Podengo

Ben vanmorgen een tijdje bezig geweest, om het vertrouwen van een Podengo te krijgen. Nou mooi niet, zo bang als een haas. Tot op een halve meter, verder komt hij niet. Hij loopt al een maand rond op de berg. Maar ik denk dat hij van iedereen eten krijgt. Hij ziet er mager uit, maar dat hoort zo. Tja, het jacht seizoen is weer begonnen. De jagers trekken er dan op uit om konijnen te vangen. Als er een podengo niet aan zijn eisen voldoet laten ze hem achter. Zielig hoor, maar deze red zich wel. Ik heb denk ik een uur op de weg, op de grond gezeten. Hij lag ietsje verder weg. En ik maar iedere keer een stukje opschuiven. Maar het lukte niet. Een paar jaar terug heb ik alle vleeswaren die in huis waren, ook aan een podengo gevoerd. Maar toen lukte het ook niet. Misschien is de hond zo beter af, als je hem zou vangen en naar de dieren opvang zal brengen, zal hij zich dood ongelukkig voelen. Het zijn hele lieve honden, maar ze moeten hun vrijhield houden.

Hij is behoorlijk groot. De ene vind hem afschuwelijk en de ander vind hem wel wat hebben.

Vandaag een lekker lui dagje. Het is zo lekker, een beetje bewolkt, windstil en een aangename temperatuurtje, lekker zitten lezen op mijn ereader, Norbert ook. Die zat een boek te lezen van Herman Finkers. En aan Norbert te horen, was het heel erg leuk.

Norbert was gister bij de arts van de verzekering in Alicante, hij mag nog een tijdje ziek zijn. Het is natuurlijk ook geen doen, als je naar je klanten moet, dan met een luier en iedere keer verwisselen. Het kan eigenlijk natuurlijk wel, maar dit is beter. Hij werkt natuurlijk niet meer, maar de securidad moet hij wel maandelijks betalen, dat kan hij nu van zijn ziekengeld doen. Zodra het ziekengeld stopt, laat het bedrijf uitschrijven bij de kamer van koophandel. We zijn nog aan het uitzoeken, hoeveel we dan moeten betalen aan de seguridad. Daar zijn net weer wat veranderingen in gekomen, dus dat moeten we eerst op een rijtje zetten en dan kan hij stoppen. Er zit nog weinig verbetering in continentie gebeuren, dat valt allemaal best wel tegen, dat het zo lang duurt. Het is al heel fijn, dat hij zich goed voelt, dat is belangrijk.

 

De een is zus en de ander zo.

Ik kreeg al een mail, waar blijf je met je blog?? Ik snap er niets van, zo druk als ik het heb, de laatste weken. Maar dat is geen excuus, zeg ik altijd tegen mijn zoon. Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Zo is het natuurlijk wel. Maar het is moeilijk om te bloggen, als je hoofd met andere dingen bezig is. Alles gaat verder zijn gangetje en Norbert gaat morgen naar Alicante, de keurings arts van het ziekenfonds heeft hem opgeroepen. Waarschijnlijk verklaren ze hem beter. Dan krijgen we geen ziekengeld meer. Het is niet veel, maar alle beetjes zijn lekker.

 

We zitten, nog in onze zomer Residence en hebben het nog steeds naar onze zin. Rafa en haar vriend, vinden het hier beneden ook lekkerder dan boven. Ik ben Max, aan het leren, om koek of een stukje brood, te vangen. Maar dat beest heeft zo een lange gaffel, dat het moeilijk voor hem is. Cor zegt dat hij dat echt niet kan. Nou mooi wel, af en toe vangt hij het een of ander. Dan is het lachen hoor. Het is de week van de dementie en daar doet Max aan mee, volgens mij. Als hij eens wat vangt, begrijpt hij er niets van. Je ziet hem denken van, je gooide toch wat? Dan snuffelt hij op de vloer, om het te vinden. Hij is dan vergeten dat het al op is.

 

Ik heb toch ook maar een e-reader gekocht, ging dit keer in ene goed, bij het bestellen. Dan kan ik mijn padje een beetje sparen. Die krijgt af en toe kuren. Omdat ik best veel lees op mijn padje, kan ik dat beter op de reader doen. Morgen even wat boeken uitzoeken en erop zetten, dan kan ik ben ik weer een tijdje van de straat. Nog een paar dingen regelen, en dan heb ik alles op een rijtje betref onze financiele toekomst. Het was een beetje boel puzzelen, maar ik ben er uit.

 

Norbert heeft al zijn moed bij elkaar geraapt en is in de tuin begonnen, zijn favoriete werk dus. Hij heeft er 4 dagen in gezeten en nu alleen de olijfboom nog. Kijk dit bedoel ik nou met, de een is zus en de ander zo. Als ik iets moet doen, wat ik niet leuk vind en ik ben klaar, dan heb ik zoiets van, zo, ik ben trots op me zelf en voel me er dan heerlijk bij. Nor heeft dat helemaal niet, denkt alleen, wat een rotwerk is dit toch. Gek hè terwijl je meerdere keren op een dag, naar her resultaat kijkt. Iedere keer al ik langs de tuin loop denk ik, lekker, het ziet er weer netjes uit, daar word ik dan blij van. Ik heb b.v. In het benedenhuis, (een stom iets ) de vork en lepel bak, op een plankje onder de eetbar laten maken. Dan hoef je niet zo in de kastjes te bukken om te zien wat je pakt. Nu kan ik staande gewoon uit de bak pakken wat ik nodig heb. Hoeveel keer ik daar al een blij moment van heb gehad, weet ik niet. Daar word ik gewoon blij van. Stom hè, van zoiets eenvoudigs. Ik kan dus niet begrijpen van Nor dat hij zo denkt. Maar daarom is de een zus en de ander zo. Zonde hoor, die blijde momentjes missen.

Op de parkeer plaats staat alles weer volop in de bloei, na de regen van een paar weken terug. En het een keer water geven van Norbert. Als hij de planten een keer water geeft, gaat alles bloeien, maf he. In de hoek onder de conifeer staat nog een bloeiende plant die nu niet te zien is. Nor heeft de conifeer nu gekortwiekt en de bouqanville is er weer. Ik wilde dan een foto maken, zodat die plant ook goed te zien is, maar wat heeft, Hendrik Jan de tuinman gedaan? Tot mijn grote verdriet heeft hij de blauwe plumbago ook helemaal kort gesnoeid. Die komt wel weer, pas volgend jaar. Kijk, daar maak je nou geen vrienden mee. Dus dan deze foto maar.

 

Bofkonten

Eigenlijk zijn we grote bofkonten, dat we hier mogen wonen. We zitten al dik in september en het is nog perfect weer. Beneden hebben we alleen last van de vliegen en soms ook muggen. Als we TV kijken, binnen, hebben we de beide deuren open en dan vliegt er wel eens wat naar binnen. Daar boffen we niet mee. Maar we zitten nog heerlijk beneden Het zwemwaters begint al een beetje kouder te worden, we kijken niet meer op de thermometer, want die spoort niet.
Vandaag voor de derde keer de e-reader voor Foetje besteld, ook hebben hem nu 3x betaald en niet een keer gehad. Er blijkt iedere keer iets mis te gaan. Vanmorgen kregen we 2 mails waarop stond dat we ze gecanceld hadden. Nou mooi niet natuurlijk. Toen Norbert belde, begrepen ze er ook niets van. Ze gaven ons de raad, zorg dat je het geld terug krijgt, dan weer opnieuw bestellen.de eerste keer had Norbert betaald en dat is nu terug. Ik had met mijn Paypal betaald, dus daar wacht ik nog op. Maar evengoed weer opnieuw de e-reader besteld, ik hoop dat het nu eindelijk lukt. Hij is voor Foetje die in het ziekenhuis ligt. Ze heeft de afgelopen week veel bezoek gehad en is nu heel erg moe. Dus allemaal even pas op de plaats. Haar even laten bijkomen, pijn vreet aan je, en die hebben ze nog steeds niet onder controle. Waarschijnlijk drukt er iets op een zenuw, dat gaan ze nu bestralen en hopen dat ze van die rot pijn  af komt.


We hebben een loge, de vriend van Rafa. De knakworst is voor 2 weekjes op visite. Cor en Ab maken een cultuur reis in Italië. Dus mag Max hier logeren, daar heb je geen kind aan, hij is heel erg lief, alleen als hij zijn waffel open doet het gaat je door merg en been .Rafa doet er dan ook nog een schepje boven op, dan kan je watjes in je oren doen. Ik ben er s'nachts vaak uit, moet dan plassen en kan dan niet meer slapen. Dan hoor ik al ik in de woonkamer, nou ja woonkamer? zit Nor zuchten, piepen, kreunen enz. Hij geloofd het niet, dan neem ik het een keer op, heb ik gezegd. Ik zit nu weer, na de plas, in de woonkamer en het is niet normaal. Ik me hersens pijnigen hoe neem ik dit nu op. Luister ik nog eens goed, is het die knakworst die zo te keer gaat. Honden zijn best bij de hand. Max begint al door te krijgen: draait de koffie automaat, dan komt hij naar de keuken, koek. S'nachts nog niet, als de magnetron piept, dan is mijn thee warm, dan komt Rafa direkt zijn mand uit, koek. Daarna wacht ze nog heel even, kijken of ik zelf een koekje neem, dan zeg ik, ga maar weer slapen, dan kruipt ze weer in haar mand. Maar zodra ze iets hoort ritselen, dan is ze er weer. Honden, het zijn net mensen.

De baas van de knakworst, hier vlak bij Barcelona

Een Piete pukkerig klein beetje regen.

De over buurvrouw kwam gister met de mededeling, vanaf zaterdag de cota fria voor een paar dagen. Daar zit natuurlijk niemand op te wachten, na de regen van vorige week. Bij mijn weersverwachting op de pad niets aan de hand. Maar evengoed hebben we de triangel, die de hele zomer al hangt, maar weggehaald. Aan een kant zitten franjes, van de wind, dus die kan ik mooi vandaag even maken. Ook de zonneflap voor de naya weggehaald. We zijn er dus klaar voor. Tot nog toe af en toe een beetje druilerige spatjes. Ik zit nog lekker buiten, mijn blog te tikken.

Het is de afgelopen tijd druk geweest. Norbert werkt niet meer, maar we , als ik heb het drukker dan normaal. Het uitzoeken van alles en nog wat. Ben aan het uitzoeken, voor Norbert, of hij nog ergens een pensioen heeft. Voor je bewuste afdeling hebt, ben je wel even bezig. Ook veel problemen gehad met zijn, niet werkende telefoon. Naar alles en iedereen geschreven, zelfs een mail in steenkolen Spaans, naar de grote afdeling van Orange. Maar iedereen heeft gewoon schijt aan je. Dus zit ik weer eens te folderen, ik krijg alle Nederlandse, maar ook Spaanse folders op mijn pattekind binnen. Vind ik bij de phonehouse, een iPhone 4 voor 309 euro. Dat is zeker 80 euro goedkoper dan normaal. Norbert die s'morgens een kennis van het vliegveld moest halen, vertelde dat hij wel een telefoon wilde hebben, om met haar te whatsappen. Hij werkt namelijk in Algerije met boor toestanden en zit vaak aan de wal, dus dat kan, en is ook nog gratis. Als we een prepaid kaartje in de telefoon doen van Orange, dan werkt de telefoon gewoon weer. Dus hij wilde hem wel kopen. Vanmiddag komt hij hem halen. Allemaal mooi en prachtig, maar de oude telefoon moet moet leeg en de nieuwe moet weer geladen worden. Gistermiddag is Nor boven op kantoor gaan zitten en ik heb gezegd, als je narrig gaat worden, boven blijven, 6 rondjes in de kamer lopen. Pas als je bent afgekoeld mag je weer beneden komen. Ik kan daar niet tegen, als hij loopt te bkken om niets. Het is natuurlijk reuze vervelend als er iets niet lukt, maar dan geen gebok, brand is erger, zeg ik altijd maar. En toen.......kwam hij naar beneden, lachend, het was gelukt. Heel erg knap van hem. Ik zit altijd en eeuwig te klooien met telefoon en pad, maar wat er nu moest gebeuren, daar waag ik me niet aan.

Dit is niet lekker lui lezen, zo ziet het eruit, maar dit is keihard werken, en dat met mijn leeftijd.

 

Even rust in de ploeg.

Het is hier rustig, weinig nieuws, dus ga ik even lekker genieten van het ressie zomer die we hebben. Alweer deze week, na de regen periode, 30 graden en het blijft voorlopig zo.

Ik heb een leuke site ontdekt met handige, simpele dingen. Dus plaats ik hier een paar van.

Ook zo een hekel aan al die kabeltjes die overal rond slingeren? Dan is dit een oplossing.

Pannenkoeken of pannekoeken bakken? Beslag in een knijpfles, spuit zo het beslag in de pan. Niks geen geklieder meer met je soeplepel.

Ook zo een probleem met het opvouwen van het hoes onderlaken. Zo ligt het keurig in je kast.

Die vervelende verpakking openen. Met een blik opener, fluitje van een cent.