Las Rotas, Denia.

Altijd nog een mooi stukje van Denia.

Las Rotas.

Dit is een van de vele gezichten, die Spanje heeft. Alles wat Europa heeft, is in Spanje te vinden. Of je nu naar liefelijkheid, ruigheid, woestijn, groene bossen, watervallen, noem maar op, het is te vinden in Spanje. Ook gebieden waar het veel regent of waar de zon haast altijd schijnt, je kan in Spanje terecht. Al moet je daar soms wel een stukje voor rijden. De meeste mensen denken Spanje, dor en droog, maar als ik 5 minuten met de auto toer, zit ik midden in een prachtig natuurgebied. Het is jammer dat de meeste mensen niet verder komen, dan Lloret del Mar, Benidorm of Malaga. Dat vind ik ook heel gezellig op zijn tijd. Wij zijn een keer een paar dagen op vakantie geweest, het achterland in en kwamen een uur niets anders tegen dan een paar eekhoorntjes. Toen we een weg inreden, helemaal naar boven, waar 3 huizen stonden, die direct leeg liepen en de weg stopte, vroegen we, is dit het einde van de wereld? Ja dat klopte, konden we de hele weg weer terug. Er zal wel een bordje gestaan hebben, doodlopende weg, maar dat hadden we niet gezien. We zijn bij Gandia het achterland in getrokken en kwamen er bij Murcia weer uit. We deden zoiets ieder jaar in november, in onze begin jaren. Zo zie je ook nog iets van het echte Spanje. Maar ineens werden we getroffen door het cruise virus, daar hebben we jaren last van gehad en eigenlijk nog steeds last van. Maar het komt er niet meer van. Op ons programma staat nog steeds, vanaf Venetië, naar de Noorse fjorden, Sint Pietersburg, Dubai en het Panamakanaal door. Deze laatste kunnen we schrappen, want afgelopen week is het nieuwe Panamakanaal geopend. Maar er moet altijd wat te wensen blijven. En eigenlijk hebben we er geen tijd voor. De zomermaanden krijg je me hier niet vandaan. Dat loopt van mei tot en met oktober. Daarna naar Nederland, waar we ook graag zijn. Dan zijn we 2 maanden thuis en dan naar Nederland de maand maart voor het Fam. weekend. Dan zijn we het jaar rond. Wat hebben wij hiermee toch een vreselijk lux probleem. Morgen laatste volle dag voor Nel en Hans, het is woensdag, dus wandeldag en voor ons om twee uur mee eten. Dan donderdag in de namiddag, gooien we ze op de trein, dan vliegen ze terug naar Nederland. Ook hun programma, wat ze wilde doen, dat hebben ze niet allemaal af kunnen werken. Volgend jaar maar weer. Of we het gezellig gehad hebben, dat is een vraag die niet van toepassing is in deze.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Een etentje winnen doe je........

Niet bij de postloterij, maar op Facebook een like geven op een foto die geplaatst is door Riu Rau. Omdat Hans had ooit eens een like gegeven heb op zo een foto, en een tijdje later werden er diversen namen op die site geplaatst, waaronder ook zijn naam. Hij had het zelf en ik ook niet gelezen, maar werd er door Edwin van wonen in Spanje op attent gemaakt. We hadden als eens zitten piekeren wanneer dan? Wij vrouwen wilde natuurlijk heel graag naar de markt in Jalon, dus bedachten wij slim, dan gaan we daar tussen de middag, na de markt daar eten. Een goed idee, dan konden de mannen, Hans natuurlijk, savonds voetbal kijken. Ik heb Edwin ingeschakeld om het te regelen voor ons, het was al zo lang geleden en bovendien is de eigenaar een vriend van hem. Wij vrouwen hebben heerlijk op de markt rond lopen struinen en de mannen waren er snel klaar mee, die zijn op een terras neergestreken.

Wij een mazzeltje, we mochten mee eten. De dames kip uit de oven en de heren een lamsbout.

 

En nu zitten we thuis, ondanks dat we aan de witte wijn hebben gezeten, is het weer tijd voor een tukkie.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Ik ben eigenlijk wel erg actief, met schrijven.

Norbert heeft vandaag gekookt, Fidea, een soort Pealla. Het is ook heel goed gelukt en iedereen behalve ik vond het lekker, sorry man.

Ik wil dit niet, wel een paar happen genomen hoor. Kijk maar naar die vieze toet die ik hier trek. Ik ben niet boos, maar het lijkt wel zo.

Hij ziet er toch heel mooi uit, we zitten trouwens weer binnen te eten, het stormde weer vreselijk.

Eindelijk is vanmorgen mijn zitzak, waterbed gekomen. 4 weken geleden besteld. Het nadeel is dat je nu levend verbrand als je er op gaat drijven. Natuurlijk wel even geprobeerd en het ligt verrukkelijk, maar langer dan 10 minuten, moet je het niet doen. In het vroege voor of najaar kan je daar uren op liggen in het zwembad. Nu voorlopig maar gebruiken als zitzak, ook zalig, je kan er helemaal in weg kruipen. Morgenochtend gaan we naar de markt in Jalon en daarna uit eten in Jalon. Hans heeft een paar maanden terug een prijs gewonnen, hij wist het niet eens. Maar hij kreeg een berichtje van Edwin, van wonen in Spanje, dat hij een diner had gewonnen. Edwin heeft het voor Hans geregeld dat we om 14.00 kunnen aanvallen. Wij gaan gewoon mee en betalen voor ons tweetjes. Dus weer een tussen de middag etentje, wat altijd wel gezellig is, maar als je thuiskomt, ben je nergens meer.

Hier drijf ik dan, op een bed van 1.40 bij 1.80. Het is wel een ernorm bed, leuk om met ze alle op te spelen, maar dat gaat niet door, gewicht tot 1.90.

 

Gepubliceerd met Blogsy

We hebben er zin in.

We gaan vandaag met frisse moed aan de wandel.

Maar als je deze foto bekijkt, is het volgens mij: Met frisse tegenzin.

Maar, het was een mooie en leuke wandeling hoorde ik achteraf. Ik ben wel, na de wandeling, naar het eten gegaan. Het eten was bij het zwembad van Pedreguer. Of het nog open is weet ik niet, want er zat geen water in het zwembad. Vroeger, toen ons zwembad op de berg gesloten was voor de bergbewoners, werden de kinderen met auto's naar dat zwembad gebracht. Maar nu heeft de gemeente een groot nieuw zwembad geopend op het industrie gebied, met mooie ligweides. En het is vlak bij het dorp, het andere is toch wel een eind buiten het dorp. Het eten was prima, en een hele grote kaart. Boom had geen zin om zelf te zoeken en zei, bestel maar wat. Ik weet dat hij van de ronde Calamares houd, dus dat als hoofdgerecht. En vooraf een avacado met garnalen. Het voorgerecht was goed, maar de Calamares was niet wat ik inmijn hoofd had. Het waren gewoon calamaressen, zonder er iets bij. Dus deze arme jongen had savonds nog honger. Maar verder had iedereen heel goed gegeten, we kregen ook nog 4 kleine tapas vooraf.

Willy was ook nog jarig vandaag, dus zijn we na het eten nog een borrel gaan halen in de oasebar in Denia. Er was livemuziek en het was behoorlijk druk. Na een borreltje, zijn we huiswaarts gekeerd, Norbert moest nog weg. Beneden was Hans in slaap gevallen tijdens het voetballen en ik dacht, ga even goede tijden slechte tijden kijken, maar ook in slaap gevallen. Toen Nel poolshoogte kwam nemen, was het een gezellige boel om 10 uur, lag ik nog te pitten en Hans beneden ook nog. Ja, wat wil je, 70 jaar, eerst wandelen, dan eten met een borrel, daarna nog een verjaardag, dat word ons allemaal teveel. We willen er niet aan, maar we zullen wel moeten. Dus bij deze een wijze raad:

 

Gepubliceerd met Blogsy

Goedemorgen deze zonnige maandag.

Ja, daar is ie weer, Jan Zonneveld, goedemorgen, blijf vandaag maar lekker lang, en stuur de koude wind, die er gister was, ver weg. Nel en Hans zijn gisteravond naar Javea geweest en kwamen hartstikke koud terug. Om 16.00 hebben we een afscheidfeest van Henna en Ger. Na 3 maanden overwinteren in Spanje is het weer tijd om terug te keren naar Nederland. Het was een gezellig feest, wat minder mensen dan normaal, maar daarom niet minder gezellig.

Hier word Nel door Willy onderpanden genomen. Nel je hebt genoeg gehad, kappen nu, anders mag je woensdag niet op mijn feestje komen.

We kregen vooraf speciale hapjes, lekkere gehaktballetjes in een speciale saus. En een kip, aardappel Kerry gerecht, heel apart. En daarna natuurlijk de Paella. DJ Piet heeft de hele middag aan de bar gezeten om op zijn telefoon de muziek te verzorgen, via ik geloof via een of andere site. Een goeie DJ, niets over te klagen. Jammer dat Norbert niet mee kon, want je leert op ieder feest toch altijd weer wat nieuwe mensen kennen. Ik had mijn zorgjes over Hans, hij kent de meeste mensen wel, maar toch.. Had ik me geen zorgen over hoeven te maken, had in no time contact, over wandelen, fietsen, bergklimmen, dat zat wel goed. Over Nel hoef ik me nooit geen zorgen te maken, die lult met iedereen en hoort dingen, die ik niet eens weet. Kortom, we hebben ons vermaakt.

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Waar iedereen naar uitkijkt " de Duitser "

Natuurlijk niet naar Norbert, maar naar Barril. De heeft de beste snitzels van Europa. Hans en Nel als echte Oostenrijk gangers zeggen altijd, nergens in Oostenrijk of Duitsland hebben ze deze snitzels. En ze waren weer wuderbaar. Ik begin er niet meer aan, van mijn leven krijg ik die lappen niet op. Gewoon een lekkere tong genomen. Er was dit keer live muziek en heel erg stil. Misschien omdat hij live muziek had, die de Duitsers niet goed vinden. Nee, dat was zeker niet zo, 3 mannen met gitaren, het was best leuk. Ik denk dat het zeker nog voor 10 uur was, dat hij zijn hek voor de ingang al sloot. Waarschijnlijk toch veel mensen die thuis blijven om voetbal te kijken. We hebben na het eten, koffie gedronken op het pleintje tegenover ons appartement, waar we ieder een eigen TV hadden. Hoe je ook zat, op ieder terras was TV. De ene TV was sneller dan de andere, zo stom. Op de ene floten ze de wedstrijd af en bij de andere speelde ze nog. Vandaag is het zondag en nog geen vaste plannen. Het zou een wolkje zonnetje dag worden en dat is meestal, een dag met niet zoveel middagwind.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Straf, dus fietsen

Ik had geen voldoende gehaald voor ons jaarlijkse uitstapje, dus voor straf waren er fietsen besteld. Ik dacht dat het een geintje was, maar ik moest echt fietsen. Ik kan me de tijd niet heugen, dat ik op een fiets gezeten heb. Ik heb een voordeel, iedereen fietste op de boulevard, wat niet mag, maar wat iedereen deed. Ook een voordeel was, dat er haast geen mensen waren, zo ongelofelijk stil, in SAN Pedro del Pinatar. Terwijl het seizoen toch al aardig op gang was. Nel en Hans zouden de landtong opfietsen en wij de boulevard maar heen en terug en terug en heen. Toen zag Norbert een veerbootje naar de overkant gaan. In het hotel navraag gedaan en ja, over een kwartier ging de volgende, duseven gassen en dan met de boot naar de overkant. Een half uurtje varen, dan zouden we in de bewoonde wereld komen. Ik dacht nog, gezellig allemaal winkeltjes, terrasjes enz. Maar dat viel tegen er was helemaal niks. Allemaal appartementen aan zee en nergens winkeltjes of terrassen. We hebben daar meer dan een uur gefietst en ons rot moeten zoeken naar een terras. Het was er nog stiller dan aan de overkant. De boot van 3 uur maar weer terug genomen.

 

We hadden om 4 uur afgesproken bij de modder baden. Eerst nog even de modder kleding uit het hotel halen. Precies om 4 uur waren we er. Een piertje gezocht waar het stil was en emmertjes stonden, die de mensen achterlaten.

Het water was gewoon heet, niet normaal, wij onze emmers gevuld en maar smeren en smeren, tot we helemaal pik zwart waren. Vooral als het er noet opzit, maar als het begint op te drogen ben je helemaal grijs. Dan spoelen en spoelen, vooral in de plooien, je nagelriemen, daar was het moeilijk af te krijgen. De volgende dag na de douche kwam er nog zwart water van je af. Het was heel grappig en weer een ervaring rijker. Niet spectaculair, maar gewoon leuk. We mochten niet lachen want dan knapte je zwarte masker op je gezicht. Tja, een foto plaatsen word een beetje moeilijk maar ik kijk wel even of ik wat kan knutselen.

 

De volgende ochtend na een heel goed ontbijt, had weer een puntje erbij gescoord, zijn we richting Cartagena gereden. Een hele mooie stad, die na de aardbeving, een stief kwartiertje geleden, voor een groot deel weer in de oude glorie is hersteld. Een prachtige stad, maar geen foto's genomen. Het is helemaal triest met het fotograferen. Daar moeten we even wat aan doen. Gisteravond hebben we thuis boven in huis gegeten, het was winderig en koud. Vandaag ook nog geen topper, nel en Hans zijn naar Denia, waar we vanavond, bij de Duitser aan de snitzels gaan.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Onze twee kanjers

Ruud, de zoon van mijn dochter Nancy.

Ruud gaat werken en naar school. Hij werk al bij op stage adres en mag daar bij zijn opleiding blijven werken. Een leuke ploeg, vrijdag met ze alle na het werk, bij praten met een bakkie soep en een neutje

Dit is mijn andere boender, Leon de zoon van mijn zoon Marco

Het is altijd een zenuwslopende tijd voor de kids. Ruud is wel een serieuze gozer die zijn boeken induikt. Maar Leon, daar moet af en toe de knuppel overheen. Ziet ook alle vogels vliegen. Maar alle twee lekkere knullen. Als we in Nederland zijn, dan knuffelt Leon me haast dood. Dat is toch heerlijk. Die gozer is 16, en knuffelt me nog, zoals hij 5 was.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Hoe anders is de Spanjaard.

De Spanjaarden zij. Dit was alles wat ik in de wachtkamer bij de internist kon schrijven zo snel waren we aan de beurt. Mijn leverwaarden waren weer beter geworden, een half jaar geleden ook al beter dan de keer daarvoor. Dan zit ik weer te denken de B12? Misschien of toeval. Maar het probleem heb ik al jaren en nu ineens 2x zakken? Het maakt niet uit, hij was nu eigenlijk goed, maar wel over 3 maanden weer terug komen. Nu willen ze kijken of mijn medicijnen wat doen met mijn lever. Ik had een waslijst waarop geprikt moest worden en nu weer een waslijst. Weer kwam het verhaal naar boven over drank, nogmaals ik drink haast niets. Een of twee glazen bij het avond eten. Op een feestje nooit meer dan 3 glazen. Wat zegt die truffel, is te veel. Voor vrouwen is het een glas per dag en voor de mannen twee glazen. Niet te geloven, hoeveel mensen zijn er dan wel niet verslaafd.

Bovenstaand begin van mijn blog, komt een andere keer wel, ik weet niet eens meer wat ik wilde schrijven.Dat was het ziekenhuis verhaal van dinsdag, toen moesten we vrijdag weer richting ziekenhuis, nu naar de oncoloog. Nel en Hans kwamen vroeg aan op het station van xeraco, en na de koffie gingen wij richting oncoloog. Weer snel aan de beurt en wat denk je? Ik kon mijn rentekaart halen en kreeg mijn ontslag na 7 jaar. Ik wist niet eens hoelang ik met de kanker ben bezig geweest, dus aan haar gevraagd, 7 jaar dus, wat gaan de jaren toch snel he. Normaal hebben we zoiets van, het is goed prima en lopen niet te juigen, natuurlijk zijn we wel blij, maar morgen is de kanker er weer. Hoe vaak gebeurd dat niet. Maar nu hebben we er thuis een borrel op genomen. Men zegt, dat ik nu net zoveel kans heb dat ik darmkanker krijg als iedereen die op deze aardkloot rond loopt. Wel heb ik nog aan haar gevraagd, waarom ben ik dan altijd zo moe? En wat moet ik dan doen. Dat laatste vond ze een stomme vraag. Luister naar je lichaam en ga rusten. Je bent moe, ten eerste, je word ouder, kan slechter tegen de warmte en je lichaam heeft een opdonder gehad van de chemo. Dit was het voor nu, we gaan even naar de markt in Denia, gister naar de markt in Pedreguer geweest en daar stond iemand die kussens maakte. Met mijn eigen stof maakt hij ze voor 16 euro per stuk, mooie dikke kussens voor een bankstel, het duurt een paar weken. Dus dan in godsnaam, in de bloedhitte op naar Denia.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Het begint wat te worden.

Vandaag een prachtige windvrije dag, tot nog toe. We zijn bezig, alles vriend en vriendin vriendelijk klaar te maken. Natuurlijk weer alles op het laatste moment, had weer een paar dagen een terugval. Was weer een beetje te makkelijk omgegaan met mijn injecties. ( stond dit al niet in mijn vorige bericht? ) maar ik was zo moe en er kwam niets uit mijn handen. Voelde me in mijn koppie ook niet lekker. Toevallig stond er de neuropathie site vandaag wat inzendingen over de terugvallen. Mensen die al meer dan 10jaar injecties nemen hebben nog regelmatig een terugval, die een paar dagen duurt. Dus het is beter dat ik op tijd stop. En naar mijn lichaam luister. Het weer was de afgelopen tijd geen echte topper, gewoon fris in de namiddag, vooral beneden bij het zwembad. Vandaag ben ik voor het eerst echt beneden. Ik heb dit jaar nog niet eens gezwommen en dat ga ik zo doen. Het water is 26 graden, dus het gaat nu gebeuren. Zo juist berichten binnen gekomen van de site Wallapop, dat de biedingen die ik heb gedaan, zijn geaccepteerd. Morgenmiddag op rit om alles op te halen. Voor het terras naast de slaapkamer ben ik nu helemaal klaar, voor de woonkamer ook. Voor de flat had ik ook het een en ander nodig. Het enigste wat ik nog nodig heb is een gewone koffiemachine. Er staat een nespresso, en een Senseo. Maar je moet ook een gewone koffieautomaat hebben. De oude die geeft pislauwe koffie.
Na het zwemmen even kijken of het mogelijk is om een half uurtje in het zonnetje te liggen, ook dat is er al een tijdje niet van gekomen. Om 18.00 gaan we naar Rutger en Marjolein een feestje bouwen. Rutger en Marjolein vieren hun verjaardag. Kunnen we weer een beetje met iedereen bij praten. Dat was op de verjaardag bij Rob in het restaurant toch wat lastig. Het was zo druk, dat ik tegen Norbert zei, Piet en Ria zie ik niet. Na het toetje, zie ik ineens een grijze kop naar voren steken, verrek dat is Piet en Ria zat er naast. Toen we netjes om half twee binnen kwamen ( we waren precies op tijd ) zaten ze al aan de salade. De wandelaars zaten er al een tijdje, wandeling was korter dan ze dachten. Zodoende zijn we niet de hele rij afgeweest om te begroeten.
Zo en na een dag aan de rommel, Norbert werken, verschil moet er wezen vind ik, op naar de verjaardag van Rutger en Marjolein.

Eerst even lekker het vuurtje opstoken, voor gasten die misschien koud hadden.

Aan de bar voor een hapje en een drankje.
We hebben heerlijk gegeten en gedronken natuurlijk. Hele lekkere couscous en een soepje van kalabas. Tot mijn spijt moest ik om half 10 afhaken, daar baal ik van, ik trok met niet meer. Zo veel heb ik gister ook niet zo gedaan. Ik ben de hele dag bezig geweest, maar geen zware dingen gedaan. Ik ben niet de oudste van het hele spul, maar ik ben altijd de eerste die afhaakt. Ik heb het hartstikke naar mijn zin en dan kak ik in. Ook niet door de drank, een glas witte wijn en voor de rest water, dus daar ligt het ook niet aan. Ik schaam me voor de anderen, dus ik piep hem er zo tussen uit. Ik durf dan niet te zeggen, ik trek het niet meer. We knuffelen, de gastvrouw en gastman en wieberen dan. Ik lag om even over 10 in mijn mandje en was er vanmorgen om 10 uur nog steeds moe weer uit. Nor zegt je bent 70 en geen 18 meer, ja dat weet ik, maar waarom trekt iedereen het en ik niet? Ik kan mijn dagen toch niet doorbrengen met lezen of achter de computer zitten? Ik ben toch nog geen oude taart? Wat ik eigenlijk nog trek, zijn een paar uurtjes en dan is het over.

Gezellig he, en dan taait Mien vlug er na een paar uur tussen uit. Ik kan hierom wel janken, ik kijk er altijd naar uit als we een verjaardag of een zomaar feestje hebben. Baaaaaalen.

Gepubliceerd met Blogsy

Verjaardag, Roberto

We zitten weer volop in de verjaardagen. Gisteren Rob, vandaag Rutger en morgen Rene. Het is heel gek er zijn periodes waarin iedereen tegelijk jarig is. Dat is ook zo in februari en maart. Vanmiddag vierde Rob zijn verjaardag, het was heel gezellig, alsof, voor mij althans, iedereen weer uit zijn winterholletje is gekropen. De groep wandelaars zien elkaar wekelijks, maar omdat ik niet meer wandel, mis ik de aansluiting een beetje, dat maken de verjaardagen, dan weer goed. We zaten bij Fritella een Spaanse tent in Ondara. Vreselijk goed en heel erg veel. Vooraf een salade, dan Paella, dan een hoofdgerecht, dan huisgemaakte citroentaart en toe een lekkere koffie. En niet te vergeten genoeg wijn. Het was hartstikke druk, vol met Spanjaarden die vaak tussen de middag warm eten.

Als je deze groep ziet, begrijp je dat het behoorlijk lawaaierig was.

Ik had na de salade meloen met ham, een groot bord vol. Norbert had een bord paella. Eigenlijk was ik er toen al klaar mee. Als je me nu met een spelt prikt, plof ik uit elkaar. Morgen gaan Rene en Willy de verjaardag vieren op Ibiza. Je kan een dag retourtje kopen, vroeg heen en savonds laat terug. Zondag viert Rutger vanaf 6 uur zijn verjaardag. Die zijn nu hun dochter Nathalie aan het ophalen van het vliegveld. We hebben de hele middag allemaal van stoeltje gewisseld, praatje hier, praatje daar. Nu even een lekker bakje koffie, om bij te komen. Ik drink bewust al witte wijn, omdat die niet zo binnen komt als een rode. Als we rood drinken overdag, ben je voor de rest van de dag, niets meer waard. Nu drink ik niet meer dan 2 glazen overdag bij het eten, maar met rood is dat teveel. Dus maar aan de witte.

Martin ook zondag pas aangekomen. Ineke is er al een tijdje.

Rob met zijn verjaardags taart van het huis.

 

Gepubliceerd met Blogsy