Februari, Bar Araval in Gata.

Daar gaan we weer , mijn tweede 70 ste verjaardag. Nummer drie volgt ook nog, en dan heb ik er genoeg van, om te horen, gefeliciteerd met je 70 ste verjaardag. Het was knoert gezellig, we zaten boven, er waren nog een paar tafeltjes bezet, maar voor deze mensen was het, hap, slik, weg. Want we waren zoals altijd, een behoorlijk stelletje druk te makers. Vooral als Rene eenmaal begint, is er geen houden aan. De meeste waren verrast over onze locatie en waren dan ook verdwaald in Gata, terwijl we het, letterlijk, hadden uitgetekend. Het was jammer dat ik een grote fout heb gemaakt, niet verteld dat er twee geen vis eten. We waren er met Arie en Aline 6 weken geleden, weer eens geweest en toen was er veel vlees en nu was er veel vis. Stom, dit hadden we even moeten aangegeven.

Ik hoop dat iedereen maar komt, die uitgenodigd zijn.
Wat ik ook nog even kwijt wil, er waren diversen mensen, die onze kado afspraak, behoorlijk hadden over treden. We hadden een afspraak, we houden het gezellig, tis maar een aardigheidje. Foei, voor deze mensen!!!!! Niet meer doen, anders worden jullie gediskwalificeerd. Pas op he. We hadden toch nog best een redelijk grote lieve groep, 19 personen. Acht waren er nog in Nederland, ingesneeuwd of zo. Rob en Hanny, zwerven nog over de aardbol, op een schip. Geri en Ans, moesten in Nederland blijven vanwege familie omstandig heden. Marc en Inge hebben de zaak. Die moesten natuurlijk centjes verdienen. Gerrit, werkte deze avond bij Marc en Inge. Anya en Martin zaten nog in Nederland. En onze Wilhemina, had ook het een en ander te doen in Nederland. Ook zaten Frans en Betty nog niet op de berg. Meestal is iedereen er wel op mijn verjaardag. En wandeljaap zat ook ergens in Verweggistan.

Behoorlijk clubje, dit is nog niet een de hele tafel.
Het hoort natuurlijk, als je een feestje hebt, keurig badderen, haartjes in de krul, make upje, en je lichaam lekker in de body milk. Ik vergeet het 9 van de 10 keer. Afdrogen, kleren aan en klaar. Nu had ik heel veel van de overkomers uit Nederland, gekregen, oblietje, crème voor de handjes, lijf en leden. Voor ik onder de douche ging, had ik alles bekeken. Ik dacht dat ik wist, wat bodycreme was. Toen ik de douche in ging dat ik ineens, bodymilk pakken. Ik wist welke het was, dacht ik, gepakt zonder bril. Na de douche, lekker flink dik smeren, dat heeft mijn huid nodig. Maar deze meer ik er op klodderde, des te witter werd ik. Hoe kan dat nou weer, ik had toch echt lotion gepakt. Laat maar intrekken die zooi. Toen ik er niet meer aan had gezeten, kreeg ik weer mijn normale kleur terug. Kijk ik vanochtend wat ik nou gedaan had, en jawel hoor, Mien vlug had voor de zoveelste keer gesmeerd met, douche crème. Dan ben ik weer te doenig in mijn lijf en te beroerd om mijn bril te pakken. Maar bij de volgende douche, hoef ik me alleen maar nat te maken, afspoelen en klaar.

Thuis gekomen, was ik best wel een beetje af, na een week met emoties en drukte. Maar deze verjaardag was hartstikke super. Ik zal dit nooit vergeten, bedankt iedereen die heeft bijgedragen aan mijn 70 ste verjaardag.

Gepubliceerd met Blogsy

Terug naar Holanda.

Vandaag is het zowaar een echte koude dag. Bewolkt en een koude wind. Rimke en Nico, gaan nu weer richting huis ze zijn al meer dan 3 weken onderweg en Nico moet naar de arts, voor controle. Het zijn prachtige dagen geweest, maar aan alles komt een eind.

Nor en Rimke.

Ze rijden vandaag een paar uurtjes, tot voorbij Tarregona en morgen tot de Spaanse grens. Nico heeft sinds 4 jaar een nieuw hart en moet het rustig aan doen. Daarna nog 2 stops en dan zijn ze weer thuis. Intussen zitten wij dan ook in Nederland, dan kunnen we de 2 dozen wijn, die we hebben mee gegeven ophalen, bij mijn broer Giel. Daar brengen we donderdag Rafa, want dan gaan wij weer aan de pierewier 2 dagen Amsterdam, Body World, Rijksmuseum en de Albert cuyp.

Mooie Camper hebben ze, zodra Nico een toestemming van de artsen krijgt, stappen ze in en gaan er op uit. Na wat ze allemaal hebben mee gemaakt, genieten ze. Soms gewoon maar 3 dagen Texel of naar België. Als hij heel goed is gaan ze verder Europa in. Gelukkig dat ze dit doen. Ze hebben ook wel eens op ons huis in Spanje gepast dat wij weg waren. Toen heeft Norbert de cardioloog, die hij kent van de Hallo, volledig voor gelicht over zijn toestand. En afgesproken, dat hij hem dag en nacht kon bellen op zijn privé nummer. Dat gaf Nico en Rimke veel rust. Toen had hij zijn nieuwe hart nog niet. Maar het gaat nu redelijk goed en ze genieten, dat is top. Je zal ze de kost geven, die uit angst maar thuis blijven.

Adios en misschien komen ze snel weer een keer deze kant op. En een hele veilige reis.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Er is weer rust in de tent.

Marco en Giel, zijn vanmorgen om 4 uur afgezet op het vliegveld. Het waren geweldige mooie dagen. En het weer was ook super. Maar het zijn 2 schurken met elkaar. Broederlief Giel is helemaal een portret. De fiets van mijn schoonzuster, was gestolen, voor de bakkers zaak waar ze werkt. Dat gebeurde daar heel vaak. Wat deed die mongool, die ging de hele dag in zijn auto posten, krant lezend, met kijk gaten. Ze wisten haast wel zeker, wie de daders waren, maar hadden geen bewijzen. Toen heeft hij een goedkope telefoon gekocht, en inlaten schrijven onder de naam Its -Mi. Aanplak biljetten, in de buurt opgehangen met zijn telefoon nummer en de naam eronder Its-Mi, met een foto van degene, waarvan hij haast wel zeker wist, dat hij het was, die de fiets had gestolen. Als iemand iets wist over deze jongen, kwam uit zijn eigen wijk, graag contact opnemen met Its-Mi. Heeft daar natuurlijk grote problemen mee gehad, met de ouders van die jongen. Maar dat soort dingen flikt hij, ze moeten met hun poten van ander mans spullen af blijven, Its-Mi. We waren dat voorjaar een paar dagen met Nel en Hans weg en wat vonden we? Een label met daarop, Its-Mi. Ze gingen dat jaar, een jaar op wereld reis, dus, dit label aan zijn rugtas gehangen. Het is een schat van een gozer, maar met die gein, moet je bij hem niet aankomen. Dit zijn dus echte kokken streken. Mijn vader heeft in een grijs verleden, ook eens een rechtzaak aangespannen, tegen een jongen, die de brommer van mijn andere broer heeft gestolen, zonder advocaat, maar de rechter zover gekregen dat de jongen moest betalen, voor de brommer die hij had gestolen. Ik heb dit soort dingen dus niet van een vreemde, als ik dan schrijf, ik ben een echte Kok. Dit vaak tot ergernis van Norbert, stop nou eens een keertje, neem je verlies, en kap er mee. Net zoals ik nu bezig ben met zijn 6 jaar pensioen, die verdwenen is. Ik ga hiermee al 2 jaar tot het gaatje. Ook ben ik jaren bezig geweest, met mijn oud werkneemster die mijn zaak heeft over genomen, na diversen rechtszaken heb ik toch gewonnen, al mijn geld gehad en alle kosten waren voor haar. Als ik verloren had, dan had ik ook niet gepiept en mijn verlies genomen. Maar ze moeten me geen kunstje flikken, dan zijn ze aan het verkeerde adres.

Dit zijn de boeven, die ons huis te koop hadden gezet.

 

Gepubliceerd met Blogsy

24 februari, 70 jaar !!!

Het is als of ze naar boven hebben gebeld, geef ons alstublieft mooi weer, als mijn moeder, zus, schoonzus jarig is. Nou de boodschap is goed aan gekomen. De hele dag, tot 6 uur in het benedenhuis bij het zwembad gezeten. Heel gezellig. Ben verwent met kadootjes, mails, telefoontjes en veel op Facebook. Hoe je het went of keert, we moesten uit eten bij de Duitser Barril, waar de snitzels een beetje aan de grote kant zijn. Het was inderdaad weer heerlijk?

Wat een zielig snitzeltje he.

We zijn eerst nog even naar de flat in Denia geweest, Giel, Rimke en Nico hadden het nog niet gezien, na de verbouwing. Ze vonden het een perfect appartement, en dat is het ook. Na het eten waren we nog net op tijd om naar PSV te kijken. Vandaag gaan ze het winkelcentrum onveilig maken. Vanavond gaan wij de keuken in, tapa's maken. Morgen ochtend heel vroeg gaan Giel en Marco weer terug naar Nederland, Rimke en Nico blijven nog. Gistermiddag waren, Rimke, Marco en Giel een stukje aan de wandel gegaan, richting nieuwe Urbanisatie Gata. Zit ik even later op Facebook te kijken, of er nog berichten waren. En wat zie ik, een foto van ons huis met een groot bord Te Koop in de tuin. Met als onderschrift: hoe ouder hoe gekker. De vrouw van Giel had het nog een beetje aan gedikt met de tekst, ze gaan naar Benidorm, ze hebben op 26 hoog een appartement gekocht. Wat een ratten, maar ja, dit kan je van ze verwachten. Nogmaals, dit vind ik zo geweldig van Marco, Giel, Rimke en Nico, dinsdag zijn we in Nederland, ze hadden net zo goed op Schiphol, als verrassing kunnen gaan staan met een bos bloemen. Dat had ze veel geld gescheeld. Had ook een geweldige verrassing geweest, maar deze verjaardag zal ik van me leven niet meer vergeten. In een woord geweldig.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Een super verrassing.

Ik had vanmorgen een afspraak bij iemand op de berg voor een bakkie koffie. Norbert was thuis, die belde me, dat ik niet na de koffie direct naar het winkelcentrum moest gaan, want er was visite. Wie dan? Dat zie je wel. Ik gezellig nog een tijdje door babbelen, tot dat ik ineens dacht, ik ben morgen jarig en word 70. Er is Fam uit Nederland stiekem aangekomen. Dus ik speren naar huis en ze zaten bij het zwembad. Me zuster Rimke met mijn zwager Nico. Totaal verrast, tot dat er ook nog twee uit de slaapkamer sprongen, mijn broer Giel en mijn zoon Marco. Wat was ik blij en vreselijk verrast.

 

Gezellig een hapje eten bij Montgo.

 

Na het eten, natuurlijk nog even voetbal kijken.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Best wel veel gebeurd deze week?

Is dat nou, veel gebeurd, een paar lampjes kopen? Nee is ook wat zieligs gebeurd dat ik hier voor had moeten posten. Zondag, nu een week terug ging Norbert boven d hond uit laten. De zoon van Engelse Paula liet de honden uit, voorheen hadden ze Mollie, was geen vriend van Rafa, maar boven liepen ze los, gebeurde er nooit iets. Ze hebben Mollie laten inslapen en een oudere herder uit het asiel gehaald. Ze waren elkaar al eens eerder tegen gekomen, maar een beetje blaffen en verder niets. Nu kwamen ze elkaar tegen, en de herder kwam naar Rafa haar poepgat en begon te snuffelen. Maar zo hebben wij Rafa niet opgevoed, dus Rafa liet haar, pas gepoetste witte tandjes zien. Dat vond de herder niet leuk en greep RAF. Eerst vol in haar zij en met zijn kop schudden, echt moord neigingen. Toen greep ze raf in haar buik, hevig schuddend met de kop. Rafa gilde, mensen verder op de berg hebben haar horen gillen. Gelukkig had de hond een riem om haar hals, die Nor vast greep on omdraaide, zodat hij wel los moest laten. Toen ze thuis kwam behoorlijk aangeslagen, maar ze heeft gewoon gegeten. Ze bloedde een klein beetje en er zat een klein gaatje onder haar buik. Maar hoe later of het werd, het gaatje werd een scheur van wel 5 cm. Toch maar naar de zondags kliniek. Die hebben er 7 hechtingen in gedaan. En de plek op haar rug, was eigenlijk niet echt wat. Om de dag naar de dokter, pillen en zalfjes. Maar vrijdag zag ik dat ze een bult op haar rug zit, volgens mij werd hij al dikker. De arts zei dat het een bloed uitstorting was en dat het minder zou gaan worden, ja minder, toen hij zaterdagavond open knapte. Norbert de hele avond achter haar aan gehobbeld met een oude handdoek. Heel veel bloed verloren, maar de bult is wel wat gezakt. Vanmiddag hebben we een verjaardags etentje bij Piet en Ria. Ik vind het eigenlijk eng om RAF alleen te laten, straks komt er een zootje pusch los en slaat het door haar bloed. Ik bedenk zo maar iets, en dan je niet thuis. We blijven maar niet te lang ik vind het akelig om haar alleen te laten.

Dit is de wond aan de zijkant, waar 7 hechtingen in zitten.

Dit was tot zondag middag, nu op naar de verjaardag van Piet. Volgens mij was half Denia op zijn verjaardag gekomen. Betreft het eten, was er zoveel, heel Denia had kunnen komen. Gezellige muziek en het feest barst pas los, als Beppie losbarst. We zijn niet zo lang gebleven, omdat het me met Rafa niet lekker zat. Maar ze lag lekker in haar mandje toen we thuis kwamen. Vanochtend moest Norbert naar onze eigen dierenarts, voor de jaarlijkse prikken en voor de vliegreis een gezondheids verklaring. De dierenarts schrok zich wezenloos. De plek op de foto dat was goed. Maar boven op zijn rug, dan was een stuk slechter. Het is namelijk zo, de herder die haar aan had gevallen, heeft haat zo in haar rug gepakt en door het schudden met de kop, heeft over een lengte van 20 centimeter en behoorlijk breed ook, haar huid is daardoor los geschut van haar huid. Dit is vreselijk, alle haren weggeschoren en behandeld. Ik was er niet bij, maar ik heb de hele dag het beeld voor ogen, dat die herder, haar pakt, met het idee haar dood te schudden. Ik krijg het beeld niet van mijn netvlies. Ben er echt beroerd van en Norbert nog meer. Ze doet gelukkig niet zielig, ze eet, zodra de koffieautomaat aan gaat, staat ze al te wachten op een koekje. Maar wij zijn er echt heel erg door aangeslagen.

Het is heel akelig om dit te zien. En we vinden het zo zielig, best doet niemand kwaad.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Best wel veel gebeurd deze week

Ben eerst maar eens op zoek gegaan naar een nieuwe schemerlamp op mijn Buro. 3x terug geweest mer een lamp, de ene was te laag, de andere had een te dunne buik, het Buro is groot dus er moet wel wat staan. Er is een winkeltje Gata, heel klein, maar hij is al zeker 5 jaar zijn winkel aan het opheffen. Ik had van te voren gevraagd of ik mijn geld terug kreeg, was geen probleem en dat gebeurde dus ook na de derde ruil. Op zoek naar een grote zaak in Benissa, liep ook op niets uit. Nog bij een paar winkels gesnuffeld, maar de mooie lampen zoals ik Gata niet gezien. Dus terug en de hoogste en de dikste buik gekocht.

Toen de lamp eenmaal stond waren sloegen de andere lampen als een vlag op een modderschuit. Vrijdag nogmaals op pad, in het winkelcentrum, bij lampen winkels, toen toch weer terug naar Gata, gelukkig was hij tussen de middag dicht. Dan eerst maar naar de pottenboer tegenover de Mas y Mas, een knappe asbak halen voor Nor op zijn nieuwe Buro. En wat staan daar, het type lamp wat ik nog wilde hebben, keuze uit 2 lampen. Even pingelen en vragen, als mijn man het niet mooi vind of ik dan mijn geld terug krijg, dat lukte, dus lamp 2 was binnen. Het begint er nu op te lijken, veel wit in de kamer, bank en stoelen verplaatst, nog wel wennen, Nor wil de losse stoelen schuin en ik recht. Dus iedere keer krijgen ze een slinger van degene die er langs loopt. Het gaat erom, wie houd het, het langste vol. Ik natuurlijk want ik ben een Kok, daar hoeft Norbert niet blij mee te zijn. Maar ja hij heeft zelf voor me gekozen.

Deze staat nu op het Buro, maar die op de kast staat moet er eigenlijk op, die is buikeriger.

Deze die op het Buro staat is ook weer afgevoerd. Was eigenlijk best wel een mooie lamp.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Verzorgingshuis.

Ik kreeg van Ineke 2 e- boeken, geschreven door Hendrik Groen. Hij is 83 en schrijft vanuit een verzorgings huis in Amsterdam. Ik had nog nooit van hem gehoord, ik ben op Facebook lid van de Libelle lees club. Dus ik zet een post op die site, met de vraag, wie kent deze boeken en is het wat? Binnen een half uur had ik 15 Posts terug. Iedereen vond de boeken geweldig. Ook schreef er iemand, vanavond komt hij bij Umbero Tan in de uitzending. Direct Ineke een berichtje gestuurd en die was er heel blij mee, ik ga kijken. Toen ben ik maar even gaan lezen en na de 10de bladzijde was ik al helemaal gek van Hendrik Groen. Nu, op dit moment zit ik naar Umberto te kijken en er zitten 2 heerlijke Amsterdamse bejaarde dames, met die heerlijke Amsterdamse humor. Kijken wat het gaat worden.

Deze 2 rasechte Amsterdammers zaten bij Humberto. Ze waren niet stil te krijgen, ze bleven maar kakelen.

Wat me nu overkomt, voor achten, me bed uit. Ik moest plassen en had vast geslapen en gedroomd. Dan kom je met een houten kop je bed uit. Dan maar even een stukje blog schrijven. Vorige week verzaakt, nu maar wat inhalen. Omdat ik zo vroeg ben, kunnen we wel naar de markt in Denia, stof kopen voor een nieuw dekbed. Het is toch van de gekke dat ze bij jysk, echt maar 2 grote dekbed overtrekken hebben en nog lelijk ook. Als je het zelf maakt, is eigenlijk een kwestie van 2 naden dicht stikken. De kussenslopen maken is ook een fluitje van een cent. Misschien vind ik daar ook wel een Buro stoel. Eigenlijk is het een rommelmarkt, maar er staat meer nieuw dan oud. Er speelt ook altijd een bandje met gezellige muziek. Daarna een bakkie halen op de Marqués de Campo, meestal zitten er dan een aantal vrienden van ons. Alhoewel, er op dit moment niet zo veel zijn. Het weer is weer wat somber, het ziet er voor de komende week, ook koud uit, 13 gr.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Het oude kantoor.

Ik vond het hoog nodig dat er wat moest gebeuren in het kantoor. Nor vond het eigenlijk onzin, het Buro is toch nog prima, een beetje witten en klaar is Klara. Maar zo zijn we niet getrouwd, de beuk moet er in. Maar we zijn toch begonnen vorige week. Eerst een stukadoor laten komen, die heeft alles gld gemaakt en Nor aan het witten gegaan. Ik internet afgestruind voor een Buro, na lang zoeken hebben we leuke 2de hands gevonden in Elche. Dat is ver weg, maar met een combinatie, Alicante, Elche goed te doen. De volgende stap, de vloer. We zouden voor latten plak vinyl gaan en een aantal verschillende pakken gekocht om te kijken voor de kleur. We dachten dat we het goed hadden gedaan, maar eenmaal thuis, was het totaal verkeerd. Dus terug gebracht en ons geld terug gekregen. Weer een dag naar de knoppen. Dan de volgende dag naar Gandia, waar een hele grote zeg maar Gamma zit. Daar viel het ook niet mee, uiteindelijk vonden we mooie grote plakstroken Travatin. Helemaal gelukkig. Nu hadden ze licht laminaar van 5,95 per vierkante meter en ik had al gemeten wat we nodig hadden voor op de vloer in de kast 2 vierkante meter. Lag er voor weinig geld een mooie vloer in de kast. Die direct mee genomen. Voor de rest van de kamer zouden ze langs komen om te kijken, morgen ochtend. Toen de meter zag wat we hadden gekocht zei hij, geen goede keus, met de zon erop droogt de lijmlaag uit.toen zag hij het laminaat en vond het verstandiger om dat ook in de kamer te leggen en het kleurde ook goed. Zo gezegd, zo gedaan. En het laminaat was nog een tientje goedkoper ook dan het Travatin . We hebben het weekend de hele kastenwand leeg gehaald en de kleding uitgezocht, de binnenkant gewit en nu is het wachten tot ze de vloer komen leggen. Het enige wat ik nog wil is een Buro stoel, hoefde niet van Nor, ik heb een goeie stoel. Ja een burostoel uit de 80er jaren. Dus nu weer het internet op, een stoel zoeken.
Het weer is de laatste dagen, niet iets om over naar huis te schrijven. Nou moet ik eerlijk zeggen, tijd om te zonnen heb ik op dit moment ook niet. Ook het geduld is niet aanwezig. De nachten zijn stormachtig, ik bedoel veel wind. Overdag best wel rustig weer, maar geen zon. Het is echt weer om aan de rommel te gaan. Ik moet vandaag of morgen de tuin in om uitgebloeide bloemen te plukken. Onze tuinman zegt dat ik de tuin goed verzorg, omdat hij het ongelofelijk vind dat alles zo in de bloei staat. Het is inderdaad een bloemen pracht. De Spaanse margrieten is een grote pol, met alleen maar bloemen.
De tijd dat we naar Nederland gaan komt met rasse schreden dichterbij. Ik heb het gevoel dat we net terug zijn. Het programma heb ik al weer gemaakt, we gaan naar Pieterburen en blijven daar een nachtje over. Dan twee dagen Amsterdam, naar Body World en de Albert Cuyp, slapen daar ook een nachtje. Dan natuurlijk ons Fam weekend, al afspraken gemaakt voor visites. Ook gaan we nog een dag naar Texel, waar Norbert nog een vliegles tegoed heeft. Nu maar hopen dat het weer meewerkt. En dan het aller, aller niet leukste, de jaarlijkse schoonmaak en het appartement klaar maken voor de verhuur. Ik hoop dat het gaat lukken met mijn vinger, ik kan mijn vinger nog steeds slecht gebruiken, door die afgescheurde pees. Je kan het ook laten doen, door de Avac, een paar jaar geleden koste het 150 euro. Maar we kijken wel wat we doen.

O, Amsterdam, wat ben je mooi. Ik heb er weer zin in, het weekendje Amsterdam.

Gepubliceerd met Blogsy

Me vinger in de week

Ik heb vandaag eerst maar eens mijn vinger in de week gezet??? Ja, ik heb een spalkvinger, al vanaf 12 december. Gekregen dat we het weekend naar Amsterdam zijn geweest. Van mijn linker ringvinger, is de pees van het bovenste koontje afgebroken. Na een week met een noodspalk heb gelopen, kreeg ik een op maat gemaakte spalk, die ik 6 weken om moest houden. En hij mocht niet nat worden, nou dat valt echt niet mee. Zonder dat je er erg in heb, doe je iets. Ik draag hem nog steeds, ondertussen is het wel in orde, maar ik moet daarna nog een tijdje heel voorzichtig doen. Nou dat is niets voor mij, dus voor alle zekerheid draag ik hem overdag nog best veel. De nachten moet ik hem voorlopig nog blijven dragen. Dat doe ik dan maar, want het is een stom gezicht, als mijn topje van mijn vinger naar beneden hangt.

Het is triest betreft mijn blog deze week. Maar hoe stom of dit ook klinkt, ik heb het hartstikke druk. Nog steeds volop in de clince met Holland Internationaal, over de 6 jaar pensioen die achter de muziek aan zijn. Ik heb inmiddels een behoorlijke ordner vol, met mails van alle instanties die ik heb gemaild. Alles aan het uitzoeken, of ik iets kan vinden, wat er op wijst dat hij daar in de ontbrekende periode heeft gewerkt. Ik heb al heel wat verzameld, waaruit duidelijk blijkt dat hij daar werkte. Hij heeft b.v met De Bangels en de Franse president gevaren. Dan moet ik Google op om uit te zoeken wanneer ze in Nederland waren. Eergisteren al een pittige mail geschreven, vandaag antwoord, geen stap verder. Inmiddels contact opgenomen met de Arag in Nederland, verhaal vertelt en die zagen er zeker een zaak in. Nu zitten wij bij Arag Spanje en die doen geen zaken in Nederland voor ons, alleen in Spanje. Vanavond maar een mail gestuurd naar het Juridisch loket. Het probleem is, dat ze niets voor je doen, maar alleen advies geven. Norbert is het allang zat, die zegt maar het je niet lukken, stop er nou mee. Maar ja, ik ben een Kok, dat is mijn probleem. Dus nu maar afwachten wat het juridisch loket me gaat opleveren. Ik beloof dat ik weer wat meer ga schrijven. Ik lees af en toe wat terug van een paar jaar geleden en dat vind ik zelf hartstikke leuk.

Bedankt voor het lezen van dit artikel. Ik had niets anders en geef puf meer om er een te maken. Eigenlijk vind ik dit wel leuk.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Afhankelijk

Afhankelijk, dat vind ik iets vreselijks, daar kan ik slecht tegen. Ik ben vanaf mijn 16de onafhankelijk geweest. Dat ik ging trouwen overal zelf voor moeten zorgen, mijn ouders waren best arm, en konden me ook niet helpen. Ik weet het nog goed dat ik een trouwjurk met Nel ging kopen, had ik 115 gulden. Dat lukte, maar het was het simpelste van het simpelste. Ik heb altijd mijn eigen boontjes gedopt en dat wil ik nog steeds. Ik kom er altijd uit, wat het ook is. Er komt een tijd, en die nadert met rasse schreden, dat ik dat moet over geven. Maar hoe ik nou op dit verhaal: Ik heb 2x per dag medicijnen, waar smorgens en savonds een pil bij zit, waar morfine in zit. Dan heb ik 2x per week nog de B12 injecties, waar ik wonderbaarlijk van ben opgeknapt er zijn af en toe nog wel wat slechte dagen, maar de neuropathie is heel veel verbetert. Nu kom ik op mijn afhankelijkheid: zondag ochtend word ik wakker, met zere benen, behoorlijk pijnlijk. Stond ook niet zo vast op mijn benen. Broodje gegeten en toen aan de koffie, ik kreeg het niet door mijn strot, dus in de gootsteen er mee. Blijf nog even hangen op de bank, maar het ging niet over. Kijk ik naar mijn pillen doosje en zie het donkere doosje links staan, dat bekent dat ik mijn avond pillen vergeten ben. Door deze stomme fout, mijn hele zondag door moeten brengen in mijn bed. Ik heb het een paar weken geleden ook gehad, een paar dagen beroerd, zomaar vanuit het niets. Was ik waarschijnlijk een injectie vergeten. Nu heb ik op de spuiten een sticker geplakt met de datum. Mijn probleem is dus, dat ik het vreselijk vind om afhankelijk te zijn van de medicijnen en dat mijn lichaam zich direct meldt.

Genoeg gezeur, het is hier heerlijk de laatste dagen rond de 20 graden met veel zon. Ik zit nu lekker beneden bij het zwembad. Eerst een inspectie gedaan, geen processie rupsen op dit moment, maar we moeten waakzaam zijn voor Rafa. De tuinman heeft er vorige week een aantal weggehaald, maar ook een paar laten zitten, die te gevaarlijk waren om weg te halen. Die stonden op het punt om aan de wandel te gaan. Die heeft hij gespoten met gif. Altijd een vervelende tijd is dit, gelukkig maar een paar weken per jaar. De tuin ziet er al helemaal zomers uit. Ik ben blij dat ik vorig jaar de knoop heb doorgehakt om de hele tuin te laten renoveren.

 

 

Gepubliceerd met Blogsy