Toch nog een foto van de hele groep.

Gelukkig mailde Karin haar foto´s gisteravond door, dus toch nog een foto van ons allemaal. We zijn in het weekend veel met de bus en de trein geweest. Eigenlijk best gezellig, maar de hele wereld zit in de trein te bellen. Nieuwsgierig als ik ben luister naar al die gespreken. Ze gaan over van alles en nog wat. Ik zat al te denken, neem een retourtje Groningen- Maastricht, luister naar al die gesprekken en je kan een boek schrijven. Nu belde er eentje over tegels voor de badkamer die ze al in huis had en terug wilde brengen, eerst lukte het niet, maar na een tijdje slijm slijm, en vertelde ze ook nog dat ze nog veel meer nodig had voor de nieuwe badkamer en dat ze de rest dan bij een ander zou gaan kopen. Uit eindelijk lukte het haar toch. Wij hadden in de boerdeij geen WIFI dus voor ons niet spelen met het pattekind. Eerst dacht, o nee he, maar we hadden het best druk met alles dus zonder pad het weekend goed doorgekomen.Vandaag weer een super dag en het zwembad is al 20 graden, dus goed in te zwemmen. Maar voor mij met mijn pootjes, durf ik het nog niet. Ik heb weer behoorlijk last en weet het niet meer. De chemo is dan goed voor de kanker, maar voor mijn lijf heeft het een behoorlijke schade aangericht, waar ik nu na 2 jaar, nog veel last van heb. Voor mij geen chemo meer. Dat zeg ik nu, maar als de nood aan de man is???? Nu zeg ik zeker NEEEE.

Alweer thuis.

Wat gaat zo een weekend toch weer snel voorbij, we zijn al weer thuis. alhoewel na het middagje aan het strand zitten had ik al zo iets van, ik vind het nu al helemaal leuk, als ik nu weer terug zou moeten, had ik een leuk weekend gehad. Dat kwam misschien door de likeur 43 ik weet het niet. Onze boerderij was simpel, maar voor ons goed genoeg. Slaapkamers met stapelbedden, geen deur, alleen een gordijntje ervoor. Een schapenhok, zo noemden we vroeger de kleedruimte in het zwembad, met daarin 3 douches en 3 wasbakken met koudwater. Betreft het weer we hadden het niet beter kunnen treffen, alleen maar zon. voor de kinderen was er van alles, speelvelden, voet en handbal veldjes. Ook schommels een wip en nog veel meer. die hebben zich daar heel doed vermaakt. En wij trouwens ook. We hadden een hele lange bar en daar hadden we al het eten voor de eerste avond opgezet, dus iedereen kon pakken wat hij wilde. De eerste nacht bleven de oudere jongere lang op, met als resultaat, heerlijke harde muziek, waar volgens mij de honden geen brood van lusten. VRRREEEselijk om half 4 kwam de rust terug. Het is een feestje voor ons, voor de kleintjes en voor de wat oudere dus daarom niet zeuren, hebben we ook niet gedaan. De volgende ochtend weer een groot buffet gemaakt voor het onbijt, we hebben alleen zaterdagavond aan tafel geggeten met allemaal lekkere dingen en gegourmet. Ook hebben we zaterdagavond een bingo gedaan, ik op het allerlaatst nog een paar kunstnagels gewonnen. Zondag middag naar de bowling en daarna moesten alle restjes nog op. Er was zoals ieder jaar weer heel veel over en dat dan maar verdelen. Om 9 uur waren we weer thuis, geslapen bij Marco en de volgende ochtend kwam broeder Chiel ons halen om ons naar de trein te brengen naar Eindhoven om daar het vliegtuig naar Valencia te pakken. Kortom weer een gezellig weekend en op naar volgend jaar. Betreft de foto´s een armoetje, zelfs niet eens een groep foto. Maarja ik plaats er wel een.

Koekje mee voor de honden

Eindelijk dan de foto erbij van de honden van mijn kapster.
We zijn donderdag moddag vroeg naar het vliegveld gereden, helemaal binnendoor. In Cullera hebben we langs de boulevard gelopen en later gegeten. Het is daar erg mooi breed strand en alles is nieuw, heel veel flat gebouwen, totaal geen laagbouw. Leuk om gezien te hebben. Normaal rijd je er langs via de snelweg en ziet het in de verte op een rots Cullera staan. Nu zijn we er een keer geweest. Een prima vlucht gehad en om 10 uur geland, onze huurders van de flat vorig jaar hebben ons opgehaald. We hebben daar lekker geslapen en na het ontbijt met de trein naar Castricum. Daar stonden Nel en Hans ons om half een op te wachten. We zijn toen naar het strand in Castricum gegaan en hebben heerlijk op een terras zitten eten en borrelen. Het was prachtig weer. Na een paar likeurtjes 43 werd het tijd voor de ontnuchtering, dus op naar de boerderij. Daar waren Karin en Marjolein net met alle boodschappen aangekomen, gauw uitgepakt en koffie gezet. Na dat Nel en Hans weg waren druppelde de rest van de Fam. binnen. Dus het feest kon beginnen.

Ik had gevraagd of de hemel open kon !!!!!!!!

Gisteren zag ik het nog wel zitten, een heerlijke bui regen. Maar nu om 16.00 niet meer. Het is vannacht gaan regenen en nu regent het nog. Niet gewoon een buitje, maar met bakken uit de lucht. Alle kachels staan te loeien, wel lekker gezellig warm, morgen nog een dag met 100% regen.  Voor vandaag gaf weeronline Pedreguer een 2 en donderdag krijgen we weer een 10. Dus het eind is in zicht. Ik zit altijd te klooien met pad en computer, nu is Nor aan de beurt, ik heb nergens aangezeten op zijn computer, doe ik nooit. Maar zijn probleem is, hij starte altijd met facebook, Nam alle verhalen door en was weer bij  en dat kan nu niet meer. Het gekke is hij vind het nog erg ook. Ik mag zo even rommelen aan zijn computer, hij weet niet wat hij zegt, dan zal ik op mijn manier het probleem wel even oplossen. Als ik alles ga ontregelen, is dat geen groot probleem. We hebben voor donderdag al een afspraak met Harold om beide computers na te kijken. 
We gaan eerst even een bakkie doen, daarna ga ik computertje verknallen en dat kan lang duren, dus dan mag Norbert voor het eten zorgen. Hoe bedoel je bijde hand. Ik was al een stukje op weg met zijn computer en moest een nieuw wachtwoord maken, had ik gemaakt, slimme Paula, was geen goed idee.
Straks maar weer opnieuw beginnen, maar dan met een ander wachtwoord. ZOOO nu een bakkie.

Denia op zijn kop.

Het is weer zover, de lente in aantocht dus tijd voor de Fallas. De hele stad is een mensen massa. En wat ik het ergste vind is die koters die echt heel zwaar vuurwerk afsteken. Ik schrik me echt wezenloos, dus ik ga er niet heen. Al is het altijd heel gezellig. Overal muziek, mensen dansen op straat. Kinderen in prachtige jurken en niet te vergeten de Fallas zelf. Hele grote beelden van papiermache. Meestal erg seksistisch en over de dingen die op dat moment in het land spelen. Het is alleen jammer dat de tekst in het Valenciaans is. Hier begrijpen we nul komma nul van. Morgen om 12 uur gaan de grootste verliezer als eerste in de hens. Er staan er meestal 10 in Denia en voor de laatste in de hens gaat is het al 3 uur in de nacht. Morgen dus een vrije dag, misschien dat we toch even gaan en stop ik wel proppen in mijn oren. Dit zijn de leuke dingen hier in Spanje, het is hoer eigenlijk à

Tijd feest. Het enen feest is over en de volgende is alweer in aantocht. De week van Semana Santa, ook dan is er overal wat te doen. De processies zijn echt fantastisch, vooral de stille tocht vind ik heel indrukwekkend. Bloemenoffers, een toneelspel op straat, als het weer tenminste meezit. De laatste 2 jaren is er veel door het slechte weer niet doorgegaan. We hebben ook een paar jaar gehad dat de Fallas in het water vielen. Maar we zitten nu al haast in de zomer, zo mooi is het in jaren niet geweest. Als het goed is gaat het dinsdag of woensdag regenen, dat mag ook wel, het is gortdroog. Ik weet niet eens meer wanneer we voor het laatst regen hebben gehad. Dus zet de hemel maar een paar dagen goed open. Laat Nor het maar niet horen, die word gek als het regent. Ik vind het vooral na de regen lekker. Het ruikt dan zo lekker buiten. Zo, een Fallatje plaatsen en lekker onder de vette lappen. Het is al 11 uur, tijd om te pitten.

Ben er alweer vroeg bij.

Weer om 6 uur wakker. Dat komt vast omdat Norribo er niet is. Vanavond is hij lekker weer thuis. Het was druk op de begrafenis van Paul. En ook droevig allemaal. Nor is blij dat hij gegaan is. Het was eigenlijk een beetje wikken en wegen, de tickets waren loeiduur. Maar wat is geld, vooral als je dan met een rot gevoel blijft zitten van, ik had er toch heen moeten gaan. Prachtige muziek zei Nor, alleen toen ons lied van Luz casal, Piens à Mi langs kwam brak Nor. Achteraf vroeg Ingrid of Nor het erg vond dat ze ons lied had uitgekozen. Natuurlijk niet, maar het was wel een beetje pijnlijk. Ik moet vandaag met de bezem langs het huis, overal ligt een laag gele stof, ook in het zwembad. Daar ga ik natuurlijk niet met een bezem langs. zo snugger ben ik nog wel. De Pinos bomen zijn wel heel mooi. Maar de troep die ze een keer per jaar geven is heel erg. Lekker als je allergisch bent, dan woon je hier niet goed. Wij hebben er 4 staan in de tuin en het gekke is, er niet een zelf geplant. Op foto's van de jaren tachtig is er niet een te zien. Ze zijn zo groot geworden dat we de processie nesten niet meer kunnen bestrijden. Dit jaar niet zoveel nesten gelukkig, veel minder dan vorig jaar. Het gaat vandaag weer mooi weer worden, voor het eerst zie ik de rode lucht achter de Montgo van de opkomende zon. Ik ga niet op de zon wachten, ik duik zo mijn bedje weer in. Wat is de techniek toch goed, ik heb deze dagen meerder malen contakt met Norribo, o nee, hij heet nu mijn lieve klootgietertje, gehad. Eerst met whatsApp en daarna met mobiele Skype. En dat allemaal voor nul komma nul. Een echte Hollandse uitspraak weer. Morgen even een foto plaatsen van de grote Pinos bomen , maar nu duik ik mijn bedje weer in.

Ben er vlot bij vandaag.

Het is 5 uur in de morgen en het vrouwen probleem meld zich. Net zoals de laatste tijd ben ik in de nacht wakker en kan dan niet slapen. Dan maar een koppie thee en ga ik maar wat lezen. Daarna duik ik mijn bed weer in en slaap ik verder. Norbert gaat vanmiddag voor 2 dagen richting Nederland, onze vriend Paul is overleden en word morgen begraven. Ook nog maar 66 jaar. Veel te vroeg, zoals velen. Maar het klinkt hard, voor Ingrid en voor Paul is het beter. Het was zo geen leven. Zo lang heeft ze voor hem met veel liefde gezorgd. Goed van haar dat ze evengoed de tijd voor haar zelf nam en af en toe voor een weekje naar Spanje kwam om op te laden. Waar ik vorig jaar menig keer over heb geschreven is nu eindelijk waarheid geworden. Beneden aan de berg is een trottoir gekomen tot na het restaurant en alle zijwegen zijn nu echt belegd met asfalt en nu onze hoofdweg nog. Het is hier een drukte van belang, de hele dag vrachtwagens met pek, die de berg over crossen. Zouden we ook een witte streep in het midden krijgen? Dat staat zo echt. De weg voor de deur is 7 meter breed, dus een witte streep zal gaaf staan.

Even een kleine pauze, dat wilde de hond ook.

Even een kleine pauze.

Ik had even een kleine pauze nodig, er waren wat andere zaken die onze aandacht nodig hadden. Op gelost zijn ze niet, maar ik kan er weer tegen, vooral als je dit soort foto´s binnen krijgt, daar fleur ik helemaal van op.  Alhoewel als dit jezelf overkomt is er niets fleurigs aan. Wij hebben het gehad met Perla, die ging in een grote ijzeren benche als we weg waren. Hoe ze het voor elkaar kreeg weet ik niet, ze was eruit gekomen, De hele ijzeren benche verwrongen, de bodem eruit en is aan de slaapkamer deur begonnen. Ziet er niet uit, nog steeds trouwens, maar de deur staat altijd open, dus niemand ziet het. Twee dagen terug had ik geschreven en was haast klaar en toen gebeurde het weer. Joost mag weten hoe ik het doe, hij staat dan in concepten maar het blad is blanco. En geen puf weer om opnieuw te beginnen. Krijg ik een mailtje, wat is er aan de hand? ziekte of zeerte? Nee hoor alles ouwe jongens krentenbrood, maar even een pauze. Het word vervelend, maar weer mooi weer, ik denk vandaag over de 20 graden. Ik heb een hoop was, dus naar beneden en tevens een beetje bijkleuren. Ik kan niet met een witte kop op het Fam. weekend aan komen. We hadden gisteren weer een water probleem, mijn Norbert heet vanaf nu mijn lieve klootgietertje.
In het beneden huis was het kraanntje niet meer goed, dus een nieuwe. Nor de onderdelen bij de Bricoman gehaald en gemaakt? Ik kom de volgende dag beneden en bingo. WATER. Water eraf gehaald en Karsten gebeld, die het na zijn werk gemaakt heeft. Nu heeft mijn klootgietertje gezegd, ik doe nooit geen loodgieterwerk meer. Misschien, gezien de water toestanden die we iedere keer hebben, een cursus moet gaan volgen. In het nederlands dan natuurlijk. Het is toch raar, waarom hebben wij dit altijd hebben. Zou het komen dat mijn sterrenbeeld vis is?

Ruimte maken

Vandaag maar weer eens achter mijn buro en de computer gekropen. Sinds ik mijn padje heb doe ik haast niets meer op de computer. Ook betreft de post of wat er dan ook in de computer moet, laat je dan rustig liggen. Dus vandaag orde scheppen. Ik ben er haast doorheen en ga nu maar even schrijven op mijn blog, wat alweer even geleden is. Eigenlijk heb ik niets te melden, en ook niets te liegen, is ook wel eens leuk, maar dan krijg ik een naam die hier al in de Pedreguer rond gaat. Vanmiddag naar een vriendin uit Wormer die ieder jaar een paar maanden hier is en volgende week weer terug naar Nederland gaat. Even een bakkie doen. De zon staat ook vandaag weer hoog aan de hemel, maar het windje is wat fris, maar tegen het einde van de week zitten we weer rond de 20 graden. Het zwembad was van de week al 17 graden en ik weet van vorig jaar dat het in april 18 was en we toen al zijn begonnen met zwemmen.Ik zal hier een oude zwemfoto bij plaatsen, een oude, niet denken dat die van nu is, mij nog te koud.

Blijft uit mijn buurt!!!

Je hebt zo van die dagen, dat je bepaalde dingen, die je normaal langs je heen laat gaan, maar je nu op scherp zet.

Ik denk dat mijn hele Fam. vandaag van mij geschrokken is. Geen ruzie hoor, dat zeker niet, met mij kan je geen ruzie krijgen. Maar nu dacht ik even de bek opentrekken. Zo dat ben ik weer even kwijt, klaar. Dit stond trouwens ook in mijn sterrenbeeld vorige week. Ik lees die onzin nooit, maar nu toevallig wel. Toen dacht ik nog, klopt voor geen meter. Maar toch deze keer kwam het zomaar uit. Over een paar weekjes gaan we met ze alle Fam. Weekenden, lekker samen koken spelletjes bijpraten. Dot keer hebben we een grote kamer, dus de hele bubs bij elkaar. Andere keren hadden we een speelkamer voor de kids en dat was wel lekker rustig, dan kan je als ouderen gezellig bijpraten, dat gaat deze keer dus bijschreeuwen worden. Àls we maar leut hebben. We kijken hier ieder jaar weer naar uit.Ik zie het net staan, vandaag mijn 100ste blog op deze site

Het ziet er hier lekker groen uit, maar ik betwijfel of het nu ook al zo groen is. Voor de kids is er een speeltuin en een echt voetbalveld

Ik begrijp nergens meer wat van

Ik snap het allemaal niet meer. Mijn dag zit vol problemen. Hoezo, mijn dag vol problemen? Mijn dag is padje, padje en padje. Misschien wat overdreven, maar mijn padjesdag is een probleem. Norbert heeft wel gelijk dat ik altijd maar zit te klooien, maar ik ben een echte Kok en ja, die gaan gewoon door tot het gaatje, en dan maar zeggen, ik doe gewoon mijn ding. Maar stiekem zit ik geweldig te klooien. Sorry, aard van het beestje. Op dit moment ben ik met van alles totaal de weg kwijt. Nor zit ook veel op zijn iPhone, maar doet geen rare dingen. Ik wil van alles hebben, maar vooral niets missen. Evernote, moet je echt hebben??? Wat dacht je van icloud, nee zonder dit kan je niet. Binnen halen die handel, ik weet niet eens wat ik er mee moet doen. Afspraken op de iPhone zetten en het staat ook op mijn padje, zo handig, moet je echt Herben. Zonder dat kan je niet leven. Zo is er meer, tot dat ik door de bomen het bos niet meer kan zien. Hoeveel keer ik wachtwoorden en gebruikersnamen al niet moest veranderen ik weet het niet meer. Dat heb ik opgeslagen in een speciale app. Ik vergeet vaak de wacht woorden, maar van die app zit het in mijn hoofd gebakken.
Dit is zo raar, van mijn verzekeringsagent van 16 jaar geleden, alsof ik hem dagelijks belde. Misschien komt het door de brand, dat ons hele winkelcentrum in de as heeft gelegd. Ik kan mijn problemen wel aan iemand voor leggen, maar ik heb zo zitten knoeien, dat diegene hier een paar dagen moet komen logeren. Alles werkt wel na veel vieren en vijfen, maar de meeste dingen via een omweg. De grote schuldige in dit verhaal in toch mijn zoon Marco. Van hem moest ik een iPhone en een iPad kopen, nu moet ik ook nog aan een Mac computer. Hij maakt me altijd gek van dit en dat binnen halen. Maar als ik uitleg wil, vliegt hij met zijn klauwtjes over het scherm, zo zit dat. Hoe bedoel? Ik heb het niet gezien. Laat maar denk ik dan. Maar voorlopig zit ik met de gebakken peren. Nor kan nu ook niet meer bij mijn post, wachtwoord verandert, nou echt niet. Ik gooi pattekind nu in de hoek, het is te mooi weer om mijn tijd hieraan te spanderen.

Belangrijk!!

Om misschien het probleem van de reakties op te lossen. Ga ik nu het programma echt afsluiten. Misschien dat er dan reakties gegeven kunnen worden. Ik hoop dat ik er dan weer inkom. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Sorry slordige woordspeling. Dus ik sluit hem nu af.

Ik wil best nog wel een keer wakker worden hoor.

Dat stond boven een rouwkaart die ik vanmiddag kreeg. Een vriendin van vroeger, haar zoon mijn zoon waren de boeven van de straat. Al die jaren hebben we contact gehouden, het was een onderneemt stel die altijd wel met het een en ander bezig waren. Ze was nog maar 62 en de kanker was voor de 3de keer terug, nu een tumor in het hart, hopeloos dus. Haar man is een paar jaar geden plotseling overleden. Ik was in december nog bij haar en toen had ze goede en slechte dagen, maar gelukkig geen pijn. Ik stuurde haar regelmatig een kattebelletje, niet vragen gaat het? Gewoon een paar regeltjes van weet je nog dat we in Londen waren en wij naar de kleedkamer van Camal mochten komen voor een handtekening.
We waren met 6 meiden uit Mokom, nou dan weet je het wel. Of ik schrijf haar weet je nog dat we vast zaten in de ondergrondse, moters uit, licht uit en in de verte hoorde je iemand met laarzen iedere keer een stukje dichterbij komen, deur open, deur dicht. Echt wel angstig, maar gieren. We zijn ook naar de carpenters geweest in de Jaap Edenhal en daarna naar een homo kroeg waar Imca Marina optrad, je wist niet wat je als groentjes over kwam. Dat soort kleine regeltjes schreef ik haar. Dinsdagavond hoorde ik het van een andere vriendin, het kwam aan, maar ik had er op gerekend Maar toen de kaart vanmiddag aankwam, kreeg ik een voltreffer, die was echt behoorlijk raak. Dan lees je dat ze in een rouwcentrum ligt en dat vind ik zo zielig. Ik vind dat geen waardig afscheid. Dan ben ik in staat om contact op te nemen en vragen, is er niemand die bij haar thuis kan zijn ofzo. Dan zie ik mezelf al in het vliegtuig stappen en de honneurs waarnemen, ik denk daar nog over. Maar misschien wilde ze het wel zo. Ik ga er zo lekker in en ga proberen te slapen. Thats live.