Het lijkt wel of ik vleugels heb

Ik weet niet wat er met me aan de Hans is, maar als ik eind oktober, er alleen er al dacht, dat we over 10 dagen naar Nederland zouden gaan, had ik gezegd, sorry, ik trek dit echt niet. En nu kan ik amper geloven, dat ik zeker 2 maanden zo slecht ben geweest. Ik heb zelfs voor de 2de kerstdag, de Fam. dag al mijn kadotjes al binnen. Maar laat ik niet te vroeg juigen, de beginners verslechteringen kunnen lang duren. Maar ik en ook Norbert, zijn hier onwijs blij mee. Het is echt ongelofelijk, dat ik zo opgeknapt ben.
Vanmorgen in de storm en regen naar Schoorl geweest, jammer dat toen Norbert met Rafa aan de wandel ging, kwam de regen met bakken uit de lucht, dat was dus een heel kort loopje. Maar reuze gezellig met Nel, Hans, Bart en Aad koffie gedronken en een borreltje toe. Gewoon zomaar een uurtje bij elkaar een beetje bijlullen, heel simpel maar gezellig.

Rafa had mazzel er liepen zwarte pieten rond met een zak koekjes en dat was kazie voor haar.
 
 
Morgen over een week, gaan Nancy en ik, naar Maastricht met de trein, naar de kerstmarkt. Ga ik Nancy even lekker aan de gluhwein zetten, als ze teveel op heeft maakt dat geen fluit uit, we blijven in Maastricht slapen en de volgende dag nog iets leuks doen. In de middag pakken we de trein weer terug. Heb er harstikke veel zin in. Het zal natuurlijk wel lekker zijn als we droog weer hebben. Tegen kou kan je, je kleden. Maar het maakt allemaal niks uit, gewoon 2 daagjes, moeder en dochter.