Maastricht

Van huis met storm, de regen die viel best mee. In Alkmaar moest ik overstappen en aan Nancy doorbellen in welk treinstel of ik zat. Nergens stond een nummer, dus gebeld, halverwege, beneden zit ik. Het ging op het perron al een beetje raar, ik nog gevraagd, ja deze gaat naar Maastricht. Even voor we Zaandam in reden, belde Nancy er werd omgeroepen iets over een trein, naar Maastricht. Ze wilde nu een trein inspringen, maar iedereen was daar in verwarring. Terwijl ze me belde zag ze mijn trein aankomen en alles ging goed. Het is wel een lange reis, vanaf Den Helder is het 4 uur treinen, maar wel lekker relex.
Vanuit het station, liepen we een paar honderd meter en waren we in het Hotel. Een heel mooi hotel, en vlak bij de binnen stad..

Eng hoor dat oog boven je hoofd.

De badkamer is een beetje blokkerig, maar heel groot.
 
 
We hebben de koffers neergezet en een kopje thee gemaakt, daarna de stad in gegaan. De regen viel heel erg mee, alleen op de terugweg wat regen. De storm was wel hevig. Eerst de versierde straatjes door en op naar de kerstmarkt op het vrijthof. Het was inmiddels donker en overal gezellige verlichte stalletjes.
Er was een kleine binnen kerstmarkt van een verkoper, die was zo leuk, dat ik van alles wel wilde hebben.
Normaal op de kerstmarkt in Duitsland zie ik nooit iets leuks en betaalbaars. Maar op die kleine binnen kerstmarkt, hebben we onze slag geslagen. Wel 3 leuke armbanden voor 10 euro.
 

 
 
 

 
De kerstmarkt was heel rustig en ook wat klein. Na de kerstmarkt een hapje gaan eren, buiten op een verwarmd terras, daar liep een mongool rond, die kiep te slepen met 2 grote betonblokken voor een parasol of voor een bouwhek bleek later.
In een grote dood de 2 betonnen blokken en slepen door de regen. Doos stuk, truc mislukt. Toen zette hij er een op zijn schouder en die andere op zijn andere schouder. Kreupelend liep hij 10 meter, toen hij haast door zijn hoefjes ging. De betonnen blokken op een statafel bij een kraampje neergelegd, deze man was dus niet voor een gat te vangen. Hij liep naar het terras naast ons, pakte daar een rieten stoel, gooide de blokken op de stiel en al slepend, met zijn hele handel verdween hij uit ons zicht. 10 minuten later kwam hij weer langs met op zijn kop een heel groot bouwhek en sjeesde voorbij ons weer de hoek om. Dan zit je toch wel heel raar te kijken. Volgens ons was hij harstikke bezopen. Een kwartiertje later kwaren er 2 mannen met het bouwhek aansjouwen en zette het achter een kraam. Dat hij die rieten stoel van het terras pakte, zit je erbij en keek ernaar. Stom, je had naar het restaurant moeten lopen en de mensen waarschuwen, maar daar dachten we te laat aan. Het was wel een grappige vertoning.
 
 
In het hotel nog een kopje thee gedronken, naar de kamer, even TV gekeken, toen was het voor mij tijd om me oogjes te gaan sluiten, want ik was best wel moe.