Inmiddels zitten we al weer een week hoog en droog.

Ja, droog dat is het zeker, het wil maar niet regenen. Planten die het andere jaren, zoals de oleanders, het altijd doen, daar gaat nu, als het volle maan is, de zaag in. We hebben ze water, voedsel, ijzer en bespoten tegen insecten, meer kan ik niet doen. Marjolein, Ronald en de kids zijn gister weer op het vliegtuig gestapt.

Marco, Annet en de kids zitten in de trein van Barcelona naar Valencia. Daarna de trein van Valencia naar Xeraco. Daar haalt Norbert ze om 5 uur op.

Dewi en Amber hebben het lekker naar hun zin gehad. Eerst 4 dagen lekker het strand voor de deur en de rest van de dagen een zwembad. 2 pretparken bezocht, maar met de hitte is dat bepaald geen topper. Gelukkig was het niet zo druk, dat is dan weer een voordeel. Als je overal een tijd in de rij moet staan, ben je er gauw klaar mee. Voor het appartement stond de kermis er weer, daar wilden de kids natuurlijk direct heen toen ze aankwamen. Ze hadden van opa Nederland en van opa Spanje geld gekregen, dus dat geld verdeeld over de dagen dat ze in Denia zaten. En gezegd op is op. Dat is harstikke goed gegaan.

Thuis eten is weer iets nieuws voor ons. We vinden het eigenlijk veel gezelliger. We maken natuurlijk geen 3 gangen menu, maar dat hoeft natuurlijk niet. Honger met die warmte heb je toch niet. En voor de kinderen, daar kan je dan een beetje rekening mee houden. We zijn wel naar de Chinees geweest natuurlijk, iedereen die hier komt, krijgt een 3 gangen menu van ons bij de Chinees in Gata. Het was weer zoals gewoonlijk heel erg stil. Niet te geloven, er zit nooit iemand.

Dewi met de blauwe bril van Ronald, heb ik tussen 2 haakjes niet blauw gezien. Hij ging wel smiddags aan zijn biertje, maar verder hebben we allemaal heel netjes gehouden. Marjolein heeft helemaal geen druppel gehad.

Het weer is zoals altijd prachtig, niet te warm, ongeveer 30 graden, maar wel de wind, die kwam regelmatig langs. Af en toe wel eens heel erg hard.

Lief plaatje hè. Dewi heeft Ronald zo gek gekregen, dat ze op het strand een mooi groot kasteel gingen bouwen. In Denia is het lekker, je loopt zo naar huis om je grote boodschap te doen. Of een nieuwe fles drinken of wat te eten te halen. Daar bespaar je veel mee.

Deze totebel eet alleen maar sliertjes met een beetje kaas. Voor de rest eten de kinderen haast niets, maar wij oudjes hebben ook geen honger, dus de kids ook niet. En de vitamientjes komen in Nederland wel weer. Als ze thuis zijn hebben ze nog 4 weken vakantie en laten we hopen dat ze daar ook mooi weer hebben.

 

Posted with Blogsy

Verhuizing

Vandaag en morgen gaan we verhuizen. Morgen in de namiddag komen de kids van Denia de berg onveilig maken. We doen het met stukjes en beetjes. Iedere keer als je naar boven gaat een volle wasmand mee met spullen. Je ziet er tegenop, maar het is eigenlijk zo gepiept. De 29 gaan Marjolein, Ronald en kids weer richting Nederland, dan komen Marco, Anette en de kids, hier beneden, ook gaan ze de laatste tijd naar de flat, dan kunnen wij weer zakken. Marco vliegt eerst naar Barca, blijft dan 3 dagen, komt dan met de snelle trein, in 3 uur naar Valencia, dan met de trein naar Xeraco, daar pikken wij ze op. De volgende dag staat in Denia de auto klaar, die we daar gehuurd hebben, die kunnen ze weer inleveren op het vliegveld Valencia. Marjolein en Ronald hebben in Valencia de auto gehuurd, gelukkig dat Norbert er ook was, want het was weer een groot drama. Ze laten je 80 euro voor een volle tank betalen, dan mag je hem leeg terug zetten. 80 euro benzine in een kleine auto? Daar pakken ze je mee, als je voor een goedkope prijs een auto huurt. Ik denk dat Marco minder problemen mee heeft, omdat hij de auto in Denia huurt. Misschien wel lullig dat ze een auto moeten huren, omdat ik ook een auto heb. Maar ik ga er vanuit, dat als ze veel op pad gaan met mijn auto en er gebeurd wat, dan ben ik de klos. Hij is niet meer all risk verzekerd en heeft er veel km. opzitten. Als er wat gebeurd, kan ik kan het beter zelf doen. En zo duur is het huren van een auto ook niet. Ze zitten ook al voor niets en ik ben van een probleem af. Ik heb een keer mijn auto aan een goede vriend mijn nieuwe auto voor 2 dagen uitgeleend, en ja hoor,bingo aanrijding. Je bent dan ook nog een week je auto kwijt voor reparatie. Nel en Hans krijgen de auto wel altijd, maar dat is een beetje een ander verhaal. Die rijden alleen naar de supermarkt en op woensdag naar de verzamelplaats, waar ze met de groep gaan wandelen. Verder zitten die 3 weken in het hok beneden. Ik voel me wel lullig over dit gebeuren, maar als we in Nederland zijn, wil ik ook geen auto lenen. Norbert vind me in deze een vreselijke ouwe zeur en is het totaal niet met me eens. Maar sorry voor iedereen die dit treft, ik hoop dat jullie het begrijpen. Een nieuwe auto kopen, zoals we het altijd deden, iedere 2 jaar kochten we hier in Spanje een nieuwe auto, maar tijden veranderen en wil ik alle risico's uitsluiten. Nogmaals laat ik dan zelf mijn moter maar in elkaar rijden of een aanrijding krijgen. Ik moest dit allemaal even kwijt, vooral ook omdat Norbert het er niet mee eens is. Nu stoppen met zeuren, wat is nou een auto, bij wat er bij de ramp,vorige week is gebeurd. Over tot de orde van de dag. Mijn neus vandaag niet verder naar buiten, dan het dak van de Naya, boek erbij en genieten van het uitzicht, de plantjes en het zwembad. Dit alles is een rijk bezit en niet te vergeten man en hond, of is het hond en man? Natuurlijk man en hond.

Heerlijk genieten aan het strand van Denia.

 

Posted with Blogsy

Wat een dag.

Ten eerste de herdenking, van de slachtoffers van de ramp. Een prachtige uitzending, dat moet de nabestaanden toch iets van troost geven. Heel Nederland leeft mee en aan de oproep op Facebook om je profiel foto te veranderen in een bloem,om respect te tonen voor de slachtoffers, hebben de meeste facebookers mee gedaan.

Het volgende van deze dag was de grote brand op de Cumbre Del Sol. Een urbanisatie met het mooiste stuk natuur en strand uit de omgeving. Als we naar het strand gaan is het daar.

Nu rook ik rond de middag een brandlucht, maar er was niets te zien. Ik lees nu op Facebook dat er een grote brand was op de Cumbre. Het blijkt nu onder controle te zijn. Maar er stond een harde wind, dat werkte niet mee, om de brand te blussen. Ik hoorde dat er 2000 mensen zijn geëvacueerd. Zo zie je maar weer, wat er ook gebeurd om je heen, het leven gaat gewoon door.

 

Posted with Blogsy

COSTA BLANCA kommer en kwel.

Je zal er maar wonen, het is daar echt niet alleen een perfect klimaat. Je komt er veel, minder leuke dingen.

Vandaag in de krant, WATER te kort. In Murla mag je de tuin geen water meer geven en ook je zwembad niet meer vullen. Senija en Benissa volgen. Ik weet niet of dit waar is. Het ging namelijk over de kust plaatsen waar ze van zout zoet water maken. Ook volgens mij,mgeen zwembad vullen en de tuin geen water geven? Ik laat het staan, staat wel spannend. Het is hier een beetje komkommer tijd en dan halen de kranten ook verhalen uit de lucht.

Ook vandaag gelezen, er zijn 3 groete blauwe haaien langs de kust gezien, bij Barcelona. Je mag daar niet de zee meer in. Ander halve meter waren ze. Even doorzwemmen en ze staan op de stoep van de flat in Denia.

Over Denia gesproken, verbouwing, aanvang eind januari, 3 maanden werk. Het is nu half juli en natuurlijk nog niet klaar. Alleen de voorkant moet klaar zijn. Het is nu te warm om aan de achterkant te beginnen. De hele maand augustus vakantie, we kijken wel weer in September voor de achterkant. Straks maar even kijken.

Pre AOW ben nu 15 maanden bezig, hebben er recht op, maar bedenken iedere keer een andere smoes, dat ze iets uit Nederland moeten hebben. Gelukkig alle medewerking van de SVB.

Ik heb wel meer te zeuren, maar dat doe ik niet. Dit is voor mij ( ons ) het land waar we ons helemaal thuis voelen. Overal is wat, je moet het land nemen zoals het is. Zo niet, dan pak je ke biezen en ga je terug naar Nederland. Ik vloek ook wel een een keertje b.v met de pre AOW, we hebben er recht op, maar ze hebben gewoon geen zin om te betalen. Ze hopen gewoon dat we het opgeven, maar daarmee moet je niet bij Paula Kok aankomen. Waar we recht op hebben zal ik krijgen ook. Gelukkig is het met terug werkende kracht. Als het binnen is, boek in direct een crucero naar Dubai. Grapje, het is geld van het baasje, dus daar heb ik niets mee te maken, al hoewel, het heeft me 10 jaar van mijn leven gekost.

L

Ik zag net dit plaatje. Is dit de vervanger voor de grote, dikke, klimhedera die naar beneden is gestort. Foto slaat op verhaal van de dag hier voor.

 

Posted with Blogsy

Als ik dit van te voren geweten had ......

Naast onze slaapkamer hebben we een terras van 50 vierkante meter. Maar we doen er niets mee, we lopen er alleen over heen om met de wenteltrap naar beneden te gaan. Onder het terras is een schuur, tegen de muur van de schuur hebben we in het verleden Hedera geplant, die is zo groot geworden dat hij over de paaltjes is gegroeid van het boven terras. Dus als het ware een groene haag. De Hedera is veel een meter breed, maar de stengels die tegen de schuur geplakt zijn, daar zit geen blad meer aan. Maar voor het gezicht lekker groen. Nu was ik al eens wat takken aan het weg knippen geweest, maar ook schade toegebracht aan de andere takken, die waren afgebroken, zodat de uiteinde van de takken al meer geel blad gaf. Kortom het was niet meer, wat ik in gedachte had. We waren net overeen gekomen, dat we in het najaar de Hedera weg zouden halen tot de grond. Maar nu hield hij de wind en de inkijk mooi tegen.

Nu had ik in Cantabrie 2 stekjes gekocht, die zijn de oorzaak van deze ellende, daar had ik 2 decoratieve takken voor nodig. Het is een soort Tilansia, die je aan een tak vastbind en vanzelf gaan groeien. Dus ik naar het boven terras om daar een decoratieve tak uit te zoeken. Ik kon weinig vinden, wat ik er goed voor vond. Dus ik bleef knippen, tot op een gegeven moment ik van afrastering nog maar een meter met Hedera over had. Op een gegeven moment, knip Een tak van de boom die in de beneden tuin staat af, maar die zit verweven in de Hedera en was veel groter en zwaarder dan ik gedacht had. Toen zakte de Hedera, die daar ruim een meter dik was, ineens van de balustrade af. Ik schrok me wezenloos, dat wilde ik helemaal niet, alleen een paar mooie takken voor mijn Tilansia. Nu hangt er echt een kluit van een meter doorsnee, op half elf. Met als gevolg, meer wind en inkijk van de buren als we bij het zwembad liggen te zonnen. Tja wat nu, de takken van de kluit hebben een doorsnee van zeker 5 cm, daar kom ik met mijn polio kluitjes nooit doorheen. Norbert is voor 1000 % tegen, dat ik dit soort dingen doe. Wat nu, hij was aan het boodschappen doen, dus ik een briefje aan de schuifdeur gehangen: niet boos zijn, het ging per ongeluk, ik ruim het zelf allemaal op. Dat hielp, hij was maar een beetje boos. Nu ga ik vandaag eerst maar alle kale takken van de muur van de schuur weg knippen. Dan proberen om die grote kluit er af te halen en bij de uitgang van het zwembad water, aan de andere kant van het huis, neer te gooien. Er zitten zoveel wortels aan, dat hij volgens mij, bij de afvoer van het water weer vrolijk verder gaat. Dat zou niet verkeerd zijn, het is op de punt van ons grondstuk, waar de natuur zijn gang gaat. Dus ik ga beginnen, ik heb er zin aan. Nor gaat zo weg, dus kan ik mijn gang gaan. Maar het einde van dit verhaal is, dat de muur van de schuur er niet uitziet, helemaal zwart, daar moet wat aan gebeuren, dat eigenlijk niet meer op ons lijstje van to do past. Misschien een vrijwilliger, die langs komt of komt logeren. Loon een pilsje, glaasje water of een wijntje. Anders is het jammer, dan in Norbert toch de plas doos. Op de foto zie je de kluit Hedera, zeker een meter verschoven van de plaats waar hij eerst zat.

 

De muur heb ik nu maar helemaal schoon gemaakt.

Nu alle takken verwijderen, de boel op de grond schoon scheppen, waar we jaren de pimientp zaadjes in geveegd hebben. Dan een lik verf tegen de muur, worteldoek op de grond, aarde er in, dan Een. mooie grote bloeiende plant, dan ben ik weer helemaal gelukkig. ( zonder dit alles ook wel hoor )

 

Posted with Blogsy

Knus

Het beneden gebeuren,ziet er gezellig en knus uit met die kleine raampjes. Enig een leuk idee zal je denken. Maar zo is het helemaal niet, dit is uit nood geboren. In het voorjaar is het in de avond gewoon nog koud beneden. Dus een grote staande gaskachel neer gezet, om het wat aangenamer. Maar waar we niet aan gedacht hadden was, dat glas en warme lucht niet goed samen gaan. Grote scheuren kregen we in het glas. We hebben de binnenkant beplakt met gekleurd folie, dat de warmte en het zon licht tegenhoud. Dus het zit al 2 jaar zo. We kunnen het raam niet vervangen, want het is een doe het zelf gebeuren. We moeten het hele gebeuren vernieuwen, doen we volgend jaar wel. Nu lag ik van de week achter het muurtje in het zonnetje, het waaide, en het raam stond te schudden in zijn tuig. Toen dacht ik, het zal je toch gebeuren als de kinderen en kleinkinderen daar volgende week liggen en het raam waait eruit. Ik zie het al voor me, stukken glas, nee, ik schrijf niet wat ik dacht, dat is sadistisch. Maar jullie begrijpen wat ik bedoel. Op deze manier hebben we het nu opgelost met super tape, mocht het stuk gaan, dan valt het niet aan gruzelementen. Dus vandaar deze gezellige oplossing.

 

Posted with Blogsy

Wat jammer van onze oranje leeuwen.

Het is over, maar wat hebben we een geweldig WK gehad. En er kan maar een winnaar zijn, al verdienden ze het alle twee. Maar, ik geloof van de 242 landen, zijn we als een klein landje toch nog derde of vierde geworden. Dat zien we zaterdag avond. Met het einde van de WK, is er ook een einde gekomen aan onze avonden bij Piet en Ria. Bij deze nogmaals dank, voor het openstellen van jullie huis.

Had ik toch alle oranje spullen al gewassen en in de verkleed tas gedaan. Toen heb ik een hesje aangetrokken dan een klein beetje op oranje lijkt. Maar achteraf echt niet, klopte voor geen meter. Ik kreeg van alle kanten, terecht commentaar. Maar ik ben niet voor een gat te vangen en bij Ria de tuin ingegaan. Die had zelfs de beelden aangekleed, toen vond ik deze pruik, dus ik hoorde er weer bij.

We gaan nu weer door met het gewone leven. De voetbal heeft je leven best een beetje op zijn kop gezet. Af en toe wist ik niet eens wat voor dag het was. Het leek een paar keer in de week wel weekend. Nu gaan we weer wat in de tuin doen. We zorgen heel goed voor de plantjes, ze krijgen voeding op zijn tijd en insecticide, maar een paar weken geleden had Rutger zijn tuin ook gedaan met insecticide, is daar een tijdje ziek van geweest. Ik had eergisteren alleen de potten beneden gedaan, mijn adem ingehouden, maar de volgende ochtend en nu nog een beetje keelpijn? Toeval, ik weet het niet. Nu hebben we boven 2 grote oleanders staan, die willen dit jaar echt niet. We hebben van iedereen die in het verleden hier geweest zijn, een foto tussen die mooie bloeiende oleanders. Zo mooi waren ze, nu is het een treurige bende. Dus, gisteravond een flesje gif gemaakt in de hogedruk spuit, een kleine van anderhalve liter, en Norbert een oleander te lijf gegaan. Word hij vannacht wakker met een knallende koppijn. Toeval ? Ik weet het niet. Het gif ruikt helemaal niet, toen Nor een paar druppels op zijn arm kreeg heeft het wel een hele tijd geprikt. Nu moet de andere oleander nog en de lantanas, die altijd bloeien en haast nooit water kregen, maar dit jaar, ondanks de goede verzorging er ook geen zin in hebben. Dus vanavond met volledige bescherming de laatste 2 etappes en gaan we de volgende keer maar met groene zeep en spiritus aan de bak.

 

Posted with Blogsy

Kleine schooier met die scheur .......

Die heb ik in huis, al een aardig tijdje. Toen Norbert vorig jaar was geopereerd, moest hij een beetje wijde broek hebben. Dus wat doet Paula dan? Op naar de Chineese winkel. En inderdaad ik vond een zwarte dunne katoenen broek voor, let op 5,95. Eenmaal thuis met die broek is hij de hele zomer niet meer uit geweest. Het was voor in zijn toestand, een heerlijke broek. Na de zomer is de broek in de Basura gegaan, maar nu wilde hij weer zo een broek. Nu moest ik zoeken naar een kleinere, want die oude was wel heel groot. Na lang zoeken vond ik er een, een paar maten kleiner. Hij hem gepast, stond leuk, zat lekker. Spekkoper dus. Maar na een kleine week ging hij door zijn kruis en niet zo een beetje ook. Gelukkig geheel op de naad. Gemaakt en verstevigd met biesband. Toen ben ik ook nog op zoek gegaan naar een witte, weer een kleine maat gekocht, stond leuk, maar ook ging hij daar met een week al doorheen. Een keer gemaakt, toen ging het weer mis met de boerengolf, zo erg, dat hij naar huis moest om zich om te kleden.

Hier staat hij nog in zijn witte broek, als team leider. Hij wilde voor zijn Engelse vriendin, hij vond haar leuk, de bal uit de greppel halen. Het resultaat was dat hij er half naakt bij liep en voelde zich daarbij niet lekker, vandaar dus naar huis en omkleden.

Nu na diversen pogingen om de broek te maken, heb ik de pijp aan Maarten gegeven. Loop ik toch vanmiddag weer bij de Cinees, zie ik weer een zwarte, wel een paar maten groter dan de vorige. Hij zit heerlijk zegt Norbert, dank je de Koekkoek, deze is echt wel groot. Maar hij wilde en zou hem hebben. Hij is wel veel te lang, maar dar heeft Mien naaigraag met de machine opgelost. Ik zit nu met 2 nieuwe broeken, waar ik mijn hoofd over ga buigen, misschien kan ik er wel een witte en een zwarte voor mezelf van kan maken. Ik heb ze gesloopt, nu maar nadenken, hoe ik het ga doen.

Dit zijn de oude witte en zwarte broek, half gesloopt. Zal dit ooit nog wat gaan worden ?

 

Posted with Blogsy

Het zal toch niet?

Ik een voetbal fan? Ik weet het niet, maar ik geniet met volle teugen van het WK tot nog toe. Ik, we, kijken alle wedstrijden, die van 6 uur en van 10 uur. Zelfs Norbert heeft het naar zijn zin. Het is toch een geweldig WK, mede ook dat Nederland al zo ver is. Gisteravond was het weer bloedstollend. Vooral de strafschoppen, vreselijk vind ik dat. Ik zat om een hoekje, Ria zegt tegen me zo zie je toch niets, dat is nou juist de bedoeling zeg ik. Ik kan er niet naar kijken. De herhaling kijk ik wel, dat weet ik de uitslag al. Het was weer een top avond, om 2 uur thuis vannacht.

Dit, was toch hoop ik niet, onze laatste overwinning?

Vandaag hard aan het werk geweest, de kleine slaapkamer, waar al meer dan een jaar spullen in staan voor de rommelmarkt. Nor heeft hem helemaal leeg gehaald, de losse spullen in tassen gedaan en nu staat het in de schuur, voor hoelang? Slaapkamer schoongemaakt, geschilderd, bedden, matrassen naar buiten om te luchten, gordijnen en matras beschermers gewassen. Het is weer lekker schoon. Morgen de bedden er in, opmaken, dan kan Nederland overkomen. ( niet te veel tegelijk alstublieft ) Ik zeg altijd, iedereen is welkom, vanaf mei en na september. Omdat we het zelf zo heerlijk vinden om in het benedenhuis te zitten. Vorig jaar zijn we naar beneden gegaan toen Nel en Hans weg gingen en we zijn blijven zitten tot we in begin november naar Nederland gingen. Dus dit jaar komen de kids en vinden het heerlijk dat ze komen. We doen het half beneden en half appartement in Denia. En dan een beetje aansluitend, dat we niet aan het verhuizen blijven. De verbouwing in Denia zal wel opschieten, hoop ik, we zijn al 4 weken niet geweest, dus ik weet niet hoe ver ze zijn. Overmorgen staat in de planning om daar een paar dagen naar toe te gaan. Er moet wat verf op de wanden hier en daar, ook wat andere kleine klusjes. Ik moet de bekleding van de kussens die ik heb gemaakt voor de bank nog wat afwerken. En dan de schoonmaak, dat we er de laatste keer waren, was het grijs van de stof van de verbouwing, renovatie, van de buitenkant. Een normaal denkend mens doet de klusjes, witten en zo in de winter of het voorjaar. Maar deze, niet doordenkende mensen gaan dit doen in juli als het 30 graden is. Stom, maar misschien door het harde werken?!?, en veel zweten gaat Norbert dan in de afval. Ja hij moet weer aan de bak, het gaat niet goed. Straks moeten we weer nieuwe broeken enz kopen. Weinig trek in. Hij mag weer tuchten

 

 

Posted with Blogsy

We moeten verder kijken dan onze neus lang is.

Afgelopen woensdag ochtend zijn we naar een informatie ochtend geweest, voor wat ze hier mensen van de derde leeftijd. Gewoon oude van dagen dus. Volgens de info die we van te voren al hadden, word er in Denia, dicht bij het centrum en de nieuwe haven, een centrum gebouwd, met alles er op en er aan voor 55 plussers. We worden een dagje ouder en moeten ook aan de toekomst gaan denken, wat gaan we in de doen en waar. Dus steken we onze nek een beetje uit, naar de mogelijk heden die er zijn. En dit is een van de mogelijk heden die we overwegen. Het was er heel erg druk en er waren veel bekende. We waren voor de aanvang al de etages aan het indelen. Zo iets van, die willen we niet op onze etage en die wel. We hadden al genoeg bekende, waar we een etage mee konden vullen.

Toen na een zaans kwartiertje, zo heet dat in de Zaan als een info avond te laat begint, de informatie begon op een behoorlijk stuntelige manier, waren we er al gauw klaar mee. Ons idee en ook van alle andere personen was, een complex, met een mooi groot eigen appartement, waar dus ook alle zorg voor personen die wat krakkemikkig zijn costant aan wezig zijn. Nee, dat niet, u krijgt een ketting om met een alarm knop en is er hulp nodig dan komt er iemand uit Denia. En nog veel meer van dit soort gein. Je koopt gewoon appartement voor 55 plussers. Verder eigenlijk niets. Ze hadden het ook nog over de portier / bewaker. Deze man kan ook je vuilnis weg brengen, tevens de tv bewaking in de gaten houden, klusjes doen enz, enz. En de kosten voor onderhoud tuin, zwembad, onderhoud liften, schoonmaak van de openbare ruimtes, zijn ongeveer 90 euro per maand. Nou slaap maar lekker verder. Dit is volgens mij een dood geboren kindje. Er vlak in de buurt komt naar men zegt een Duits complex voor de 55 plussers. Ik denk, weet haast wel zeker, dat wat ze daar gaan bouwen is, wat we zoeken. Maar we zijn weer een beetje wijzer geworden. We gaan voorlopig, lekker zomeren, maar we moeten toch een beetje om ons heen kijken. En dit was in Denia, en daar willen we blijven.

Kijk dit bedoel ik nou. Peter en Rob, zijn nog niet echt oud, maar als je met ze alle een strand wandeling gaat maken. En deze 2 heren gaan met emmertjes en schepjes in het zand spelen, zijn ze toch al een stukkie opweg naar ......

Posted with Blogsy