Lieve allemaal

Het gaat met mij niet goed, eigenlijk vanaf september al. Dus ik stop voorlopig even, met blogge, hoe jammer is het ook vind. Ik ben op dit moment 49 kilo, soms wat meer. Maar ik heb de puf niet meer. Ik ben mijn klerenkast doorgelopen, en er is niets meer wat ik aan kan, minstens 2 a 3 maten, is alles te groot, daar word je als vrouw niet vrolijk van. Laten we hopen, dat ik ook geestelijk, dit wat we de laatste 5 maanden hebben mee gemaakt, gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Ik zal de komende tijd onze verjaardagen en de voetbal feesten en al onze gezellige dingen missen. Maar misschien, sta ik de komende tijd wel, 3x in de week bij jullie voor de deur. Ik hoor jullie al denken, daar heb je de berg bewoners alweer. Nee hoor,zo snel zal het niet gaan, maar wat zou dat te gek zijn. En dan weer plannetjes maken, voor de toekomst. Dat is iets wat ik het allerliefste doe. Toen mijn vader op sterven lag, lag hij in het ziekenhuis maar te roepen, waar is ze nou, waar blijft ze nou? Wie? vroegen de artsen, de regelateur natuurlijk, zei die ouwe.

Het missen dat slaat op het feit, dat ik op dit moment, me zo kloten voel en niet dat ik heel ziek ben en het hoekkie omga. Omdat ik zo veel slechte maanden achter de rug heb, is alles op. Er zit totaal geen energie meer in dit lijfje. Tot deze avond, vanaf 12 december alleen maar appels en worteltjes gegeten, nu, na 2 dagen totaal niets te hebben gegeten, alleen maar heel veel water. Vanavond ben ik voorzichtig weer begonnen, heb ik weer heerlijk appeltjes met worteltjes gegeten. Kijken waar het schip strand, of stranden we helemaal niet en kom ik de avond en nacht redelijk goed door.

Vanmiddag nog bij de huisarts geweest en hij was blij voor me, dat ik op dit moment, mijn diarree een beetje onder controle heb en dat hoop ik zo een beetje te houden. Ik hoop dat ik binnenkort eens wat normaals kan eten. We moeten natuurlijk niet vergeten, dat de afbouw van de zware medicijnen, ook geen kattenpis is en de huisarts zei dat ook nog. Als ik het anders wil, met extra medicijnen,dat zal de afbouw, wel makkelijker voor me zal maken. Maar dat wil ik niet, ik zal doorbijten en ik moet van die chemische bende af en kijken of ik de medicinale wiet olie, het weer onder controle kan krijgen. Daar ga ik gewoon van uit, zo niet, dan kan ik altijd, nog kijken, wat nu? Maar daar ga ik niet van uit. Ik ben een KOK en dan zijn doorbijters, ik zou mijn ouders en vooral mijn vader terleurstellen, om nu al de pijp aan Maarten te geven.

Wat ik wel duidelijk voor ogen hou, is dat er veel mensen zijn, die er veel, slechter aan toe zijn dat ik. Wat wel zo is, dat hoe meer, ik bezig ben, ik me dan ook beter voel. Het enige probleem is dat tegen de middag alle energie op is. Dan rust ik een uurtje, en ga ik het weer proberen, nog het een en ander te doen. Ik zit nu voor de kijkdoos, maar dan slaat de onrust weer toe en zou het liefste weer wat aanpakken. Maar dat trek ik niet en doe het dan ook niet. Iedereen, voor morgen, een fijne een gezellige dag. Heel veel liefs van ons tweetjes. De firma Spic en Span zijn bezig, om voor volgende week als Nel en Hans komen, het weer gezellig in en om het huis te krijgen. Want een echte poetsvrouw ben ik niet en zal dat ook nooit worden.

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Wat is er aan de hand.

Ja, wat is er met me aan de hand? Het is heel gek allemaal, maandag bij de huisarts geweest, voor wat nu? Ik had weer een paar zeer slechte dagen gehad en voor de zoveelste keer, de maagspiegeling was voor de verandering, weer helemaal goed. Ik had zo gehoopt dat, ze nu iets zouden vinden, maar helaas pindakaas, alles weer goed. Aan de ene kant moest ik blij zijn, maar ik moet van de po- ep af. Op woensdag ochtend voor de zoveelste keer, bloed prikken. En ik had dezelfde ochtend om 2 uur smiddags terug komen bij de huisarts. Dan had hij de uitslagen en dan zou hij overleggen met het ziekenhuis. De uitslag zou hij dan om 2 uur met ons gaan bespreken. Reuze nieuwsgierig, stapte we bij hem binnen, met de gedachte, we komen een stapje verder. Maar helaas, weer alles goed, de kankermarker was iets gezakt inmiddels, verder weer, alles goed. Wat nu? Hij had bedacht om geheel te stoppen met de medicatie die ik op dit moment slikte. Anti deprie, die ik al zeker 6 jaar slik, doet volgens hem na al die jaren niets meer en de morfine pillen, die ik ook al 5 jaar slik, doen ook niet meer, na al die jaren. We stoppen met de morfine pillen en de depri pillen bouwen we af, ik had 225 ml of Mg, ook daar gaat de beuk in. Maar de morfine pillen heb ik voor de neuropathie voor mijn voeten. Oké, dat gaan we doen, gestopt, en als vervanging morfine pleisters. Inmiddels had ik contact op genomen met Henk Landa, om te vragen, wat nu alle onderzoeken zijn goed. Toen gooide Henk iets in de groep, hij zit nu te denken aan, een heel moeilijk woord. Ik vertelde hem dat ik zelf zat te denken aan vet diarree. Ja, dat bedoel ik zei hij. Ik geef je nu een pil die je bij het eten in moet nemen, 3x per dag dag als je iets eet. Mijn huisarts, gooide ook nog crohn in de strijd. Dat kunnen we uitzoeken, als je weer een darmonderzoek laat doen en dat ze dan een bioptie nemen.( hadden ze dit niet kunnen bedenken, toen ze een paar weken terug dat onderzoek hebben gedaan? Weinig trek om weer onder zeil te gaan, voor de zoveelste keer. Maandag de vet diarree pillen gehaald, het ziekenhuis en de huisarts hadden op dit moment geen idee meer, dus ik zat niemand in de weg, als ik die neem. Dinsdag mee begonnen, niet meer ge-poept, echt waar, ook geen vaste ontlasting. Vandaag 4 dagen geen diarree meer gehad. En het gekke is, ik ben kip lekker en vlieg tegen de wand op, niet meer te stoppen. Tot ergernis van Norbert, die schreeuwde maar, stoppen, stoppen, straks stort je weer helemaal in en zit je weer dagen in de lappenmand en dat wil ik niet. Je bent nu zo goed en vrolijk, laten we dit zo houden en niet verknallen. Maar we hebben daarmee een probleem, ik ben een Kokkie, daar hoef je niet blij mee te zijn als wederhelft. Ik ga me dus weer overal mee te bemoeien, iets wat ik een half jaar niet gedaan heb. Ik vond alles goed, het intereserde met allemaal niet meer. Maar ja nu, bemoei ik me weer met alles en wil dit en dat dat, wat me niet in dank word afgenomen. Arme Norbert, die heeft me alles, maar dan ook alles uit handen genomen, wat ik heerlijk vond. Maar nu ik weer een beetje bij de pinken ben, ben ik weer de oude Paula, de regelateur. Toen ik maandag bij de huisarts kwam, kwam het hele gebeuren mijn strot uit. Ik kwam bij hem binnen en het eerste wat ik zei in het Spaans, het is nu genoeg, ik kan zo niet niet verder er moet nu iets gebeuren en barste in janken uit. ( mijn schoonzuster zei later, dan moet er heel wat gebeuren als een kokkie, zich zelf te buiten gaat ) De arts schrok en dacht, oef, die zit er echt doorheen. Achteraf vroeg Norbert, welk toneel stuk heb je hier voor uit de kast gehaald. Zoiets had hij nog nooit met me mee gemaakt. Het ging vanzelf, ik kon hier niets aan doen. Maar toevallig heeft het wel geholpen. Die moet ik er in houden, nee, deze actie was echt en spontaan. Ik heb nog een andere optie als dit niet helpt, ga ik die in de strijd gooien. Dit hoef ik bij een huisarts niet in de strijd te gooien, een Spanjaard, laat zich niet vertellen, wat ik of een Nederlandse arts bedacht heeft. Net als toen ik bij de eerste hulp was met een geschreven recept van Landa, die voorstelde, dat het hem beter leek om me op te nemen. Zeer grote fout, ik laat me door een Nederlandse arts niet vertellen wat hij moest doen. Maar ik heb voor de zoveelste keer, weer vertrouwen in waar we nu gekomen zijn. Tja, hoop moet je houden en iedere keer vind ik weer iets waarvan ik denk, dit zou het wel eens kunnen zijn. Dat moet ook, anders zak je in een put, waar je heel moeilijk uit kan komen. Ik ga volgende week, compleet met een lijst met vragen, naar Landa om lekker in het Nederlands mijn vragen voor te leggen. Ook wat betreft de galstenen, die zitten er nog steeds, maar dit heeft, niets met de po-ep te maken heeft.

 

Mijn voornemen was, dat ik op deze site, niet meer zou eikelen over mijn ziekte en zeerste, maar ik vind dit, belangrijke info, die misschien wel tot een omslag kan komen. Maar het is niet zo, dat ik zeg, dit was het. De tijd zal het leren en wat zou het een geweldig feest zijn, als ik mijn leven, dat ik zeker al een jaar of 8 kwijt ben, weer terug zou krijgen.

Licht in de duisternis. Deze geweldige lamp, hebben we gekocht voor in de badkamer in Julianadorp. Het is natuurlijk een lamp voor in de huiskamer, maar deze eigenwijze moeder vond het wat voor de badkamer. En iedereen die hem ziet hangen in de badkamer, vind het helemaal geweldig.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Een geweldige fopper.

Sinds een paar dagen gaat er hier een geweldige post in de rondte. Ik kreeg een mail van een kennis, hier uit Spanje, op de foto, met Willem en maxima, voor het pakijs op de dam, met alle mee eters. En ja, door stond ze in een konings blauwe jurk. Wat leuk, dus haar postbox, liep vol. Van o wat gaaf, wat een mazzelaar enz. Ik kreeg een dag later de echte foto van het feest en daar stond de konings blauwe jurk maar............. er zat een ander lijf in. Hiervan wil ik meer weten en ze gaf me toen ik haar vertelde wat ik had gezien en kreeg van haar een lachende smile terug. Nog niet echt iets door, maar het liet me niet los. Nogmaals alles goed bekeken en vond een adres, dit open gemaakt en bingo, ik was gefopt, geweldig, maar nog heel veel andere mensen ook. Alle Facebook meldingen, gingen naar deze site, ik dacht iets van 45 duizend berichten. Als je die leest kom je niet meer bij. Van ik was er ook, maar het was ook zo druk, dat ik je niet heb gezien of vond jij die vlaflip ook niet zo lekker en het vlees was koud en ga zo maar door. Dat waren natuurlijk mensen die van de hoed en de rand wisten. Zo ook met het kennissie van mij, het ging heel lang door totdat het voor iedereen duidelijk was.

Dit is de echte foto, deze kan je heel erg inzoomen, zodat je waar je ook staat, kan uit vergroten. Met deze lukt het niet, het zal dan een speciale zijn die ze hier voor gebruikt hebben.

Dit is het deel van de bewerkte foto die ik kreeg. Daar staat ze, in haar konings blauwe jurk. Als smoes had ze, ik mag tegen niemand iets zeggen enz, de maker van de grap, heeft bij de foto die je dan bewerken moet een kaart van Nederland erbij gezet. Daarop kan je zien waar de meeste gefopte mensen zitten. De meeste rond Amsterdam, maar in de kop van noord Holland, Groningen, Friesland, Brabant en Limburg, daar was nog haast geen fop mail rond gegaan. Het was een topaktie en er zijn er al zoveel ingetrapt, onder andere IK.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Daar zijn we weer.

Ik schaam me, om dit te zeggen, ik heb het druk gehad. Dat kan natuurlijk niet, iedereen schuift alles maar op, ik heb het druk. Het is natuurlijk zo van waar liggen je prioriteiten. Als ik het, een belangrijker vind dan het andere, dan is het maar zo. Dus waar heb ik het zo "druk" mee, natuurlijk doet Facebook een duit in het zakje. Ondertussen, ben ik lid van een heleboel sites, er zijn er zoveel waar ik intresse in heb. Ik heb ze eens doorgenomen, wat kan er weg? Niets, overal staat wel iets waar in intresse in heb. Er komen zoveel berichten binnen, het gaat het leven beheersen en dat mag niet. Mijn probleem is dat ik alles wil lezen en daardoor vele uitstapjes maak. Ik vraag me wel eens af, b.v Umberto Tan, die is met iedereen vriend, reken maar dat het je dan tijd kost, plus hij moet zich inlezen in zijn gasten, documenteres kijken enz, hoe krijgen hij dat voor elkaar?

Koninginne dag is rustig verlopen, TV gekeken, ik kan namelijk niet weg vanwege de diarree. Maar ik vind het geen probleem, ik vermaak me prima thuis.

Bij het zien van deze foto, grachten van Amsterdam. Norbert was bij Holland Internationaal heel ongehoorzaam, hij verdomde het om te varen, het is geen doen op Koninginnedag, alle grachten vol met, alles wat varen kan. Een keer heeft hij vanaf een brug, een parasolvoet door het dak gekregen. Gelukkig goed afgelopen. Je bent wel verantwoordelijk voor je passagiers aan boord en die verantwoordelijkheid wilde hij niet nemen. Wat hem niet in dank werd afgenomen.

Verder, ziekenhuisjes een doktoren bezoeken, wat tot nog toe NIETS heeft opgeleverd. Woensdag nog een maag onderzoek, daar moet toch echt wat uitkomen, ik ben het nog zatter dan zat. Er zijn momenten dat ik het niet meer zie zitten, maar dan kijk ik naar buiten, zie de zon, dan denk ik, troelala weet je dat er veel mensen zijn die het, betreft de gezondheid, het veel slechter hebben dan jou. En dat is zo, dan ben ik er weer. Het vervelende is ook dat als je een keer trek heb en dan, niet te veel, even lekker eet, het helemaal mis is. Gisteravond had ik dat weer, dan ben ik helemaal weer bij het begin, een grote knal en dan sproei ik alles, de WC, helemaal onder met gewoon water. Dan loop ik te balen.

Bob en Anne zijn na 5 en een halve maand, weer richting Nederland gegaan. Ze hebben zich ondanks het waardeloze weer het wel naar de zin gehad. Hebben ook veel mensen leren kennen. Bob had een fietsmaat en Anne zat op Spaanse les en reeds vrienden bij de Nederlandse club. Het was heel jammer dat we niet zoveel met elkaar gedaan hebben. Ik zag het helemaal zitten, lekker samen een keer naar de markt of zomaar een bakkie doen in de stad, maar helaas, jammer.

Een leuke foto van de 2 gangsters uit Kudelstaart, en van een heel lief meisje Mijdrecht. Het 2 zijn echt vreselijke boefjes, ze bezitten een beetje boel rottigheid, daar hou ik heel veel van.

 

Gepubliceerd met Blogsy