Als of de kogels om onze oren vlogen.

Gisteren een redelijke dag, Wel nog steeds een koud windje. Het begon rond 18.00 donker te worden, dus Norbert ging eerst maar even naar boven lopen met Rafa. Normaal, scheurt Rafa naar binnen, als ze terug komt. Maakt de patio en de buitendeur zelf open. Ze weet dat het eten klaar staat als ze terug komt. Dan vliegt ze direct op haar bak af, nou gister mooi niet. Waarom wil dat beest geen eten? 1 minuut later, breekt de hel los, echt waar, het was of er hier voor de deur een gangster oorlog aan de gang was. Het klonk alsof er een aantal pistolen werden leeg geschoten. Hagelstenen als knikkers zo groot. Zo veel lawaai, snap niet dat de ramen er nog inzitten.

TV, had natuurlijk de geest gegeven, de hond lagniet angst in de douchebak. Het water en de hagel, kolkte de berg af. Ik wilde een foto nemen, maar kreeg de buitendeur haast niet open. Gelukkig, duurde het niet zo lang zo dat we nog een stukje nieuws en goeden tijden kijken.

Maar toen ik vanmorgen beneden kwam, kon ik wel huilen. Vorig jaar had ik een heleboel kleine stekplantjes gekocht, ze hebben de hele zomer prachtig gebloeid. Dus een paar weken terug weer gekocht. Petunia, afrikaantjes, Begonia's en lobelia. Het stond weer schattig, lees stond. Vanmorgen was er niets meer van over. Daar baal ik van. Dus morgen maar op pad naar nieuwe plantjes.

 

Viva la novia

Dat hebben we gisteravond om de haverklap gehoord. Leve het bruidspaar, betekend dat. Dan zocht het bruidspaar elkaar weer op, om heftig te gaan zoenen, onder luid gejoel van hun vrienden en Fam. Het was een geweldig leuke bruiloft, heel anders dan in Nederland. We kenden Tom en Jaqueline hun dochter Aida, verder niemand. Maar je word direkt in de menigte opgenomen. Tom kennen we als klant van Norbert en gaan een paar keer per jaar uit eten. Jaqueline is een Spaanse en haar dochter ook. Vroeger kwam ze altijd mee, op de uit eten avondjes. Heel lief, dat we een uitnodiging kregen voor de bruiloft. Het kado hebben we gewoon Hollands gehouden. Een flop met 50 euro, best veel zal je denken, maar het is eigenlijk een fooitje. Het is in Spanje zo, je krijgt een uitnodiging, voor de receptie, eten of de bruiloft. Of voor alles. Daar pas je, je kado op aan, plus nog een bedrag voor de huwelijks reis. 300 of 400 per stel is niet eens gek. Van de week sprak ik een kennis, die was uitgenodigd voor een communie, van een Spaans gezin dat ze kende. Hij was eens om zich heen gaan vragen, hoeveel geld je dan geeft. Het ging hier om een meisje van 8, minimaal 300 euro!!! Ze hebben het feestje maar even overgeslagen. Later zag hij de foto's, van alle kado's, hij zegt er stond voor meer dan 10.000 euro in haar kamer. Je kan het zo gek niet bedenken, tv, iPad, iPhone, je kan het zo gek niet bedenken. Hij zegt er is toch crisis in Spanje? Ja, maar een bruiloft, of een communie is heel belangrijk. Ze sluiten volgens mij, daar gewoon een lening voor af. Ja, kinderen zijn hier alles.

Viva la Nova, daar gaan ze weer. Aida en Vicente.
In het gemeente huis, dan vertellen de bruid en de bruidegom hun verhaal over hoe ze elkaar hebben leren kennen. Ook de zus van Vicente vertelde het verhaal van zijn leven. En Jaqueline deed haar verhaal over Aida. Daarna gingen we naar het restaurant voor borrel en hapjes. Om 20.00 gingen we aan tafel. Het was een 10 gangen menu. Dit was echt niet normaal. Zoveel verschillende, hele aparte dingen. Je begrijpt dat voor Norbert de wereld open ging en helemaal buiten zijn boekje ging. Als je het fout doet, doe het dan goed. Nou dan heeft hij dan ook gedaan. Resultaat 1 kilo vanmorgen erbij.

Norbert, Jaqueline en Tom.
Wij zijn om 1 uur weer richting de berg gegaan, na een reuze gezellige avond. En letterlijk ons bed in gerold.

Aida.

Na 17 jaar, een grote verandering in ons leven.

Spanje en de Hallo, horen al 17 jaar bij ons leven. Daar komt vanaf nu verandering in. We zijn net thuis gekomen, van de afscheids receptie. Met iedereen van het kantoor en Ans en Max natuurlijk, aan de borrel en hapjes. Toch geeft het je een vreemd gevoel dat dit stuk van je leven in Spanje afgelopen is.Volgende week nog de rest van de afrekening en de laatste papieren afhandelen. Norbert heeft de afgelopen weken, zijn klanten bedankt voor de fijne samenwerking die ze hebben gehad.

Ze lachen allemaal, zouden ze blij zijn dat hij weg gaat? Ik wel zeker van niet, ze waren en zijn harstikke gek op hem, ook zijn klanten. Max had al gehoord, dat de klanten het jammer vonden dat hij weg gaat.

Er staat deze week ook een stuk met foto in de krant.

Na de operatie, hebben we nog een hobbel te nemen, mijn volledige onderzoek, bloed, scan en darm onderzoek, daarna gaan we heerlijk verder met genieten, in ons Spanje.

Weer even terug in de tijd.

Dinsdag avond uit eten geweest met bergbewoners, die er 35 jaar geleden ook al op de berg zaten. De eerste tijd waren we natuurlijk pioniers o de berg. We hadden een tank op het dak, waar de waterman, met vrachtwagen, Nico, die woont hier ook nog. Met Cis en Joop gaan we iedere keer als ze er zijn een hapje eten. Nu waren Piet en Jenny er ook, dus gezellig met 6 man naar de Chinees. Norbert alleen aan de tjaptjoi, zonder rijst maar de volgende dag 4 ons erbij.je mag best een keertje buiten je boekje gaan, maar voor de operatie, willen we het een beetje streng houden.

Piet en Jenny, inmiddels over de 80.

 

Zoals jullie zien op de foto, hadden we de hele zaak weer afgehuurd. Het is echt heel triest, er zit nooit geen hond. ( misschien zitten die in de pot ) Nee het eten is altijd heel smakelijk en we zijn er nog nooit ziek van geworden. Nu met 6 personen, waren we 36 euro kwijt, ongelofelijk, zit hier een dekmantel achter?

We hebben gezellig verhalen zitten op halen, vanaf 1978 zitten we er. Op de Monte terrible, zo noemde ze in Denia onze berg, waren heel veel problemen. Eigenaar verkocht de eerste huizen, voor een drol en drie knikkers, dat moest natuurlijk wel fout gaan. Maar daar door was het een kliek ongeruste Nederlanders, ik heb voor ik kocht nog een buro in de arm genomen om de hele zaak door te lichten. Brave man kreeg ik te horen, postzegel verzamelaar. Financiele problemen waren er ook niet, hij kwam al zijn verplichtingen na. Maar ik geloof dat hij in het begin ook geen slechte bedoelingen had. Maar als je op een gegeven moment het ene gat met het andere moet dichten, krijg je problemen. Hij is ooit aan de Zwitserse grens gepakt, ik weet niet hoe dat is afgelopen.

Maar wij hebben dinsdag heerlijk oude verhalen opgehaald, wij waren toen nog heel jong. De meeste bewoners rond de 50. Het waren mooie jaren. En je zag Cis en Piet alle twee op fleuren.

Cis en Joop, die tot een paar jaar terug, nog trouw een paar keer per jaar met de bus kwamen.

 

Het lijkt hier wel Nederland.

Het is vandaag en gisteren, hier in Spanje echt geen toppertje. We hadden gister een feest, verjaardagen en bruiloft in een. Dikke maillot, lange broek en sjaal en daar ging ik dan. Nor moest naar het ziekenhuis en kwam later. Gelukkig hebben Peter en Ans een heel groot huis, dus binnen, alles aan de kant en sta tafels geplaatst, ook hadden ze op de zon gerekend, volledige tafels en stoelen, grote parasols, ons maken ze niet gek hebben ze gedacht. Eind van het liedje was dus binnen en ik af en toe blauwbekken buiten met een peukie. Echt harstikke koud. Dan sta ik buiten en denk, wat heb ik toch een slechte gewoonte, er waren denk ik 25 mensen en daar tussen zit een gestoorde, later Norbert erbij. Niemand rookt, hebben wel gerookt, maar gewoon gestopt. Karakter noem ik dat. Maar ondanks dat ik had buiten koud heb, een heel gezellig feest. Over het eten en drinken, jeminee, wat een werk hadden ze er van gemaakt. Ontzettend veel, maar ook van alles. Complimenten Ans en Peter. Het was super de super. Nu thuis, heb ik alle kachel aan, heerlijk. Maar eigenlijk niet normaal. Vandaag, bloggie maken en boekkie lezen, bij de kachel op de bank. Ik ben al dagen bezig 17 jaar boekhouding van mij te versnipperen. Het schiet op, nog een plastiek zak, dan ben ik klaar. Maar ik zit nu met een vastlopen. Dus eerst maar afkoelen, dan mijn laatste papieren erdoor. Nu hoop ik niet dat er helemaal achter in de kast nog 5 jaar boekhouding van de Bloemenzaak tegen kom. Waarschijnlijk heeft de boekhouder in Nederland dit nog, ik hoop het. Na mij, is Nor aan de beurt, ik denk niet dat hij gaat versnipperen. Hij heeft geen zin om daar dagen mee bezig te zijn. Ik denk dat het verbranden of in een ondergrondse container gaat worden. Ik ben er klaar mee en het geeft een lekker bevrijdend gevoel. Als we beneden klaar zijn, wil ik de badkamer boven, de voegen doen. Ik heb het op gezocht op Google, daar word je echt niet vrolijk van. En Norbert al helemaal niet. Ik denk dat we dat maar over de zomer tillen.

 

Dit slaat natuurlijk nergens op, maar ik heb wat problemen met het plaatsen van een foto. Maar het is wel een leuk bericht. Nu ik er over nadenkt, heb ik deze foto al geplaatst? Maar dan nogmaals, het kranten knipsel van mijn broer en schoonzus die een jaar de wereld intrekken. Geweldig, en hun kennende maken ze er iets moois van. Lieve Chiel en Mirjam, nog een week, dan gaan de kokken los. Doe heel voorzichtig en ga niet met vreemden mensen mee. Dit moeten jullie me echt beloven, wat broeder, ik ken je alsof ik je zelf gemaakt heb. Liefs ik bel nog wel even, ik had graag op Schiphol gestaan, maar dat zit er niet in.

 

Ruimen

We zijn begonnen te ruimen. Van mij 5 jaar boekhouding van de zaak in Nederland. Van Nor en mij 17 jaar boekhouding, bankafschriften enz. Waar moet je met die zooi naar toe. Ik heb een bedrijf bij Valencia gevonden, die documenten vernietigt. Maar dan moet je allemaal gegevens, NIE nummer e.d. Invullen. Daar heb ik geen zin in. Toch maar een versnipperaar kopen. Daar gaat per keer 5 velletjes A4 in, dat schiet niet op. In zakken in een ondergrondse container gooien? Ik weet het niet. Vroeger heb ik wel eens oude agenda's in de open haard verbrand, ging ook niet al te snel. Bovendien heb ik geen open haard. Er zitten ook oude testamenten bij en eigendom bewijzen van de panden die ik had, daar wil ik gewoon vernietigt hebben.
Inmiddels zitten we weer in de trein van Valecia naar huis. Vanmorgen eerst een oude van dagenkaart gekocht voor 5 euro, dan krijg je op alle treinreizen 40 procent korting. We zijn om kwart over 9 van huis gegaan en zijn om 5 uit thuis. Lekker lang wachten in het ziekenhuis, al met al zeker 2 uur. Eerst naar de narcotiseur, toen naar de oncoloog. De narcotiseur was tevreden, alles wat ze onderzocht hadden was goed. Daarna naar de oncoloog, was erg tevreden met zijn gewicht, des te minder des te beter voor de operatie. Hij heeft ons echt gek willen maken met, geen zout, geen suiker. Alleen maar appels en water en 5 uur wandelen. Eigenlijk mag hij alles, maar hij moet afvallen. Vanmorgen was hij onder de 90 kg. E gaan nu wat minder heftig aan de gang, hij moet ook aan de eiwitten. Het was goed dat hij zo heftig was, anders hadden we nooit onder de 90 gekomen. 2 weken voor de operatie, krijgt hij bericht. Maar wanneer weten we nog niet, het was druk, maar Norbert is een beetje urgent, misschien dat het nu snel gaat gebeuren. Een nacht op de intensive care, dan 5 dagen ziekenhuis, ik mag mee logeren. Na ongeveer 12 dagen mag hij alles weer, met mate natuurlijk. Hij mag zelfs tillen. Ik denk dat dat het voordeel is van een laparoscopische operatie.
De foto komt later

Ik heb de afgelopen weken een ontdekking gedaan.

Ik kan het zelf bijna niet geloven, mijn lief heeft volgens mij een metamorfose ondergaan. Ik snap er helemaal niets van. Je weet wat een man is met 2 linkerhanden, die bezat ik, ook volgens hemzelf. Het enige wat ik hoorde, dat kan ik niet. Of als ik iets doe gaat het altijd fout. Maar ja, er moeten af en toe dingen in het huis gebeuren, waar je niet onder uit kan. Hij heeft nu heel veel tijd en om alles te laten doen, kost ook veel geld. We kunnen het beter zelf proberen, lukt het niet, kunnen we het altijd nog uit besteden. Daar is Norbert het voor 100 procent mee eens. Er gebeuren hier dingen in huis, ik kan het haast niet geloven, ben apetrots op mijn lief. Normaal vliegen de vloeken om mijn oren, daar word ik helemaal peu de veu van. Het beroerde is, niet zomaar een vloekje, maar die van hem komen echt vanuit zijn tenen. Wat doet hij dan allemaal? Eigenlijk teveel om op te noemen: alle soorten elektra, waterleiding af en aansluiten, koppelingen vernieuwen, werken met hout, schilderen, kussens van bank en stoelen, beknopen, kortom alles. Ik heb nog geen vloek of zucht gehoord. Van de week zat ik beneden, hoorde een klap, en dacht, nu komt het. Maar helemaal niets. De deur van de douche was gekletterd.

 

Vanochtend om 9 uur stond Nor al bij het kantoor van seguriadad, om de stapel papieren die we her en der vergaard hadden in te leveren. Voor 9 uur stond er al 10 man, maar het ging snel. Alles zelf ingevuld, een foutje en hij vergeten mij ergens te laten tekenen. De gemeente had een fout gemaakt, niet ingevuld de datum dat we parega de hecho zijn. Was niet erg zeiden ze bellen wel even. Morgenochtend even terug, dan zijn we wat ons betreft klaar. Nu afwachten, alles moet naar, Alicante, Madrid en naar Nederland. Klinkt niet veel belovend, een hele tour. Maar als het lukt, danken we god op onze blote knieen. Volgende week de laatste dagen bij de krant, wel gek, na 17 jaar, maar we hadden geen vooruit zicht op verbetering. Stoppen is de enige optie. Je hoeft je dan ook niet meer te ergeren aan klanten, die de betalingen uitstellen. En de keren dat je afspreekt en ze er niet zijn. Rust, nu dan echt helemaal je eigen tijd invullen. En als het vervroegde pensioen lukt, valt er ook weer een last van je schouders. Ik ben benieuwd hoelang het gaat duren voor we een antwoord hebben.

Zondag naar de rommelmarkt om een binnen werk van een wasmachine te scoren.

 

Wat kan een mens het druk hebben.

Omdat we alle kussen hoezen van de binnen en buiten bank gewassen hebben, moeten de knopen er nog steeds op. Maar hoe moet dat ook al weer? Simpel, je duikt in je iPad, zoekt afd. stofferingen, en je bent er. Wat moeten we toch zonder internet. Met een hele lange naald en dun vissnoer gaat het lukken. Norbert sluit het geheel af met, platte zeemans knopen. We schieten lekker op beneden.

 

Als er nog afvallers zijn, die deze site lezen, kom dan bij Paula, met haar geheime recepten. Allemaal zelf uitgedokterd. Zie de foto's, en het is nog te hachelen ook. Norbert heeft een verlies van 7 kg. Zeker niet hongerig en vind het nog lekker ook.

Dit is mijn bordje. Normaal is mijn bord lang niet zo vol. Zoals jullie zien, tafel met afval tapas, natuurlijk geen afval, maar vermagerings tapas.

 

Weer even tijd voor een krabbel.

Wij zijn de laatste tijd met van alles en nog wat bezig. Norbert heeft zelfs geen tijd voor de krant. We lopen van hot naar her om diversen papieren te regelen, voor alles waar we bezig zijn. Vandaag is Nor voor het eerst met de trein en metro naar het ziekenhuis in Valencia geweest. Ieder keer met de auto naar Valencia kost aan tol en benzine 40 euro. Daar kwam ook nog 12 euro parkeer kosten bij. Nu met een speciale kaart kost het all in 8,50. Je ben wel 2.20 min. onderweg, maar dat is niet zo erg. Volgende week vrijdag hebben we de volgende afspraak met de arts in Valencia. We hopen dat hij dan genoeg is afgevallen en klaar is voor de operatie. Nu in totaal 7 kilo afgevallen. Het valt hem erg mee. Als het mee zit eind volgende week 10 kg? Als dat zou kunnen.

Dit zijn de producten, die in Norbert zijn avond eten zitten. Het klinkt gek, maar we zitten gezellig aan tafel, half glaasje wijn, met 7 of 8 gerechten. Zonder zout, olie, met niets dus.