop van de avond, bij de afdeling gevonden voorwerpen lagen. We waren er nog lang niet, na de toetjes buiten en het optreden van Andres weer livemuziek, dit keer en behoorlijke liveband, weer met Kelly, ongelooflijk, wat kan die griet zingen, dit keer, nummers uit de jaren 60. Ook de Golden girls deden nog een optreden, maar toen waren wij al naar huis. Het hele feest, was nog geslaagder dan geslaagd. Piet, Ria, Willy, Anita, Jeroen, Laura en de Golden Girls en verder iedereen het was top. Piet en Ria, jullie zijn schatten BEDANKT.

Onze Gouden Girls, een deel maar. De anderen hadden het te druk met handtekeningen uitdelen.

De generale.

Gisteravond hadden we de generale repetitie voor vanavond. Alle gasten samengevoegd, uit Nederland en Spanje, bij de wokchinees in Denia. Zo konden we aan elkaar wennen en de balboekjes, werden jammer genoeg,niet uitgedeeld door de ceremonie meester. Nu moeten we vanavond, zelf op zoek, naar een danspartner. Het was druk, ik denk 40 man en vanavond nog meer mensen. Piet en Ria dolblij, toen de kinderen en kleinkinderen zich om half 10 bij ons voegden. Ik had op het eind van de avond, nog wel een polonaise verwacht, maar nee, dan vanavond maar. Marjolein had gisteravond nog een foto gestuurd, met een overzicht van de hele tafel, maar met wokken, zijn er altijd een paar aan de loop. Ik had de foto hierop gezet, maar harstikke onduidelijk. Haar foto toestel heeft een hele zware griep. Tja ze moest zonodig regen foto's hebben zondag. Ze schreef dat alle foto's van gisteravond, plus haar fototoestel, linea rectra, naar de vuilnisbak kan. Zonde, ze maakte altijd mooie foto's. Maar tegen de hevige regen van zondag, daar kan een fototoestel niet tegen..

Dit is een redelijk overzicht de tafel, bovenste foto, van Marjolein. Nu beter dan net, duidelijker.

Op naar vanavond voor de grote finale. 50 jaar getrouwd, het is niet niks. Maar ik kan het me wel voorstellen. Piet en ook Ria, zijn hele lieve mensen, die heel veel om mensen geven en helpen waar ze helpen kunnen. Al het geld wat vanavond binnen komt, houden ze niet, ze geven altijd van alles weg. Dit keer gaat het geloof ik naar Cuba. Lief, lief, lief.

 

Ti's genoeg.

We hebben er nu wel een beetje genoeg van. Veel regen en een harde wind. Lekker gisteravond het winter dekbed er bij gedaan. Niet vanwege de kou, maar een lekker dik pak dekbed op me, heerlijk. Op het plaatje zie je hoeveel water er de laatste 48 uur is gevallen. En we krijgen nog een portie van die zooi.

Vanmorgen een goed bericht in de krant. De banken gaan de komende 2 jaar, geen mensen meer op straat zetten, als ze de hypotheek niet meer kunnen betalen. Bij bosjes zijn de mensen, uit hun huis gezet. Er gebeuren hele trieste dingen. De landelijke krant plaatst iedere zondag een triest verhaal, over de armoede in het land. Zo is er een vrouw die haar nier aanbied, om brood te kunnen kopen. Ook veel zelfmoorden, van mensen, die er niet meer uitkomen. Plus dat we, volgens de voorspellingen, nog meer de put ingaan. Deze gein, gaat volgens mij,nog wel een paar jaar duren. Gelukkig hebben wij geen hypotheek, of andere dingen op afbetaling. Anders hadden we ook naar de voedselbank gemoeten, een grapje, zo erg is het met ons niet. Maar dit alles zet ons wel aan het denken. Als het zo doorgaat, moeten we toch iets met onze ouwe sok gaan doen, maar dat willen we zolang mogelijk uitstellen. Nu lekker voor de kachel met een boek. Ik denk dat ik de grijzen tinten, maar eens induik. Heel veel verschillende berichten, de een zegt, hopeloos en de ander, ja ik vond het wel wat. Dus gauw lezen, dan kan ik zelf oordelen.

 

Even na vieren.......... De gota fria

Nu zien jullie in Nederland, dat we niet altijd mooi weer hebben. Ondanks de harde regenbuien, bleef de vuurkorf, rustig doorbranden. Het is niet te geloven, zoveel water uit de hemel en rustig met grote vlammen blijven branden. Met dank aan Marjolein, die deze foto's heeft gemaakt.

Even dachten we, het gaat meevallen, maar toen........gota fria.

Het begon gistermiddag, redelijk, een beetje herfstig. De boerengolf kon gewoon doorgaan. Wat winderig maar met een ventje ging het heel goed. Maar om 16.00 brak de hemel open, met bakken kwam het uit de lucht, niet normaal. Wij allemaal,ijzeren heinig, gewoon buiten blijven zitten. Als je dit leest, dan denk je, dat zootje is van de pot gerukt. Maar gek onder de naya, in het poolhuis, geen enkel probleem. Het werd zelfs door de regen nog gezelliger. Met z'n allen zingen en dansen i'm singin the rain. Er waren er zelfs bij die dansten en tapten in de rain. Nee,namen noem ik niet.

Dit lijkt wel een hengstenbal. Het is tot 16.00 droog gebleven, maar daarna, mamma mia, zeer ernstig.

Willy, zoals gewoonlijk, had het erg naar haar zin.

Het is jammer dat ik een iPad 1 heb, ik heb leuke filmpjes gemaakt, toen de regen met bakken naar beneden kwam. Maar dan moet ik iOS 6 hebben, en mijn " oude " iPad heeft iOS 5, er kan geen ios6 op? Dus eigenlijk moet ik investeren. Dus, te koop iPad 1 voor 200 euri. Prijs is perfect, mijn zoon was hem in Nederland binnen een dag kwijt. Maar dit tussen haakjes, we hadden het over het feest, dat geen feest hoort te zijn. Het was heel gezellig, ondanks de regen, of misschien wel, dankzij de regen. Herman veel dank, en Lydia, je was de hele dag in onze gedachte.

Spaanse Robin Hoods

Vanmorgen om 10 uur is de supermarkt de Mercadona overvallen, door 40 Robin Hoods. Dat gebeurd hier tegenwoordig veel vaker. Nu dus weer, ze komen met ze alle naar binnen, vullen de karretjes met de eerste levensbehoefte, gaan naar de kassa, willen niet betalen en gaan zo de super uit. Al het eten gaat naar de voedselbank, die het uitdeelt aan de armen, op dit moment denk ik een kwart van de Spanjaarden.

Ik weet nog wel een paar mensen, die ze de straat op kunnen schoppen. Vanmorgen naar de dokter voor de uitslag van mijn urine. Kijkt hij de papieren van het lab. in, helemaal goed, niets aan de hand. Dat kan niet, zegt mijn arts. Ga meer weer een beetje plassen. Das makkelijker gezegd dan gedaan. Na een kwartiertje en 3x doortrekken, NADA. Drink maar een glas water, dan lukt het wel zegt de verpleegster, mooi nog niet. We komen straks wel weer terug, om 1 uur. Norbert een paar klanten bezocht en mijn nagels moesten nodig gebeuren. We waren alle twee precies op tijd klaar. Ik heb een nieuwe kleur, niet echt mijn kleur, maar Nor vind het mooi. Door het grutten in mijn tas, hebben er al 2 nagels een lichte beschadiging. Vandaag niet meer terug, misschien morgen.

Weer op naar het gezondheid centrum en plassen, dat lukte. Na laten kijken op de eerste hulp. Toen weer naar de arts. Een zware infectie. Je moet ze daar op het lab. afschieten zei de dokter. Vandaar dat ik schrijf dat ik nog wel een paar mensen, op straat kan schoppen. Niet echt natuurlijk, een vergissing is menselijk. Maar schiet ik dus niks mee op. Wat nu? De zoveelste antibiotica maar weer en opzoek naar een apotheek die open is. En dan moeten ze het maar net hebben. Op het ogenblik hebben ze veel medicijnen niet. Ze bestellen ze en smiddags zijn ze er dan. Als ze veel op voorraad hebben, moeten ze betalen. Op deze manier is het beter, hoeven ze niet te investeren. Volgens de berichten gaan ze niet eerder open dan dat de overheid ze heeft uit betaald. Tot die tijd, is er een op de drie farmacia's open. Dinsdag weer terug naar de arts, ik zal zorgen dat ik een volle blaas heb, want ik zal wel weer moeten plassen.

Dit slaat dus helemaal nergens op. Maar ik vind dit zoooo lief.

Wat ben ik actief, met schrijven hè.

Soms schrijf ik maar een of twee keer per week, nu wel meer. Maar het weer is niet zo lekker, dan zit je binnen aan de koffie, ik ga maar weer even wat schrijven, denk ik dan. Norbert en Rafa, zijn een tukkie aan het doen. Norbert denkt dat als RAF zo een tukkie doet, zijn vet op zijn buik gaat verbranden, ze weegt best wat, die dikkont. Ze blijft echt rustig een uur zo bij Norbert pitten.

 

Ik hoor net op de radio, dat het zondag, mooi, droog weer is in Nederland. Het ziet er hier niet gunstig uit voor zondag. We herdenken zoals ieder jaar de sterfdag van Lydia, en we hebben altijd mooi weer. We gaan eerst boerengolven en dan eten. Het zal wel druk worden, haast iedereen zit op het ogenblik hier in Spanje. Vanavond een kaarsje branden en aan Lydia vragen, of ze weer zoals altijd, voor mooi weer wil zorgen. Haar kennende gaat ze het regelen. Maar nu heeft ze het weer misschien naar Nederland gestuurd. We missen haar nog altijd en denken, ook zondag, weer met heel veel plezier aan haar terug. Hoeveel zondagen heeft ze voor ons gezorgd, koken, bakken, braden, nooit was er haar iets teveel. Als ik er nu weer over nadenk, voelt allemaal heel rot en komt die periode weer bij me terug. Ik heb ook geen zin meer om verder te schrijven.

 

Was dit, de goden verzoeken?

De vorige blog was niet handig. Direkt na het plaatsen, sloeg het weer om. Nu ongezellig donker en de kachel aan. Gister een gezellig ochtendje aan het dokteren geweest. We moesten alle twee, recepten verlengen, dus maar een dubbele afspraak gemaakt. Nu had ik ook terug moeten komen, voor het urine probleem. Ook dat maar weer aangeslingerd. Voor ik weg ging gauw drie druppels in het potje gedaan. Zit ik in de wachtkamer, potje in mijn tas en leeg. Tas gevuld met plas. Nu was het niet zoveel, maar wel goor. Toilet ingedoken proberen te plassen en nu wel 5 druppels, het plassen doet nu ook pijn, wat ik daarvoor niet had. Nu waarschijnlijk dus een blaasontsteking. We hebben wel een half uur bij de pil binnen gezeten, hij zat dus echt op zijn praatstoel. Een paar jaar geleden, waren we echt geen vrienden. Nor heeft hem weleens over zijn buro willen trekken. Hij wilde namelijk geen recept uitschrijven, dat ik van mijn particuliere arts had gekregen. Half Spanje en iedereen in onze omgeving lukte het, maar ons niet. Ik had pillen van 40 euro een doosje. Op een of andere manier is het toen gelukt, niet om hem over het buro te trekken, maar ik denk door een vervanger. Toen ik eenmaal in de computer zat, was het geen probleem meer. Verder over gister, ik moest mijn plas direkt laten nakijken, in een ander kamertje, het van de eerste hulp. Ik stiefel daar naar binnen, ligt er een op apegapen. Dus wachten. Na een tijdje had ik de uitslag, weer bij de dokter naar binnen, Nor zat er nog steeds, ze zaten over de crisis te praten. En iedereen maar wachten in de wachtkamer. Urine was helemaal niet goed, er zaten bloedsporen in en nog wat, weet ik niet meer. Dus de volgende antibiotica kuur, de derde al. Nu 2 zakjes, 2 dagen op de zelfde tijd innemen. Toen moesten we een apotheek zoeken, ze staken vanaf gister tot?? De overheid betaald ze namelijk niet meer, dus kunnen ze geen medicijnen meer inkopen. Het is hier echt heel triest, vorige winter, kregen de scholen geen olie of gas meer, omdat de rekeningen niet betaald werden. Koters met jassen aan in de klas. Dit jaar zal het wel weer een trieste bedoening worden, want het is nu nog slechter. 5 tolweg bezitters, slaan alarm, hebben geen geld meer. Grote klanten van Norbert verdwijnen als sneeuw voor de zon. Vorige week nog een volle zaak, nu leeg en met de noorderzon vertrokken. Nog even doorzeiken, over urine. Vanmorgen weer een plasje in het potje gedaan en naar het gezondheid centrum gebracht. Vrijdag terug voor de uitslag. Het gaat nu weer naadje, ik ga zitten en er komt niets, dus buikpijn. Wanneer is dit gedonder voorbij? En kunnen we weer lachend verder met het leven. Misschien dat op 13 december het tij keert, met een goede kanker uitslag, zodat we dit jaar kunnen afsluiten. En dan gezond 2013 in.

Dag en nacht verschil bij gister.

 

Gaspot verteren?

We zitten al in november, maar wat het weer betreft, lijkt het voorjaar. We sparen, al jaren, door iedere week geld in potjes te doen. Dat heb ik over gehouden, van de tijd dat ik nog een eigen zaak had. Ik telde alle kosten,die ik het jaar daarvoor had gehad, bij elkaar op en deelde dat door 52 . Iedere week ging dat bedrag naar de bank. Dus, kwam er een belasting aanslag, rekening kamer van koophandel of weet ik veel, no problem, het geld stond altijd op mijn rekening. Norbert heeft die gewoonte, vanaf het begin dat we hier woonde, overgenomen. We hebben het altijd gered, om alles te betalen. Nu zijn de gasprijzen zo gestegen, dat we de bijdrage in de pot, van de zomer al hebben verhoogd, van de zomer. Het is vorige winter best vaak voorgekomen dat we in een week 6 flessen nodig hadden. Alles te gelijk leeg. Dat is dan rond de 100 euro en dat op een doordeweekse dag. Moet je net een slechte week hebben, dan is er geen brood meer op de plank. Nee, heel goed van Norbert, dat hij dit van me heeft overgenomen. Ik ben daardoor heel trots op hem. In zijn eerste leven, maakte hij zich daar nooit druk om. Maar op het verteren van de pot terug te komen, er zit nu 900 euri in de pot, en nog geen kachel aan gehad. Vorig jaar hebben we 85 flessen verbruikt. Veel, maar de badkamer, keuken, kantoorkachel, eetkamerkachel en de kachel in de woonkamer, alles op gas. Maar als het weer zo blijft, kunnen we wel een tripje naar Dubai maken. Nee hoor, dat doen we niet, hiermee wil ik alleen maar aangeven, dat het weer nu, in november, perfect is. Rafa ook weer in haar element, de slaapkamer buitendeur is open, ze ligt dus zoveel mogelijk op het zonnebed op het terras in het zonnetje.

Prachtig, die blauwe lucht, op 5 november. Temperatuur 23 graden.

Kasten leeghalen.

Eindelijk ben ik begonnen, met het leeg halen van de kleding kasten. Wat een zootje, vooral bij Norbert, die heeft wel 25 broeken. Allemaal broeken, die niet meer passen, iedere keer zegt hij, ik ga afvallen. Omdat dit er toch niet van komt, pak ik het radicaal aan. WEGOOIEN. Het zelfde verhaal met de overhemden, ook zeker 30 in elkaar geperst op de hangers. Kan ik los dragen, met een t-shirt er onder, niet dus. WEG. Hij heeft best aardige overhemden, die ik al 5 jaar terug zie op de zomer foto's. Dus in het voorjaar gaan we voor vernieuwing. De kast loopt over de hele lengte van het kantoor, dus best groot en toch nog overvol. Nu moet ik de kast op de grond nog doen. Voornamelijk schoenen, zelfde verhaal, we weten niet eens meer welke schoenen, we hebben. Als ik daar straks mee klaar ben, ga ik morgen, alles wat uit de hoekjes en gaatjes is gekomen wassen. Nu hadden ze gezegd, zondag 25 graden en de hele dag zon. Nu geven ze zware bewolking aan. Ik had me al verheugd, op een daggie beneden, een beetje bijkleuren, relexen dus en tussen door de was doen. We zien wel wat het gaat worden. We zitten op dit moment te dubben, wat gaan we doen met de kerst. Naar Wormer, naar Julianadorp, of een echte vakantie. We weten niet wat we willen, kunnen ook niet kiezen. Een paar jaar terug hebben we 2 weken in Julianadorp gezeten en dat is ons heel goed bevallen. Als we dit gaan doen nemen we dit keer Rafa mee. We willen nog wat spullen kopen een kast in de kamer, een tv kast en een nieuwe eethoek. Op marktplaats heb ik al genoeg gezien, in de omgeving Den Helder. Naar Wormer is natuurlijk ook leuk, ons eigen huis bij Conny, waar ik me lekker voel. Dicht bij de kinderen en Fam. en vrienden, ook heel belangrijk. Wat kunnen mensen zich druk maken, dit is gewoon een luxe probleem. We moesten ons schamen, er zijn mensen die geen enkele mogelijkheid hebben, om zich daarmee bezig te houden. En ik zit hier te zeuren, wat moeten we doen?

Heerlijk appartement, aan de rand van de duinen, 10 min. Lopen naar het strand. Ook heerlijk voor Rafa, misschien zelfs sneeuw. Moet ik nog een wollen jas voor haar maken. Ze houd alleen van zon, toen het hier 38 graden was, lag ze rustig een uur te zonnen.

 

Laatste foto, van de cruise.

Deze foto van de gala avond is de enige die we hebben. En hij was zo donker, dat ik onherkenbaar in beeld was. Toen heb ik hem naar onze vriend, Martin in Nederland gestuurd. En zie wat het is geworden. Martin, bedankt.

Dit was het begin, van een heerlijke reis.

Bij deze de hele foto, die in een verder blog staat. Maar nu is hij gescand. Ik vond het een leuke foto, met de koffers en de naam van het schip erbij.

 

Valencia

Al met al zijn we 45 uur op zee, voor we in Valencia zijn. Dat was best veel en ik wilde nog wel een trans atlantic overtocht maken. Dan zijn we geloof ik 5 dagen achter elkaar op zee. Die 45 uur waren best gezellig, overal een beetje koekeloeren, borreltje hier, hapje daar. Er was ook nog veel te doen aan boord. Karaoke was er vanmorgen en Nel wilde de hele week al naar de karaoke, maar dat begon om 1 uur s'nachts, geen topper voor ons. De karaoke was niet veel, het meeste was voor de jeugd, dus niets voor ons. Het is niet te geloven, we zouden om 15.00 aankomen, maar het werd 16.00. Ze zijn tot 16.00 langs de tafels blijven lopen, of je nog wat wilde drinken. En schoon aan boord, de hele dag waren ze aan het schoonmaken. Voor ons was Iberojet helemaal goed. Al blijft ik in mijn hart een Pullman fan. Naast ons, heeft de cruise wereld er weer 4 fans bijgekregen. Nel en Fred zeker en hebben we mensen uit Alfaz leren kennen, die ook voor de eerste keer aan het cruisen waren, ook er helemaal gek van. Het is en blijft een ervaring. Vooral het Caribisch gebied, waar je eigenlijk iedere dag in een ander land, met anderen culturen bent. Het enige nadeel is dat het weer weleens niet meewerkt. Toen we om 16.00 aankwamen, stonden de volgende 1500 mensen al in de rij te dringen, om de koffers af te geven en aan boord te komen. Kortom, een geslaagde cruise met gezellige lieve mensen. Zo, wij gaan opzoek naar de volgende. ( een aanbieding natuurlijk ) ik zag er net al een staan. Een oversteek van 2200 euro voor 684 euro. Vertrek 2 december, het kan te gek ook, nee zo snel nog niet, maar 2 weken later????

Deze foto is wat bewogen, jammer, ik moest zo lachen om het edele span, dat mijn toestel bewoog. Dit is niet helemaal een grapje, door de storm liepen we allemaal scheef.

 

Messina

Vanmorgen moesten we vroeg van boord, we moesten om 14.00 weer terug zijn. Er kwamen behoorlijk wat protesten van mijn voeten, maar je kan niet overal rekening mee gaan houden. Dus hort met de geit. We bleven in Messina, de andere keren dat we hier waren zijn we naar een ander dorpje gegaan. Een leuke oude stad met een kerktoren die iedere dag om 12.00 een lied speelt en de beelden bewegen. Een soort poppenkast, maar dan anders. Inmiddels was er zoveel protest van mijn voeten, dat wij terug aan boord zouden gaan, Nel en Fred gingen nog een rondje doen. Ik had op de heenweg al gekeken of we een koffiebar met wifi zagen, maar niet een. En gelukkig 10 meter van de kerk een bar met wifi, zo doende kon ik het een en ander op mijn blog plaatsen. ik schrijf nu ook alvast het een en ander en zodra we een wifibar zien nemen we een bakkie en plaats ik het bericht en foto. Vanavond hebben we als kledingsadvies wit. En ik had rekening gehouden met zwart wit, een mooie lange zwart wit jurk, zo geregeld. Me witte broek weer terug in de kast gelegd, dus nu loop ik voor Jan Joker. Nee zo erg is het niet, er zijn best veel mensen die daar niet aan meedoen. Het is nu 17.00 en ik lig nog steeds aan dek in het zonnetje, wel met een trui aan. Nel is een dutje aan het doen en de mannen zitten in de sauna. Om half elf, na het eten een grote show en daarna het witte feest. Het is wel elke avond laat, we vallen bekaf in bed en meuren binnen 5 minuten. Nu kan je zien dat we een dagje ouder worden, gek maar de Spanjaarden gaan echt door tot het gaatje. We horen ze heel laat in de gang nog lol hebben Deze foto is van Trapini, het overzetten van iPhone naar iPad loopt niet zo lekker, vandaar.

Vandaag Bijltjesdag?

Het is nog behoorlijk druk in alle barren en de bankjes, waarop ik lekker, wil liggen en lezen, zitten alemaal vol. Ik denk, dat er straks flink met het bijltje gehakt gaat worden. Het zal niet lang meer duren, voor het gaat gebeuren. Nel en Fred zijn in hun, voor, achter, onder, naast, de boel al aan het inpakken, zodat ze niet meer in die hut hoeven te vertoeven. Vanaf het begin, is het een hut geweest met heel veel lawaai, vooral in de morgen, als ze met de boegschroef aan de bak gingen. We hadden eigenlijk direkt moeten klagen, dan hadden ze de hut, die ze nu hebben, vanaf het begin gehad. Stom, stom. Het is nu 23.00 uur, buiten windkracht 9 en iedereen loopt scheef. Het schip helt een beetje over. Fred en Nel mogen vannacht weer in de andere hut, met een raam slapen. Wij duiken er nu lekker in, we krijgen nog een paar uur, een rot stuk. We varen vlak onder de kust, zien de lichten van de dorpen.

Napels.

Voor de zoveelste keer naar Napels, het is gek ik heb het er altijd naar mijn zin. Het is natuurlijk een gevaarlijke stad. Dus alles wat je thuis, aan boord,kan laten, laat je ook aan boord. 20 euri zakgeld, regen poncho's, brillen, peuken, meer neem je niet mee. Jammer, geen telefoon, voor een leuke foto en ook het pattekind mocht niet mee. Ik kan ook niet streamen, dat moet om te kunnen plaatsen. Met Nel en Hans zijn we toen helemaal naar boven gelopen , door de kleine, oude straatjes en piepwinkeltjes. Maar deze Nel voelde zich er erg onbehagelijk bij. We zijn toen maar in de stad gebleven. Mooie winkeltjes en niet te vergeten de koffie. Ik durf te beweren dat je nergens op de wereld zo een heerlijke bak, sorry het zijn slechts 6 druppels, koffie krijgt dan in Italië. Het is naadje dat ik geen foto's heb genomen, dus plaats ik er simpelweg eentje uit Napels van een paar jaar geleden.Die kon ik dus niet vinden, dus dit is Rome. We hebben net gegeten en zijn aan het uitzakken, het weer was vandaag perfect, we zouden al twee dagen regen moeten hebben en morgen ook. We hadden het vandaag gewoon warm. We zijn al om 15.00 weg gevaren richting Rome, voor mij was het, vanwege de pootjes genoeg. In deze week kom ik er achter, dat het echt wel een probleem aan het worden is. Ben tot het besef gekomen, dat betreft het wandelen, de pijp aan Maarten gegeven kan worden. Dat vind ik heel erg. Op deze manier, ga je wel veel missen van de sociale kontakten. Wat zo ontzettend leuk is, dat Nel en Fred het zo gaaf vinden. Ze wisten echt niet wat ze konden verwachten. Ze vinden het, volgens Nel keigaaf. Waar we ons al dagen over lopen te verwonderen, het afkopen van de drank. Ze vragen niet eens een kaartje, waarop ze kunnen zien, dat we de boel afgekocht hebben. Ik vind het ongelofelijk, we hadden wel een pakket kunnen kopen inplaats van 4. Morgen naar Rome, met de trein en daarna met de bus een tour, af en toe uitstappen, dus hoef ik niet zo veel te lopen.

Rome

Deze dag was een belevenis op zich. We hebben van alles meegemaakt. Ook hadden we bedacht dat dit een goeie pootjesdag zou worden. Niets is minder waar. Het begon al dat we van boord kwamen veel wind en koud, het duurde een tijdje,voor de bus ons naar de uitgang van het haventerrein bracht. Eenmaal daar naar de trein, een rustig ritje, van ruim een uur. Eenmaal in de stad, konden we de toeristenbussen niet vinden, we wisten waar ze normaal altijd staan. Toen zagen we een kiosk , waar we de buskaarten konden kopen. De bussen rijden vandaag niet, morgen weer,das lekker, we zijn hier vandaag, niet morgen.eerst maar koffie drinken en beraden wat te doen. We weten meestal overal op deze cruise de weg, maar Rome hebben we 3x met de bus gedaan. Pech voor mijn pootjes. Plattegrond erbij en zoeken waar en hoe we moesten lopen, maar kwamen overal vast te zitten, bij demonstraties, toch nog een stuk gelopen, met de metro en met de bus, zijn we toch overal geweest. Het laatste stuk, met de bus, naar het station moesten we weer lopen, omdat de demonstraties, daar alles afgezet hadden. Toen we een bakkie gingen doen, hadden al de barretjes, uit angst de deuren op slot. Nu moet ik zeggen, ze liepen met trommels en ik vond , dat het inmiddels een grimmige uitstraling had. Na de koffie snel naar de trein, want je weet het nooit, hoe dit gaat uitpakken. Inmiddels was de woei behoorlijk aan getrokken, toen we aan boord op het dek stonden, waaide je zowat uit je verschoning. De wind was wel erg, maar volgens ons, niet zo erg, dat we de laatste haven niet aan konden doe. Dit betekende dus, vanaf zaterdagmiddag, tot maandagmiddag aan boord blijven. De kapitein vond,veiligheid voor alles. We gingen nu richting Franse kust, naar boven en dan verder onder de kust blijven tot Valencia. Ik had al gezegd dat we een hut hadden, voor, tussen, naast en achter. In de hut van Nel en Fred was het oorlog, de hele week eigenlijk al maar nu was het niet meer te doen. Ze hebben het geprobeerd, om te pitten, maar NADA Toen zijn ze naar boven gegaan op een bankje te gaan pitten, dat lukte ook niet, toen kwam er een van de bemanning langs en kregen ze een mooie hut, met een raam. Daar hebben ze redelijk geslapen. Als ze dit zo niet hadden opgelost zou dit de eerste en de laatste cruise geweest zijn. Jammer, want ze vinden het heel erg leuk. Het was vannacht een zeer bewogen nacht, we lagen echt te stuiteren in ons bed. Alle restaurants waren vanmorgen dicht, liften deden het pas vanaf een uur of 10 weer en vannacht heeft de dokter over uren gemaakt. Toen Nel en Fred, vannacht op de etage van de receptie waren, liepen en heel veel mensen te stressen, er was er een die helemaal hysterisch was. Die is mee genomen door de dokter, vervolgens, volgens ons platgespoten. Iedereen kreeg gisteravond al kotszakjes en pillen.wij zijn de nacht goed doorgekomen, zonder het pilletje, maar wel iedere keer wakker, als er een aanslag op het schip werd gepleegd. We hebben een probleem, nu we deze route nemen, komen we weer in de hoek, waar, de kinderen en Nel en Hans alles van af weten. Marjolein, dacht dat ze haar kind nooit meer zou zien. En Nel heeft de hele nacht voor het raam gezeten. De kapitein roept nu net om, dat het de 14 uur heeeeel gezellig gaat worden. Nou ik ben er klaar voor. Blog geschreven, wel even wat eten, dan eventueel een pilletje en dan maar plat. Tis jammer van de laatste 2 dagen, maar als je om deze tijd, een cruise Middellandse zee boekt is het risico groot, dat dit gebeurd, we wisten dit van te voren. Maar ondanks alles hebben we het helemaal leuk. Even een aanvulling voor mensen die mijn pootjesdag niet begrijpen. Ik heb al 4 jaar, na de kanker en de chemo, last van neuropatie in mijn voeten, waardoor ik veel pijn heb ik mijn voeten als ik ze teveel belast.

Trapani

Van boord af richting uitgang, we zouden de stad bekijken. Bij de uitgang kon je een kaart kopen, voor 15 euro p.p, dan ging je met de bus naar de kabelbaan, naar boven, daar was een stadje uit de middeleeuwen geheel nog intact. Het was inderdaad een beeldschoon stadje. Ook konden we nog bij een speciale bakker een koekje ( van eigen deeg ) krijgen. Je weet hoe een Hollander is, zoeken, zoeken naar het koekje, wij niet alleen, ook Spanjaarden liepen te zoeken. Toen we ze later tegen kwamen, hadden ze hem eindelijk gevonden, maar dicht. Inmiddels was het boven zo mistig en koud geworden, dat we de kabelbaan maar weer naar beneden hebben genomen. Het zou een mooie tocht zijn geweest, als het niet dicht van de mist was geweest. Beneden aangekomen moesten we nog een uur wachten, voor de bus ging en er was geen kroeg in de buurt. Toen zag Nor een stadsbus en wij rennen, verzwik, me inmiddels al verrotte pootjes, me voet ook nog. Maar het lukte en wij weer naar beneden, waar al een zootje nattigheid uit de lucht kwam vallen.liepen we vanaf de bus nog de verkeerde kant op en kwamen als verzopen katten aan boord. De komende 3 dagen geven ze regen, dus nu worden we bijdehand en nemen 3 dagen pluus en poncho's mee. In het theater een Spaanse Hans Klok, was redelijk te volgen, was leuk. Daarna om 12 uur Carnaval, hoe verzin je het in Oktober. Daar had niemand van ons op gerekend. Bepaalde mensen hebben volgens mij een verkleed koffer bij zich, die doen met van alles mee. Het was natuurlijk weer over 12 uur, toen we wederom, uitgeput in bed vielen.

Zeedag

Vandaag een zeedag, prachtig weer, niet veel wind en zon. Het is heerlijk aan dek, wel een trui aan. Lekker op een ligstoel in het zonnetje zit ik hier te schrijven. De rest is het schip aan het verkennen en de credit kaarten laten activeren. Nog even over gister, betreft de drankafkoop. We hebben de hele avond drank gehaald voor 4 personen, op een kaart.

Ik denk dat het je toch een beter gevoel geeft om te doen, wat wij gedaan hebben. Misschien dat ze de rest van de week wel er op gaan letten, dat zien we dan wel. Anders hebben we ieder 130 euro weggegooid.

Vanavond een cocktail met de kapitein, wij dus niet en om 20.15 eten in gala. Gelukkig dat we vanmorgen direkt Norbert zijn overhemd hebben laten wassen en strijken. Nu maar hopen dat het vanavond klaar is.

Ik hen de hele zeedag haast op dek in de zon gelegen, het was heerlijk. Om 20.00 aantreden voor de gala. Er waren veel mensen in het lang, dat viel heel erg mee. Een leuke avond, met in het theater een violiste met klassieke muziek. Heel erg mooi. Alleen de hoge tonen, deden zeer aan je oren. Wat ons heel erg meevalt is het roken, op veel plekken, ook binnen, mag je roken. Alleen werd Fred op zijn sigaartje getikt, dat mocht niet. Dus echt wel, aan het gas, zei Nel, dit is discriminatie. Laat op de avond kwamen natuurlijk weer de spelletjes, waar de Spanjaarden gek op zijn. Met ballonnen en dan tegen elkaar opbotsen, tot de balon knapt. En meer van dat soort gein. Waar wij Hollanders te nuchter voor zijn. Maar wij wel lachen om de dingen die ze doen. Het was heel vermakelijk. Het was weer dik over 12.00 toen we kapot in bed vielen, toch heel vermoeiend is zo een hele dag, van hot naar her. Tot nog toe is het geweldig, Fred en Nel vinden het helemaal leuk.

Dag 1

We zijn om 5 uur van huis gegaan. Daar aangekomen stond er een rij van hier tot Jeruzalem. Toen we in de rij stonden kwam er iemand naar ons toe, vertelde dat we eerst naar binnen moesten, om de koffers af te geven. Dan weer naar buiten en achteraan aansluiten. Het inschepen was voor 2 schepen voor Iberojet en Costa. Toch ging het koffer afgeven, heel snel. Wij vragen aan een opperhoofd wat nu? Met de roltrap naar boven. Nu stonden we net bij de roltrap. En nu komt het, de man zei met de roltrap naar boven, dat doen we dan zei Nor. En we schoven er zo tussen. Terwijl er buiten een rij stond, dat wil je niet weten. Boven nog even in de rij en we waren aan boord. Toen naar de hut, is ook niet meer wat het geweest is. In het verleden bij Pullman stond er een rij, met mannetjes met witte handschoentjes en die brachten je naar je hut. De laatste jaren , moet je hetzelfde uitzoeken. Wij zaten dus beneden, tussen, achter onder. Wat wil je ook voor onze prijs. Prima hut niet groot maar prima bed en veel kast ruimte. Nu op zoek naar drank, die is duur aan boord. Nu kan je dat afkopen voor 130 euro per persoon. Je kan je voor die prijs helemaal vol laten lopen.

Nu was Nor bij Vicente op het reisbureau om die 4 pakketten te kopen, zei Vicente, man je koopt er toch geen 4, maar 2, dat doen de Spanjaarden allemaal. Dus even niets gekocht, eerst even vergaderen met Fred en Nel. Overlegd en we vonden dat aso, (stiekem de roltrap opglippen zeker niet.) Nee we zijn niet zo slecht en kopen er 4. We zaten net aan een mojito en het alarm voor de sloepenrol ging af. Wij met een noodgang van 10 naar 4 en dan weer naar 10. Lopen, liften mag je dan niet gebruiken. Daarna eten, het buffet zag er goed uit, maar liever naar het restaurant. 20 min wachten, toen hadden we een tafel voor 8. Met 4 Spanjaarden, wat heel gezellig was. De Spanjaarden niet eten voor wij ons eten hadden. En aan ons vragen of ze weg mochten toen ze klaar waren. Dat is heel netjes.

Me voorgevoel was juist.

Toen ik vanmorgen wakker werd had ik een raar gevoel, dat ik niet thuis kon brengen. Er is iets maar ik weet niet wat. Toen ik bij de koffie 2x een koekje kreeg, wist ik het zeker. Vrouwtje begon in de kasten te rommelen, en maar tegen me zeggen, ik ben de kasten aan het opruimen, het is hier zo een zootje. Het baasje liep ook maar heen en weer. Er klopt hier echt iets niet. Hun bed in de slaapkamer werd al voller en voller, lekker opruimen, ja me neus. Als ze wel echt weg gaan, kan ik 2 dingen doen, boven op de kleren gaan liggen, met de hoop dat ze mij ook in een koffer doen, of erin berusten. Ik hoop dat ze me maar naar Max brengen, want daar is het heel leuk, Max is namelijk verliefd op me. Bij Savelkous is het ook wel leuk, maar daar lopen zoveel van die kleine honden en die keffen zo tegen me. Nou ik zie wel wat het word, maar dat ze hem smeren ben ik nu wel zeker van.

 

We zitten weer een treetje hoger.

Vrijdag was er regen verwacht en zaterdag en zondag ook. Dus goede raad is duur, in de hoefjes.

In het begin hadden we nog niet zo veel beneden, maar in de loop van de tijd, we hebben 4 maanden beneden gezeten, is het aardig aangegroeid.

Achteraf is het vrijdag droog gebleven en zaterdag ook niet zoveel tegen. Vandaag is het wel wat frisser. Nor heeft de kachels alvast staande bij gemaakt, het gaat nu toch wat kouder worden. aan alles komt een einde, dus aan deze zomer ook. Ik vind de winter, met storm en regen ook wel wat hebben, lekker op de bank met een goed boek. De vorige blog was goed gelukt vanaf mijn iPad. Ik schrijf nu weer en als het goed gaat, kan ik hem nu plaatsen, met foto en al. Ook moet ik nu kunnen schrijven, zonder internet, ook de foto's plaatsen. En als ik dan ergens kom, waar internet is, kan ik ze op het blog plaatsen. De tijd zal het leren. Als ik een week niet plaats, kan deze week niet schrijven, dan is het niet gelukt.

We gaan vanavond de bon van 2 personen eten, en voor een betalen. Bij Hollywood bij het winkelcentrum, we zijn nieuwsgierig hoe het is. Misschien weer een leuke eet tent erbij. Dit was het even voor vandaag

De foto is genomen, dat Norbert hier nog de kapitein was van dit schip, omdat de eigenaar, geen vaarbewijs had. Jammer dat dit afgelopen is, had hij toch regelmatig, zijn zeemans gevoel.