Naar iOS 8.13 en het is weer mis.

De nieuwe iOS was gister uit en direct binnen gehaald. Toen ik een foto plaatste ging het weer fout. Nu vraag ik me af, was het de vorige keer, dat ik mijn foto's kwijt raakte, ook zo? Ik schrijf dit nu direct op mijn blog normaal eerst op blogsy en dan plaats ik het op mijn blog. Ook kan ik op blogsy, offline me blog schrijven en dan later plaatsen. Eens kijken of er nu een foto bij kan plaatsen. Met een aantal omwegen heb ik de kale boom van gister ook kunnen plaatsen, alleen weet ik niet meer hoe ik dat gedaan heb, zeker niet op de normale manier. Ik kan het niet uitstaan, dat ik er niet uitkom.
Hier boven staat de foto dan. Ik kon kiezen, van mijn blog, uit Picasa uit mijn telefoon.
Overal stonden er maar 2 of 3 foto's waar ik uit kon kiezen. Ik zie nu alleen maar tekens, inplaats van een foto.
Ik druk nu maar op plaatsen en zie wel wat er van komt.
De foto staat er nu op zie ik op mijn blog maar veel te groot. Nu ik weer terug ben op sw schrijfsite van mijn blog, zie ik weer alleen lettertjes en geen foto, zodat ik hem niet kleiner kan maken. Wat kan een mens toch veel ( luxe ) problemen hebben in het leven. Ik ben denk ik weer een dagje onder de pannen, het is mooi weer en ik ga lekker naar buiten in het zonnetje, dit probleem weer aan pakken. Misschien heb ik vandaag een goeie dag en komen al mijn foto's weer terug.dan slaap ik vannacht zeker super lekker, ik blijf het nog steeds heel erg vinden dat, mijn ( luxe ) probleem nog steeds niet is opgelost. Zeker 100 berichten, waar mijn foto's van weg zijn.

Opruim virus

Het is vreselijk, Norbert word er beetje gek van. Als ik een kwartiertje zit, vlieg ik weer overeind. Het is eigenlijk begonnen toen ik onze overlijdens map aan het ordenen was. Ik had daarin nog niet mijn testament gedaan. Ik heb de notaris een paar maanden geleden daar al over gebeld en hij zei, dat ligt in Madrid en dat komtj tevoorschijn als je overleden bent. Oké dan, maar waarom heb ik hier dan geen copie van, dacht ik. Dat heb ik niet gevraagd en er toen verder niet meer aan gedacht. We wisten ook niet meer of Norbert een testament had gemaakt. Toen ik iets uit Norbert zijn buro moest hebben, komt Norbert met zijn testament op de proppen. Nou schiet mij maar lek, dan moet ik er zeker ook een gehad hebben. Dus dan maar weer zoeken in alle gaten en hoeken. Zo, begon mijn opruim woede. Alle mappen in mijn buro uitgekamt, tevens een zooitje weg gegooid. Zo ben ik het hele bovenhuis door gegaan. Dus alle kasten en laden, maar dan ook alles, uitgemest. Eind van het liedje 0,00000. Ik snap er helemaal niets meer van.
 
Misschien komt deze opruim woede doordat ze in de tuin bezig zijn, dat ik daarom denk, in de hoefjes, aan de bak.
De hele tuin ( nou ja tuin, wildernis ) op zijn kop. Er stond naast de keuken een hele mooie, grote conifeer, daar zijn alle takken afgezaagd, muy trieste, zoals het er nu uit ziet. Ik bemoe me nergens mee, ze zullen wel weten wat ze doen. Nu hebben ze een ophoging met bielzen gemaakt en dan denk ik, dat is zo 1960, maar ik zie wel. Mijn Norretje is weer ziek, heeft gister de hele dag in bed gelegen, maar stapt vandaag weer vrolijk, nou ja vrolijk, rond. Hij is nog strondziek en wil zijn bed niet meer in. Hij moest van de tuinman even een blik verf uit de schuur halen, daarna moest hij 10 min. zitten. Hoe bedoel je beter???
Wat zijn die mannen eigenwijs, in Nederland was hij ook ziek, maar uit zieken, vergeet het maar. Ik heb gezegd dat hij binnen een maand weer ziek gaat worden, omdat hij niet uit ziekt. Hij moest vandaag naar Valencia, voor de controle van prostaat kanker, dat feest gaat nu niet door. Nu maar een nieuwe afspraak maken, hopen dat het snel kan. Het is toch wel fijn, als je snel weet waar je aan toe ben. Ik zit ook op een oproep te wachten, voor februari.
 
 

Beetje geschrokken?

Ja, als je wat wil, moeten de pegels rollen. De tuinman had ons de foto's gestuurd van alle planten die hij in de tuin gaat zetten. Ook had hij een heleboel foto's gestuurd van een tuin, die lijkt op de onze. Alleen jammer dat we ze niet open konden maken. Maar vanmiddag stuurd hij ze in een ander bestand. Ik ben benieuwd, de planten die hij er in wil zetten gaan we mee accoord. Ziet er op de losse foto's goed uit.

Op de foto zit ik beetje te slikken om de prijs te verwerken. Het valt eigenlijk achteraf wel mee. Goed het is geld, maar wat is geld. We kregen net een berichtje dat het Foetje niet goed gaat, wil op dit moment geen telefoontjes en bezoek meer. Hiermee wil ik aangeven, dat gezondheid het grootste bezit is, wat een mens kan hebben.
 

Verbannen.

Ik ben verbannen in mijn eigen huis !!!! Niet echt natuurlijk, ik ben niet het type, dat haar weg laat sturen.
Het is zo, vandaag gaan ze de vaatwasser in bouwen, dat duurt de hele dag, alle leidingen, aan en afvoer, het kastje slopen, waar hij in moet staan. Dus veel werk. Degene die hem inbouwd, houd wel van ouwenelen en ik ook.
Hij heeft veel verstand van computers en ik heb, nu ik zelf een laptop heb, veel vragen, hoe zit dit en dat enz. Hij kwam om 10 uur en ik heb hem een uur bezig gehouden. Dus wieberen Paula, me tas gepakt met alles wat ik heb, iPhone, iPad1 en ipad2 laptop, snoeren en naar beneden. Daar kan ik rustig mijn ding doen en hij zijn werk, waar hij voor gekomen is doen. Tevens was mijn wasmand overvol, ook nog wat handwas, moeders dus even, een echte huisvrouw. Maar nu ik hier bij het zwembad, in de volle zon, zit vraag ik me af, wat ik in godsnaam in het bovenhuis te zoeken heb. Het is niet normaal, geen superdag vandaag, slechts 13 graden. Maar je wil het niet weten, bloedheet hier bij het zwembad. Nu is het 12 uur en de thermometer geeft 25 graden in de schaduw aan. En dat terwijl de kachel boven vrolijk staat te lieten.
Het liefste zou ik beneden willen wonen, maar ik zie geen enkele mogelijkheid om het huisje groter te maken. Het is hier de hele winter vanaf 11 uur tot 16.00 super als de zon schijnt. Ik zou zo wel kunnen wonen in het benedenhuis, Norbert krijg ik echt niet zo ver. Als de deuren vanaf 16.00 dicht zijn, word hij gek zegt hij. Het is dan inderdaad benauwend klein, maar daar moet je aan wennen. Ik ga nu echt aan het werk, maar dit moest ik even kwijt, ik zit nu binnen te schrijven, omdat ik nog in trui en lange broek zit, en dat is voor buiten veel te warm.

Uitzicht op de Montgo.

 

Blauwe luchten.

Ik ben al die grijze luchten in Nederland al vergeten. Vanaf de eerste dag dat we thuis waren, hebben we alleen maar blauw gezien, al hoe wel vandaag 16 januari, zie ik wolken en jan Zonneveld is ook achter de muziek aan. We zaten een paar dagen geleden bij het zwembad, 25 graden in de schaduw. Ik zit nu ook vaak op het terras naast de slaapkamer. Een paar uurtjes met een boek, eerst ga ik gekleed en al op het ligbedden liggen, maar ik trek al meer uit, tot ik in BH en slip zit, heerlijk die zon.
 
Ik ben een beetje laks, de laatste dagen. Niet denken, Paula schrijft niet, zou ze niet lekker in haar vel zitten? Nee hoor het gaat prima, al is het inderdaad wel eens zo geweest dat ik gewoon een tijdje niet meer schreef, omdat ik slecht in mijn vel zat, maar nu is dat niet het geval. Ik heb het op mijn manier druk. Ik stond van de week buiten en keek de tuin in, toen dacht ik, 33 jaar hebben we deze tuin, het ziet er toch verschrikkelijk uit. Ieder jaar doe er wat in, maar het is een droevige toestand. Hier moet wat aan gebeuren, maar nu echt volledig. Ik ben direct naar beneden gereden, naar het tuincentrum en een afspraak gemaakt, om te komen kijken. Gister is hij geweest, alles opgemeten en gaat een offerte maken, om als we die goed vinden in februari aan de bak. Het gaat wel meer dan honderd euro kosten, meer wil ik nooit voor iets betalen, grapje, maar het kan me niets schelen, ik wil trots zijn op ons stulpie en daar hoort ook de tuin bij.

Wat een trieste zooi, hier moet verandering in komen. Dat gaat nu echt gebeuren, als de prijs niet echt heeeel duur is. We zullen zien.
 
 

Thuis.

Thuis is ook echt ons thuis. We zijn nu een dag thuis en hebben ontdekt dat dit echt ons thuis is. Hoe lekker we het in Julianadorp ook hebben en daar een heerlijk, knus, gezellig appartement hebben. Ons thuis is Spanje. We waren nog geen half uur, toen de telefoon ging. Norbert we staan nu op Schiphol en komen tot de ontdekking, dat we niet op Valencia, waar onze auto staat, maar op Alicante vliegen. Kan je ons zo ophalen? Ja hoor, daar ging hij, net thuis en een bakkie gedronken, op naar Alicante. Later hoorde hij, de vrouw had dit een half jaar geleden geboekt en er niet meer aangedacht, dat het Alicante was waar ze op vlogen. Ze kwam er achter, toen haar man naar de WC was en dacht hoe vertel ik het hem. Ze begon met lieve...... enz. Ik kan je zeggen blij was hij niet, maar Norbert loste het probleem voor hem op. Toen hij tegen 12 uur thuis kwam, lag ik al in dromenland. Vandaag is Drie koningen een vrije dag voor Spanje. En net als ieder jaar is Herman jarig. Het weer is goed, geen wind en zon. De temperatuur is niet zo hoog slechts 15 graden, dus maar een beetje dik in de kleren, want het is zo als altijd buiten.

Verjaardag van Herman.

 

Plannen maken.

Je kan plannen maken zo veel je wil, maar het loopt heel vaak anders. Onze plannen waren vrijdag alles klaar te hebben en dan zaterdag ochtend vroeg richting zaanstreek. We waren lekker vroeg begonnen, maar aan het einde van de dag kwam er een kink in de kabel. Verstopping in de keuken, gauw korrels halen en het probleem oplossen. Inderdaad, het lukte, even maar, toen ging het weer mis. Zaterdag ochtend stond Norbert al om 9 uur te trappelen bij Gamma voor de deur, om sterkere korrels te halen en een trekveer. Na vele pogingen lukte het echt niet, inmiddels was het al tegen 12 uur. Onze plannen konden we wel op onze buik schrijven. Om half een, richting zaanstreek, zonder het probleem te hebben opgelost. We tillen het wel over de maanden januari en februari heen. Het was een zootje dievenweer, dus wat te gaan doen was geen optie. Bakkie bij Nancy gehaald en door naar ons logeeradres waar we ook nog een avondhap mee hebben gegeten

Leon en Sanne, altijd willen ze kroelen en knuffelen, ook al worden ze groter. Meestal als ze wat ouder worden vinden ze dat kinderachten, maar alletwee vinden ze het nog heerlijk.

 

Vanmorgen naar Rotterdam en vandaar uit richting Valencia en huis. Alles was in orde, koppie koffie, koffers uitgepakt en voor de tv gekropen. Onze kleine emigratie zit er weer op, het was lekker, maar om 3 uur landen, blauwe lucht, boven de 20 graden is toch ook niet mis. Fijn weer thuis te zijn

 

Uitsmeren.

Het uur van de waarheid is aangekomen, pakken en de tent doorwerken. Er is een tijd van komen en van gaan. Van gaan is het nu aangekomen. Ik loop de hele dag rond in mijn piama, rommel wat, maar het moet er nu echt van komen, niks meer uitsmeren, aan de bak. Nog even mijn blog bijwerken, dan ga ik echt aan de bak. Maar wat moet ik schrijven, ik heb alles wat ik kwijt wilde, al mede gedeeld. Ineens zie ik twee zwanen, wat is daar nou voor bijzonders aan? Veel in mijn ogen, jaren terug hadden we hier twee zwanen, maar sinds vorig jaar was er nog maar een. Dat vond ik harstikke zielig. De ene zwaan, zwom hier altijd voor of achter ons appartement in de vijver of in de sloot, die het complex omringt. Ik heb wel eens gedacht, ik ga een zwaan kopen, dan is hij, of zij niet meer zo alleen. Maar waar kan ik een zwaan kopen? Ik heb geen idee, wat er nog meer mee speelde, dat zwanen heel trouw zijn. Als de wederhelft er niet meer is, zou de zwaan die overblijft wel een ander tollerleren? Dus daar verder maar vanaf gezien. En wat gebeurde er vanmorgen, er waren er weer twee!!!! Dat vind ik heel bijzonder, vandaar dat ik dit schrijf. Ik ben een zeldzame tut, betreft dat soort dingen. Ook als ik een hond zie lopen, denk ik dat het een zwerver is, zo zielig, heeft geen baas die hem kan kroelen, geen eten, geen warm nest. Dan ben ik in staat om hem op te pakken en mee naar huis te nemen. Ja, en wat dan? Houden is absoluut geen optie, al hoewel, ik zou het best willen. Maar in dit soort dingen moet je je verstand gebruiken. Met beesten zit je zo vast als een huis, dat merk ik nu wel, hier in Julianadorp. Zoals gistermiddag, we zaten gezellig in Barts fonteintje, met alle Nederlandse vrienden en dan moet je toch rekening houden met Rafa, die alleen thuis was. Ook worden we een dagje ouder, wat als we tussen 6 plankjes liggen, wie zorgt er dan voor je huisdier? Nee het is goed zo, ik, de emodoos, zeker wat dieren betreft, gaat haar verstand gebruiken. Toen ik een foto ging maken van de twee zwanen, dook er net een het hoekje om. Niet meer gezien, het zou ook nog een one night stand kunnen zijn geweest. Of gaat dat niet zo bij dieren?