Paniek van de huisarts opgelost.

Ik had toch vermeld dat mijn huisarts, lichtelijk paniek bij ons maakte. Door te zeggen, dat is serieus en geen kop in het zand steken en binnen 2 weken moet er iets gebeuren, zo niet, dan maak ik er een urgentie van. Deze woorden hadden ons behoorlijk van streek gemaakt en begrepen er werkelijk geen hout van.

Maar door er eens goed over na te denken, waarom die paniek, ben ik er uit. Ik heb ondertussen wel geleerd om de toestand aan te dikken bij een huisarts. Dat had ik nu ook gedaan. Hij vroeg of ik de afgelopen tijd was afgevallen

(Zo voelt het bij mij wel, ik durf niet meer op de weegschaal te staan. Ik ben bang, dat ik afval. Dus steek ik hiervoor mijn kop wel in het zand, ik wil er zo graag 3 kilo bij hebben, maar lukt niet. )

Ja, was mijn antwoord, hoeveel dan? Een kilo ongeveer. ( ik heb al maanden niet op de weegschaal gestaan )Als je nu mijn antwoord op telt bij een verhoogde kanker marker, dan is een en een twee. Wat een trut ben ik he, maar vandaar de lichte paniek en mijn huisarts heeft heel goed gehandeld. Voor ik hier achter kwam, had ik zoiets van, wat een paniek zaaier. Maar nu zeg ik, het is een braaf doktertje.

Het word inmiddels tijd om mijn biezen te pakken en om weer te verhuizen naar boven. Het is nog steeds heerlijk in het benedenhuis, we hebben in de avond af en toe een deur dicht als de wind erop staat. Maar waar we wel een beetje gek van worden zijn de vliegen en de muggen. Hoogst irritant, beven hebben we voor alle deuren vliegen gordijnen en dat kan beneden niet. Omdat je dan zo opgesloten zit. Vandaag een spannende dag, Norbert is naar Valencia, voor bloed onder zoek en naar de uroloog. Zal wel goed zijn, de vorige keer was zijn PSA 0,000, niet te meten dus. Nor goed, mijn uitslag woensdag goed, dan kunnen we in de start blokken, richting Holanda.

Vandaag is onze Joop jarig, ook welkom Joop bij de club van de 70 jarige. Er zijn dit jaar veel van onze vrienden 70 geworden. Deze foto is van een aantal jaren geleden, volgens mij was het de doop van Nena, de hond van Piet en Ria. Een geweldige, leuke dag. Hoe gek kan een mens zijn.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Even bij praten.

Ik denk dat ik nog nooit zolang verzaakt heb. Zat niet goed in mijn vel,een tijdje heb ik dat al.
Toen ik naar de huisarts ging, kwam er nog een klapje boven op. Ik vroeg om een bloed onderzoek, omdat k zo moe ben, de hele zomer eigenlijk al. Toen hij in de computer keek zei hij: dit moeten jullie wel serieus nemen en niet je kop inzet zand steken. We begrepen er geen hout van, waar hij het over had. Hij zat te kijken naar de bloed uitslagen van 3 juni, de waarden waren niet goed. Hij wilde dat ik een afspraak ging maken bij het ziekenhuis en er moest iets binnen 2  weken gebeuren anders ging hij er een urgentia van maken. Ik voelde me al naadje en toen dubbel naadje. Ik was op 10 juni gezond verklaard en nu was de uitslag van 3 juni niet goed en dreigde er paniek in de tent. Maar we zijn er nu uit, het was inderdaad was verhoogd, maar niet zorg wekkend.
Vrijdag heb ik nog wat bloed moeten geven voor wat proeven, daarvoor moet ik woensdag naar de huisarts en als hij de waarden goed vind mogen we op vakantie. In januari gaan ze dan een scan maken en het bloed nogmaals nakijken. Maar het probleem van de vermoeidheid is nog niet opgelost.
Wel heb ik vreselijke slaap problemen. Ik slaap niet meer dan 2 x per week een nacht door. De rest van de week een paar uurtjes er nacht. Dat probleem is er al meer dan een jaar, maar het loopt nu de spuigaten uit. Overdag slapen doe ik niet, alleen rust ik smiddags wat. En de slaappillen die ik had werkten niet meer en daar ben ik mee gestopt. Misschien dat woensdag uit het bloed nog wat komt, we zien het wel.                                      


Ik heb er wel weer een puinhoop van gemaakt.



Dit is onze kleindochter Sanne, ze is vandaag 13 jaar geworden.


De filmpjes die ik er op gezet heb is niet veel soeps, maar voor de Spanje gangers herkenbaar. Ik ga eens een echte maken van 5 minuten of wat ik nog meer hebaan elkaar plakken. Het tweede filmpje van een paar seconden die kan je op het pijltje in beeld, door tikken, dan krijg je weer een paar seconden. Het was ook maar een probeerseltje, dat vid i al hee kan van mezelf dat in blog het nog doet. Aplaus voor mezelf vind ik.

Zit zo maar een beetje te klooien.

Zit voor de verandering weer eens te experimenteren. Of alles weer ontregeld is, de tijd zal het leren.
Luister vooral in het eerste filmpje, naar de zang kwaliteiten van Willy.

feest bij Herman. from Paula kok on Vimeo.

voetballen 2014 from Paula kok on Vimeo.

Untitled from Paula kok on Vimeo.

Gepubliceerd met Blogsy

Nachtje overslaan.

Slecht slapen heeft zo zijn voordelen. Als ik midden in de nacht wakker word zet ik een bakkie thee en ga ik, als ik aan het verzaken ben met mijn blog, een stukje bloggen. Ik ben daar wakker genoeg voor, want ik ben echt klaar wakker. Zo zie je elk nadeel heeft een voordeel.

Vanmiddag is eindelijk mijn testament gevonden, een hele tijd geleden, misschien haast wel een jaar, dacht ik ineens, waar is mijn testament eigenlijk? Niet dat ik van plan ben er tussen uit te knijpen, maar het kwam zo maar in me op. Eerst dat van Norbert tevoorschijn getoverd, dat lag keurig op zijn plaats. Toen dat van mij, nergens te vinden en volgens mij heb ik het nooit gehad. Goede raad is duur, naar de advocaat en vragen om een copie. Maar het is niet te geloven, hij kon het ook nergens boven water halen. Deze grap heeft haast een jaar geduurd, hij heeft overal gezocht, Madrid gebeld, de notaris die het beschreven heeft, zo heet dat toch, als het iets wettelijks word? Nada, nada, dat moeten we maar een nieuwe maken had ik zo bedacht. Regelmatig de advocaat gebeld, nee hoor nog steeds niet boven water was het iedere keer. En zo ineens vanmiddag kreeg ik een mail, gevonden. De notaris waar ik was geweest was inmiddels met pensioen en er zat nu een andere notaris en daar is het mis gegaan. Hoe het precies is gegaan, begrijp ik niet, hij gaf uitleg per mail in het Nederlands, maar het leek wel Turks. Het is een Nederlander en toen hij nog jong was is hij met zijn ouders naar Spanje gekomen. Zijn vader was ook een advocaat en hij heeft de zaak overgenomen. Wat ik begreep heeft hij stappen ondernomen die volgens de wet niet mogen. Maakt allemaal geen fluit uit, ik heb het. Toch een gevaarlijk iets, als ik de gedachte niet had gehad van, waar is mijn testament eigenlijk, had het toch ooit, een vervelende situatie geweest.

Het is toch heerlijk hier beneden, voor mens en dier. Ik heb nog geen zin om naar boven te gaan.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Zomaar even een dubbele dip.

Daar vraag je niet om, je krijgt het helemaal gratis. Vorige week vrijdag, ik weet het, ik loop een beetje achter, kregen we, het eerste teken. Ja, de herfst is in aantocht. Weeralarm aan de Costa, er zou veel regen vallen, dus de zandzakken voor de deur. Wat betreft de regen, dat viel heel erg mee. We hielden Rafa al in de gaten en dat voorspelde geen goed weer. Ze liep al te draaien als een drol in een pispot, wilde onze badkamer, van 50 bij 50 in en lag voor de WC. Dan kan je praten als Brugman, ze luistert totaal niet naar je. En ja, het begon te rommelen, te knetteren, te blikken vreselijk. Ze wist niet waar ze het moest zoeken. Ze sprong tegen de deur knoppen om de deur van de badkamer of van de WC open te maken. Maar wat een pech, deze deuren draaien alle twee naar buiten, dus dat lukte haar niet. We hebben haar kleedje maar in de badkamer gelegd, deuren open gedaan en daar ging ze op zoek naar bescherming. In de badkamer zit een raam, dus dat vond ze uiteindelijk maar niks en heeft de rest van de avond doorgebracht in de WC. Met haar kop helemaal tegen de buitenmuur, lag ze daar gekronkeld in de WC. Na de onweersbui, nog een paar keer in de nacht een behoorlijke bui gehad, heerlijk het gekletter op de vensterbank. Het is nu al weer een aantal dagen prachtig weer en dan blijft nog een tijd zo volgens de weer berichten.

Dit is een prachtige foto uit Moraira, dank aan Facebook, waar ik deze heb afgehaald.

Dip noemero dos: Norbert had al een paar dagen pijn in zijn poot, eerst boven zijn knie, daarna in zijn kuit en dat ging maar niet over. Dit is niet goed, ik moest toch wat vragen aan de dokter, dus we hadden al een afspraak, konden we ook even vragen wat we aan zijn pootje moesten doen. Komen we bij de arts en die zegt, volgens mij een trombose been, ga maar, let op, EVEN, naar de eerste hulp. Nor mij thuis afgezet, ik rij er wel even heen. Dit was rond 12 uur in de middag. Om een lang verhaal kort te maken, snachts om 12 uur, kreeg hij het bericht, je mag blijven. Heeft hij daar 12 uur op de eerste hulp gezeten. Maar de behandeling die je daar krijgt is ongelofelijk. Je gaat niet een beetje door mangel, nee, je gaat totaal door de molen. Wat ze allemaal gedaan hebben, urine, bloed, foto's, scan, echo, hartfilmpje en nog weer een hartfilmpje. Inderdaad trombose, hij heeft vanaf maandagnacht tot woensdag middag in het ziekenhuis gelegen. Nu mag hij zeker, een week niet langer dan 10 minuten zijn been in loopstand hebben. Hij heeft een elastieke kous tot aan de lies, want het is een plek vanaf zijn knieholte tot zijn lies waar de trombose zit. Hij heeft ze bloeddruk verlagers, injecties gevuld met bloedverdunners en een pil mee gekregen. Een keer per dag spuiten voorlopig. Dus zijn verjaardag was, zitten op een stoel met zijn pootje omhoog.

 

Gepubliceerd met Blogsy