Potjandorie.

Waar is hij nou? Bij ons niet, Edwin, van het wonen in Spanje blog, schreef over de mooie dag vandaag met veel zon. Daar zit ik dan, tas ingepakt, om naar beneden te gaan. Ik pak altijd een tas in, met dingen die ik beneden nodig heb. Bloot jurkje, leesvoer, fles water, iPad, telefoon, oplader enz. Maar het is hier zo mistig, zie geen Montgo, geen zee, geen Denia, alleen nog net de overburen. Ik Edwin op Facebook verteld dat hij het mis had. Nee hoor, schreef hij terug, volle zon bij ons. En dat ik nog even geduld moet hebben, er is wat wind gekomen, dan word de zeemist opgelost. Tot die tijd maar even bloggen.

Norbert is de afgelopen week, aan het kantoor begonnen. Heeeel veeeel zakken papier naar de basura, alles is nu leeg. Het Buro gaat terug naar Herman, dat hebben we jaren terug gekregen. Nu met Brigit en de 2 kinderen, kan hij het weer gebruiken. De gordijnen en de rails weggehaald, ik kon ze blijven wassen, omdat we roken en de gordijnen worden weggeschoven omdat de kachel brand, kan je de nicotine eraf schrapen. De vloerbedekking is er ook uit, we gaan er een lichtkleurige laminaat in leggen. Vroeger stond er een 2 deurs gemetselde Spaanse kast in en die hebben we laten slopen. We hebben toen alleen maar naar de ruimte gekeken, heerlijk ruim. Toen hebben we over de hele lengte van de kamer een kast laten maken. Maar wat waren we toen een stel eikels, als je ziet hoe ze het plafond en de muur hebben afgewerkt, dat wil je niet geloven. Het mooiste is, dat we het hebben gepikt, we keken alleen maar naar de ruimte, die er bij gekomen was. Dus dit gaan we oplossen, woensdag ochtend komen ze de hele kamer stucen. Dan kijken voor een Buro in de zelfde kleur als de kast. Geen gordijnen meer, geen planken aan de muur, maar een schilderij, die van Norbert zijn vader is geweest, die nu beneden hangt en waar ik wel af wil. Als we dan klaar zijn is het een mooie, keurige lichte kamer.

Stomme foto, ik had even niets anders. Ik had deze genomen voor een advertentie die ik heb gezet, om de gordijnen te verkopen.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Voorjaar.

Het begint wat te worden, ik zit hier heerlijk in het zonnetje. We zijn in huis aan het opruimen, er staan dingen die je nooit gebruikt en nemen alleen maar plaats in. Ik had gedacht ik gooi het op Spanje marktplaats, maar op een of andere manier lukte dat niet. Ze hebben op Facebook ook verkoop en koop afdelingen. Er staan veel huizen op maar ook andere artikelen. Binnen een dag was ik mijn antieke kaststel kwijt en het Wedswood servies. Dus dat geeft de burger moed, de kast weer ingedoken en nog 5 dingen erop gezet.

Het inzegenen van de dieren.

Zondagochtend zijn we naar de markt in Pedreguer geweest, het was heel erg stil. Achteraf kwam ik er achter dat het de dag was, waarop de dieren gezegend worden bij de kerk. Je ziet daar echt rijen met mensen staan met, je houd het niet voor mogelijk, koeien, varkens, duiven, honden, katten vogeltjes in een kooitje enz. Vandaar dat het zo stil was op de markt dus. Er staan ook heel veel groente kramen en omdat we iedere zitten te zaniken, wat eten we, hebben voor een week alles ingeslagen. We waren 5,85 kwijt aan: pond spruiten, 12 uitjes, rode, witte, zoete, dus van alles wat, 2 kilo snoep en rood-groene kleine tomaten, 2 gourzette, 1 aubergine, 1 kg lange smalle bak paprika, 3 Spaanse komkommers, en 2 kilo mandarijnen, die zoete met die dikke schil. Niet te geloven voor 5,85

 

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Niet alleen in Groningen, stutten.

Niet alleen in Nederland zijn er aardbevingen, maar ook in Spanje. In Torrevieja zijn ze regelmatig. Ooit in het verleden is heel Torrevieja van de kaart geveegd. Afgelopen zondag was er in Valencia een beving van 2.6. Bij ons trilde de heleboel en de keuken hebben we moeten stutten.

Niemand gaat mijn stut verhaal geloven, ik zelf ook niet. Het is niet waar, maar de aardbeving van zondag in Valencia is wel waar. We wonen namelijk op een breuklijn. Dus is het mogelijk dat we ooit eens getroffen worden door een pittige aardbeving. Het probleem met de keuken is, we hadden jaren geleden een waterfilter met 3 soorten zuiveringen, in het keukenkastjes. Zo water uit de kraan, lekker en niet meer sjouwen met flessen water. Tot ik op een nacht naar de WC moest, tot mijn enkels stond ik in het water. De vloerkleden dreven in de kamer. Stonden we snachts om 4 uur te dweilen, niet met de kraan open, die hadden we inmiddels natuurlijk dicht. De tweede keer dat het gebeurde zaten we in de kamer, dus waren we er op tijd bij. Onze waterdruk was geloof ik 10 en we hadden er geen druk regelaar op. Nu dus wel, maar het filter hebben we niet meer opgehangen omdat de filters hier nog niet te krijgen waren. Het systeem was vooral voor de scheepvaart, nu kan je ze overal krijgen. Maar omdat het keukenkastje 2x onder water heeft gestaan is het gaan rotten en verzakken, dus vandaar nu even de stut.

We zijn gisteren beneden bezig geweest, alle winterbladeren verwijderd, planten gesnoeid, de kussen weer op het bankstel buiten, dus we zijn klaar voor een lekker voorjaar. Het zwembad is al 14 graden, nog een graat of 4, dan waag ik me, op een zonnige dag, een stukje te zwemmen.

Vandaag is her tijd voor de voortuin, die al aardig in bloei staat. De Spaanse margrieten, dat was een pol van ongeveer 50 cm. en is nu 1.50 cm. Daar moet minstens de helft van af, daar laat ik de tuinman voor langs komen. Er zijn nog wat dingen, die hij moet doen. Ook de Strelitzia heeft al een bloem en de tweede is op komst. We hebben zelfs de toppen van de coniferen al gesnoeid. Ze zijn nu op de goede hoogte en kunnen nu in de breedte gaan groeien. Zo zijn we lekker in de tuin aan het klooien, alleen Rafa heeft weer de blafziekte, daar word je helemaal gestoord van. Ik heb me klik klasje maar weer om me nek gehangen, zodra ze blaft, klik ik, dan komt ze direct naar me toe om een brokje te halen. Geen koekje maar een gewoon etens brokje. Je zou eigenlijk een paar buiten moeten gaan zitten bij de keukendeur, en alleen maar met haar bezig moeten zijn, dan is het vast en zeker over. Maar ja, de praktijk is anders, je doet het een tijdje, tijdens de koffie of zo, en dan ga je weer verder met waar je mee bezig was.

Wat ziet de tuin er al lekker fris uit he. Morgen weer verder met de tweede en derde bak.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Verjaardag Herman

Zondag een redelijke dag, wel bewolking, maar de zon liet zich wel nog even zien. Later werd het toch nog wel koud, dus vesten aan. De meeste gasten gingen boerengolf spelen. Norbert zat in het team met Piet. Dan weet je het wel, Piet wint namelijk altijd, en nu ook weer. 1e prijs was een kist met sinaasappels, maar je moest ze zelf plukken. Het is een goed jaar, sinasappels zo groot als meloenen en de mandarijnen zijn dit jaar heel zoet. Herman heeft heel veel dit jaar, maar het brengt niets op. Iedereen kan komen plukken. Na de golf, de paella. En natuurlijk was de live huismuzikant er weer. Die gozer is echt heel goed en brengt de stemming er direct in.

 

Vorige week de hele week burowerk gedaan. Het jaar is weer om en dan, ga ik alle kosten van Pedreguer, Denia en Julianadorp berekenen, dat weten we wat we per maand apart moeten leggen. En zoals bij ons normaal is, komen er ieder jaar weer dingen op, waar wat aan gedaan moet worden. Dus dan ben ik weer even van de straat.

Maandag had ik een afspraak met de internist om te kijken waarom ik al heel veel jaren, al voor de kanker, worstel met de bloedwaarden van mijn lever. De oncoloog had me doorgestuurd, maar ik heb nergens last van. Alleen buikpijn rond mijn navel. Maar een ding moet je niet vergeten, met mijn darmen, word het nooit meer zoals het was. De kanker laat altijd een spoortje achter. Maar wat er nu ging gebeuren ik had geen idee. Hij had de scan van oktober en ook de echo. Hij had het over de galblaas en dacht dat hij die er beter uit kon. Maar ik zat er voor mijn leverwaarden, wat doen we daar aan? Toen vertelde hij dat mijn leverwaarden bij het bloed onderzoek in oktober gezakt was. ( de B 12 injecties? ) Ook zat er wat vet om de lever. Nu moet ik weer bloed prikken en dan kijken hoe het nu is. Ik dacht al, het is vandaag maandag en woensdag prikken ze bloed in Pedreguer, en dan die week er na terug naar de internist, dan weten we snel meer. Dat waren mijn gedachten, want toen we aan de balie een afspraak gingen maken, werd het in mei een afspraak met de internist en dan 2 weken ervoor bloed prikken. Nou dat schiet lekker op. En mijn buikpijn dan? Dat kan ik zo niet verklaren. Laten we eerst de lever aan pakken en dan misschien de galblaas er uit. Trouwens ik heb na die 3 aanvallen geen last meer gehad.

De vuurkorf, was geen overbodige luxe.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Toch weer fijn om thuis te zijn.

Wat ons als eerste opviel, toen ik vanmorgen wakker werd, was natuurlijk de ZON, het was niet echt warm, het is nu maar 13 graden, geen wind, dus lekker op het zijterras, waar Rafa haar plekje alweer heeft gevonden. Op het ligbed met een kussen er op. Wat ook zo frappant is, er lag totaal geen stof op de TV kast en op de tafels. Normaal moet ik iedere dag op de kasten afstoffen. Ik heb nu de slaapkamer buitendeur maar open gezet, daar is volop zon. En de normale keuken buitendeur houden we maar dicht. Misschien helpt dat. Wat ook nu opvalt is, het internet, is niet vooruit te branden, niet normaal. Nor zegt net, het internet mag dan wel heel erg langzaam zijn, maar de printer, gaar als een trein. We hadden in Julianadorp een paar jaar geleden een printer van marktplaats gekocht voor 15 euro, zo vaak gebruik je hem niet, maar wat deze keer opviel, dat het heel lang duurde voor je een blad had uitgeprint, je kon eerst rustig een bakkie koffie drinken en als je massel had, was de geprinte bladzijde klaar. We zitten sinds vorig jaar op Ziggo, dat is een goede keus geweest, nooit problemen meer met internet.

We hadden vandaag een verjaardag van Herman, maar we kregen een mailtje, dat hij het op zondag, viert. Met boerengolf en Palella. Waarschijnlijk had hij gezien dat het vandaag maar 13 graden word en zondag 20 graden. Het komt ons ook beter uit, want Nor moet zo eerst naar Alicante.

In princiepe is het hotel goed bevallen, maar wel een hele kleine kamer. Als we het weer zo doen zoeken we toch iets groters, maar het was wel ontspannen. De bus kwam om kwart voor 5 en om 5 uur zaten we op Schiphol waar alles voorspoedig liep. We zaten om 11 uur thuis aan de koffie, en alles deed het.

De meiden van Marjolein wilde dat ik nog een foto plaatste met mij alleen. Marjolein had niets gezegd toen ze de meiden van de opvang haalde. Ze snapte niet waar ze heen gingen, toen ze zei, naar het hotel van opa en oma Spanje vonden ze het prachtig. Dus fotootjes gemaakt.

Hier zit oma dan, met Dewi en Amber.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Dus toch in Ibus Gribus

Ik had Ibus geboekt, maar ik wist niet dat er 2 soorten Ibus bij Schiphol zaten. Ik weet nog dat we vroeger naar Spanje reden, wij ook wel eens in een Ibus hotel zaten. Die waren vroeger, nou niet de knapste hotels. Zodoende zeggen wij Ibus Gribus. Dus we zitten nu weer in een Ibus Gribus. Alles netjes, wc en douche. Maar het beddengoed is wit, hartstikke netjes, totdat Norbert met Rafa terug komt van een wandeling. Rafa sprong direct op het bed, je wil het niet geloven, 4 zwarte poten en ook een zwart onderlijf, lieten een stempel achter op het bed. Het was buiten een grote modder boel. We laten het maar opdrogen en dan maar kijken of we het kunnen afborstelen.

 

Karin, Frank en de kids, kwamen zondag nog even gedag zeggen.

Marjolein, met de kids, kwamen nog even naar het hotel om gedag te zeggen.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Zo, we zijn er klaar voor

We gaan om 12 uur rijden, dus ik heb nog een uurtje. Volgens mij had ik niet zo veel bij me, maar weer 2 koffers van 15 kg. Plus het handkoffertje van 12 kg, waar de laptops in zitten. Ik heb direct mijn kledingkast even opgeruimd, wat een leiding hangt er nog, zeker 5 knappe stelletjes, niet super maar toch. Als ik wat leuks aan trek, hoef ik eigenlijk niets mee te nemen. We hebben voor maart een koffer van 15 kg geboekt. Zoals ik het nu bekijk hoef ik niets mee te nemen. Sokken, ondergoed enz. alles is hier voldoende.

Rechts Cathy, links Anita, die doet dat soort dingen niet, die is heel lief en zacht.

 

Maar wat ik nog vergat te vertellen, is best zielig voor Norbert. ( stoute Cathy ) Ineens zegt Cathy bij de nieuwsjaars borrel. Mag ik even stilte, ik moet nog iets kwijt. Dus iedereen stil, er daar begon ze, jullie kennen allemaal Norbert en jullie weten hoe hij is, iedereen knikken, ja we weten hoe galant en hoe lief hij altijd voor ons is. Jassen aangeven deuren open houden enz. Nu moet ik jullie vertellen, wat ik van de week met hem heb mee gemaakt. Komen we op visite in Julianadorp, we van weg, ik denk o hij helpt me weer in mijn jas, dat zei ik ook. Wat denk je wat hij doet, pleurt zo mijn jas in mijn armen, zoek het maar uit. Ik ben er nog confuus van.

 

Cathy en Edith zijn echt gestoorde meiden. Toen ze vroeger op stap gingen in Amsterdam en ze stonden op het Leidse plein, belde ze de politie en zeiden ze, we zijn verdwaald. Waar staan jullie dan, ik denk het Leidse plein. Kwam de politie, namen hun mee, ze wilde naar de nieuwendijk en reden met de politie tegen het verkeer in de Kalverstraat in en werden op de Dam neer gezet. En ook nog op de foto met de politie. Ze flinksten allemaal van dat soort dingen. Cathy als je dit leest, ik hou evengoed wel van je, maar ik plaats wel een lelijke foto van je.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Nieuwjaars borrel 2016

Dat was een beetje vreemde gewaarwording, je stapt in je oude huis naar binnen en je ziet de kapstok die mijn broertje gemaakt heeft, toen we er nog woonde. Ook zie je onze marmer mozaïek vloer, het is echt een hele aparte vloer, met vloerverwarming er onder. Dat mis ik wel in Spanje. We hadden ook een aparte keuken, met een hakblok en een vak voor wijn flessen. Verder nog meer leuke vakjes en plankjes, vond het nog steeds een geweldige keuken.we hadden alleen een fout gemaakt, de schuur hadden we bij de kamer getrokken, daarin de keuken. We hadden de keuken al wat hoger gemaakt betreft de vloer die we zouden leggen. Voor mij was hij goed op hoogte, maar voor Edith, was hij veel te laag. Die hebben moeten slopen om er een hoge plint onder te zetten. Ook hingen onze overgordijnen er nog, waren hele dure, en ze waren nog mooi na 20 jaar.

Ze hadden statafels neer gezet en dat werkte prima en voor ons, de oudere dames de grote eet tafel. Omdat het voor Conny allemaal te zwaar word, gaan we nu ons rondje af, betreft de nieuwjaars borrel. Ze hadden enorm uitgepakt, van alles was er aanwezig en ook de stemming zat er zonder drank al behoorlijk in. Omdat dit een vrienden ploeg is van ongeveer wel 50 jaar en er een stel nog maar een jaar of 10 erbij is. Kwamen er verhalen los. We zijn ook wel 25 jaar met elkaar op wintersport geweest, dus verhalen genoeg. Wat we ook ieder jaar deden in januari een datum prikken om warm te draaien. We gingen dan naar Duitsland, naar de Rimberg. Dan belde we het hotel op vrijdag en vroegen of er sneeuw lag en we konden skiën, zo ja, dan zaterdag om 6 uur in de auto en op naar het Sauerland. We waren natuurlijk nog een beetje jong, dit als excuus, maar wat een zootje maakte we er altijd van. Er was een hotel daar mochten we niet meer komen. Maar wat wil je, 20 uit de kluiten gewassen tieners. Dus dat kwam allemaal weer terug op nieuwjaars dag. Het was weer erg leuk om met de bubs, bij te kletsen, maar eigenlijk is dat altijd zo. We hebben zoveel met elkaar mee gemaakt, dat er altijd als we elkaar zien een verhaal naar boven komt.

Kerstdagen in wat vroeger Wero Meri was, jaartal weet ik niet meer, maar heel wat jaartjes terug. We woonden nog maar net in Spanje.

Dit is een leuke foto, de meisjes op hun jaarlijks uitje. Ik geloof dat ze toen 25 jaar vriendinnen waren, dus Benidorm onveilig maken en natuurlijk een daggie Paula en Norbert.

Gepubliceerd met Blogsy