31 december 2015, tijd voor het opmaken van de balans.

Niet dus, het komt zoals het komt. En het gaat zoals het gaat. Wat ik wel even heb nagekeken het aantal mensen, die mijn blog gelezen hebben. In totaal heb ik 54.186 lezers gehad. Vorige maand waren het er 1254. Dat vind ik wel grappig om te weten. Vorig jaar had ik 107 blogs geschreven en dit jaar 101. Voor de rest, heb ik zoiets van, simpel, er is weer een jaar voorbij. Ik heb ook een bloedhekel aan de nieuwjaars wensen. Wij doen dit onderling ook niet. Nogmaals het komt..........enz.

Het is hier inJulianadorp hartstikke stil betreft het vuurwerk, het is nu 16.00 ende hele week nog geen knal gehoord. Ja eentje, in de reclame van Albert Heijn. Norbert is naar het bos met Rafa, daar kan ze goed rennen. Vanavond maken we in de douche bak een bedje voor haar, en negeren haar volkomen. Het is druk op de parkeer plaats voor de flat, veel strand gangers. Het park zit ook haast vol, overal staan auto's en zie je savonds lichtjes branden.

Dit is hotel Waddenzee in Pieterburen. Ik hoop dat het gaat lukken. Het lijkt me enig, die kleine zeehondjes.

 

Wij blijven vanavond thuis voor de buis. Morgen naar ons oude huis in Wormer, waar we met alle vrienden een nieuwjaars borrel en een hapje, het nieuwe jaar inluiden. Dan begint het tijd te worden om ons klaar te maken, om weer richting huis te gaan. Nog 3 bezoekjes te gaan en nog even naar de kids in Wormer, auto afgeven bij Hans en Nel, dan brengt Hans ons naar het hotel bij Schiphol. Marjolein en de kids komen daar naar toe om afscheid te nemen. Dan pitten, vroeg op, en vliegen we richting Spanje, waar ik zon, warmte en geen wind besteld heb. We hebben het prima naar onze zin gehad, best veel gedaan, vooral de eerste weken. Dat komt omdat ik de meeste afspraken en visites al in Spanje heb geregeld. Dat werkt prima, want daarna hebben we niet veel meer gedaan. Dat ga ik echt volgend jaar weer doen. Vooral nog een weekend Amsterdam. Voor in maart ben ik bezig 2 dagen Pieterburen, leuk naar de zee hondjes. Een hotel met sauna. Ik ben nu al 3 x overboden in de dagen dat ik bezig ben. We hebben in maart 3 weken en hebben nog kaarten voor Body World, Norbert gaat nog zelf vliegen in een Cessna, het Fam weekend en de grote schoonmaak van het appartement. Dua volle bak gaat het worden.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Nog een feestdag, dan gaat het gewone leven weer beginnen.

Dit jaar was het echt geen ouderwetse kerst. De temperaturen lagen ver bover normaal. Het was alsof we in Spanje zaten. Daar zijn de temperaturen ook te hoog om sfeervolle kerstdagen te vieren. Het klopt niet, het hoort niet bij kerst. Vandaar dat we Nederland opzoeken.

Ik weet nog van vroeger, ik woonde in Krommenie, met ex en Marco en Nancy. Dan gingen we ieder jaar met kerst, als het nog donker was, op de fiets, naar mijn ouders, om te ontbijten. Waarom we nou op de fiets gingen, Joost mag het weten. Niet vanwege de drank, want drinken deden we alle twee niet. We zaten dan de hele dag bij mijn ouders en savonds pas naar huis. Mijn moeder maakte dan een grote pan soep en mijn vader ieder jaar een zalm salade. We waren met 6 kinderen, nu ik daar over nadenk, wat een drukte voor die arme vrouw. En ook de toen aanwezige aanhang was aanwezig. Ook hebben we nog jaren kostgangers gehad. Hoe en waar we allemaal sliepen, ik weet het niet, ik denk dat de kinderen op zolder sliepen. Alles mocht en kon ook altijd, vrienden en vriendinnen, alles kwam aanwaaien. Tot dat mijn vader ging tafel dekken, dan wist iedereen, tijd om naar huis te gaan.

Heerlijk zo een ouderwets plaatje.

Toen ik 15 was, zijn we begonnen we met een bloemen en planten handel. Ook zag pa wel handel in de kerstbomen. We hadden een standplaats bij het station Wormerveer en woonde we in een hoekhuis met wat grond er omheen. Een prima plek om kerstbomen te verkopen. We waren best wel arm, dus geld om kerstbomen in te kopen was er niet. Vroeger kwamen verzekerings agenten, iedere week, een paar gulden ophalen, aan huis. Dus bij ons ook. Het werd een goede vriend van mijn ouders en die wilde me vader wel geld lenen. Ik geloof dat mijn vader toen 1000 kerstbomen had gekocht. Maar toen we de 1e kerstdag kwamen eten, keken we de hele dag tegen een groot groen bos aan, waar je niet kon zien dat er kerstbomen verkocht waren. Gigantisch veel bomen lagen er nog, het geld wat er in zat, was er niet eens uitgekomen. Dat was een hele treurige kerst. Maar we zijn door gegaan met de bloemen en planten handel en later is het toch goed gekomen. Rijk zijn mijn ouders nooit geweest, maar ze hadden weinig nodig. Ze waren tevreden met wat ze hadden.

De Fam. Trap 1965

 

Gepubliceerd met Blogsy

2de Kerstdag, familiedag

Na gister een rotte1e kerstdag, op iedereen was ik kwaad en niks was er goed. Maar wat meestal zo is als je zo een dag heb, deugd er niets maar je vergeet naar jezelf te kijken. Ligt het ook niet aan mij?

Maar goed, vandaag de 2de kerstdag, had er gister totaal geen zin meer in. Om 12 uur waren de eerste er al, en langzaam druppelde de tent vol, echt vol dus. Het eerste half uur was een heksenketel, de jongsten deden het in hun broek, doodsbang voor Rafa. Later ging het allemaal goed. RAF wist er ook geen eind aan, met al die mensen en toen het eten op de tafel stond, was haar aandacht alleen maar richting eten. En er viel nog al wat op de grond, ze had zelfs een hele schaal met kinderen macaroni, die een van de kids liet vallen. Het is heerlijk dat we een hele lange gang hebben, op hun sokken op het parket, lekker rennen en glijden. Of ze sloten zich op in de logeer kamer om zich te verstoppen onder de stapel jassen. Na wat gedronken en gehapt te hebben, zijn we aan de kadootjes begonnen.

 

Er is ( Revi) een rakker, die na ieder kado wat hij had uitgepakt, ik heb nog niets gehad, met een staalhard gezicht. Als je zijn kop ziet, weet je al genoeg, zo een heerlijk beetje rooie kop met haar. Alleen zijn sproeten ontbreken, maar dat dat zal van de zomer wel komen. Als je het verschil ziet met de meiden, die zijn rustig en heel zoet. Hij bleef maar door zeuren dat hij nog niets had gehad. Alle papieren zooi had ik al in een grote vuilnis zak gedaan. Toen heb ik hem wijs gemaakt, dat er echt onder in die zak nog een kado voor hem in zat. Eerst geloofde hij me niet, maar ik ga toch maar kijken dacht hij. Papiertje voor papiertje er uit halen en alles nakijken. Tot de zak leeg was, ja, toen had ik dat toch verkeerd begrepen van de kerstman. Dan ruimen we alles maar weer op. Dat lukte, tot de kleine snippers aan toe.

Wat ben ik toch goed, een foto gemaakt in een kerstbal, doe me dat maar eens na. Grapje, ik zit zoals weer te klooien. Mijn iCloud is vol, nog voller dan vol zelfs. Dus wil ik al mijn foto's over zetten in Flickr, maar dat moet dan weer gestreamd worden met mijn blog. Had ik maar naar de Havo gegaan, in plaats van de huishoudschool. Die ik trouwens niet een heb afgemaakt. Er moesten centjes verdiend worden, met zoveel kottertjes thuis. Geen spijt van, want ik ben heel goed terecht gekomen zonder opleiding. Ben zelf trots op mezelf.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Ik dacht dat ik inmiddels verspaansd was

Maar dat is niet zo, ik ben nog oer Hollands. Al die weken ( niet alle dagen ) zit ik hier te mopperen op het weer. Dus een lekkere Hollandse mopperkont. Gisteren op de radio, heerlijk lente weer, nou sorry hoor, ik vond er geen zak aan. Iedere dag hoor je weer, hoge temperaturen, maar ze vergeten, dat door al die stormen, het echt niet aangenaam buiten is. Sterker nog, de voorgaande jaren vond ik het weer veel prettiger. Genoeg gemeuter nu, ik ben het weer kwijt.

Morgen komen de kinderen en kleinkinderen, iedereen neemt wat mee. Vorig jaar hebben we de tweede kerstdag ook bij ons gevierd en het was heel gezellig. Jammer dat niet iedereen er niet was, ook dit jaar zijn we niet compleet. Dat is heel pijnlijk voor een moeder, misschien als ze zelf mijn leeftijd hebben, begrijpen ze wat dit voor een moeder betekent. Maar dan ben ik er niet meer. Maar we gaan het evengoed gezellig maken.

We gaan jou en Mama missen, morgen. En je vader natuurlijk ook.

We gaan je missen morgen, maar paps moet werken.

Nu had ik op een of andere manier gehoord, dat er supermarkten 1e kerstdag open waren. We hadden gistermiddag Cathy enWillem op visite, supermarkten open? echt niet. Op internet gekeken, natuurlijk niets te vinden. Toen moest Norbert alsnog vliegensvlug nog wat boodschappen halen. Gelukkig niet veel, want iedereen neemt wat mee.

Ziet er toch nog gezellig uit. ( foto van vorig jaar )

Gepubliceerd met Blogsy

Ik ben er nog!!!

Ik hoor jullie denken, Mien vlug is ingestort, die heeft weer meer gedaan dan ze aankon. Maar zo is het helemaal niet, ik ben nog 100 %. Maar het is gek als je het druk heb, doe je veel meer, dan als je het rustig hebt. Ik had en heb, het vroeger ook al, onder druk kan ik bergen verzetten, met de zaak haalde ik op Sinterklaas avond een hele nacht door. Dan haalde ik de hele winkel leeg en ging de winkel helemaal opnieuw inrichten. En als het personeel kwam, was het helemaal kerst.

Onze oude kroeg: Barts Fontijntje

Maar goed, we hebben aan mijn blog te zien, heb ik dus een rustige week gehad. Het enige onrustige was de zoveelste storm. Het houd niet op, ik hoor net op de radio dat er vanavond, weer een harde storm komt. Nu gaan we zo richting Zaanstreek, mijn zoon Marco is jarig. Als we in de namiddag terug gaan, ontlopen we de storm misschien. Die arme Milka, ze rijd al niet zo veel, en als ze dan mag rijden moet ze zwoegen in de storm. Gister vierde Marjolein de dochter van Norbert haar verjaardag en daarna naar onze eigen vrienden kroeg. Na ruim 20 jaar heeft Conny onze vriendenbar in Wormer gesloten. Ze heeft de hele boel verkocht en een andere vriend van ons, heeft haar taak over genomen. Conny is op dit moment zo ziek dat het niet langer ging. Ze was er gister wel en dat vind ik knap van haar. Conny haar opvolger, Jan en Truus hebben er ook een knus geheel van gemaakt. Heerlijke muziek, we voelde ons er direct thuis. Voor de nieuwjaars borrel, want die missen we ook bij Conny, gaan we dit jaar naar Edith en George. Die hebben 20 jaar geleden ons huis gekocht. Wel vreemd, een nieuwjaars borrel in je oude huis. Nog de zelfde gordijnen, vitrage, keuken en de vloer. Zo lossen we dit op, ieder jaar bij een ander, dus wij komen ook aan de beurt. Dat gaat dan een alcohol vrij feest worden.

Conny, Marja en Nel, in onze nieuwe kroeg. 'T Kantoor.

Vrijdag een nieuwe vinger gekregen. Gewoon een stukje verband, in een sopje en dan om de vinger. Dan word het keihard. 5 weken laten zitten en dan afwachten of de truc gelukt is. Zoniet, dan nog langer laten zitten en als het er af kan, voorzichtig mee omgaan. Dat zeggen ze tegen mij, ik geloof niet dat ik dat kan. Maar zo ver is het nog niet, eerst proberen om met littekenweefsel de pees weer aan elkaar te laten groeien.

 

 

 

 

 

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Zondag ochtend, half 10

Als we dachten, rust, vergeet het maar. Blij dat we vannacht toch nog naar huis zijn gereden. Ik heb altijd een tijdje nodig om bij de pinken te komen. We konden bij Nel en Hans blijven slapen, het bedje stond opgemaakt, maar ik wilde liever naar huis, totale onzin, want over een paar gingen we toch weer richting Womer. De verleiding was wel groot, maar ik wilde rustig zondagochtend bijkomen. Dit ritme wat we nu allemaal aan het doen zijn, is wel pittig voor me. Ik ben jaren, kan je rustig zeggen, niet zo actief geweest. Ik wilde dolgraag van alles, maar ik trok het echt niet. Was altijd na een uitspatting, een of twee dagen, van de rel.

We zijn rond drie uur weer richting Wormer gereden, met de Milka, zo heet ons autootje. Tis een klein orgel, maar rijd als een tierelier. Alleen toen we zaterdag nacht naar huis reden, had het wat geregend, en het was natuurlijk aarde donker. Het rijden ging een beetje dom op de kronkelende binnen wegen. Diversen keren, zaten we te veel links en bij de bochten, ook niet goed. Ik begon mezelf al verwijten te maken, dat ik zo nodig naar huis moest. Misschien was Norbert ook oververmoeid, dat kan toch? Thuis kwamen we er achter dat onze rechter koplamp alleen op klein licht brandde, de lamp was stuk, vandaar die rare kapriolen.

De Amsterdamse middag, was voor ons heel erg gezellig. Er waren twee zangers, die eigenlijk al lang en breed in het bejaardencentra hadden moeten zitten. Ze hadden heerlijke stemmen, wij vonden het super. In het café waar ze optraden, zaten alleen de groep mensen, die er altijd zijn. Wij waren de enige die op de Amsterdamse middag waren afgekomen. Wat we vorig weekend in Amsterdam hebben gemist, hebben we nu ingehaald. De eigenaar had lekkere hapjes, gevulde eieren, gehakt balletjes en heerlijke Amsterdamse uien. Omdat er haast niemand was, bleven ze rond komen. Na afloop hebben we nog een etagère besteld met Tapas. Die heel erg goed waren. Nog een bakkie koffie bij de Bomen gedronken en Rafa, die vreselijk lief was geweest bij Mirjam en Giel, opgehaald. Daar gingen we weer in het donker, naar het verre noorden, met de Milka, die zich voorbeeldig gedroeg. ( lamp had Nor gemaakt ) Het is nu maandag en ik moet naar het ziekenhuis met mij zere vinger, om een nieuwe spalk te laten zetten, waar ik dan nog 5 weken mee moet lopen. Dan wat boodschappen doen, dan zijn we klaar voor vandaag.

Voor Rafa is het voorlopig genoeg, ze ligt de hele te pitten. Bekaf van dat heen en weer gesleur.

 

Gepubliceerd met Blogsy

100 jarige Frank Sinatra( al is hij dood ) in de Rai.

Bij al mijn vakantieveiling bonnen, had ik ook 4 kaarten geritseld, voor een concert ter ere van de 100ste vejaardag. We hadden de auto geparkeerd in de garage, jassen in de auto gelaten. We dachten, de lift naar boven en we zijn er. Dat waren natuurlijk voor-oorlogse gedachten. Het goot van de lucht en de zoveelste storm, was er weer eens. Dus een heel stuk buiten om, door de wind en regen. Voor we van huis gingen, kon ik de verleiding niet weerstan om mijn uggs an te trekken. Wel had ik mijn hoge hakjes meegenomen. Trek ik daar wel aan, nou echt niet met dit weer. Ik heb nooit geweten dat er zoveel zalen in de Rai waren, overal was wel wat de doen. We zaten recht voor de buhne op de een na laatste rij. Eigenlijk prima plaatsen, zeker voor de prijs die ik betaald heb. Het grote orkest, het metropool orkest van 69 man, was geweldig.

De zangers, john van Eerd, Greetje Kaufeld, Ruben Hein en nog wat andere artieten zongen zijn songs.
Nu ben ik, trouwens wij alle drie niet, absoluut geen fan van John van Eerd, maar toen hij zijn strot open trok, was het wauw, wat goed zeg. Kregen direct commentaar van de achterbuuman, koppen dicht. Stomme klojo. Het was een geslaagde avond, we hebben genoten.
 
Onder het concert gingen mijn gedachte terug naar 2 juni 1975. Nu zaten we op de een na laatste rij, zonder Sinatra, maar toen zat ik op de 7de rij, met de echte Sinatra in het concert gebouw.
Ik heb het nageken de kaarten waren 250 gulden per stuk, welke gek doet dat nou in 1975.
Het kom door een dolletje op de bloemenveiling in Aalsmeer. We zaten bij elkaar mer een aantal Mokummers, van mijn leeftijd, altijd een dolle boel. Dat is nu wel anders, nu word er op de bloemen veiling echt niet meer gedold. Het was op een zaterdag, dan had niemand echt handel nodig, maar zaten daar op avontuur. Klapten de prijzen in elkaar, dan sloegen we toe. Altijd eerst een bakkie koffie halen bij Cor de kapper en om 6 uur zaten we op de tribune, in een kluitje bij elkaar. Toen lazen we in de krant, daar hadden we alle tijd voor. Lou van Rees haalt Sinatra naar het Concert gebouw in Amsterdam. Dus de een maakte de ander gek. Besloten we met ze alle, kan ons het geld schelen we gaan. Dus ik kwam thuis en zei tegen mijn ex, ik heb kaarten voor Sinatra. We waren niets eens fan, maar om dat mee temaken, leek ons te gek.
 
 
Tweede van rechts, Anke Groot.

Maar je moet er dan echt wel een beetje in gala aantreden. Dat hadden we alletwee echt niet. Mijn ex wat gehuurd en ik kende via de winkel, anke Groot. Die was in 1974 miss Nederland. Ik kreeg van haar een hele mooie groene lange jurk. Maar ik moest ook nog naar de kapper, de jongens van de veiling zeiden, dan moet je naar Loek Limburg in Amsterdam, zo gezegd, zo gedaan. We waren een prachtig gala stel. Zo onherkenbaar, dat een klant van mijn ex de week erop, een bloemetje op onze standplaats in Bergen kwam halen en zei, was jij maandag in het Concert gebouw? Hij had hem niet herkent. Wat ik het allers mooiste vond, daf ACHTER ons, Willy Alberty, Willem Duys, Toon Hermans, Pieter van Vollenhoven en zelfs Liz Taylor met haar toen nog Nederlandse verloofde zat. Dit was echt een geweldige ervaring, het koste wat, maar ik zal dit gebeuren nooit vergeten.
 

Eerst wilde Anke Groot, de Miss Nederland me hier nog in weg sturen, maar dat vond ik geen goed idee.
 
2 juni 1975 was een enorme ervaring, maar gister avond hebben we ook met volle teugen genoten.
Nu moet ik snel in de hoefjes, want om 16.00 uur, wacht ons weer een spektakeltje, in de hofjes is vanmiddag een Amsterdamse middag. Heerlijk, die muziek uit Mokum.
 

Zit ik weer in mijn uppie thuis.

Vrijdagochtend, de wind is eindelijk gaan liggen en het is niet echt koud. Om mezelf te beschermen, en Norbert, zit ik in mijn uppie thuis. Norbert is boodschappen gaan halen, hij houd zich keurig aan het lijstje wat we nodig hebben. Als ik mee ga, zegt hij, handen op je rug, alleen kijken met je oogjes, nou dan ga ik ook niet mee. Nee hoor zo erg is het niet, maar het is wel zo, als ik in de supermarkt loop, heb ik echt van die grijpgrage handjes. Ik had toch geen tijd om mee te gaan, ik vraag me af, hoe redden andere mensen het smorgens. Ik ben meestal rond half 10 uit mijn bed en voor ik klaar ben om in de kleren te stappen is het meestal rond 2 uur. Niet dat ik loop te poetsen of zo, maar ik heb de Telegraaf voor de periode dat we hier zijn. Daar begin ik mee, ik spel letterlijk de hele krant. Dan pak ik het pattekind en neem de post door, heel veel reklame, die neem ik helemaal door. Niet dat ik iets nodig heb, ik heb alles wat mijn hartje begeert. Maar stel dat ik iets mis, het zal me toch gebeuren. Dan is er ook nog facebook, ik ben van heel veel sites lid, ik moet ook altijd van alles weten, echt een nieuwsgierig aagje. Dan is er altijd wel iets om te bellen, mailen of zoiets. Vanochtend heb ik het vliegen van Norbert morgen op Texel, verzet naar volgende week. Morgen moesten we om 14.00 op Texel vliegen, daarna richting de zaan en om 7 uur naar de Rai de verjaardag van Frank Sinatra vieren, morgen zou hij 100 worden, vandaar een concert. Ik moet nu nog het ziekenhuis in Den Helder bellen, om een afspraak te maken met de gipskamer, voor een nieuwe spalk om mijn vinger. Zo vliegt mijn ochtend in een razend tempo voorbij. Als ik dan een beetje klaar ben, moeten we om 4 uur weer thuis zijn, voor Rafa. Die wil dan naar het strand of naar het bos. Ze rent in het bos en heeft haar eigen route. Soms is ze gewoon een tijdje weg. En dan stormt ze ineens weer tevoorschijn, uit een of andere hoek. Natuurlijk kan ik, niet de krant lezen pattekind laten liggen, dat doe ok ook wel eens, maar dan wil ik het toch weer inhalen. Ik zit dan rustig de krant van 3 dagen geleden te spellen. En wat dacht je van dat pak folders iedere zondag, wil ik ook lezen. Ik klaag niet, ik doe het zelf, maar de dagen zijn zo kort. Dit is eigenlijk een maffe blogsite, die nergens opslaat. Maar ik zag dat ik achter liep met het aantal blogs van vorig jaar, dus vandaag even een onzin verhaal.

Lekker met mijn sloffies op de bank.
 

Wat word het vandaag voor weer?

Het is niet te geloven, de zoveelste storm, waait hier om ons huis. Terwijl het gisteren prachtig weer was.
We zijn toen naar een vriendin in Den Bosch geweest, die ziek is, een paar jaar terug, is ze een nachtje bij ons gewesst en de volgende keer ga ik naar haar toe. Maar dat ging dus niet. Ze is net verhuist en dan is het toch vreselijk makkelijk als je een Tom Tom hebt. Natuurlijk hebben we een, mijn kennende, van marktplaats gehaald. Hij doet het goed, naar de zaan en de omgeving waar Marjolein en Karin wonen. We hebben hem gekocht om geen bekeuringen te krijgen. Een paar jaar achter elkaar hebben we bekeuringen gehad, voor 5 of 10km te hard rijden en nu al 2 jaar niet meer. Zijn we 5 km. bij haar vandaan begeeft de Tom Tom het. Gelukkig is Norbert zo bijdehand en kijkt regelmatig op het beeldje, dus hij wist dat we snel rechtsaf moesten slaan. We hebben hem weer een beetje aan de praat gekregen, we waren 500 meter vab haar huis. Bij Marja hebben we hem opgeladen en heeft hij het gedaab tot we fhuis waren.
 
Vanmiddag komen Rimke en Nico, zus en zwager, en blijven eten. Vorig jaar hadden we ze ook uitgenodigt, ze waren er om een uur of 4 en bleven maar zitten. Wij dachten, wanneer gaan ze nou. En zij dachten waar blijft het voorgerecht. Zo stom, we waren het helemaal vergeten. Toen maar alle kasten open getrokken om toch maar het een en ander op tafel te toveren. Wat triest he, dat we alletwee het niet meer wisten. Dit keer hebben we een echte agenda aangelegd met alle dingn, waar we heen gaan en andere afspraken die we hebben ingezet en dat werkt prima.

Norbert met zijn vinger in zijn neus. Dat doet hij, omdat ik uit ging leggen, hoe ik altijd alles snel wil doen.
Dat ik met mijn handen wassen mijn pees brak, is een stom verhaal. Toen ging ik uitleggen, hoe of ik de creme op mijn gezicht smeer. Niet rustig smeren, maar de klodders op mijn gezicht en dan smeer ik met 2 handen over mijn gezicht en dan komt mijn vinger helemaal in mijn neus. Dit is geen grapje, dat gebbeurd me regelmatig. Een normaal mens, smeert op een rustige manier de creme uit over haar gezicht, ik dus niet.
 

Maandag ochtend half negen.

Knetter, wat heb ik geslapen op een uur na, het klokje rond. Een heerlijk groot bed en een heel dik dekbed.
Nu dus lekker naar de wester en noordermarkt. Maar eerst de parkeermeter vullen, van 9 tot 2 uur 20 euro er in gedaan. Als we met de trein hadden gegaan, waren we niet veel minder kwijt geweest. Ook hebben we geen tram gebruikt, lekker alles gelopen, dan kan je zo lekker bij de huizen op de gracht binnen loeren.
Dus op weg, wat zijn dat toch een heerlijke markten en zo vreselijk goedkoop. Stoffen in alle soorten en prijzen voor 1 euro per meter te kust en te keur. Er stond wel bij, alleen hele meters. 1.20 gaat niet lukker, dan moet je 2 meter nemen. We hebben ook eindelijk asbakken gevonden, waar we al weken naar zoeken, voor 2 euro per stuk. Inmiddels hebben we al 4 asbakken gekocht en met deze erbij hebben we er 6 gekocht. De nieuwe mogen blijven, de rest gaat in de kast, ik ben er helemaal gelukkig mee.

Het weer was inmiddels opgeknapt, wel grijs, maar droog. We hebben koffie gedronken bij een heel klein barretje, die naar men zegt, hier is de lekkerste appeltaart van Amsterdam. Wij hadden nog een plekje buiten, er stond een hele lange rij, alleen al om binnen te komen en te bestellen. Wij hebben alleen koffie genomen, ik had net het ontbijt achter mijn kiezen en dan zo een groot stuk appelgebak, dat gaat er niet in.

Daar zit ik dan te wachten op mijn koffie.

Toen we op het gedeelte van de Noordermarkt kwamen, stond er een kraam met 2de hands echte Uggs laarzen. Alles lag door elkaar, dus zoeken maar. Nu had ik in Schagen een paar leren laarzen gekocht, omdat het met 2de hands Uggs toch niet ging lukken in onze omgeving.En het gaat prima met de leren laarzen, maar nu had ik toch een heel groot probleem. De prijs was prima, ik had mijn maat en het model met knopen aan de zijkant, waren ze nog leuker dan leuk. En het voelde weer zo vertrouwd en lekker zacht.
Je snapt het al, ik ging voor de bijl, er nog 7 euro af kunnen halen. Direct aan getrokken en was dubbel happy. Toen liep het tegen 2 uur, we moesten terug naar de auto, Rafa opgehaald, die Miriam, niet wilde terug geven, en in de namiddag waren we weer thuis in Julianadorp. Het is niet helemaal gegaan zoals we in ons hoofd hadden, maar het was echt een geweldig leuk verblijf in Amsterdam.

Amsterdam, vervolg van het vorige blog.

Toen we het ziekenhuis uit kwamen, waren we al een aardig stukje onderweg naar Amsterdam. We zouden met de trein gaan, maar dan waren we zeker te laat voor Body World. Dus door met de auto naar Amsterdam. Dan maar opzoek naar het hotel, koffertje in de kamer zetten, dan de auto zien kwijt te raken. Nu hadden we de mazzel, dat we op het grens gebied van betaald parkeren op zondag zaten. We vonden een plek verder in de straat, maar we moesten wel maandag ochtend om 9 uur de parkeer automaat vullen. Dat koste 4 euro per uur, maar dat zien we de volgende dag wel. Op naar het centrum, we waren te laat voor Body World, als we er nog inmochten, hadden we minder dan een uur, we moesten om half zeven eten, dus ik vond het beter om niet te gaan en als we weer in Den Helder zaten kon ik er nog altijd een mailtje aan wagen. Want ik wilde dit heel erg graag zien, lijkt me heel spannend om door je eigen lichaam te wandelen. De hele weg hadden we naar de binnen stad, motregen. We waren inmiddels wel nat geworden, maar we voelde ons heerlijk in Amsterdam. Op een terras, uiteraard met verwarming, een glaasje wijn gedronken.

Dit was ons hotel, heel erg gezellig.
 
Daarna naar de nieuwedijk, waar we met de bon van vakantieveiling een 3 gangen menu zouden krijgen.
Dat viel niet tegen, soep, biefstuk en een ijsje. Daarna weer teruggelopen naar de jordaan om daar de boel op stelten te zetten, bij cafe Nol of zo. Maar dat viel een beetje boel tegen, in niet een kroeg, heerlijke Amsterdamse muziek. En er zat nergens een kop. Het was inmiddels 9 uur, misschien waren we te vroeg.
Maar de pootjes en het lijf, waarschuwde me, he Truus vind je het niet genoeg voor vandaag? Nou eigenlijk was ik het er mee eens, dus lagen we om half 10 bekaf in ons mandje. Wel jammer want ik had zo veel zin in een lekkere amsterdamse kroeg. Aan de andere kant, volgende week zondagmiddag is er in Wormer een Amsterdamse middag, waar we heen gaan. Daar verheug ik me dan maar op.

Dit is dan de beroemde Wester toren. Je ziet aan de foto wel, hoe somber het weer was.
 

Het leven met mij is nooit saai.

Niet omdat ik zo een vrolijke tante ben, maar, altijd gebeurd of is er wel wat.
Ik wilde al jaren als we in Nederland zijn, naar Amsterdam, lekker snuffelen en struinen.
Maar het ging nooit omdat ik het gewoon niet aan kon, het was me te zwaar was. Nu ik me een paar weken voor we naar Nederland gingen, me zo maar, al beter ging voelen, dacht ik, nu.
Ik ben op de vakantie veiling gaan zitten ( dagen ) maar ik had het voor elkaar voor weinig centjes, niet omdat dat moet, maar omdat het een spel voor me is.( dit tot ergenis van Norbert )

Ik had voor 6 dec. tickets voor Body World, om 4uur, om half 7 een 3 gangen menu en voor de nacht een hotel in de Jordaan. Dan konden we op maandag ochtend lekker naar de noorder en westermarkt. Daarna weer richting Den Helder. Rafa ging naar broer en schoonzus, giel en Mirjam. Ik was harstikke blij en ik voelde, nu kan ik het aan. Ik zal best af zijn, maandag avond, maar dan heb ik het wel gehad. Nu ik zit te schrijven en ben ik best een beetje rotto en het is absoluut geen WW griep.

Toen we zondag vertrokken uit Den Helder, wilde ik snel nog even naar de WC. Bij het handen wassen, snel, snel, je kent dat wel, bleef mijn ringvinger achter de ring aan mijn andere hand hangen en sloeg achter over. Deed pijn, ik moest even op het krukje in de badkamer bij komen. Toen zag ik dat het bovenste kootje van mijn vinger op half elf hing. Ik zeg doe er maar een lappie om, goed stevig, dan zien we wel.
Toen we de hond gingen afzetten bij Mirjam, had ik bedacht, we kunnen beter 2 vingers aan elkaar binden,
want inmiddels was het verbandje wat we stevig hadden aan gebracht, niet goed, want de top van mijn vinger, daar zat geen gevoel meer in. Met 2 aan elkaar, dat was ook geen topper. Dus Norbert zegt, we gaan naar het ziekenhuis, daar had ik weinig zin in, maar het topje hing daar toch wel heel zielig bij.
Nadat ze een foto hadden gekomen, was het inderdaad mis. De pees van het bovenste kootje was gebroken. Ze gingen hem spalken en verbinden en over een wwek naar het ziekenhuis in Den Helder dan krijg ik een andere spalk. Over 6 weken zou het mogelijk zijn, dat het weer goed is. Dus 50% kans dat het in orde komt. Morgen ga ik ons weekend vervolgen. Het weekend moet natuurlijk nog beginnen.

Hier begon ons weekend, in het ziekenhuis, Zaandam.

Een dagje nixen, is niet verkeerd.

Vandaag een dagje, rust in de ploeg, dat heb ik wel even verdiend. We hebben hier net als thuis ook een wasmand en die raakt hier ook vol, maar ik had een snipperdag genomen, dus ook niet aan de was vandaag. Lekker lui op de boek op de bank gekropen. Morgen is er nog een dag, en daarna nog heel veel hoop ik.
 
Ik had maandag in Maastricht nog ruzie met een eikel, die met een kraam in de grotten stond.
Hij had een kraam met kroelbeesten, die na 2 minuten in de magnetron, wel anderhalf uur warm bleven.
Dat lijkt me heerlijk, om in bed te kroelen met zo een knuffel hond. Vraag ik aan die man, wat zit er in?
Geer zij hij? Of iets in die geest. Nancy als een echte boerin zegt, oh, gerst. Nee zegt hij dat is een gewas.
Er stond een bakkie op zijn kraam met bruine korrels. Toen werd ik ineens bijdehand en zei, gier?
Ging die vent toch een partijdje uit zijn dak. U zegt dat ik hier stront verkoop, loopt u astublieft even door.
Ik probeerde het nog een beetje goed te maken en zei, dat ik hem niet goed verstaan had, het had toch mogelijk geweest, met gier kan je toch veel doen? Begon die eikel weer, u beweerd dat ik hier stront sta te verkopen, wilt u nu astublieft snel maken dat u weg komt. Ik laat me hier niet door u , niet belachelijk maken, dat ik stront verkoop. Wij aangeslagen, ik vond mezelf niet zo een eikel om het te vragen, wat een lul, die vent. Komen we een paar kerststallen verder, staat er een echte juwelier. Ik heb van Norbert toen ik 65 jaar werd, jaaaaren geleden is dat al, een mooi horloge gekregen, maar het horloge is breed en de band voegt niet om mijn pols. Vraag ik heel netjes, er waren geen klanten of andere kijkers, mag ik u wat vragen, kan er om dit horloge een ander bandje? Hij kijkt naar mijn pols waar het horloge nog om zit. Nee dat kan niet. Boem klaar, wat een arogante kwal. Ik heb toen maar aan niemand meer wat gevraagd. Het was mijn dag waarschijnlijk niet.

 

Opnemen van een eigen CD

Gister was het zo ver, Norbert heeft in echte studio, zijn eigen CD opgenomen.
Het was nog een deel van het verjaardags kado, omdat hij 65 jaar is geworden, had hij dit nog tegoed. Hoe ouder, hoe gekker zeggen ze wel eens. Het word nog gekker, volgende week zaterdag gaat hij zelf vliegen, als het weer het toelaat, op Texel in een vliegtuig(je). De CD opname was een hele leuke ervaring, ook al hadden we geen CD gehad, vonden we het daar harstikke indrukwekkend. Hele aardige jongens waar je mee werkte en die je aanwijzingen gaven. Ze hebben weinig werk aan hem gehad, het ging perfect. Maar bij het inzingen dacht ik even, dit word het niet. De warmte die hij normaal in zijn stem heeft, ontbrak aan alle kanten.
Hij heeft ook al 3 jaar geen noot gezongen en dat kon je horen. Na 3 x het nummer te hebbeb gezongen, ging het helemaal goed. Ik ben trots op hem, ik ben dan ook zijn grootste fan.
 
Rafa hadden we bij Chiel en Mirjam gebracht, mijn broer, die hadden een hapje eten gemaakt toen we terug kwamen, en daarna na best weer een lange dag terug naar het noorden, Julianadorp.
Zondag gaan we onze Amsterdamse tour maken, slapen in een hotel, midden in de jordaan, dan kunnen we savonds gezellig een amsterdamse kroeg in. En de volgende ochtend naar de Noordermarkt. We brengen dan de hond ook weer voor een nachtje naar mijn broer. Ik ben blij dat het zo goed met me gaat, andere jaren, was ik echt niet in staat de dingen te doen die we nu allemaal ondernemen. En er staat nog veel meer op het programma. Nu even een paar dagen rust en dan weer vol gas. Ik geniet hier nu met volle teugen.

 

Valkenburg

Vanmorgen ben ik behoorlijk brak wakker geworden, het was toch iets teveel voor me, de eerste dag.
Maar na de douche en ontbijt ging het wel weer een beetje. Vandaag een stapje minder voor mij. Nu had ik de avond daarvoor een glas Merlot, rode wijn, gehad. Ik heb het wel meer gehad, dat deze wijn niet goed bij me viel. Maar van een glaasje kan dat naruurlijk niet.
 

Op de trein gestapt en naar Valkenburg gereden, wat is het daar heel erg leuk. Vooral het centrum, leuke terssen, winkels. We zijn naar een binnenkerstmarkt geweest in de fluweel grot. Harstikke leuke en goedkope leuke dingen. Ik heb al weer met mijn handen op mijn rug moeten lopen. Ons huis staat hier al harstikke vol, als ik een plant of een bos bloemen krijg, weet ik niet waar ik ze neer moet zetten.
Toen bedacht ik, je moet natuurlijk je kamer half leeghalen en dan de kerst versieringen neer zetten.

Als ik dat zou doen, kan ik hier in huis wel het een en ander doen. Morgen met de baas overleggen.
 

We hebben als we vroeger, met Nancy op vakantie gingen, ik denk dat ze tot haar 17de nog met ons mee ging, met de grote vakantie. Dan zat ze altijd, waar we ook waren, overal met haar klauwtjes aan om te kijken, hoe het werkte. Dat is ze nog steeds niet verleerd. In onze badkamer stond een setje, met badchuim, champoo en en bad eentje. Maar ze had pech, alles stond vast, en Nancy begon natuurlijk weer te slopen, om het badeentje los te krijgen, het lukte dus niet, je kon ze beneden bij de balie kopen.
Ja, ik vond het in Valkenburg heel erg leuk, zeker leuket dan maastricht. We waren laat in de middag weer thuis, het waren 2 geslaagde leuke, moeder dochter dagen.
 

Maastricht

Van huis met storm, de regen die viel best mee. In Alkmaar moest ik overstappen en aan Nancy doorbellen in welk treinstel of ik zat. Nergens stond een nummer, dus gebeld, halverwege, beneden zit ik. Het ging op het perron al een beetje raar, ik nog gevraagd, ja deze gaat naar Maastricht. Even voor we Zaandam in reden, belde Nancy er werd omgeroepen iets over een trein, naar Maastricht. Ze wilde nu een trein inspringen, maar iedereen was daar in verwarring. Terwijl ze me belde zag ze mijn trein aankomen en alles ging goed. Het is wel een lange reis, vanaf Den Helder is het 4 uur treinen, maar wel lekker relex.
Vanuit het station, liepen we een paar honderd meter en waren we in het Hotel. Een heel mooi hotel, en vlak bij de binnen stad..

Eng hoor dat oog boven je hoofd.

De badkamer is een beetje blokkerig, maar heel groot.
 
 
We hebben de koffers neergezet en een kopje thee gemaakt, daarna de stad in gegaan. De regen viel heel erg mee, alleen op de terugweg wat regen. De storm was wel hevig. Eerst de versierde straatjes door en op naar de kerstmarkt op het vrijthof. Het was inmiddels donker en overal gezellige verlichte stalletjes.
Er was een kleine binnen kerstmarkt van een verkoper, die was zo leuk, dat ik van alles wel wilde hebben.
Normaal op de kerstmarkt in Duitsland zie ik nooit iets leuks en betaalbaars. Maar op die kleine binnen kerstmarkt, hebben we onze slag geslagen. Wel 3 leuke armbanden voor 10 euro.
 

 
 
 

 
De kerstmarkt was heel rustig en ook wat klein. Na de kerstmarkt een hapje gaan eren, buiten op een verwarmd terras, daar liep een mongool rond, die kiep te slepen met 2 grote betonblokken voor een parasol of voor een bouwhek bleek later.
In een grote dood de 2 betonnen blokken en slepen door de regen. Doos stuk, truc mislukt. Toen zette hij er een op zijn schouder en die andere op zijn andere schouder. Kreupelend liep hij 10 meter, toen hij haast door zijn hoefjes ging. De betonnen blokken op een statafel bij een kraampje neergelegd, deze man was dus niet voor een gat te vangen. Hij liep naar het terras naast ons, pakte daar een rieten stoel, gooide de blokken op de stiel en al slepend, met zijn hele handel verdween hij uit ons zicht. 10 minuten later kwam hij weer langs met op zijn kop een heel groot bouwhek en sjeesde voorbij ons weer de hoek om. Dan zit je toch wel heel raar te kijken. Volgens ons was hij harstikke bezopen. Een kwartiertje later kwaren er 2 mannen met het bouwhek aansjouwen en zette het achter een kraam. Dat hij die rieten stoel van het terras pakte, zit je erbij en keek ernaar. Stom, je had naar het restaurant moeten lopen en de mensen waarschuwen, maar daar dachten we te laat aan. Het was wel een grappige vertoning.
 
 
In het hotel nog een kopje thee gedronken, naar de kamer, even TV gekeken, toen was het voor mij tijd om me oogjes te gaan sluiten, want ik was best wel moe.