Dat is zo, niet Spanje

Eigenlijk baal ik hiervan. We zitten boven, gordijnen dicht airco aan. Wel een lekker Oostenrijks zender aan op de radio. Dat maakt weer een helemaal goed.  Heerlijk, zo, niet Spaand de hele dag Oostenrijkse volks muziek. Eigenlijk gestoord, maar deze muziek maakt je zo vrolijk, heerlijk.
Dit is geheel iets wat ik niet wil. Maar het is beneden gewoon veel te warm, ik trek het echt niet. Dus goede raad is duur, in de steigbeugels en naar boven. Ik zie door de gefilterde gordijnen, dat er een zonnetje staat. Totdat ik naar beneden moet om iets te halen, wat nog in de keuken staat. Dan ben ik net satopek, ik scheur naar beneden en dank god op mijn blote knieën als ik weer in mijn verduisterde woonkamer zit. Nu moet augustus nog komen, dat is de warmste maand ( nog warmer, nee toch ). Maar dit komt weer echt uit de mond van een hollander, altijd wat te janken. Er komt natuurlijk nog bij, dat ik met deze hitte, heel veel last van mijn voeten heb, smorgens trekt het op tot aan de knieën, later op de dag alleen nog de voeten en dat is normaal.
Maar zoals aan alles, zit hier wel een voordeel aan. Ik loop er nu weer netjes bij, in de kleren en dat voelt goed. Beneden kan je niets aan je lijf velen, alles is irritant. En ik kan ondertussen ook wat dingen aan me buro doen, wat anders blijft liggen. Ik denk dat we na een halve dag er geen erg meer in hebben, dat we opgesloten zitten.

Brand in Pedreguer.

Het is verdikkeme de hele dag, al dagen windstil, bij een temperatuur van 36 graden. Binnen zitten en af en toe naar buiten om te plonzen en dan snel weer naar binnen op de bank. Nu hoor ik al een uurtje helicopters, maar ik zie ze niet. Ook luide brandweer geluiden en die stoppen dicht bij. Dus er moet iets loos zijn en dichtbij. Het is 36 graden, zit binnen en te lam om op te staan, hoogstens om even een duik te nemen en dan weer snel naar binnen. We zitten al dagen zonder wind en nu begint de wind aan te trekken. Norbert snapt niks van me, vooral omdat het hier in de buurt moet zijn. Normaal had ik al in de auto gezeten. Dus goede raad is duur, dit keer niet, ik gooi het op Facebook en bingo, binnen 5 min. weet ik van de hoed en de rand. Brand net achter het dorp. Het begint al harder te waaien, das niet best, gelukkig voor ons, de andere kant op. Het lijkt wel of iedereen op dit moment op facebook zit, want iedereen reageert direct.

Het is toch niet te geloven, binnen 3 kwartier, ben ik geheel op de hoogte van alles.
Compleet met foto's en het laatste nieuws, het brand nog steeds.

Deze foto is genomen, bij het tankstation, bij de rotonde in het dorp. En even later zijn jullie in Nederland geheel op de hoogte.

Dit vinden wij Super.

Wat we nu mee maken vinden wij super de super, en zelfs jaloers. We zijn al een paar keer op dagen dat we iets te vieren hebben, met de kinderen op cruise geweest. Mijn dochter Nancy is maar een keer mee geweest, omdat ze niet zonder de kinderen mee wilden. Daar hadden we moeite mee, omdat we met volwassene onder elkaar wilde zijn. Als er kinderen mee gaan, gaat alle aandacht naar de kinderen, en daar hadden we geen zin in. Dus gingen Nancy en Fred nooit mee, wat erg jammer was. Ook vonden ze het maar niks, opgedirkt gedoe, s'avonds in het restaurant eten, dat was de enige verplichting, die we stelden. De rest van de dag was iedereen vrij. Ook het probleem was, dat Fred alleen maar Hollandse of vette hap wil. Een keer zijn ze mee geweest, daarvan kregen we niet de indruk, dat ze het nog eens zouden doen. Ze hebben het best wel leuk gehad, maar volgens mij niet voor herhaling vatbaar.
 

Jullie kapitein is er klaar voor. ( was dat maar waar )

 

Een knobbelig zeetje.

Als ze op vakantie gaan is het meestal een weekend of midweek en naar iets waar voor de kinderen ook wat te doen is. Volgens mij zijn ze nog nooit 2 weken naar een bungalow of zo geweest. De kinderen zijn nu groter en dan word het moeilijk om iets voor de kids te vinden.
 
Tot ik een paar weken terug een telefoontje kreeg, we gaan op cruise met de vakantie. Wat ?????
Dat meen je niet, ja echt waar. Het is voor Ruud en Sefan echt een ervaring op hun leeftijd. Ik hoop dat ze ook aan alles mee gaan doen, zoals de Gala avond. Inderdaad opgedirkt gedoe, maar voor de jongens iets wat ze eenmaal moeten meemaken. Ook het avond eten in het restaurant, opgedirkt gedoe, maar gezellig vooral als de obers hun kunstjes gaan doen. En het zwaaien met de servetten. Ook draaien ze vaak, amigos para siempre, waar ik nog steeds kippenvel van krijg, als ik dat nummer hoor. Al met al, zijn dat dingen, die je je hele leven bij blijven. Het is vooral de eerste keer een geweldige ervaring.
 
 

Ja Ruud, het gaat een feestje worden, ga voor alles.
 
 

Nancy, niet zo moeilijk kijken, je hoeft aan boord niet at te wassen. Dat moest je van je moeder alleen met de kerst in Julianadorp.
 
 
Wij zijn een keer met Marco en Annet, Leon en Sanne een week op cruise geweest. Ze vonden het helemaal super. We waren toen ook in Marokko, daar snapten ze niets van. Waarom bedelen, waarom wonen in hutten van hout enz. Dan gaan ze toch werken, dan hebben ze geld om in een normaal huis te wonen. Dat krijg je als kinderen alleen de welvaart van de Europese landen kennen. Nancy en Fred gaan naar het Noorden, wij jaloers, omdat we daar nog niet geweest zijn. En deze cruise is harstikke duur. Het zal er voor ons ook nog wel een keertje van komen. Ze vertrekken uit Amsterdam, dus kat in het bakkie.
Ze wilde naar de Middellandse zee of naar Griekenland, maar het is toch Noorwegen geworden. Ik ben zo nieuwsgierig hoe de jongens dit gaan vinden. Vooral om af en toe, even buiten hun gewone wereld moeten stappen. Lieve Nancy en Fred, ik vind jullie geweldig, om eens uit de band te springen. Ik hoop dat het weer goed is, betreft het zicht op de fjorden, we duimen voor jullie.

Stefan en Ruud, veel plezier.
 

Marjolein en Rutger.

Die hadden wat te vieren, Natalie, Erwin en Joel, waren over uit Holanda. Weer een gelegenheid om te vieren. Gelukkig stond er een behoorlijke wind, die het ondanks de warmte, heel aangenaam maakte.
Ze hebben een lekkere grote tuin met veel terras ruimte, waar altijd een aangenaam plekje is te vinden.
Ik zat vanavond precies in de goeie hoek, Willy met haar nieuwe schoenen. Maar vanavond was ze een echt 100% Die had ze aan het begin van de avond gekregen van Mimi. Ze flapt er af en toe dingen uit, en vond Mimi geweldig, vandaar dat ze van haar 100% kreeg. Ria is maar een 45 % maar later op de avond was ze een 50% Slaat helemaal nergens op, als je maar een goeie vriendin hebt, en die heeft ze. Dat is een ding wat zeker is. Dit is niet te begrijpen voor veel mensen, maar Ria, Willy, Anita en ik, weten waarover ik schrijf.
 

Het was niet alleen maar lachen, ook ernstige gesprekken werden er gevoerd.

Marjolein had heerlijke macaroni gemaakt en hamburgers en om het vocht aan te vullen, wat we overdag aan zweet zijn kwijt geraakt, was er van alles te drinken. Wandel Jaap wilde vanavond geen wandel Jaap meer heten, maar Dans Jaap. Dans Jaap, Wilde wel, maar er was niet zo veel interesse, saaie mensen, er was maar een iemand, die lekker in der eentje uit haar dak ging, verder danste er geen hond. Ja ik zat wel lekker in het vrouwen hoekje. We hadden veel lol in onze bromtol. Om de stomste dingen lagen we blauw, Willy voor 100% Ria voor 50%, Anita en ik, waren vanavond niet te pijlen. Maar ondanks dat, dikke vrienden. Marjolein en Rutger, bedankt, het was gezellie.
 

Had onze dans Jaap toch nog een partner gevonden.
 

Fransman gedood Pedreguer

Gisteravond is in Pedreguer een 44 jarige Fransman gedood bij de stiertjes loop in het dorp.
Dit is op zich niet gevaarlijk, zeker niet als je het vergelijkt met Pamplona.

Ik hoorde het net in het nieuws op de radio, maar de Telegraaf schrijft dat het in Pamplona was.
Het stond in de plaatselijke krant Canfali, dus het is zeke, dat het in ons dorp was.
 
 
Jaren geleden, misschien wel 30 jaar, dat ik dit nog weet he, was er kennis van ons, die zijn dochters uit de kroeg ging halen, omdat ze naar huis gingen. Tussen de stieren lopen zit altijd een half uurtje, dus hij stak over naar de kroeg en lette er niet op dat op dat moment lieten ze de stiertjes los. Bingo, in zijn lies gepakt door een Stier. Dus naar het ziekenhuis. Sindsdien heette hij de stierenvechter van de Monte Pedreguer.
Alles is goed gekomen met hem hoor.
 

Feesten, feesten, heel Spanje viert feest.

Overal om ons heen is het feest, s'avonds knalt het overal om ons heen. Iedere avond is er een groots, en als ik zeg groots, dan is het echt een gigantisch en harstikke mooi vuurwerk. Af en toe kunnen we het vanaf ons huis zien, wij vinden het super, maar Rafa duikt de WC of de badkamer in. Alle Spanjaarden en de residenten zoal wij, gaan er ieder jaar een week lang naar toe. Er zijn hier op de berg Duitsers, die komen ieder jaar speciaal over, voor de feesten. Die hebben jaren geleden mensen uit het dorp leren kennen en sinds dien zijn ze gewoon inwoners van het dorp geworden. Dat betekent, iedere dag, van smorgens vroeg tot s'avonds laat in de weer. Wat dat betreft zijn wij maar saaie trutten, we komen de berg niet af. Ten eerste houd Norbert er niet van, die heeft het na een half uurtje wel gezien. Ten tweede, ik kan haast niet lopen van de pijn in mijn voeten. Het is al meer dan een week hopeloos. Gelukkig ben ik iemand die zich niet verveeld thuis. Als je nou onze buren neemt, die zijn iedere dag weg, niet naar het strand of zo, maar naar markten en hebben een abonnement op de Chineese winkels, die hier uit de grond gestampt worden. Als mijn buurvrouw een dag niet weg gaat word ze gek. Iedere dag uit eten, de ene dag bij de Chinees en de andere dag bij Almendros, dat 6 weken lang. Alleen bij deze twee restaurants kan ze het eten verdragen.
Ik moet er niet aan denken, laat mij maar op de berg, alhoewel ik er toch af en toe uit moet. Maar door de pijn in mijn voeten is het geen lolletje en dan de hitte er nog bij. Het lijkt wel of je er als je ouder word slechter tegen kan. Maar we moeten niet zeuren, het is ook nooit goed.
 

Zo te zien vanavond geen stieren. Iedereen zit nog rustig te eten. En de dorpsroddels uit te wisselen.

 

Feesten in Pedreguer 2015.

.

 
Feesten in Denia 2015.
 

Translate

Ik weet niet of het iemand is opgevallen, maar sinds een tijdje kan mijn blog ook vertaald worden.
Ja. Ja, Losdos trekt de wereld in. Zet het blog maar eens op Arabische, ziet er echt indruk wekkend uit.
We beleven hier op dit moment niet veel, dus schrijf ik maar wat simpele dingetjes
 
Wat misschien ook wel leuk is, Wolter Kroes is,was, gaat, met zijn gezin is, was gaat, naar de Momte Pedreguer.
Het zijn vrienden en buren van Joop en Astrid. Ze wilde even wat rust, dat hebben ze hier op de berg wel gehad. Ik schreef het van de week al, het is hier zo stil, zonder de wind. Heel veel huizen zitten nu wel vol, maar geen hond laat zich zien.
 
Bij ons komt er regelmatig toch wel iemand een bakkie halen. Peter, Hans, Gre met vriendin Joop en Jenny. Jenny haar zus en zwager komen volgende week, ze voelt zich toch wel erg eenzaam. Je gaat nu ook niet voor je plezier naar de markt of naar Denia. Het is nu half vier in de ochtend en ik zit heerlijk buiten met een koppie thee. Het is gewoon jammer om het bed weer in te duiken.ik laat de pui maar open, kan de warmte het huis een beetje uit. Had ik gister ook gedaan, maar na een uurtje gingen de honden uit hun dak. Nor er uit, Mar er was niks misschien een kat of zo. Ik hou hier niet van, een slechte ervaring mee gehad.
 
Inmiddels weer een paar dagen verder, ik zat wat te zappen op mijn pattekind en vond toen deze foto van 1922.

Geweldige uitvinding, zo lang geleden, maar het is nooit wat geworden. Een gemotoriseerde kinderwagen,
de uitvinder hiervan kwam uit Engeland. Dit heb ik uit , het geheugen van Nederland. Interessante dingen.
 

Zo is het wel even genoeg.

Het zou heerlijk zijn als er nu een geweldige onweersbui zou losbarsten. Maar helaas zit dit er niet in, voorlopig zitten we weer in een hitte golf.

Door de warmte kom je ook nergens, de laatste dagen is het zo stil op de berg overdag, je ziet helemaal niemand buiten, je hoort niks, er staat al dagen geen zuchtje wind. Het enige waarom je de berg af gaat is snel naar de supermarkt en dan snel weer terug. De honden, we merken niet eens dat we ze hebben, ze liggen de hele dag in huis, wij ook trouwens. Alleen Rafa wil nog wel eens in het zonnetje bij kleuren. Max begint Rafas gewoontes al over te nemen. Om half 10 staan ze nu alle twee, te blaffen, om mij uit mijn bed te halen, ze weten dat ze dan een stukje van mijn ontbijt krijgen. Ook als de koffie automaat draait, staan ze in de keuken, nou ja keuken, je kan er je kont niet keren, want dan krijgen ze een honden koekje. Ik heb max gister mee het zwembad in genomen. Ze heeft heerlijk een rondje gezwommen en bleef zelfs op het trappetje nog half in het water hangen. Rafa al die tijd dat max te water was, niet gezien, was onder gedoken in onze slaapkamer. Van de week had ik haar richting zwembad gelokt, met een honden koekje. Sindsdien vertrouwd ze me niet meer. Ik had honden ijsjes gemaakt, maar ze kwam ook daarvoor niet te voorschijn.

Wat ik zo om mee heen hoor, in Denia en in het winkel centrum, moet in de parkeer garage, geen plek voor je auto meer zijn. Dat heb ik nog nooit mee gemaakt. Dat komt natuurlijk ook door de uitverkoop.
Ik heb bewondering voor iedereen, die s'avonds naar de stad gaan. Ik moet er niet aan denken. Vorig jaar had ik het onzalige idee om even naar Denia te gaan. Dat hebben we geweten, je stapte de auto uit en je viel zo wat flauw van de hitte. We zijn toen naar de pier gegaan met de gedachte, daar is het wel beter, niet dus. Snel wat gegeten en met een rotgang terug naar de berg. Daar is het toch altijd wat koeler.

 
Feesten in Denia de hoofdstraat , stiertjes, optochten, muziek enz. afgesloten voor het verkeer.
 

De nekklem

We zaten gister voor de TV en we hoorden regelmatig, de nekklem vallen. Ik vroeg aan Norbert was is een nekklem, weet ik niet. Ik heb wel vaker, of te wel heel vaak, dat iets hoor, en wil weten hoe wat of waar.
Dus dan pak ik mijn pad en zoek het op. Ik ga dan naar Google en zoek bv in dit geval nekklem.
Dan zie je er boven staan afbeeldingen, dat tik dan aan en zie wel een paar honderd foto's.
Maar alles wat ik zag, geen foto van een klem. En toen ineens had ik hem door, het is gewoon de wurg greep. Ben ik alleen zo blond of zullen er meerdere dit niet geweten hebben?
 
Het is en blijft warm, Norbert wilde gister zijn haar en baard scheren, maar vanwege het constant zweten, bleef het apparaat, iedere keer steken en kreeg hij happen in zijn baard. Dus goede raad is duur, vanmorgen vroeg zijn bed uit, en aan de bak. Net op tijd want hij begon alweer te zweten.
 
Van de honden heb je met deze hitte ook geen last, alhoewel Rafa op dit moment in het zonnetje ligt bij te bruinen. Max ligt binnen op een koele plek in zijn mand en komt er haast niet uit. Ze staan alle twee wel op, zodra ze de koffie automaat horen draaien. Ze reageren haast nergens op. Zelfs als er een moter rijder langs komt gaat Rafa uit haar dak en Max doet mee. Maar binnen 2 tellen is het weer rustig. Verspilde energie denken ze. Ik ben ijsjes voor ze aan het maken, een klein beetje water in een plastiek bekertje een paar koekjes er in en rechtop een honden staafje. Het staat nu in de vriezer, dus spannend, misschien is het wel lekker voor ze. Ik zag het gister op de TV en die honden waren er dol op.

 
Ik kan nog wel een klein beetje meer kleur op mijn lijf gebruiken, daar houden de mannen van.

 
Laat mij maar lekker liggen, ik moet iedere keer helemaal naar boven op die rotberg lopen. Was mijn baasje er maar, die loopt nooit zo ver.