Paniek voetbal?

Vanmorgen op de voor pagina van de Telegraaf: Code oranje voor het hele land. Ik kijk naar buiten, schiet mij maar lek, rustig weer, geen sneeuw hagel of ijzel. Niet de weg op gaan als het niet moet, is het advies. Op Schiphol vluchten gecanceld, veel treinen rijden niet. Wat voor wereld zijn we terecht gekomen? Ik begrijp er niets van, wat een paniek om niets? De tijd zal het leren. Norbert zou naar zijn zoon gaan, omgeving Utrecht, hoe zal het daar zijn? We rijden hier in Milka, een soort koekblik, wij zijn voorzichtig, maar hoe rijden anderen weggebruikers? Hij besluit om het zekere voor het onzekere te nemen, blijft maar thuis. Ik ben nieuwsgierig wat er vanavond op het nieuws te zien is. Volgens mij is het een partijtje paniekvoetbal.

Het was inderdaad heftig,maar om in het hele land code geel af te geven, was overdreven. Wij hebben er totaal geen last van gehad. Ook in Amsterdam was er niets aan de hand. Norbert had gewoon naar zijn zoon kunnen gaan.

 

 

Adios 2014, je was geen fijn jaar, met je oorlogen en rampen.

Zondag: het is een prachtige zonnige dag, geen wind, heerlijk. We gaan vandaag richting zaanstreek, eindelijk naar mijn broer Giel en schoonzus Mirjam. Altijd gezellig, nu dubbel gezellig, ze waren naar Gran Canaria geweest en 2 sloffen peuken mee genomen A 16 euro een slof. Daarna naar Nel en Hans, daar zouden we een simpel hapje eten. Nou simpel was het niet, Nelie had alles uit de kast gehaald, letterlijk en figuurlijk. Ik had nog zo gezegd SIMPEL, staat die tut weer een tijd in de keuken te ploeteren. Het was goed en gezellig. Lekker bij praten over alles en iedereen. Ik ben niet nieuwsgierig, maar ik wil wel alles weten. Op de terug weg, was er gestrooid, maar evengoed een beetje glad. Dus rustig aan met Milka, die ons weer goed thuis heeft gebracht. We zijn erg blij met haar, ze is klein, maar we zitten erin als een vorst.

Maandag was een sombere dag, als zovele die we hier hebben gehad. Dinsdag af en toe zon en de woensdag, oudejaarsdag, staat de zon hoog aan de hemel. We blijven vanavond thuis, voor Rafa hopen we dat het een rustige avond word. Het is hier druk, ik denk dat de residentia voor 80 procent bezet is. Ik hoop dat er niet teveel vuurwerk liefhebbers zitten. Nieuwjaarsdag gaan we naar Conny en Bart, Barts Fontijntje, waar we onze vrienden allemaal weer zien. De vorige keer dat ons barretje open was, was Norrie ziek. Dan is het einde weer inzicht, op 2 jan. de tent doorwerken, koffers pakken, dan zaterdag ochtend bepakt en gezakt richting Marco en Annet. Zijn we een dag in de Zaanstreek en kunnen misschien nog wat doen. We eten en blijven slapen bij Marco. Zondag ochtend brengt Hans ons naar Rotterdam en vliegen we richting huis, waar het zondag 21 graden is met veel zon.

 

Welkom 2015, maak er een beter jaar van, dan je voorganger.

 

Kerst, een familie feest.

Ja dit is echt Fam. feest. Het feest van verbroedering, helaas gaat die vlieger lang niet altijd op. Als we in Spanje zitten, heb ik het gevoel, dat er iets niet klopt. Nou is het niet zo, dat we dan op elkaars lip moeten zitten met de kerst, maar het gevoel dat je vlak bij elkaar bent, is al voldoende. Dus 1e kerstdag kwamen onze kids naar het verre noorden, maar papa en mama en opa en oma, Spanje. Eerst dacht ik, trekken we dat? Maar eigenlijk wel gezellig. Nou dat was het zeker, de hele bubs in Julianadorp. Iedereen had wat meegenomen, ons werk was 0,0 Het liep gesmeerd, iedereen zorgde voor zich zelf, maar wat het belangrijkste, het was heel gezellig. We hebben bij iedereen een optie genomen dat volgend jaar 1e kerstdag, van 12 tot 5 opa en oma spanjedag is. We hopen echt dat ze er allemaal bij zijn. Er is toch niets leuker om deze dag met ze alle te vieren. Eigenlijk heb ik het niet zo op de verplichtingen, iedereen heeft zijn eigen leven. Het is niet meer zo als vroeger, de tijden zijn verandert. Maar stiekem vond ik het heel erg leuk. Wat ben ik een burger trutje aan het worden he. Nooit van mezelf gedacht.

Wat een drolletjes he. Revi van Karin en Frank en Amber van Marjolein en Ronald.


De dag voor kerst kwam de monteur de koelkast ruilen. Gewapend met de rekening van 50 euro kwam de brave borst al om 9 uur aan de deur. Nu moest ik snel naar het bedrijf bellen om te onderhandelen over die 50 euro die we moesten betalen. Het probleem aan de telefoniste uitgelegd en ze zouden ons terug bellen. Intussen het probleem besproken met de monteur, hij zei, ik bel ze zelf wel even. Zo gezegd zo gedaan, hij zei, ik ben hier in Julianadorp en ze weigeren te betalen ( zo was het natuurlijk niet) ze hebben een mes op mijn keel gezet. Overleg met de kop van het bedrijf, laat het geld maar zitten, was de uitkomst. Zo zie je, als je maar, niet alles maar slikken, daar ben ik een meester in, al zeg ik het zelf. Het lukt me niet altijd, maar meestal wel. Norbert ging al accoord met de kosten van 100 euro, ik never, volgens mij stond ik in mijn recht en dan wil ik het ook hebben. De brave borst hebben we 10 euro gegeven, hij had ook een aandeel gehad in deze oplossing.

Wat een kerel is dat geworden. Ruud de jongste zoon van Nancy en Fred.

Nel belde die dag op mijn Spaanse telefoon, de Nederlandse telefoon deed het volgens haar de hele dag al niet. ????? Nor kijken en jawel hoor geen netwerk. Uit en aan gezet, toen deed hij het weer. Tegelijk kwam er een bericht door, gratis internet tussen 5 en 8. Neerleggen en met de Nederlandse mobiel gratis verder bellen. Het was Nel, nou dan weet je het wel, 3 kwartier is niets, waarover lullen we dan ? ? geen idee, eigenlijk nergens over. Dan maar verder op de Nederlandse telefoon. Na een tijdje over niets te hebben gepraat, opgehangen en piep een bericht, het tegoed is minder dan een euro??????? weg 12 euro. Leest Norbert het bericht nog eens, gratis internet staat er!!!!!!! en niet gratis bellen. Wat een stel kneuzen, na de kerst maar weer opladen.

Familie tafereeltje.

2e kerstdag, mooi weer, het parkeer terrein word vandaag druk bezocht en staan heel auto's, iedereen met hond en gezin naar het strand. Ik hang lekker een beetje in huis, in duster, krantje lezen, blog schrijven, lekker niets moeten. Als de wind goed staat komt er vannacht gezellig sneeuw, meer in het zuiden, ik hoop dat we hier in het noorden toch een graantje kunnen mee pikken. We wachten af

Leuk he, feestje bij opa en oma Spanje, maar dan in Julianadorp.

 

 

 

 

 

Vliegende vogel po-ep

Het is bar en boos, kan niet eens meer door de ramen kijken. Zo vreselijk vuil, met vogel po-ep en zand. Er staat een storm, die je echt niet uitnodigd om naar buiten te gaan. Dat doe ik dus ook maar niet. Het word zo ondertussen weer tijd om de spaande zon en ons huisje op te zoeken. Ik heb heel lang gezegd, lekker hier niet koud, niet zo veel regen, maar nu heb ik langzamer hand wel weer zin in het zonnetje met een aangenaam temperatuurtje. Maar eerst de kerst met de kinderen en kleinkinderen. Wel druk, maar ook heel gezellig. Ze nemen allemaal wat mee, zetten het op tafel, dus voor ons is het niet veel werk, bovendien hebben we een vaatwasser. Inmiddels weer met beide benen op de grond, grapje, na mijn retraite weekend. Het afscheidskado was minder, volgens mij een gekneusde rib. Maar met ibiprofen kom je een heel eind. Wonder boven wonder helpen die bij mij harstikke goed. Als ik normaal hoofdpijn buikpijn of weet ik wat heb, neem ik een pijnstiller, maar ze helpen mij nooit. Norbert heeft hoofdpijn neemt een pijnstiller, 10 minuten later is het over.

Wat ik nog te vertellen heb over het weekend,iets wat heel grappige was, dat was zondagmideditatie wandeling. We gingen naar het bos, we moesten naar het einde van het pad lopen maar zo vreselijk langzaam achter elkaar een beetje rondstruinen op zijn elfendertigst. Het was jammer dat ik geen camera bij me had, het was zo een stom gezicht, dat het op je lachspieren werkte. Daarna moesten we een plekkie zoeken in het bos, waar we drie vragen moesten beantwoorden. Wat neem ik mee van dit weekend, wat laat ik hier achter en waar ben ik dankbaar voor. Dat moest je allemaal goed in je opnemen, dit vond ik wel leerzaam. Daarna moesten we pad per 2 personen terug lopen, de ene met ogen dicht, de ander geeft je aanwijzingen door je lichte tikjes toegeven. Daarna halverwege wisselen. Dat was om je te leren los te laten je over te geven aan de ander, heel grappig, dit alles in het bos, onder volledige stilte. Je mocht absoluut de hele wandeling niet praten.

 

Inmiddels zijn we paar uur verder en Nor kan het niet langer aanzien, stapt het stormachtige balkon op en gaat ramen lappen.

 

 

Namaste.

Na een onrustige nacht, pijn in mijn flank, vanmorgen weer vroeg in de hoeven. Na mijn korte wandeling, voordeur uit, zijdeur in, was ik nog niet klaar voor de yoga. Duf als een konijn ben ik langzaam wakker geworden. Door de pijn kon ik niet volledig mee draaien, ik heb mijn best gedaan, meer kan ik niet doen. Daarna heel snel eten, want ik had om tien uur reiki. Daarvan kom ik nu net terug, het was heerlijke ontspanning. Nu mijn koffertje pakken, onder de douche en na de lunch krijgen we nog een meditatie wandeling. Om half drie sluiten ze het weekend af met een lekker kopje thee. Voorlopig voor een jaar yoga thee gehad. Om half vier komt Norbert deze kant op, het is me niet gelukt een lift te krijgen tot Amsterdam, dat is wel jammer. Iedereen die richting Amsterdam moet, gaat met de trein. Het was een fijn weekend, maar ik vond dat je veel prikkels van buitenaf binnen kreeg. Je zat in je vrije tijd tussen de normale hotel gangers en dat vond ik jammer. Er zijn mensen die het lekker vonden, dat maakte het niet zo zweverig.

 

Ik heb het.

Vanavond hebben yin yoga gehad. Dat is me prima bevallen. Misschien dat het een yoga voor luie mensen is, want daar ben ik er een van. Daarna een meditatie met een heel verhaal. Dat heb ik al eens een keer gehad en toen verscheen mijn beschermengel Michael, hij of zij kwam nu ook weer om de hoek kijken. Ik ga geen zweefteef worden, wees maar niet bang. Er zijn bij onze groep helemaal geen zweefteven, allemaal normale mensen die kunnen lachen om het bijna zweef verhaal.

Je ziet het allemaal zitzakken en de tafel vol water en thee glazen. We kunnen de huiskamer de helaas in en uitlopen, voor water en thee. Een probleem, 7 soorten yoga thee, maar zonder suiker. Even wennen, en aan de thee ook, een weekend is te doen. We hebben wel gelachen bij het eten. In de bistro, maar niemand wist hoe het zat voor ons. Het probleem was gisteren ook al en nu dan weer. We konden alleen gamba's eten, zonder wat erbij. Alleen een beetje saus. Er zit altijd iemand bij een groep, die in dit verband het voortouw neemt. De chef en de hoogste baas moest komen. Normaal had er horen te zijn, vis, vlees en vegetarisch eten. Nu alleen gamba's dat kan niet. We kregen het voor elkaar, dat we van de kaart mochten eten. Dus, kipsate, zalm, eend werden onze bestellingen. De meiden vonden het heel vervelend voor ons. Ze snapten er zelf ook niets van, ze komen hier al een hele tijd. Misschien wel altijd met mensen die sappen en detoxen, ja die krijgen een heel weekend niets, ook geen ontbijt. Morgen laatste dag, het is om drie uur afgelopen. Morgen ochtend yoga en mediteren, meditatie wandeling??? En dan richting huis. Je mag tot vijf uur je kamer aanhouden, om nog gebruik te maken van de sauna en het zwembad. Nu weer lekker vroeg slapen.

 

Wat doen al die mensen hier?

Ja dat vraag ik me af. Het liefste zou ik de tafels langs gaan en aan al die groepen mensen vragen: wie bent u? Waar komt u vandaan? Wat doet u hier? Tegelijk, terwijl ik dit schrijf denk ik, ho, waar ben je mee bezig. De bedoeling van dit weekend is, loslaten en ontspannen. Ik denk dat dat mijn probleem is, ik kan niet loslaten. We hebben een leuke groep, maak met iedereen een praatje, ook wil ik natuurlijk van alles over iedereen weten. Wat misschien wel jammer is, je hebt teveel vrijheid, niks moet alles mag. Ik heb pas weer om acht uur verplichtingen. Tot die tijd kan ik doen wat ik wil, blog schrijven, luieren en de sauna. Ik lig nu aan het zwembad, heerlijk in mijn uppie. Ga zo even zwemmen en bubbelen en daarna naar de sauna. De lunch was goed, alleen salades heb ik genomen en een bakkie koffie. Ook hier weer grote tafels met zaken mensen, allemaal met laptop en telefoon. Overal in het hotel mensen die zitten te bellen en te laptoppen. Morgenochtend heb ik reiki, dat was de enige plek die ik nog kon krijgen. Met ze viertjes,hebben die meiden, handen vol aan massages enz.

Heerlijk rustig relexen aan het zwembad in me uppie. Zo nog even naar de sauna.

 

Goedemorgen

Dit is de eerste ochtend dat het nog donker is als ik mijn bed uit kom, dit heb ik nog niet mee gekregen in Holanda. Het duurde ook even voor ik echt wakker was. Voor het ontbijt een yoga sessie en mediteren. Ik denk dat ik gisteravond een spiertje verrekt heb, onder mijn borst heb ik au. Daarna mochten we ontbijten, een prima en groot buffet met van alles en nog wat. Na het ontbijt vrij tot half vier, dan gaan we een uur wandelen. Na het ontbijt ben ik aan de stamtafel gaan zitten en heb de zaterdag Telegraaf gelezen. Daarna een thee gaan halen in onze eigen huiskamer, waar het heel druk was. Ze gingen een workshop houden over voedingsmiddelen e.d, dus ik kom daar niet blijven, omdat de dames die er zaten hiervoor betaald hebben, kon ik het niet maken om te blijven zitten. Met me bakkie thee, weer terug naar de hal bij de receptie, waar inmiddels de lunch klaar staat tot half twee. Ik ga maar tegen half twee wat eten, het diner krijgen we pas na de yoga en avond meditatie. Terwijl ik hier zit te schrijven, denk ik na, wat er tot nog toe is gebeurd. Ik vraag me af, is dit het? Ik weet het echt niet. De meisjes die ons begeleiden zeggen dat, iedereen die een weekend aan dit gebeuren mee doet er heel veel baat bij heeft. Ik kan daar nog niet over oordelen, maar ik heb mijn twijfels. Misschien dat ik er morgen avond anders over denk, ik hoop het maar. Ik heb altijd gedacht dat yoga mij de rust zal geven waar ik naar op zoek ben, maar heb daar nu mijn twijfels over. Niet dat ik het niet prettig vind hier, ik vind het best lekker. Maar afwachten dus.

Het hele clubje, afwachtend tot de voorlichting over voeding zal beginnen.

 

Kennis maken

Het feest begon om 5 uur met de kennis making. Met mijn kamergenoot Lara, en de anderen. Wat op viel was, dat iedereen zo rond de 40 was. Ik was, met met een vouw die iets met advocaten doet, de enige AOW'ers. Er zijn heel veel jonge onderneemsters, die even een stop wilde en het nieuwe jaar weer fris van start wilde gaan. Na ons aan elkaar te hebben voorgesteld, kregen we sapje, bleekselderij, wortels, sinaasappel en nog wat. Het was niet vies en dan te bedenken dat een deel van de groep die zooi het hele weekend krijgen. Ik zit nu te wachten op de yoga en meditatie. Om 7 uur gegeten in de bistro, heerlijke runderlende, en een glas wijn. Daarna eerst weer even een peukie, dat moet ook doorgaan natuurlijk. Haast iedereen heeft in dit weekend heeft er extra sessies bij gedaan. Het zit aardig vol met van alles en nog wat. De 4 meiden die ons begeleiden zitten het hele weekend vol met sessies. Ik ga kijken of er voor mij nog iets te regelen is. Op dit moment zit iedereen te sufkutten tegen de muur, wachtend op de yoga, het gekke is dat er van de 18 personen, heel weinig mensen de ervaring hebben met yoga. Het is tijd we gaan beginnen, we hebben allemaal een extra deken gekregen, dus nu aktie.

Het zit er op, kreeg een paar keer kramp in die voeten en in de liesstreek au, au. Daarna de meditatie, dat vond ik wel heel ontspannend. Na de sessies aan de bouillon en smaakjes thee. Best te drinken. Ik heb medelijden met de sap en de detox vrouwen, die krijgen echt niets anders dan sappen en ze betalen daar ook net als ik 100 euro voor. Dat is extra bij wat het weekend kost. Ik krijg nog eten voor die prijs en een ontbijtje , de sappers en de detoxers alleen maar sap.

 

 

Retraite

Eindelijk is het dan zo ver. Ik ga in retraite, niet in Spanje, wat de bedoeling in september was, maar in Ermelo. Ik ga dit doen om twee redenen, ten eerste ben ik heel erg nieuwsgierig en ten tweede lijkt het me heel lekker. Even helemaal niets, alleen ik. Ik zit nu in de lobby, mijn blog te schrijven, maar voor ik me kan overgeven aan niets, moet ik nog even een klus klaren.

Onze nieuwe koelkast deed het niet meer, een monteur heeft er een nieuwe thermostaat ingezet. Maar nu vriest hij weer. Vorig weekend er al een melding van gemaakt. Norbert heeft al 3 x gebeld, ze bellen terug kreeg hij iedere keer als antwoord. Dus ik vanmorgen weer gebeld en gezegd dat ik een nieuwe koelkast wil hebben omdat ik geen vertrouwen meer in deze koelkast heb. Ze gingen een heel stuk mee, nieuwe koelkast gaan ze regelen, maar dan een zanussi. Over de inbouw kosten wilde ze het niet hebben, zij staan alleen verantwoordelijk voor de koelkast. Het inbouwen bij hun kost 100 euro en zou ik dan ook nu moeten betalen. Paula kennende gaat daar niet mee accoord natuurlijk en dat heb ik hem ook gezegd. En dat ik bij rader eerst wat info wil vergaren, daarna bel ik hem wel. Geen 10 min. later belde hij terug en wilde de kosten dan delen. Dat wil ik ook niet, Norbert wilde het wel, hij vond het redelijk. Goed, ik heb niet toegehapt want ik wilde info van rader. Een half uur later belde ze Norbert, afdeling inbouw, ze hadden 24 december een gaatje om de koelkast te ruilen en de nieuwe in te bouwen. Dit heeft Norbert afgekapt, met de mededeling dat we zouden bellen. Toen ik er over na dacht, was deze beslissing niet juist, laten ze maar komen, het geld probleem komt later wel. Dus nu komen ze de 24 ste ruilen en inbouwen. Ik heb thuis een mail aan tros rader gemaakt, toen ik hem wilde verzenden, lag de Wifi eruit. Het is weer hopeloos de laatste dagen. Dus ben ik nu vanaf mijn vakantie adres het aan het regelen.

Het is Eem vreemde gewaarwording dat ik nu hier zit in mijn uppie. Norbert liet me niet met de trein gaan en heeft me weggebracht. Heel gek, ik had het gevoel, dat ik naar een gesticht werd gebracht of naar de slachtbank. Hij mocht me ook niet naar mijn kamer brengen, nee, geen fijn gevoel. Om 5 uur moeten we ons verzamelen en dan ben ik er klaar voor.

Mijn onderkomen voor dit weekend, niet slecht.

 

De gevallen vrouw.

De gevallen vrouw, bestaat. Het was een koningin van Paramaribo. Ik zoch daar een plaatje bij, maar deze waren allemaal skunnig. Deze vrouw was dus de koningin van Paramaribo, die het allemaal niet zo nauw nam met het leven. Ze deed alles wat god verboden had. Was ik zondag toch even, de gevallen vrouw.

Inplaats van Schoorl, gingen ze lopen in Egmond aan zee. Daar was een fietstocht van le Campion, in het hotel Zuiderduin. Een enorm groot en mooi hotel waar een afdeling was met toertochten, kleding enz. Komen we daar toch een kaart tegen met een uitgezette fietstocht volgend jaar, met als startplaats PEDREGUER. Geweldig he. Barbara Barends en Leontine van Moorsel reikten de prijzen uit. Het was eigenlijk best wel gezellig, ondanks de koffie in plastiek bekertjes. Maar ik dwaal af, ik had het over de gevallen vrouw, die ik heel even was.

Goed, nu mijn verhaal. We hadden de auto op de boulevard neergezet, vlak bij het centrum, dat viel ons niet tegen. Het was mooi weer, maar wel een behoorlijke harde wind. Onder het lopen zei Norbert, hou jij Rafa even vast. Ik heb het koud, mijn jas moet dicht. Hij geeft al lopend Rafa aan mij, stopt met lopen, maar Rafa, die voor me liep, natuurlijk ook. Dus ik struikel over Rafa, en daar lag ik, Paula de gevallen vrouw. Ik maakte een behoorlijke smak. En natuurlijk bloed, ik had een schuiver gemaakt, over de grond. Op mijn neus een plek, die bloede en dat was eigenlijk alles. Het viel best mee. Maar wat ons verwonderde, dat er zoveel lieve mensen zijn, allemaal helpen, gaat het? Kan ik wat doen? Enz. Heel lief allemaal. We zijn het dorp ingelopen en hebben bij een winkel een pleister gehaald en klaar was Klara. Op naar Hotel Zuiderduin. Met ze allen koffie gedronken, daarna nog even op het strand, een borrel en een bitterbal, toen gezellig binnendoor richting huis. We hadden de Tom Tom aan en die zat maar te zeuren, rechts af, keren en wij gewoon doorrijden over de eeuwiglaan in bergen. Villa's kijken en door het centrum van Bergen, richting Schoorl. De Tom Tom bleef zo zeuren, met rechtsaf en keren, dat we vanaf Schoorl maar overstag gingen en de aanwijzingen maar hebben gevolgd. We hadden hem ook natuurlijk uit kunnen zetten, maar dan weet je niet waar de flitsers staan. Ik hoop dat we dit jaar ons verblijf in Nederland kunnen afsluiten zonder dat we een bekeuring hebben van 3 of 6 km. te hard rijden.

 

Zo kan het wel weer.

We hebben nu al een tijdje grijs weer, maar gisteren en vandaag, komt er nog een behoorlijke storm bij. Maar nu hebben we er genoeg van, we willen zon. Maar verder gaat het goed bij ons. We doen niet zo veel en gaan ook niet zoveel te hort op. Vandaag hadden we huis arrest, onze nieuwe koelkast stond dag en nacht te vriezen en dat is niet de bedoeling, je eten en drinken met klonten ijs. Dus vandaag tussen 9 en 6 uur kwamen ze langs. Inmiddels zijn ze geweest en er zit een nieuwe thermostaat in. Nor komt net van het strand en dacht dat er hoge golven zouden staan, maar dat viel tegen. Maar Rafa vond het weer geweldig. Ze is zichtbaar afgevallen, die dikke kont is behoorlijk minder.

Waar ik hier last van heb, zijn bloemen en planten. Iedere keer zie ik weer wat, een mooie plant of bloemen.zo groot als we nu wonen, evengoed kan ik maar 2 bossen bloemen kwijt. Planten, die staan er ook genoeg, ik moet mezelf dwingen om door te lopen en dat doen we dan maar. Het probleem is dat er natuurlijk heel veel andere gezellige dingen in huis staan. Ik ben niet eens bij ACtion geweest om te snuffelen. Normaal lopen we daar een paar keer om te snuffelen. Nu is het zo, we scheuren naar binnen, oogkleppen op, kopen wat we nodig hebben en scheuren er weer uit. Deze bloemen had ik van Marjolein haar man, die rijd op en neer naar Frankrijk met de vrachtwagen vol bloemen, hij krijgt iedere week emmers vol mee naar huis. De hele buurt vind haar een aardige buurvrouw..Met 2 kleine kinderen in huis kan je ook niet veel kwijt. Dan maar 1x per week een rondje buren.Even tussen haakjes, de koelkast vriest nog steeds. Morgen zal ik ze maar weer mailen, zitten we volgende week weer een dag vast.

 

Schijtweer

Sorry, voor deze grove taal. Maar we zouden naar Schoorl gaan, koffie drinken. Maar Hans belde dat ze maar dichter bij huis bleven, naar Castricum, om daar een uurtje te lopen. Dus zit ik op de bank van het uitzicht te genieten, met vette regendruppels op de ramen. Ik zag net dat ik 10 berichten achter loop op vorig jaar. Dus even een spurtje maken. Als ik uitgekeken ben, op het uitzicht en de regendruppels op het raam, gaan we in de startblokken om naar Mijdrecht en naar Kudelstaart te gaan. Ik ga eindelijk kennis maken met Wess, als dat net zo een boender gaat worden als Revi, kunnen Karin en Frank hun borst nat maken. We zien die boef natuurlijk niet zo veel, maar als je zijn foto ziet, weet je al genoeg. Heerlijk, de rottigheid die hij uitstraald. Sorry Karin en Frank, ik hou daar van.

Dat hebben wij hem vorig jaar geleerd. Of Karin daar zo blij mee is ?

We staan in de startblokken, eerst een bakkie halen bij Marjolein en dan naar Karin. Het stormt en regent, ik hoop dat we Milka op de weg kunnen houden?

 

Blunder !!!

Ik ben weer behoorlijk aan verzaken, terwijl er nu toch tijd zat voor moet zijn. We zijn wat aan het rommelen en ik voel me aan de ene kant er lekker bij, maar er is een stemmetje in mijn hoofd, wat me aan het opjagen is. Dat zegt je moet hier heen, je moet daar heen en dat brengt een hoop onrust me t zich mee. In princiepe heb ik zo i ets van, laat me lekker mijn gang gaan in ons huis. Maar ik begrijp dat dat niet kan. Wat ook zo triest is , dat ik het jongste kleinkind Wess nog niet gezien heb. Maar we gaan er zondag heen. Fred heeft vorige week zondag de dubbele deur op de koelkast gezet. Ik had een paar advertenties gezet, op zoek naar een klusjesman, maar niets gehoord, dus toen Fred het aanbood, was het een geschenk uit de hemel.ze hebben meteen de kadotjes meegenomen, die we voor de kinderen hadden gekocht.

Leuke foto van Nancy, Stefan en Ruud.

 

Ik , of liever gezegd wij, hadden toch een blunder van de week. Voor dat Norbert ziek werd hadden wij mijn zuster en mijn zwager uitgenodigd om langs te komen. Blijf dat ook een hapje eten. Ja, doen we gezellig.Het ging dus niet door, omdat Nor echt heel beroerd was. Nu dachten we dinsdag laten we ze voor morgen middag vragen. Prima idee vonden ze, dan komen we om een uur of 2. Bakkie thee gedronken en nog maar een, appeltaatje erbij. Wat fris en wat te happen, daarna nog een bakkie soep. Toen kwam het hoge woord eruit. We zouden toch blijven eten. Nou ik kan je wel zeggen, ik kon wel door de vloer zakken. wij waren het alletwee vergeten. En ik verklaarde ook nog dat ik daar niets van wist. Maar de volgende dag, na er een nacht over heb liggen denken, wist ik het weer. We hadden al vlees bedacht fricando, dit is voor mijn zwager licht verteerbaar. Het lag zelfs al in de vriezer. En dan nog rustig de dag ervoor zeggen dat ik nergens van af weet. Meestal staat het in onze agenda en krijgen we een signaal, zodoende vergeet je het niet. Woensdag komen Gre en Biny, uit Groningen, is in Spanje al besproken en staat dus keurig in de agenda. Maandag komen de huurders, die vorig jaar ook overwinterd hebben in Denia. Ze komen nu in Half januari weer voor 6 weken.

 

Van de week belde Marjolein, of we het leuk vonden, als ze met Karin en alle aanhang op 1e kerstdag bij ons kwamen. Vinden we wel gezellig, geen toestanden met eten. Iedereen maakt wat, dan komt het zeker goed. Verder hebben we best goed weer. We hebben een aantal zeer grijze dagen achter de rug. Het was koud, maar geen wind en geen regen.

 

 

Kadotjes

De foto was niet geplaatst, nu wel?

 

Internet.

Ik vraag me wel eens af, een leven zonder internet. Je kan het je niet meer voorstellen. Al moet ik hier wel bij zeggen, ze maken de middenstand kapot. Vooral de kleine ZZP er, die hebben moeilijke tijden. Toen ik Bloemenzaak nog had, heb ik een vreselijke harde strijd moeten voeren, tegen de supermarkten. Toen waren de tuincentrums gelukkig nog niet zo uitgebreid als nu. We konden onze klapper maken met de kerst, met de kerstbomen. Arme Norbert, die stond de hele dag in de kou. Dat heb ik, zeker 10 jaar gedaan, toen ik nog een standplaats had. Zomer en winter buiten. Niet zoals de bloemen handelaren nu die hebben, een mooie kiosk, nee gewoon buiten met een grote parasol. Als rug dekking het busje. Ik stond altijd op klompen, dus geen last van koude voeten. Het was hard werken in de kou. Die hele bloemenzooi heb ik wel eens vervloekt. Maar ik ben er niet slechter van geworden. Je waardeert des te meer, wat ik uiteindelijk bereikt heb. Dan ben ik best trots op mezelf. Als Norbert met de kerstbomen stond, hadden we voor ons idee altijd regen. Achteraf gezien vond hij het best leuk werk. Alleen, iedere avond naar de boer, waar de bomen lagen, bij laden voor de volgende dag, dat vond hij minder.

Maar goed, we hadden het over internet. Mijn laatste jaar met mijn winkel, hadden we ook weer kerstbomen, maar 1/10 van wat we vroeger verkochten. Toen hadden de tuincentrums het door. Hele Fam. op zondag naar het tuincentrum. Dus een streep door de rekening van Paula's extra potje. Ik denk dat het nu heel zwaar is voor de bloemen winkels. Als je ziet wat de supermarkten nu hebben staan er voor prijzen, waar een bloemist niet tegen op kan. Nu had ik het voordeel dat ik zelf 3 x in de week mijn eigen handel in Aalsmeer op de klok kocht. 3x in de week om half 5 mijn bed uit. Ik moet er niet meer aan denken.

 

Betreft internet, ik had een bedrijf gevraagd om ons ventilatie systeem schoon te maken. Het bedrijf zit ergens in Friesland. Ze gaan naar Google en weten direct met welk soort huis ze te maken krijgen. Hij belde vanochtend dat ze helemaal vol zitten, pas op 5 jan. hebben ze tijd. Dus nu maar een afspraak gemaakt voor maart. We zijn alle twee een week niet helemaal lekker geweest. Ik heb op internet alle kadotjes voor de kinderen en kleinkinderen besteld. De volgende dag, kreeg ik de spullen die ik de avond ervoor had besteld.

Nogmaals je helpt de middenstand om zeep en ik als ex ondernemer werkt daar aan mee. Eigenlijk vind ik mezelf hier in, geen topwijf, maar er is nog zoiets als een portemonnee. Ook heb ik gister een bos bloemen bij de supermarkt gekocht. Ik weet het, zeer triest, ik moet beter weten. Sorry hoor voor alle bloemisten. Eigenlijk moet iedereen nu tijd over hebben. We staan niet meer in de rij bij de bank en zo zijn er heel veel dingen op internet, die het leven een stuk makkeler maken.

Griep

 

Het lijkt net of hier 2 griep gevallen zijn, maar dat is niet zo, alleen Norbert heeft een paar dagen griep. Ja als hond zijnde laat je je baasje niet alleen. Trouwe Makker Rafa blijft de hele dag bij hem. Het is jammer, we hebben heerlijk, rustig en niet koud. Zonde om dan op je bed te moeten liggen. Dinsdag ochtend komt er een nieuwe inbouw koelkast, vanaf 7 uur kunnen ze komen, wat een tijd. Ik hoop dat Norbert weer een beetje bij de pinken is, anders moet ik helpen. Maar eerst moet de oude worden leeggehaald en uit gebouwd. Dat gaan we vandaag doen. De oude doet het nog wel, dus heb ik hem voor het weekend voor een klein prijsje op marktplaats gezet. Is er dinsdag ochtend nog niemand geweest, dan nemen de vrachtrijders de oude koelkast mee. Ik heb dus nog een dag, om een zakcentje te verdienen.

Lief he 2 makkers.

 

Ik hoorde van Cor dat het in Spanje nog steeds niet geregent heeft, dat is niet goed voor de coniferen die we geplant hebben. Alle dagen is het boven de 20 graden. Dan is het water van het zwembad, misschien 18 graden en kan je als je ligt te bakken best even koelen. Wij kijken vanaf de kamer, op de duinen en op de parkeerplaats. Het is ongelofelijk hoeveel auto's daar altijd staan.

 

Zaterdag avond hebben we jammer genoeg de vriendenavond in Bartsfontijntje gemist. Maar er komt een herkansing met de kerst. Het is altijd zo gezellig om al je oude vrienden te zien. Omdat Norbert ziek is loop ik met Rafa, dat valt niet de kluft op naar het strand. Nu, inmiddels maandag, kregen we zojuist door dat we moeten uitkijken op het strand. Het betreft de vogel griep. Langs de hele kust, vanaf Duitsland tot hier, zijn er zieke zeehonden, die het strand opkomen omdat ze ziek zijn. De klusjesman op het park is gisteravond er over gebeld, dat hij de mensen moet waarschuwen. Ik heb er op het nieuws niets over gehoord, maar het zal wel waar zijn. Jammer voor Rafa, maar wij gaan niet meer naar het strand. Maar in het bos vind ze het ook leuk, lekker scheuren tussen de bomen door.

Inmiddels zijn we dagen verder, we zijn weer wat opgeknapt. De koelkast staat op zijn plaats, maar de deur moet er nog voor. Hij werkt wel, met de koelkastdeur ervoor, maar de buitendeur moet er nog op. We hebben het bekeken op You tube, maar Nor begrijpt er geen hout van. We hebben inmiddels een advertentie geplaatst, voor iemand die zo een deur systeem wel begrijpt, maar nog geen reactie gehad. Dus afwachten maar en hopen dat iemand zich meld. We zijn ook op zoek naar iemand die ons ventilatiesysteem kan schoon maken. Die hebben we nog nooit gedaan. Op het bad liggen vaak zwarte stof deeltjes, dus ik denk dat dit hard nodig is. Ik heb al een paar dagen terug een bedrijf gemaild, maar laat niks horen. Dus afwachten maar weer.

 

Hazes

 

We zijn gisteravond naar de musical Hazes geweest. Een hele onderneming met Milka. Vanaf Den Helder zijn we naar Amstelveen gereden, waar we gratis konden parkeren. We hadden eerst Oosterdok bedacht, maar vanwege de intocht van Sinterklaas, daar toch vanaf gezien. Alle trams, die we nodig hadden, waren omgeleid. Dus op naar Amstelveen en de Milka vond het lekker een pittig stukje rijden. Daar de auto neer gezet, de tram gepakt en een paar honderd meter voor Piet de Leeuw uitgestapt. Deze lokatie staat bekent om zijn lekkere eten. Hij is ook op de tv geweest, toen dat geharrewar was over paardenvlees. Hij staat bekent om zijn paarden biefstuk. Geen woord te veel daar over gezegd, het was verrukkelijk. Een echte Amsterdamse kroeg, maar we zaten jammer genoeg een beetje krap met 8 man aan een kleine ronde tafel. Was niet zo een groot probleem, want we hadden haast. Dus om 5 uur eten, de Spanjaard verklaard ons voor gek, en om 7 uur begon Hazes. Gewoon een hoofd gerecht en een bakkie koffie. Wij wilde natuurlijk weer een korte solo. Dat lukte, een nat glas zei de ober toen hij onze kopjes met 10 druppels koffie neer zette. En het was een heerlijk bakkie troost. Nog niet mee gemaakt in Nederland. Wat ik zo heerlijk vind in Amsterdam, die typi

Gezellig allemaal aan de paarden biefstuk.

Toen moesten we nog 10 minuten lopen naar De La Mar. Het heeft de hele dag geregend, dus ook toen we naar het theater liepen. Wat een mooie tent is dat. Met meerdere zalen, niet zo heel erg groot, maar knus en warm. We zaten op rij 11 een pracht plek. Dat hadden we aan Nel te danken. Die belde op, heeft 8 plaatsen besproken, ik heb nog mooie plaatsen op de 11 de rij zei de telefoniste, doe dat maar zei Nel. Geregeld, toen begon Nel over haar kortingskaarten. Dat was een ander verhaal, maar ja ze had ze al ingevuld. Wat een mazzel, anders hadden we boven aan de zijkant gezeten. Er waren verschillende meningen over Hazes, maar ik vond het fantastisch. Eigenlijk is het een trieste voorstelling, ik moest zelfs een traantje laten. Dat gebeurd mij nooit, maar ik vond zo triest. Geen spijt van en ik vind dat we wat vaker zoiets moeten doen. We waren mooi op tijd weer thuis, om kwart voor 12.
Rafa was natuurlijk vanaf half 3 alleen, maar geen problemen.

Hier krijgen we geen fles wijn bij het eten, zoals we gewent zijn. We moesten er een kopen.


Zo las ik vanmorgen in de Telegraaf, Amsterdam in het pikkedonker, een aanbieding voor 12,50 Geen idee, wat ik me daar bij moest voorstellen. Dus maar eens even verder lezen, wat dat is.
Er staan in Amsterdam twee grote grachtenpanden tot een gemaakt en het is er pikkedonker en dan moet je plekken gaan ontdekken, je krijgt er wel een gids bij. Ook is er een echte Amsterdamse kroeg. Ik kan me er eigenlijk niet zo veel bij voorstellen, maar wie weet is het misschien best lachen. Ik heb de meiden een mailtje gestuurd, dus we horen het wel, ik heb daar wel zin in.

 

 

Alles komt altijd weer goed.

 

iIk was van alles kwijt, maar langzamerhand, komt het een en ander weer op gekke plekken te voorschijn. Op dit moment mis ik nog mijn badkamer kleedje, was een duur kleedje, daar baal ik van. In de salontafel zit een laatje met diversen dingen, die had ik ook laten liggen. Ik had daar leesbrillen, blocnote, pennen en een loep in. Dat is gewoon weg. Denk je handig voor de mensen, een brilletje of een loep, wat zijn dat voor mensen, een beetje aso. Bij de receptie vertelde ze dat het ook wel eens is gebeurd dat ze alle dekbedden mee hadden genomen. De schoonmakers zien dat niet, omdat er een sprei over het bed ligt. We hadden een meevaller, de parfum is gevonden op de lucht haven Rotterdam. Dus zo zie je wat op mijn vorige blog in de mineur was, het allemaal toch weer goed komt voor een deel dan. Veel weer gevonden en vooral ben ik blij dat de parfum terecht is.

Hier zit ik op te wachten, vorig jaar niets en de 2 jaren ervoor heel veel sneeuw gehad

Norbert is nu naar Heerhugowaard om een TomTom op te halen, die ik via marktplaats heb gekocht. Niet voor de TomTom maar in dit gebied, Schoorl, bergen, staat het vol met snelheids meters.haast ieder jaar hebben we een bon voor te hard rijden. Voor de prijs van een bekeuring hebben we de TomTom er al uit en nog geld over ook. We rijden als een stel 100 jarige, zo langzaam. Je zit constant op de KM teller te kijken, reuze irritant. Alle bekeuringen die we hebben gehad waren voor 3 of 4 km. Dus nu de TomTom inschakelen, die piept, als het goed is als je te snel rijd.

 

We zijn weer thuis.

Regen en storm vliegen om onze oren en het is ook koud.maar toch weer fijn om hier weer te zijn. Al liep het een en ander niet zoals ik het had bedacht. Aline heeft ons naar Valencia gebracht, het liep allemaal goed. Voor Norbert zijn dochter hadden we een bepaalde parfum meegenomen. Eenmaal thuis, niet te vinden het tasje, waarschijnlijk dat we bezig waren met de koffers, hond en het slopen van de bench van het karretje gejat. Nel en Hans hebben ons uit Rotterdam gehaald, een kopje koffie gedronken en om 7 uur waren we met de Milka bij Marco en Annet, daar gezellig gegeten en daar blijven slapen. De kids wilde zo graag dat we een keertje bij hun kwamen logeren. Dat kwam dus deze keer goed uit, was harstikke leuk. De volgende ochtend naar Nancy om een bakkie te drinken. Die werkte gelukkig nieten daar een beetje bij gekletst. Daarna had Nel de lunch klaar en we hebben lekker zitten teuten met ze viertjes. Ik had via internet het een en ander gekocht en bij Nel laten bezorgen. Onder andere een topdek. Dat was op 2 juli bij hun bezorgd. Ik had nog naar Julianadorp gebeld om te vragen hoe breed de bedden waren. 80 cm. Zeiden ze, dus wij een topdek besteld van 160. Komen we hier, waren de bedden 90 cm, dus balen. Ik groupdeal gebeld, hele verhaal uitgelegd en geen probleem. Je kan naar de winkel gaan en het terug brengen en je geld terug krijgen. Eerst wilde we het nog houden, dat gaat nooit lukken had Nor gezegd, om het nu nog terug te brengen. Dus vandaag terug en zonder problemen een ander, dikker en natuurlijk duurdere topdek gekocht. Gelukkig was het bij Jysk, dus vlakbij. Zijn we gister aan het uitpakken, missen we een stapel kleding van Norbert. Omdat we nog beneden woonden heb ik boven in de kamer alles klaar gelegd, je kent het wel, dit overhemd bij deze trui, 3 stelletjes. Ook zijn lekkere huispak.
Maar toen we 2 dagen boven woonden, had Norbert een stapel in de kast gelegd. Op het laatste moment dacht hij aan het stapeltje in de kast. Maar heeft een verkeerd stapeltje gepakt. Het ging allemaal lekker, eerst de dure parfum weg, toen hadden we de oplader van de telefoon bij Marco laten liggen, die we weer op moesten halen. Toen de pech met het topdek. In huis was alles netjes, maar alle gezellige dingen in de vitrine kast gepropt. Dus her inrichten. We hebben aan kleding en beddengoed, nespresso machine, frituur pan en ook pillen, make up föhn alles in een grote kast met slot. Voor we dat kwijt waren, waren de kasten al haast vol. We zijn nu zo goed als klaar, de plantjes hebben het overleefd, althans de meeste. Toen hadden we vanmiddag ineens geen tv en radio meer. We zijn nu de klos, dachten we, omdat, dat we al 3 jaar geen rekening van ziggo krijgen. Maar gelukkig na een half uur weer alles. Alleen het internet is nog steeds een drama. Morgen vergadering ik heb over diversen dingen al een brief naar het bestuur gestuurd, onder andere over het internet, dus dan horen we het wel.

Zoals je ziet zitten we nu lekker onderuit en bij A.C.Tion voor Nor een huispak gescoord.

 

Zal ik het nog maar een keer proberen

Ha een foto gelukt, dit is ons nieuwe zezinslid Milka. Een soort rugzak, waarmee we ons inNederland kunnen verplaatsen. Inplaats van 2x een auto huren, hebben we nu Milka tocht. Ze heeft de kleur van de Milka koe.

Nu de foto van e kinderen van mijn dochter Nancy, Stefan en Ruud.

Hè, hè, gelukt. Stefan en Ruud wonen eigeijk op een boerderij, die niet ech meer in bedrijf is. De schoonvader van Nancy is inmiddels hobby boergeworden. Maar voor de jongens een Eldorado, veel grond, waar ze hutten in bomen bouwen, compleet met vloer bedekking. De jongens zijn, als ze niet naar school zijn, de hele dag buiten aan het rommelen. Vooral in maart is het leuk, meestal zijn we er dan en n hebben ze lammetje.

Een beetje boel onduidelijke foto van de 2 stief kleinkinderen. Jasper en Thomas, zijn de zoons van de man, van Karin, de oudste dochter van Norbet. Links op de voorgrond, mijn broer Chiel de wereldreiziger, daar tegenover zijn vrouw Mirjam en daarnaast dus d 2 jongens van Frank

 

We gaan weer snel richting kinderen en kleinkinderen.

Wat gaat de tijd toch snel een jaar is niks, zou dat komen, dat je aan het oud worden bent. 30 jaar geleden had je niet gedacht dat je nu 2014, 8 kleinkinderen zou hebben. En nog 2 kunst kleinkinderen er bij. Dat is juist zo gezellig met de Fam. dag die we ieder jaar hebben, dat de kinderen van Norbert en die van mij, zo goed met elkaar omgaan. Toen ik 65 werd en we met ze alle op cruise gingen, hadden wij het gevoel, dat de kids op cruise gingen en wij mee mochten.

Dit zijn Wess en Revi van Norbert zijn oudste dochter Karin. Ik hoef er niet bij te vermelden, wat voor een kleine donder de oudste is. Hij straalt rottigheid uit. Ik hou daar wel van.

Dit zijn de 2 meiden van de jongste dochter Marjolein van Norbert, Dewi en Amber. Lekker uitwaaien aan het strand.

Dit spul stamt af van mij. De zoon Leon en de dochter Sanne van mijn zoon Marco. Toen ze hier van de zomer waren wilde ze dat we een keer bij hun kwamen logeren in Nederland. Dat gaat nu gebeuren, de eerste nacht, blijven we in Wormer. De volgende ochtend drinken we koffie bij Nancy en lunchen we bij Nel en Hans. En daarna stomen we met Milka, onze nieuwe auto, richting Julianadorp.

 

Ik ben nog niet klaar met dit bericht maar toen ik een foto van de kids van Nancy liep
Mijn iPad weer vast, dus dit ga ik morgen weer mee verder.

Is dit een kater, of nadorst

Alle twee niet. Het is zo warm, zodra ik klaar ben, ga ik vanaf 3 uur lekker in het zonnetje liggen. Het was gister 30 graden, vandaag wat koeler. Vanaf eind augustus staat er geen zuchtje wind meer beneden. We zitten nog lekker s'avonds buiten te eten. Omdat er geen wind staat, zijn er wel vliegen. Vroeger had ik overal doorzichtige zakjes met water hangen, en het was veel beter. Norbert geloofd nooit in de gein, dat komt omdat er vandaag geen vliegen zijn zegt hij dan. Nu was het vanmiddag weer zo vliegerig, dus, in de flessen waar ik de planten water geef, ik mezelf tussen de flessen geïnstalleerd. Echt, helemaal weg waren ze niet, maar veel minder, af en toe eens een.

Daar lig ik dan, met een echt boek in mijn handen. Nu ik aan de e-reader gewent ben, vind ik de reader toch fijner.

Vandaag bezig geweest met gas en licht voor Julianadorp.Norbert wilde niet overstappen, daar komen alleen maar problemen van zegt hij. Dus eerst uitvogelen mijn Nuon? Norbert regelt de betaling e.d. En hij wist zijn inlog niet meer. Nu heb ik alles op nieuw aangevraagd en een contract voor vaste klanten, is goedkoper en je krijgt ieder jaar 5% meer korting! tot 25%. En met het gebruik van gas en licht 220 per jaar minder, dat we nu betalen. Ik heb mijn goede daad weer verricht deze dag.

 

Over Gister

De auto die ik in de puin heb gereden was niet het echte verhaal van het vorige blog.

Het begon na de koffie. Ik zat in een album van mij foto's te bladeren, waarin foto's stonden die ik lang niet had gezien. Harstikke leuke foto's, tot ik bij een serie foto's kwam waarvan ik hotel de botel werd. Het waren de foto's van Lydia haar laatste uren. Ze mocht van het ziekenhuis een uurtje naar huis, om afscheid van alle vrienden te nemen. Wij hadden de dag ervoor in het ziekenhuis al afscheid genomen, dus, we hadden zoiets van, nee, het was gister al droevig en nu nog een keer. Maar iedereen ging dus toch maar gegaan. Lydia was een meid die altijd mensen om haar heen wilde hebben. Dus toch maar gegaan. Iedereen was er en aan de wijn incl. Lydia. Ze lag daar prins heerlijk op het terras op de brancard, tussen alle vrienden, wijn en de hapjes. Vrolijk lachend, geen traan, ja alleen bij ons allemaal. We moesten van haar allemaal lippenstift opdoen ook de mannen en een kus in een boek kussen met je naam er onderzetten.We hadden ook een mooie brief gemaakt en voor gelezen. Ik heb het er weer moeilijk mee, nu ik dit schrijf. Na een uurtje kwamen de broeders haar weer halen en ze ging de ziekenwagen in. Lydia vrolijk wuiven naar ons en om de ziekenwagen 30 jankende vrienden. Afschuwelijk voor ons allemaal. Toen nog een borrel en naar huis.de volgende ochtend is ze naar Nederland gevlogen en daar die nacht overleden.
Nu jaren later was dit zo een mooi afscheid, dat klinkt heel stom, maar dit was het mooiste afscheid wat ik ooit hè mee gemaakt. Ieder jaar de 11de van de 11de herdenken we haar in de tuin bij haar lievelings boom. Eigenlijk zou ik de foto's nog eens goed willen bekijken, maar ik durf het niet meer. Ik zag ze en heb direct de bladzijde omgeslagen. Ik heb direct een dubbele sterke zwarte koffie gezet en een peuk om weer een beetje bij te komen.

Ik had nog wat dingen te doen in de stad, dus ik moest er nog uit ik had een spijkerbroek gekocht en een dag erna nog een bruine alle twee liftende kont broeken. Nu paste de bruine broek niet dus terug, bon al weggegooid, maar wel het afschrift van de bank. Met geen mogelijkheid te ruilen. Kon ik er nog wel bij hebben vandaag. Toen met een dubbele de pest in naar huis, waar ik de muur van onze parkeer plaats ramde. Plaats zat Norbert was niet thuis, hoe kan je zo dom zijn. Vanmiddag naar de garage geweest, grapje van rond de 1000 euro, haalt hij ook de andere deuken er uit. Dat laten we maarden, zo kan ik niet blijven rijden. Tussen 2 haakjes de volgende dag vond ik de bon van mijn broek, gewoon in mijn knip.
Ik hoop dat ik dit lange verhaal kan plaatsten, gisteren lukte het niet, het erste was, dat alles weg was ook.

 

Geen echt leuke dag.

 

Er zijn er twee jarig, hiep, hiep hoera.

Vanmiddag na de wandeling, hebben we een dubbele verjaardag. Frans en Peter zijn jarig. Na de wandeling, gaan we om 14.00 naar Parcent weer bij een coöperatieve eten. Aan het weer zal het niet liggen, want het is nog steeds zomer hier. Ook al zeggen ze op de TV anders.. In Málaga is het al een tijdje mis. Maar hier hebben we alleen s'nachts een behoorlijke bui, af en toe. Maar overdag, prachtig weer.

 

Joop was niet jarig, maar deed alsof.

Het was perfect eten in Parcent. Norbert was een beetje laat, dus ik loop naar binnen waar veel lawaai is. Dar was onze tafel, kon niet missen. Ik loop nar die grote tafel toe en zie in eerste instantie even geen bekende. Dat kan, ik ken niet iedereen zijn kennissen. Ik zeg nog, zitten jullie al aan het voorgerecht, zijn we zo laat? Iedereen zit me te bekijken, wat is dit voor een maf wijf. Kijk ik naar buiten en aar zit onze groep. Achteraf moest iedereen wel lachen.

 

Ik trap ook overal in.

Lees ik iets, geloof er niet in, maar toch, je weet jet nooit. Een aan tal jaren geleden liep ik met Nel op de markt in Wormerveer en daar stonden man, met broekjes, waarin je geen buik meer had. Je hoor, we geloven niet in die onzin, nog een rondje markt gedaan, nagedacht en vonden het toch wel interessant dus alle twee voor de bijl een superslip gekocht. Een grote misser dus. Inmiddels zijn er zoveel andere, betere? bij gekomen en ik henb er al 4 x een gekocht. Nou heb ik niet echt een dikke buik, maar een platte buik is niet weg. Een jaar of 7 geleden was ik behoorlijk aangekomen, dit is echt waar 7 kilo. We gingentoen op cruisen mijn cruise jurken kom ik gewoon niet meer aan. De kerst daar voorhadden heel toevallig Lydia, Ria en ik dezelfde zwarte broekrokken gekocht. Van hele dunne stof de broek en hele dunne flappe er over. Echt heel mooi. Toen ik voor de cruise ging passen kon ik hem echt niet meer aan. Toen naar Lydia die een maar groter had, kon ik ook niet in. Dan Ria maar, die had hem noveen maatje groter. Ik weer een speciale sli gekocht, dat een echt wonderlijk zou zijn. Zo groot, van onder de borsten tot net boven de knie. Zelfs je kont, die ik niet heb werd gelift. Dat zag er zo sexy uit, dat Nor zei, moet ik daar mee op stap? Het zag er niet uit, en helpen deed het ook niet. Maar goed, ik had in alle geval 1 mooie cruise jurk, de rest kon ik allemaal thuis latep>

Bij deze de foto van de cruise met mijn broer en schoonzus en onze kinderen met aanhang. Hier heb ik de zwarte broekrok aan. Niet de mijne, maar van Ria.

Toen werd ik een beetje ziek, niet de kanker, maar wel aan mijn darmen. Toen hebben ze 50 cm darm weggehaald. 2 weken zo ziek, kon er niets inhouden. Foto's genomen, niets te zien, maar toch het mes er maar ingezet. Die meiden op de röntgen afdelingen, hadden me zien binnen komen en toen ik wegging moest ik nog een keer door de molen! die wisten niet wat ze zagen! wat is er met jou gebeurd? Ze schrokken hun dood in 2 weken 13 kg. afgevallen. Ik had een darmperforatie gehad, vandaar dati zo ziek ben geweest. Toch heb ik geluk gehad, dat het een klein gaatje was. 2 weken me gelopen, wel doodziek maar niet direct naar dokter,zoals altijd. Als ik naar de dokter ga, kom ik 8 van de 10x direct in het ziekenhuishemd terecht.

Vervolgens kreeg ik van Rutger een advertentie doorgemaild, het best beoordeelde artikel voor rimpels. Rutger weet dat ik daar problemen mee heb, allemaal krakele in mijn smoeltje. Maar 45 euro eenpotje. Dus een voor de dag en een voor de nacht. Zuinig als ikben, dat doe ik niet. Nor zegt doe het nou, probeer het. Dus daar ben ik weer ingestonken. Marja een vriendin was hier, dus iedere dag foto van heel dicht bij gemaakt. Gelukkig zijn die foto op een of andere manier weg.het zag er niet uit. Mien was er weer ingetrapt.

Omdat ik zo een platte kont heb, had ik gelezen dat er spijker broeken zijn die je kont liften. Bingo, die wil ik. Ho Miep, je weet toch dat het allemaal nep is? Toevallig had ik een spijkerbroek nog en het mannetje op de zondag markt was er al 2 weken niet. Dus het antwoord weten jullie al. Gekocht en thuis gepast, Nor zag geen verschil. Maar hij zat wel lekker en omdat we nog in het benedenhuis zitten, had ik geen zin om naar boven om in de grote spiegel te kijken. Kaartjes eraf geknipt, een leuke blouse erop, en ik loop in een spijkerbroek met kont. Ik ga er gewoon in geloven, dat het werkt, dus ze is er weer ingetrapt.

Het is hier helemaal echt fout. Nu zie ik door de bomen het bos niet meer, de foto van mijn zwarte broekrok krijg ik niet op mijn blog, de enige oplossing is dat ik nu toch echt hulp moet gaan zoeken. Ik hoop dat ik dit blog nog wel geplaatst krijg, anders missen jullie mijn sexy slipje.Dat sexy slipje stond er op 2 bij 2, was niet groot genoeg om hem super sexy te laten zien. Nu het gaat gebeuren, ik ga dit blog plaatsen. Ik ben iedere heer een halve dag bezig om te plaatsen. Ik rommel dan aan wat knopjes en dan is het, doet hij het wel of doet hij het Niet.

Maar weer een foto van het appartement dt we in Denia verhuren 50 meter van het mooie zandstrand.

 

Feestelijke lunch

In Spanje hebben alle dorpen wel een coöperatieve, dat is een gebouw waar de oude boertjes vaak een borrel komen drinkenen en waar je vaak tussen de middag een lunch kan gebruiken. Met de wandellpoeg gaan we daar heel vaak eten.en het is daar altijd prima eten. Anya en Martin waren jarig geweest en ze vierden in hun eigen dorp daar hun verjaardag. Het was prachtig weer en buiten op het terras, in de schaduw zaten we daar heerlijk.de hele groep was compleet, alleen Rob en Hanny waren nog niet in het land. Het was een beetje mis gegaan met het hoofdgerecht, Martin had gevraagd, wat zijn de hoofdgerechten? Paella, kip, lamsvlees en vis. Oké dus Martin bestelde 35 x een lunch. Ze kwamen het voorgerecht opnemen, dat was goed, maar vroegen niet naar het hoofdgerecht. Dat doen ze dan zo wel dachten we. Maar ineens stroomden de hoofdgerechten het terras op. Tja, en toen, alles kwam door elkaar, de kip,de paella en de codero en de vis bij iedereen zetten ze een bord neer. Niet zeuren eten. Voor het gemak hadden ze overal maar 10 gerechten van gemaakt en dan nog 5 vis.

We zaten allemaal wel een beetje raar te kijken, maar het smaakte allemaal goed. Toetje en ee bakkie koffie, allemaal gezellig en leuk. We hadden de hele zomer weinig vrienden gezien, iedereen had wel wat,visite, gingen zelf op vakantie, dus genoeg om met iedereen bij te praten.

Ze hadden eerst allemaal gelopen en het was warm en dorstig weer, maar dat is daar natuurlijk op te lossen. Vroeger dronk iedereen wijn, maar als het warm is, bestellen ze eerst altijd kannen bier, die in no time zonder schuim waren.

https://lh4.googleusercontent.com/-vVJx3-ZeOb8/VDYPRoVfUzI/AAAAAAAAC94/BIHLkGFZT0E/s2048/Photo%25252020141009062405.jpg

Zo daar zitten we dan weer gezellig samen, kortom, het was een geslaagd feest. Martin en Anya bedankt.

 

Norbert weer thuis met barstende hoofdpijn.

Toen ik ruim een maand geleden schreef dat we gestalkt werden, dachten we de rest zien we 6 oktober wel. Het is niet te geloven, zover als deze vrouw heen is. Ze heeft ons denk ik 5 dagen zo veel gebeeld dat we er gek van werden. Toen het probleem van de hondenbench er nog bij. Het werd zo erg, dat ik zei, stort maar geld op de rekening, ik koop er wel een voor je. Ik de bench besteld, maar wat een pech uit verkocht. Ik had hem al betaald. Dus op zoek naar een witte bench voor het zelfde geld. Ik had haar een foto gestuurd, dus als ik geen witte had, was ze weer hotel de botel. We hebben de bench gebracht, voor we weg waren, alles moeten uitleggen en nog een keer en nog een keer. En iedere keer, was het, ja maar als. Nu ga je denken, die spoort voor geen meter. Nou vergeet het maar, ze is harstikke bij de hand. Regelt haar email, de medicijnen koffer die je aan moet geven, ik wil aan het gangpad zitten enz. Maar haar grootste zorg is haar onzekerheid, over alles wat je kan bedenken ziet ze beren. Dus vanochtend was Norbert de gelukkige en mocht haar met koffers en de hond naar Valencia brengen. Een ander had dit allang opgegeven, maar het zal je moeder of vrouw maar zijn, dan ben je toch zielsgelukkig als er mensen om je bekommeren. Ze wilde halverwege terug, om te kijken  of de stekker van de waterkoker eruit was en de stekker van de koelkast, kijk om dit soort dingen denk ze allemaal. Dat hoeft allemaal niet zegt Nor. Ze heeft de hele weg alle problemen die ze tegen zou kunnen komen. God zij dank was er aspirine aan boord en daar is door Nor dankbaar gebruikt van gemaakt. Het is een trieste vrouw, een paar geleden is haar man verdronken is zijn eigen zwembad, daardoor is ze misschien zo geworden, ik weet niet, maar het is verschrikkelijk. Wat moet je met zo een moeder, ze gaat nu kijken of ze wat in Nederland kan gaan wonen. Waar moet deze vrouw heen? Nor heeft in de rij gestaan om inchecken, eindelijk aan de beurt, zij maar zeuren over haar hond en over haar koffer met medicijnen. Toen werd Nor slim en heeft voor begeleiding gezorgd op Valencia en op Rotterdam. Nor haar op een stoel neer gezet en nu zitten blijven tot ik terug ben. Ik breng de hond weg en kom zo terug. Gelukkig zat ze er nog, maar ze wilde maar door de douane, niks, zitten blijven tot er hulp is. Gelukkig duurde het niet zo heel lang en toen wilde ze nog dat Nor meeging. Toen de klus geklaard was, eerst een aspirine en een peuk. Rustig aan naar huis gereden en is nu totaal af.

Om weer rustig te worden heb ik hem deze kleurplaat maar gegeven.

Is wel weer een keertje tijd hè.

Ik durf het bijna niet te zeggen ' ik heb het zo druk ' nee het is echt zo. Ik kreeg een week geleden het onzalige idee om mijn buro eens te ordenen. Plus weer een afspraak bij een nieuwe boekhouder en weer eens gezelig naar de inns. Bij de inns is het geheel fout afgelopen. We krijgen geen pre-AOW. Daar zijn we mee begonnen in april 2013, heel veel keertjes heen geweest, zonder dat er iemand was die zei, je krijgt het niet. We zouden het geld ook met terugwerkende kracht krijgen. Nu afgewezen omdat de wet in juni 2014 is veranderd. Daar ben je dan klaar mee. 31 december 2015 gaat Norbert zijn AOW pas in, dus simpel nog 16 maanden wachten, wat hadden wij de pest er in. We hadden in mei een tolk mee genomen en die zei nog 2 formulieren en het is oké. Formulieren ingeleverd, en maar door gesukkeld met alle hulp van de SVB uit Nederland. Maar we zijn gezond en redden het zonder dat geld ook wel, maar zonde van al die uren die er in zitten.

Met de nieuwe boekhouder ben ik denk ik wel blij, ben nog maar 1 x geweest, maar het voelde goed. Ik moest van 5 jaar bankzooi van Nederland en Spanje hebben. Met een beetje druk op de ketel zetten, binnen een week alles in huis. ( moest alles opvragen )

Met dat buro leeghalen ben ik veel minder blij. Zit er hele dagen aan te werken, weg te gooien,sorteren en alles in aparte mappen te doen met stickers er op. Mocht er wat met ons gebeuren, is het nu een fluitje van een cent, voor de achterblijvers, RAFA dus. Zonder dollen, haast alles klaar. Ben s'avonds af, maar al deze dingen geven me een voldaan gevoel. Al ben ik nog af en toe een zombie, waarschijnlijk wennen aan de nieuwe pillen. Verder voel ik me goed. Alleen wat schrijven betreft maak ik zoveel fouten, ook al kijk ik het na. Dit is heel vervelend. En de nachten, 2x wakker, koppie thee peukie en een stukkie lezen, dan ben je zo weer 3 kwartier verder. Wat zijn wij vrouwen toch zielig, ik geloof dat 80 procent hier last van heeft.

Deze cactus was 2 en een halve meter. Honderden grote pompoenachtige bloemen zaten erin. Eerst geel en daarna oranje. Kijk ik van de week over het muurtje bij het zwembad, een en al schimmel, een zooi blad op de grond ongelofelijk, ik dacht dat Norbert een emmertje water, met wat witte verf naat beneden had gegooid. Mooi niet dus. Misschien is hij er volgend jaar weer, ik hoop het.

 

Video's

Missie niet gelukt. Dit was een diepgaand gesprek met Norbert bij de Chinees. Hoe verder het gesprek, hoe gekker ik werd.

 

Wat heb ik nou weer aan mijn car hangen.

Jullie wete dat ik een enorme rommelaar ben op mij iPad. In principe, probeer ik van alles uit dan gebeuren er soms hele rare dingen. Zoals nu ook alweer een tijdje. Al mij foto zijn van mijn oude blogs weg. Als ik nu een nieuw blog schrijf, krijg ik de foto's er ook weer op. Maar de oude, ongeveer 400, achter de muziek aan. Ik vind dit heel erg. Het is begonnen dat er ook een een video op wilde zetten. Ik ben ze ver dat ik een hèle boel kleine filmpjes al klaar heb staan, maar ze niet achter elkaar kan laten doorspelen. Ik deed net iets en ja hoor 27 seconde video erop. Hoe weet ik veel. Mijn probleem is in heb nooit geen Engels op school gehad en dan krijg ik nu computer Engels, daar snap ik helemaal geen bal van. Ik heb nog een klein probleempje, ik ging naar de huisarts om mijn pillen te verlagen, maar stond buiten met een hogere dosering. Sta daar af en toe wat losjes van op de voetjes en maak veel fouten met schrijven, ook al lees ik het over, kijk ik er nog overheen. Ik hoop dat jullie de video van 27 seconden open krijgen.

Ik maar wachten, dat was de laatste wandeling met nel en Hans. Ik had Sue Mai verstaan. Goed dat er telefoon is anders had ik er nog gezeten.

 

Feestjes in Spanje

 

feest bij Herman. from Paula kok on Vimeo

 

Dit vergeten we nooit meer.

Jaren geleden hebben we bij de vuurwerkchinees, Chinees oudjaar gevierd. Dat jaar jaar was het bij de vuurwerk Chinees. De foto's laten duidelijk zien waarom deze Chinees zo heet. Deze serie foto's laat zien hoe een puinhoop het was, maar niet geheel onze schuld. Er werden ' sterretjes ' uitgedeeld. Dus om 12 uur de fik erin, letterlijk en figuurlijk.

Hier was het nog rustig

Toen werd het wat heftiger.

Die van Herman ging heel goed.

Was dit geen topper?

Naar buiten gaan, was de enige optie. Gaten in de stoelen, gaten in het tafelkleed. Maar het mooie was die Chinees zei er helemaal niets van. Het was een hele gezellige avond, al schaamde we ons wel een beetje boel.

 

Pittig brandje.

Vanmiddag brand, op de cabo SAN Antonio. De weg van Denia boven over naar Javea.

Het zal je toch gebeuren zo iets in je achtertuin.

Gelukkig, voor zo ver ik weet, geen persoonlijke ongelukken. We zijn nog steeds, het droogste, bewoonde stukje aarde op de hele wereld. Dat geld alleen voor Denia en omgeving. In Gandia en verder richting Valencia daar zijn de afgelopen maand wel behoorlijke plensbuien gevallen. Ook in en om Barca valt er regen

 

Posted with Blogsy