Foutje

Ik zat te schrijven op een andere manier dan anders en toen wist ik niet hoe ik er een foto bij kon zetten. Zo zie je maar weer, ouder worden heeft zijn nadelen. Doe je iets een tijdje niet, ben je alles in het koppie kwijt. Maar zo kan het ook.

Norry vond het ook echt leuk.

En ik vond het nog leuker.

 

Posted with Blogsy

Weer thuis.

Na een slechte nacht, vooral Norbert, weer een zonnige dag in het vooruit zicht. Nor is de hele nacht met Rafa bezig geweest. De hele nacht RAF lopen zoeken en de angst, wat er allemaal had kunnen gebeuren. We hadden een heerlijke slaapbank, toestand met dat kreng om in en uit te klappen. Het was heerlijk warm in de kamer, totaal geen lawaai van buitenaf. De deur stond open, zodat we het ruisen van de zee konden horen. Dus dat was helemaal perfect. Dus daar lag het slechte slapen niet aan. Dat RAF de deur van de kamer open kon maken, dat wisten we, maar dat ze ook de deur in ons halletje, dus de buitendeur, kon open maken, wisten we niet. Dat weten we nu, dus nooit meer een kamer, die je met een kaartje open moet maken en dan verder geen andere afsluiting heeft. Maar ja, het is gelukkig goed afgelopen.

Het was wel gaaf, vanaf ons balkon, recht tegenover ons staan allemaal fitness apparaten waar de Benidormbastaards, in de rij stonden te wachten om het oude staffe lichaam lekker soepel te maken. Als je vanaf het balkom de boulevard afkeek, zag het zwart van de bastaards. We zaten een stukje van de pier, waar oud naar nieuw Benidorm overgaat. Als het bij ons druk was, hoe druk zou het dan wel in het andere gedeelte zijn? Na het ontbijt, beneden ons, op het terras in het zonnetje, nog even aan de wandel gegaan. Toen was het tijd, om op te stappen en zijn we rustig aan richting huis gegaan. Het is echt een aanrader, ga er eens in de maand een nachtje uit, je hebt al een kamer in Benidorm voor 30 euro. Het voelt alsof je er een lang weekend uit bent geweest. Ik vond het een prachtig verjaardagsfeest kadotje. Nu dus weer thuis, het normale leven begint weer. Het begon al gezellig, met post betreft het prepensioen, wat eigenlijk zo goed als rond was, ze zeggen dat Norbert in Nederland 1946 dagen AOW heeft opgebouwd. Misschien hebben ze verkeerd gelezen, dat is mijn geboorte jaar. Maar dat betekent weer met volle bak me erin storten. Nor is met de brief naar onze boekhouder geweest, die vertelde dat dat het probleem was. Maar niet getreurt, dat flikt de Spaanse overheid bij haast iedereen. Ze houden de boel op en stagneren de zaak op allerlei manieren, zodat de mensen op een gegeven moment de zaak maar laten lopen. Ze gooide ons met allerlei wetten om de oren en datums waarin bleek dat ze die om de haverklap veranderen. Gelukkig heb ik een goed contact met iemand van de SVB en die heb ik de hele geschiedenis gemaild. Ook gezegd dat ik hem aan het eind van de middag bel. Het word tijd dat hier nu eens een eind aan komt. Ik ben niet iemand die het opgeeft, maar dit begin ik nu aardig zat te worden.

Leuk hoor de hond mee.

Nee, zonder dolle, het is echt gezellig dat ze mee is. Vanmorgen was ze al erg nerveus, ze had gewoon door, dat we weggingen. In Benidorm was het heel gezellig met haar. Was erg lief, als we ergens gingen zitten. We zeiden al, ze word echt sociaal, het gaat goed. Toen we vanavond gingen eten, hebben we haar thuis gelaten. Eerst een tijdje op de gang blijven staan, maar toen had ze reeds de kamerdeur al open gemaakt. Wij naar binnen en gezegd dat het niet mag. Toen naar beneden gelopen en alles was en bleef stil. Toen we na een uurtje terug kwamen, stond de stoel van de eethoek tegen de deur???. Daar begrepen we niets van. We dachten dat RAF met de stoel aan het schuiven was gegaan. Toen Nor met RAF naar buiten ging om haar nog even voor de nacht uit te laten, sprak de portier hem aan. Ze was 2x naar beneden gekomen en was op weg naar de buiten deur. Hij haar gepakt en naar de kamer gebracht. Binnen een paar minuten had ze weer de kamerdeur en de buitendeur geopend en was weer op weg naar buiten. Nor heeft de bewakingsbeelden gezien, en ja hoor dapper op weg om ons te zoeken. Ze had natuurlijk ook trek in een tapa. Toen heeft de portier haar weer naar boven gebracht en de stoel voor de deur gezet, zo dat ze de buitendeur niet meer open kon maken. Dus dat raadsel is opgelost. Je moet er niet aan denken, wat er had kunnen gebeuren. Dat doen we ook liever niet. We moesten we de slaapbank uitklappen, dat ging met veel lawaai gepaard. Binnen 5 min. stond de buurman voor de deur dat we veel lawaai maakten. Ja logisch, de bank werkte voor geen meter, de portier erbij gehaald en met grof geweld is het gelukt. Nu kunnen we lekker pitten. Al met al was het een leuke dag, nu lekker in bed nog even Paul en Witteman kijken en morgen gezond weer op. Voor de zekerheid de buitendeur op een extra slot gedaan. De deur werkt met een kaartje, daarom kan je hem vanbinnenuit zo open maken.

Ik had gewoon honger en wilde ook een tapa.

Ons uitzicht s'nachts, best wel mooi.

 

Posted with Blogsy

68 jaar oud en nog steeds niet getrouwd.

Dat hadden de kinderen op de weg geschreven, toen ik 50 werd. Er waren, hoorde we later mensen, die dachten dat we broer en zus waren.

Vanmorgen, voor we op vakantie gingen. Ja we zijn stiekem op vakantie gegaan. Waarheen dan wel? Nou 35 km. vanaf ons huis. Naar ........... Benidorm. In het hele oude gedeelte, voorbij de pier die in zee loopt. We hebben voor een nacht een appartement aan de boulevard, met balkon en uitzicht op zee. Het is wel leuk, we zitten in een gedeelte van Benidorm, waar je nooit komt. Het 65 plus gehalte is hier bijzonder hoog. Maar niet zeuren, ik hoor hier tenslotte toch ook bij. Ik kreeg vanmorgen vroeg al een berichtje van Karin met de boodschap, lekker tussen de rollators. Het is nog waar ook. Het was best moeilijk om iets te krijgen. Langs de boulevard, alles vol. Dat zitten we natuurlijk ook nog met Raffa. Van de 400 hotels waar ik uit kon kiezen, waren er maar 15 waar we RAF mee konden nemen. We hebben een studiootje met slaapbank met een zwarte hoes. Niet zo handig met een hond, die nerveus is en dan verhaart. We hebben haar kussen van huis mee genomen, op de bank gelegd en daar ligt ze nu op. Het weer is wat minder, af en toe zon en dan weer bewolkt. Maar dat mag hem de pret niet drukken. Ik mag vandaag alle beslissingen nemen. Vandaar dat we nu in Benidorm zitten. Nor vond het een beetje gek, maar het is mijn dag!!! Betreft het avond eten, treft hij het ook niet. Iets verder op zijn een paar kleine staatjes, waar alleen maar tapa tentjes zijn. En dat gaat het worden. En vanavond met een flesje wijn en voor Nor, nog wat te eten, denk ik, op het balkon, kijken naar de zee en de lichtjes op de boulevard. Leuk hè. De zon is er weer, dus ik ga eventjes in het zonnetje zitten, voor we Benidorm onveilig gaan maken. Nor heeft zijn laptop mee en onze ereaders, dus heerlijk naar mijn zin heb ik het.

Dit is ons uitzicht vanaf het balkon. Wel gaaf hè.

 

Posted with Blogsy

Inbraak golf op de Monte Pedreguer

Het is weer eens zo ver. Het gebeurd niet zo erg veel meer, maar nu is het weer zo ver. Het waren meestal bendes uit de Oostbloklanden, die trokken dan van Valencia, rustig richting Alicante. Bij urbanisaties, keken ze eerst een tijdje rond en zochten naar huizen waar ze makkelijk konden inbreken. Alle kasten haalden ze leeg, alle kleding stoppen ze in dekbed hoezen. Dan gaan ze op een rommelmarkt staan, kramen vol, uitzoeken voor een of twee euro. Ze staan ook in Pedreguer, met een hele boel kramen, het is er zo druk, je kan er amper bij.

Daar zitten ze dan, ondertussen is hun huis leeggehaald !!!!

Op de berg zijn ze nu al 3 weken bezig. De politie komt s'avonds diversen malen hun rondje doen, ook op de doodlopende straten. Maar niet te pakken. Karin vertelde dat er bij haar in de straat 4x is ingebroken. Er is een Schots echtpaar die hier sinds kort woont en daar is twee in korte tijd, het hele huis leeg gehaald. Er is een idee wat er loos is. Er zit beneden bij het restaurant een man aan de Bar, geen geld, werk en huis. Toch heeft hij geld voor een borrel ? De inbraken gebeuren ook vaak bij mensen die beneden in het restaurant zitten te eten. Van de week zat onze overbuurman in de bar, hij komt daar vaak, dus ze kennen hem goed daar. Hij had s' middags veteld dat hij naar Alicante moest een klant ophalen. Op een gegeven moment keek ik naar buiten en zag een politieauto met blauw licht voor de deur bij de buren staan. Een kwartiertje later stonden er twee. Ik denk datzelfde zeker een uur binnen zijn geweest. We spraken hem de volgende dag, laptop, fototoestel en nog wat meer weg. Als je al die verhalen hoort, durf je de deur niet meer uit. Maar dar ebt na een paar weken wel weer weg.

Posted with Blogsy

Hieperdepiep Piet 70

Vandaag gaat Piet zijn 71ste levensjaar in. Dat vraagt natuurlijk om een feestje. Aan wie kan je zoiets beter overlaten dan aan Piet en Ria zelf. Maar onze dag begon niet zoals we in gedachten hadden. Wij zouden om 10 uur bij Gerie en Ans eerst koffie drinken en daarna de wekelijkse wandeling. Beginnen in de stad dan langs de zee helemaal naar het einde van als Rotas. Daar loopt een heel mooi wandelpad, een prachtige wandeling.

Maar toen Norbert vanmorgen een hap van zijn broodje nam, bleef de voortand van zijn plaatje in het broodje hangen. Daar waren we lekker mee, we moesten weg. Dus gebeld, we komen later en lopen jullie wel tegemoet. Snel naar het lab. van zijn tandarts en we konden om 11 uur het plaatje weer halen. Na 3 kwartier wandelen, ook nog een kopje koffie aan het strand natuurlijk, kwamen we iedereen tegen. Om 14.00 op naar de 70 jarige. Ze hadden alles natuurlijk al klaar staan, volle tafels met eten. En het mooiste was, super, de super weer. Dus de hele middag buiten gezeten. Daarna nog een lekker buffet. Om 6 uur werd het frisjes en zijn wij richting huis gegaan. Rafa was blij dat we er we waren.

 

Posted with Blogsy

Dag met regen, of toch nog een zonnetje

Vandaag een rustige loop, dus de Fam. Schroder stond al in de startblokken. Neemt Norbert een hap brood en blijft er een tand in zijn broodje hangen. Hij is nu naar het lab. om zijn tand er in te laten zetten. Dus, maar even gebeld dat we ze wel tegemoet lopen. Het is een heen en teruggie, dat gaat lukken. Daarna gaan we allemaal naar Piet en Ria eten. Piet is jarig, dus zal het fijn zijn als het zonnetje er vanmiddag bij komt. Rafaëla heeft gisterochtend proef gedraaid met de hond van de mensen die nu in de flat zitten. Ze komen uit Koog aan de Zaan en willen op Rafa passen als we het familieweekend hebben. RAF liet af en toe zijn tandjes zien, hoe schoon of ze wel niet waren, maar verder ging het goed. Het is een Drentse patrijshond. Wel fijn dat het goed ging, anders hadden we haar mee moeten nemen. Had ook niet zo een probleem geweest, het mocht van de organisatie. Marjolein heeft het goed gedaan, ze wilde niet pingelen, maar ik heb gezegd, je kan het. En ja, hoor, ze heeft wat verdiend. Toen we in Januari op het beheerkantoor van de Bahama's kwamen, vertelde ze ons, echt eind januari begint de renovatie. Nou mooi niet, we zijn haast een maand verder en nog niks. Zaterdag komt de broer van Jaap, voor een maand, die hebben we ingelicht en ze de mogelijkheid gegeven, naar iets anders te kijken, maar ze vonden het geen problemen. In principe stoppen we dit jaar verder, we kunnen het niet maken, de mensen in de zooi te zetten. Misschien valt het mee, maar ik neem geen risico, om mensen hun vakantie te verknallen. Het is jammer, maar beter, dan verdrietige mensen, die hun vakantie te water zien vallen. Straks staat Alberto Stegeman voor mijn deur. Voor de volgende winter komen de mensen uit Koog aan de Zaan er weer voor 2 maanden. Ze hebben het van de eerste minuut, heel erg naar hun zin. Vreselijke aardige, lieve mensen. Ze had gister voor ze kwam om de honden kennis te laten maken, al tegen haar man gezegd. Ik ga gewoon brutaal doen. Ik vind dat Paula en Norbert ook eens vakantie moeten hebben. Dan gaan wij op de berg op hun huis passen. Het is geen gekke oplossing We hebben in ons achterhoofd, dat we misschien een lange reis willen maken. Dan is Rafa in goede handen en het huis ook. We weten alleen nog niet welke kant we opmoeten. We hebben niets met Bali, Vietnam en die landen. Maar hoe kan je er over oordelen, als je er nog nooit geweest bent? Misschien dat we toch voor een tijdje die kant op moeten.

Hier een foto van Vietnam.

Dit Bali.

 

Posted with Blogsy

Waar blijft de regen!!!!

Al dagen geven ze aan dat er regen komt, maar helemaal niets. Vandaag en morgen zelfs 100 procent. Het zwembad moet water hebben, we kunnen de kraan wel open zetten, maar gratis water is natuurlijk beter. We hebben een hele mooie warme winter. Er zijn zelfs mensen die de cv niet eens aan hebben gehad. Maar je kent ons, kachel dag en nacht aan, ook al schijnt het zonnetje. Het nadeel bij ons is, dat er in de woonkamer haast geen zon binnen komt, dus warmt onze kamer niet op. Er zijn al veel dagen boven de 20 graden geweest. Ik heb na de wandeling van woensdag, toch wel wat bijwerkingen gehad. Mijn voeten deden een  aantal wat meer pijn, en ben een aantal dagen heel moe geweest. Vanaf zaterdag weer wat opgeknapt. Ik weet niet of het door het lopen komt, ik ga het woensdag gewoon nog een keer proberen. Maar als ik dan weer naweeën heb, moet ik toch maar even achter mijn oren krabben hoe ik dat verder ga doen. Ik was juist een paar weken erg pittig met van alles bezig. Iedere dag had ik mezelf een opdracht gegeven en aan voldaan. Maar vanaf donderdag tot vandaag niets gedaan. Af was ik. We hebben naast de slaapkamer een terras van 50 vierkante meter een heerlijk terras waar eigenlijk de hele dag zon is, Maar er stond niets, zag er gewoon heel triest uit. Ik zat er alleen in de winter als ik een uurtje zin had om in het zonnetje te zitten. Wel staan er 3 zonnebedden, die ik over had, met kussens die aan alle kanten stuk waren. Ze lagen daar de hele zomer en winter, zon of regen, ze konder er wel tegen. Nu ik de naaimachine ontdekt heb naai ik alles wat ik tegenkom. Ik had nog eenpersoons dekbedhoezen, dus dacht ik, ga het proberen om daar een kussenhoes van te maken. Hartstikke goed. Op de zondagmarkt in Pedreguer staan ze altijd met lappen, een mooie lap gekocht en 2 hoezen gemaakt. Ik wist niet dat ik dat in me had. Er stonden 2 hele oude stoelen, als je er naar keek, vielen ze al uit elkaar. Al een paar weken gekeken naar oude stoelen, maar niets voor weinig. Tot vorige week 2 oude rookstoelen, zagen er niet uit, zo vuil. Vanmorgen er een emmer oxiaction en een schuurspons er op losgelaten, behoorlijk opgeknapt. Met de tuinslang afgespoten, de zon doet de rest. Het is nu een terras, dat er uit ziet als ver voor de oorlog. Maar een plantje op tafel en het is niet zo een kale zooi meer zoals het was. Ik kan er wel mooie dingen neerzetten, maar het probleem is, ik haal van dat terras nooit iets binnen, laat maar lekker staan als het regent, de zo'n doet zijn werk wel.

Het is echt geen topper, maar als de 2 blauwe kussens op de bedden liggen en de rookstoel bekleed zijn met blauwe stof, komt er een beetje eenheid in.

Posted with Blogsy

O,wat ben ik blij.

Ik ben zo blij met mijn nieuwe iPad. Gisteravond een heel verhaal geschreven met foto's, maar toen ik het wilde plaatsen, lukte het niet. De app is vernieuwd en met mijn oude iPad, waar ik het verhaal op had geschreven, kon ik het niet meer plaatsen. Dat heb ik met veel apps die ze vernieuwen. En op mijn nieuwe iPad, geen probleem.

 

Posted with Blogsy

Net even anders dan ik dacht.

Woensdag 12 feb. een prachtige dag om het weer te proberen om mee te wandelen.net als ieder jaar, lopen door de dal van Jalon, waar de amandelbomen in volle bloei staan. Een prachtige wandeling. Norbert liep ook mee met de groep die dit keer heel groot was, 20 man. Na de koffie op pad en direct was het klimmen. Oef,dit was een andere wandeling, een heel andere dan die ze anders lopen. Dat ging Paultje even tegen vallen. Na, echt 3 kwartier geklommen te hebben, moest ik echt de pijp aan Maarten geven. Voor iedere bocht zeiden ze, hierna word het vlak, noe mooi niet. Achteraf hoorde ik dat er nog heel lang geklommen is en dat het goed was, dat ik samen met Norbert terug ben gegaan naar Jalon. Wij hebben heerlijk, met de lekkerste koffie van Spanje, in het zonnetje gezeten. Daarna even in het dorp gewandeld, naar de bodega, wijn geproefd en een zak sinaasappels te hebben gekokocht, op naar de coöperatieve in Parcent. Dat is een bar waar de boeren hun spullen brengen en waar je goed kan eten.

Strak blauwe lucht, het werd 19 graden.

Percent is een klein echt Spaans dorp, waar veel Spanjaarden wonen. Ja dat is normaal zal je zeggen, Spanjaarden in een Spaans dorp. Maar Jalon was eens een schattig Spaans dorpje, maar is overwoekerd met vooral Engelsen en ook veel Nederlanders. Hier komen de vakantiegangers met busladingen naar toe om wijn te kopen.

Na heerlijk te hebben gegeten waren we om half 6 weer thuis en trots op mezelf dat ik weer een poging heb gedaan, om mee te wandelen.

Gelukkig waren we de laatste die kwamen eten, anders zouden de andere gasten lang op hun eten moeten wachten met een groep van 20 voor je.

Posted with Blogsy

Goedemorgen, ik ben er weer.

Ja, dat is voor het eerst dat ik zo lang verzaakt heb. Maar we gaan er met frisse moet weer tegenaan. Wat is er aan de hand? Ja dat is best wel moeilijk uitleggen. Ik wilde niets meer, vond niks meer leuk. Je hebt alles wat het leven aangenaam maakt. Een lieve man, een heleboel lieve kinderen en kleinkinderen, een lieve hond, aan een heerlijk onderdak, waar je heerlijk woont, geen financiële zorgen, we zijn alle twee gezond, wat eigenlijk het belangrijkste is. Dat moet ik accepteren, maar het doet me zoveel pijn. En dan toch gewoon heel slecht in je vel zitten. Dat valt niet te rijmen, maar toch is het zo. Ik wilde nergens meer heen, wilde niet meer uit eten. We zijn toen we uit eten waren, ook voortijdig weggegaan. Nor zag me van de ene op de andere minuut weg trekken, is gaan betalen en we zijn weggegaan. Ik loop nu iedere dag een half uurtje, lekker stevig doorstappen. Mijn iPad, smorgens even en dan ga ik wat doen. Het komt waarschijnlijk ook, dat ik me enorm heb gestort op de sociale verzekeringen, waar we in terecht zijn gekomen, nu Nor zijn zaak is opgeheven sinds 1 november 2013. Daar ben ik al maanden dag en nacht, letterlijk mee bezig. Het is niet zozeer het geld, maar we hebben er recht op en dan moet ik het hebben. Dan ga ik b.v over lijken. Het eerste wat ik op dit moment voor elkaar gekregen heb, dat Norbert nu gewoon in het Nederlandse ziekenfonds zit. Dan is hij in Nederland en in Spanje volledig verzekert. We hebben nu het nummer en zijn bij het gezondheids centrum in pedreguer geweest en heeft nu een nieuw sipkaartje. Dus dat probleem is opgelost. Het andere wat speelde is, dat ik zeker weet dat hij recht heeft op een prepensioen. In april al een hele tijd mee bezig geweest, maat toen afgewezen. Ik wist zeker dat er een fout was gemaakt. Maar waar zat die fout? Volgens mij in Nederland. Ik ben toen op aanraden van Norbert gestopt, hij zei we krijgen het niet, maar ik wist beter. Toen kreeg Norbert prostaat kanker en ben ik gestopt. De kanker is geheel onder controle, dus wat let me om er weer in te duiken. Er weer ingedoken en de fout gevonden, in Nederland, wat ik al dacht. We zijn nu zover dat we van de week naar de inss gaan de laatste papieren in te leveren. Daar gaven ze ons ook de bevestiging, dat de fout in Nederland was gemaakt. In principe kan ik wat deze 2 zaken betreft een dikke streep zetten. Maar die zooi is mede de oorzaak, dat ik aan het doordraaien was. Het gaat nu een stuk beter, nog niet helemaal, maar er is vooruit gang. Ik mag toch niet mopperen, ik las vanmorgen eerst het blog van een paar dagen van Edwin en Cokky, daarna de Telegraaf. Dan dank je god op je blote knieën dat we hier in Spanje wonen. Ook hier is natuurlijk veel mis, maar dat staat eigenlijk een beetje ver van je bed. Niet netjes natuurlijk, maar als je dan leest, hoe Edwin en Cokky hier in Spanje in het leven staan, wat ze doen en beleven, dan zitten we hier in een paradijs. Dat besef ik ook, want als ik met me auto op weg ben denk ik vaak, wat heerlijk om in dit land te mogen leven. Zo, ik denk dat iedereen nu een beetje begrijpt, wat er de laatste tijd bij me speelde.

Zo gaat het weer snel worden. ( vooral als het baasje me weer trakteert op Marrakech )

 

Posted with Blogsy