Het leven is zwaar

We zitten al een tijdje in Julianadorp, duinen, bossen, zee en heel veel mensen die ik niet ken. Het is heerlijk wandelen en rennen, langs het strand, of in de bossen. Alles is anders dan in Spanje, het heeft voor en nadelen. In Spanje ben ik veel buiten, hier gaan we veel auto rijden en komen er vreemde mensen op visite. We hebben hier ook buren, dat ben ik niet gewent en volgens vrouwtje moet ik niet zo veel blaffen, zo noemt ze het, het is natuurlijk gewoon de boel bewaken. Zondag hebben ze me naar mijn vriend, Hans gebracht en de baas en bazin gingen weer weg. In het begin zag ik het niet zo zitten, maar later werd het leuk. Mex hun kleinkind was er en die heeft me heel erg verwent, ik heb meer dan 10 koekjes gehad. In de middag zijn we naar de bossen geweest, wandelen, nou wandelen, afbeulen noem ik dat. Ik heb geen horloge, maar volgens mij zeker een paar uur. Toen ik thuis kwam, ben ik neer geploft en niet meer opgestaan. Ik was helemaal uitgeput.

Heerlijk op de bank, slapen, slapen en nog eens slapen. Ik ben zo moe.

Ik heb het gevoel dat er wat staat te gebeuren. Baas en bazin lopen maar door het huis te rennen en te redderen. Wassen poetsen, spullen opruimen, waarschijnlijk gaan we weer naar huis. Moet in weer in mijn hok en in dat enge vliegtuig. Vandaag is het de laatste dag, dat honden los mogen lopen op het strand. Dus nog een keer rennen en schuim happen. Zijn we bijna weer thuis word ik op het zebra pad aangevallen door een of andere vuilnisbak. Ik zat aan de riem en die vuilnisbak niet Dus even snuffelen en toen vloog hij me aan. Ik ben heel veel gebeten en bloedde heel erg. Gauw naar huis gelopen en met een oude handdoek het schoon gemaakt. Overal bloed, op het kleed in de keuken, ik had 2 gaten in mijn oor. Zodra ik mijn oor beweeg, gaat het weer bloeden. Dus ik moet maar rustig op mijn kleed liggen. Misschien dat het morgen beter gaat, ik hoop het maar.

Wat een bloed hè. Ik ben eigenlijk heel zielig.

 

Posted with Blogsy

Losdos tussen 17000 fans

Aanstaande zondag gaat het gebeuren, we gaan naar Holland zingt Hazes. Aan de ene kant, lijkt het me geweldig, we zijn echte Hazes fans. Maar om tussen 17000 mensen te zitten, daar heb ik wel wat moeite mee. Ik zag in de folder staan dat ze ook oordopjes verkopen. Ik denk dat ik de stad maar even in ga om oordopjes te kopen. Een doos aspirine mee voor de koppijn. Toen we nog in Nederland woonden zijn we een keer naar de bioscoop geweest. We werden helemaal gek van het geluid. We zijn nooit meer geweest. En zullen ook nooit meer gaan. Wat een vreselijk lawaai. Dat was 25 jaar geleden. Ik denk dat het nu nog erger is. En nu gaan we dit avontuur aan. We zullen het zien, wel te gek om dit eens mee te maken.   Gisteren lekker een dagje voor ons zelf genomen. Prachtig weer en de boot naar Texel genomen. Is echt een fluitje van een cent. Binnen een kwartier, van huis, zit je aan boord van de Ferry. Een kwartier later sta je Texel. Toen zijn we met de bus naar Den Burg gereden en daar lekker lopen slenteren. Hartstikke leuk zo een dag even er uit. Een heel leuk dorp met nu al, veel toeristen.

Nor aan boord van het schip naar Texel. Morgen komt Norbert zijn zuster, spekbokking eten. Daarna met de honden, ze heeft 2 Jack Russels, naar het strand. Van de week ook bezoek gehad, van een oude klant, uit het winkelcentrum met haar man. Fresiaatje hebben we haar jaren genoemd. Ze kwam altijd bij me in de winkel, omdat ze altijd kwam om fresia's. We hebben we haar toen omgedoopt in fresiaatje.  

Posted with Blogsy

Twee 68 jarige mutsen.

Zaterdag is Nel 68 jaar geworden. Zondag bij de viersprong in Schoorl hebben we daar een borrel op gedronken. Als we in Julianadorp zitten, gaan we op zondag ochtend naar Schoorl koffie drinken, waar meestal een aantal van onze vrienden iedere zondag lopen in de bossen. Norbert loopt dan met Rafa in de bossen en ga een beetje bijpraten. Zo ook afgelopen zondag, koffie en een borrel op de verjaardag van Nel.

Hier zitten ze dan de 2 mutsen, een vriendschap meer van 50 jaar, die niet stuk te krijgen is.
 
Vandaag,maandag, wilde ik graag naar de westermarkt en een beetje snuffelen in de Jordaan, maar met die nucleaire top, is dat denk ik geen optie om naar Amsterdam te gaan. Het is nu heerlijk op het balkon en heb de balkondeur open staan en zit heerlijk in het zonnetje. Dit is de eerste keer dat we hier gebruik van kunnen maken. Altijd staat de wind op deze kant, zo erg dat gordijnen en de lamellen horizontaal in de kamer staan. Ik had niet gedacht dat ik dit nog zou meemaken, in de wintermaanden dat we hier zitten. Het is verrukkelijk de hele tent open. Dus dat word gewoon, geen klap uitvoeren deze dag. Morgen gaan we ook verzaken, dan willen we met de boot naar Texel en dan met de bus naar de koog. Daarna 2 dagen visite, maar daarna gaat de beuk erin. Bankstel en eethoek soppen, vloer behandelen met een sop voor laminaat en onze eigen spullen in de privekast ruimen. Als dat gebeurd is kunnen we dinsdag een stofzuiger door de tent halen en woensdag ochtend, terug naar huis. Het wonen aan zee is heerlijk, maar de ramen!!! Nor heeft een paar dagen geleden alles binnen en buiten gelapt, dat hoort toch voor de verhuur begint. Ze zien er nu al niet meer uit. Dus dat laten we lekker zo, tis jammer. Waarschijnlijk komen we niet voor November terug. Vanaf nu gaan we lekker zomeren in Spanje. Misschien dat we in november met mijn auto naar Nederland rijden, als we ergens in de zaan onderdak voor hem kunnen vinden, laten we hem in Nederland. Maar waar vind je wat, hij moet van de openbare weg af. Dan hoeven we niet meer te huren en kunnen we af en toe een goedkope vlucht nemen en hebben we vervoer. We hebben een prijs gewonnen in de postcode loterij. Zondag middag in Amsterdam naar " Holland zingt Hazes " helemaal leuk. We spelen nog mee op ons oude adres in Nederland. We hebben een paar jaar terug ook al de straatprijs gewonnen.
 
 

Liefde is......

Dat beest spoort niet. Zij is zo verliefd op Norbert, Norbert kan niet gaan zitten, of hij springt op de bank en likt zijn hele knar schoon. Je kan tegen haar praten en zeggen wat je wil, nada, ze luisterd totaal niet. Ze is helemaal gefixeerd op Norbert. Zelfs al ik zeg, wil je een koekje, totaal geen contact. Van de week kwamen we thuis, geen hond, die aan de voordeur ons stond op te wachten. Zat ze in de badkamer. Normaal maakt ze de deur open, maar deze keer niet. Misschien had ze een klap onweer of zo gehoord, dan gaat ze thuis ook in de douchebak liggen. Dus dit keer waarschijnlijk ook. Of ze vond het lekker warm, want in de badkamer is vloerverwarming.

 

Posted with Blogsy

Gezellig Weekend

Het zit er weer op dit jaar. Het was weer heerlijk om iedereen weer te spreken en gezellig eten en te borrelen. Wat dit jaar ook weer gebeurde dat er op zondag ochtend vroeg, 7 uur, de eerste al weg gingen. Om 9 uur de volgende en om 11 uur weer een paar. Dat vind ik hartstikke jammer, in princiepe is het weekend gebroken, dus al om. Maar ja, het was leuk en voor de kinderen helemaal. Er stonden buiten veel speeltuigen, een hoop met zand, waar een grote tractor opstond. Het huis naast ons, was heel groot, voor 50 personen. En een heleboel kinderen. Op vrijdag kwam de catering langs en op zondag middag een echte rijdende snackbar. Dit was denk ik het kleinste huis wat we in al die 7 jaren hebben gehad. Maar de groep was ook iets kleiner. Het was een beetje gedateerd, maar knus. Wij zijn om 4 uur richting zaan gegaan, om de hond op te halen. Om 7 uur waren we weer thuis. Maandag een rustdag ingelast. Vandaag dinsdag, het een en ander gedaan, het balkon afgespoten met hoge druk, het is weer als nieuw. De oude eettafel te lijf gegaan met een zaagmachine, een kleinere tafel van gemaakt die we gebruiken als buro. Nu kunnen de 2 bedden er staan en de deur naar het terras kan open. Onze beneden buurman is het weekend gekomen om wat te klussen. Zijn auto ligt vol met allerlei gereedschap, dat hebben we van hem geleend. We wilde net naar Borent rijden om het een en ander te huren, toen hij aan kwam rijden. Ik was aan het boodschappen doen en Norbert bezig met de hoge druk spuit. Toen hij klaar was en zijn natte kleding uit had gedaan, zette hij de spullen buiten in de gang, toen klapte de buitendeur dicht. Daar stond hij dan, in zijn onderbroek. De hond binnen, ik boodschappen doen en hij buiten. Maar we hebben een bijdehante hond. Nor roepen, Rafa doe de deur open en jawel, de buiten deur ging open. Later gebeurde het nog een keer, dat de deur dicht sloeg, hoe verzin je het, stond hij weer buiten. Een ezel enz. enz. Morgen woensdag nog een paar klusjes doen en donderdag gaan we Berthus zoeken. Berthus is een zeehond die in de haven van Den Helder woont bij de vis afslag. Het gaat mooi weer worden dus, stoeltje, boekje, natje en drogie mee en maar wachten.

Rafa en Skip, lekker pitten. Het ging prima met die twee, af en toe lieten ze hun tanden zien, welke zijn er witter?

 

Posted with Blogsy

Pannenkoeken lol.

Dat heb ik goed geschreven hè. Vanmorgen schreef ik op Facebook, rotweer, dat was het ook wel een beetje. Ik duik me bed in met een boek, had ik geschreven. Geslapen tot 3 uur als een Os, maar werd wakker met behoorlijk buikpijn. Ik balen, was gister even naar het centrum geweest en naar Denia. Kan ik dat ook al niet meer? Mijn stemming werd er niet beter op. Toen zei Norbert, ik stik ook van de buikpijn en ben al 2x naar de WC geweest. O, wat was ik blij dat hij ook buikpijn had. Norbert heeft gisteren pannenkoeken gebakken, maar wat kan daar nou mis aan zijn? Vers meel en verse melk en ze stonken niet. Daar moeten toch ook eieren in bedenk ik me ineens. Misschien waren de eieren wel rotto. Dat moet het haast wel zijn, anders zou ik het niet weten. Het is nu 5 uur en het is na een paracetamol nog niet over. Nu zit ik aan de cola, dat is goed als je last heb van je maag. Ik zag op Facebook dat het prachtig zonnig weer is. 19 graden en volop zon. Maar volgens mij zit er niemand met zijn toet in de zon. Het is me toch een partijtje druk op Facebook. Berichten vliegen over en weer.



Inmiddels een paar dagen later: Gisteravond aangekomen in Julinadorp. Moe, dus lekker snel het bed in. We hadden alles in januari laten staan, dus konden we zo ons bedje in. Het is heerlijk om je hier direct weer thuis en op je gemak te voelen. Het is echt een heerlijk en gezellig appartement Nu de koffers uitpakken, maar het is zo heerlijk in het zonnetje. De eerste keer dat we er gebruik van kunnen maken. Ik laat de boel de boel en ga lekker buiten zitten. Toen we gisteravond aankwamen werd Rafa al onrustig, toen we langs de duinen reden. Ze sprong de auto uit en liep rechtstreeks naar de voordeur. En vanmorgen weer door het dolle heen buiten. Vanmiddag mag ze naar het strand. Het is gek, volgens mij voelt ze gewoon dat we haast thuis zijn. Vroeger met  Basura had Norbert het ook. Die ging altijd mee met Norbert aan boord van het schip waarop hij vaarde. Basra bleef keurig in de stuurhut, maar zo gauw de mensen van boord waren, scheurde hij naar de keuken, waar ome Jan op hem wachte met paling, vlees en meer wat er over was. Als ze dan naar huis kwamen, lag hij te pitten, maar zodra Nor Wormer in reed, kwam hij overeind en wist dat hij thuis was. Wel grappig dat ze dat voelen. Dat gevoel had ik gisteravond met Rafa ook, of ik wilde dat voelen. Deze reis moeten we in Julianadorp al onze breekbare en eigen spullen opruimen opruimen voor de verhuur. Tot we in ??? terug komen. Nog geen idee, zal wel november worden. Ik ga de zon weer in, vanmiddag komt de rest wel. Nu genieten.( alsof we in Spnje geen zon hebben )

Kerstmis 2013 restjesdag.

Posted with Blogsy

Boos op Nederland.

Volgens mijn zoon, geef ik op mijn blog veel af op Nederland. Daar ben ik me niet van bewust en dat wil ik ook niet. We hebben het in Nederland goed naar ons zin. En de dingen die in Nederland mis zijn, heb je hier ook in Spanje,

Maar nu ben ik echt heel boos op een groot bedrijf, dat al 3 x grove fouten heeft gemaakt. Ik ben vanaf april al bezig met het prepensioen van Norbert. Maar door 3x een fout te maken, hebben we het nog niet. Gisteren bij de inss de derde fout gevonden.

De eerste fout was, dat ze een formulier naar Spanje moesten sturen en niet hebben gedaan. Ik kwam daar zelf na een tijdje achter. Ik heb nadat Spanje onze aanvraag had afgewezen, gebeld en ja hoor, ze kwam bij de SVB er achter dat ze het formulier niet hadden gestuurd. Ik ga het direct doen. Dat was het eerste foutje. Tot mijn grote verwondering, weer door Spanje af gewezen. Dus weer de boel uitzoeken. Hadden ze de verkeerde formulieren gestuurd. Dus weer de beuk erin.

Weer opnieuw de zaak aanzwengelen. Weer een afwijzing van Spaanse zijde. Uit Nederland hadden ze de tijden doorgekregen dat Nor verzekerd is geweest in Nederland en betaald heeft. Uit de afwijzing bleek dat Nor maar 4 jaar betaald heeft aan zijn AOW. Dat klopt voor geen meter. Toen het mannetje waarmee ik contact heb bij de SVB betreft alles waarmee ik te maken heb. Nee hoor zegt hij, je partner heeft 26 jaar betaald. Hij heeft de papieren gemaild en gestuurd naar ons.

Gister gingen we weer naar de inss met de afwijzing, over de 4 jaar die nor gewerkt zou hebben, en het papier wat ik van de SVB had gekregen, 26 jaar. Ze begrepen er niets van, dus de computer ingedoken en vond daar geen ander nieuws. Opeens kwam hij er achter dat op het formulier dat ik uit Nederland had gekregen en op het formulier van de afwijzing een verschil zat van de 3 onderste regels. En dat waren de ontbrekende jaren. Hè, hè, we dachten formulier afgeven en klaar is Klara. Nee dus, deze formulieren, moeten uitgewisseld worden tussen Nederland en Spanje, daar mag niemand tussen zitten.

Verhaal gaat weer opnieuw draaien. Vanmorgen naar de SVB gebeld en naar de persoon die de E 205 formulieren regelt en daar fijn mijn hart kunnen luchten. Door stommiteiten hadden we deze gein in april al voor elkaar gehad en toen ook al ons pre pensioen gevangen. 1000 maal excuus, hij zou het in de gaten houden en er persoonlijk voor zorgen, dat als het binnen kwam direct regelen en terug sturen. Dus weer wachten maar, net als nu, ik ben agressief, brrrr., zit in de wachtkamer bij de oncoloog en een beetje peu de veu. Dus dit moest ik even kwijt, ik vind het niet normaal, dat zo een groot bedrijf 3 x grote fouten maakt, waardoor de klant in dit geval wij dus gedupeerd worden. 10 maanden door onze neus geboord. Ik ga hier geen werk van maken, alhoewel dit wel in de aard van dit beestje zit. Maar zoals Joling zou zeggen, ik heb er de kracht niet meer voor. Als we de prepensioen hebben, zit het me verder gebakken.

Ik ben weer thuis, oncoloog had goed nieuws, alles goed, over een jaar hoef ik pas weer terug te komen.De pijn die ik regelmatig heb en de vermoeidheid, zijn een erfenis van de chemo, net zo als de neuropathie. Hier moet ik verder mee leren leven. Niet fijn, maar wat wel fijn is dat alles goed is. We zijn alle twee kankervrij. Hiep, hiep, hoera.

 

Posted with Blogsy

Al dagen een vreselijke woei

Het blijft maar waaien, het zonnetje is er gelukkig wel en ook niet echt koud. Op het zijterras is het heerlijk. Bij het zwembad staat ook wind. Ik weet niet wat er deze winter aan de hand is, maar die wind zit steeds in een verkeerde hoek. Wat een geluk dat we het zijterras " gezellig " hebben gemaakt. De 2 oude rookstoelen heb ik met een emmer sop afgeboend en enorm opgeknapt. Ik ga ze ook niet bekleden met andere stof. Het is echt een oudbollig zootje, maar toch een beetje gezellig, dat er wat staat. Nog veel te doen deze week, afspraak bij de kapper, stel ik ook steeds maar uit, Norbert vandaag naar de oncoloog, mijn nagels laten doen, naar de inss, voor het prepensioen, was weer een foutje gemaakt. Ik naar de oncoloog, nog boel veel was te doen. Dus gewoon even de beuk erin. Een nagel moest ik een paar dagen laten genezen. Als je hond niet luisterd, moet je achter bij haar kont, met gestrekte vinger, haar heel hard prikken. En ja hoor, mijn nagel geknakt, heel ver gebroken. Toen hij er af was deed het au. De hele vinger gevoelig, dus eerst laten genezen. Nu is het goed en kan ik mijn nagels laten doen. Nu ga ik weer even zeuren: na 2 dagen Benidorm, het weer voor me kiezen gekregen, betreft de neuropathie. Ik word er niet goed van, kan ik dan niets meer? Belachelijk een jonge " meid " en dat lukt haar al niet meer. Ik ben dan wel 68, maar veel te jong om achter de geraniums te zitten. Ik heb nu een voedings supplement besteld, die stoffen bevat, die normaal door het lichaam worden aangemaakt. Een professor in Italië heeft er de nobel prijs voor gekregen. We gaan dat maar proberen, de beweringen, betreft de werking ervan klinken heel erg logische. Waarschijnlijk laat ik me weer afzetten met die zooi, maar je moet toch wat. Volgens mij heeft mijn depressie ook met die neuropathie te maken. Ik krijg dan ineens een, volgens mij een zenuwtrek door mijn lichaam en slaat mijn gevoel om. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, de dokter begrijpt me ook niet, als ik het zo zeg. Niemand begrijpt dit als ik het zo zeg. Maar het is heel vervelend. Zo voel ik me normaal en dan ineens, slaat het toe. Meerdere malen op een dag. Maar wie weet, als ik pea pure, zo heet het, ga gebruiken, gaat er een nieuwe wereld voor me open. Wat zou dat heerlijk zijn, ook natuurlijk voor Norbert, die krijgt hier ook een staart van. Genoeg gezeur, ik schrijf dit vooral voor het nageslacht, als die over tig jaar dit lezen, denken ze, neuropathie? Hadden ze dat toen? Daar is allang iets op gevonden. Bij deze een foto collage van het park op de Monte Gata. Een heel mooi park, met zithoekjes en overal verlichting. Het is heerlijk om daar met de hond te lopen.

 

 

Posted with Blogsy