Verjaardagen.

Valt het jullie ook op, dat er heel veel verjaardagen niet meer gevierd gevierd worden. Ik weet nog vroeger, alles werd uit de kast gehaald. Stoelen lenen bij de buren en dan een grote kring in de huiskamer maken. Dan ging je zitten en dan zat je hele avond aan deze plek vast. Als je pech had zat je naast iemand die de hele avond niets zei. Op de lange tafels stonden natuurlijk vaasjes met sigaretten, 3 soorten sigaretten, zware, lichtere en filter sigaretten. Ook een kistje met sigaren, voor de liefhebber. Chips op tafel, stukjes leverworst en gekookte worst. Dan was er ook natuurlijk de gangmaker van de Fam. Bij ons was het ome Rinus, de man van mijn moeders zuster. Die ging altijd een "stukje" doen. Iets van, Snap je dit nou juffrouw Snap of het stukje van de "de kleine man" er was ook nog iets met een "schoorsteenveger". Dan zong hij, schoorsteen vegen is mijn vak. Ook kwam er in voor " hup zei mijn simmetje, daar gaar hij weer, in de schoorsteen op en neer". Ook ging mijn moeder en haar zuster altijd jodelen, mooie herinneringen zijn dat. Het was, zeker bij ons, een kleine bruiloft. En als het voor mijn vader genoeg was, ging die ouwe gewoon tafel dekken. Dat deed hij ook als er gewoon visite was, dan wist iedereen hoe laat het was. Maar als ik nu naar de verjaardagen van de kinderen kijk, zie ik van al het bovenstaande weinig terug. Vaak vieren ze het niet eens of de 2 verjaardagen samen. We doen het nog wel in Spanje, alhoewel, word het ook wat minder. Daar vieren we de meeste verjaardagen buiten, Herman bij voorbeeld, 5 januari, haast altijd goed weer. We beginnen ze om 14.00 met een partijtje boerengolf, halverwege de rit, hapje en drankje. Na de boerengolf gaan Herman of Joop koken, paella met een salade. Dat gaat dan door tot een uur of 7, dan word het koud. Veel plezier met soms, live muziek, of ook bij onze groep hebben we optredens. Vooral met 65 jaar dan komt er altijd een A,B,Ctje over je leven. Altijd een klusje voor Marjolein.

Hapje pealla bij Herman op zijn verjaardag.

Vandaag weer een prachtige dag, zit op het terras naast de slaapkamer, waar we vorig jaar de stoelen voor hebben gekocht. Het is heerlijk onder een grote parasol. We hebben van de week zaadjes gekocht om zelf wietolie te maken, die nu moeten ontkiemen maar na 3 dagen het nog niet doen. Het is op dit moment een hype, alles en iedereen gebruikt de wiet olie, vooral in Nederland. Mijn resultaten, waar ik het voor gebruik, zijn goed. Om te slapen, daarvoor help mijn merk olie heel goed, iedere avond 3 druppels. Het is, wat je leest, voor heel veel dingen goed. Sinds ik weer in de molen zit, en veel onderzoeken heb, is ineens mijn kankermarker zo laag, dat ik het zelf NIET geloof. Bij het ophalen van de laatste bloedtest, zei de huisarts, alles goed en je kankermarker is 4,5. Die was bij het ontdekken van de kanker 13 was en daarna rond de 11. Toen was hij in ene weer hoger en wilde de internist verder onderzoek, maar toen kwam de diarree erbij en loop ik nu voor van alles en nog wat aan het ziekenhuis, ook heb ik galstenen, 3 grote en een boel kleine. Maar verder wat betreft de wiet olie, ik ga zelf kweken en als mijn 3 plantjes hun best doen, kan ik genoeg olie maken voor het hele jaar, zegt men. Ik ben nieuwsgierig wat het gaat worden en ook wel erg spannend.

https://lh3.googleusercontent.com/-YDyEQuVWA40/WPDDI0ZmZWI/AAAAAAAAKv0/-QDwM3KUzxw/s2048/Photo%25252020170414143935203.jpg

Lekker weer een plekje gecreeerd, met de stoelen die ik vorig jaar gekocht heb. Gezellig he.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Hij flikt het mooi, derde

Vandaag Formule 1, onze Max dus weer. Ik zou de wekker zetten, maar vergeten. Toen ik wakker werd om half negen, spurte ik mijn bed uit. Maar ik was vergeten, dat ik geen stroom had. Toen ik vannacht ging eten, dat doe ik tegenwoordig snachts, om er alles aan te doen, om weer op een goed gewicht te komen. Toen ik het licht aan deed, sloegen de stoppen door. Daar stond ik dan, mijn koppie thee te maken en in het donker te zoeken naar de gevulde koeken. Dus toen ik vanmorgen om half 9 TV wilde kijken, ging dat mooi niet door. Dan kijk ik op mijn pattekind in mijn warme bedje. Zoeken, zoeken en zoeken op de pad, tot dat ik stuitte op een live twitter over Formule 1. Ik wist dat Max op de 16 de plaats starte en nu las ik twitter dat hij op dat moment op de tweede plaats stond. Inmiddels had Norbert de TV weer bedrijfs klaar gemaakt, dus snel op Duitsland kijken. Het spannende heb ik natuurlijk gemist, dus er in kwam ik niet echt. Maar hij flikte het weer, een plaats op het podium.

O jee, ik zie dat ik deze post. Iet geplaatst heb, slordig bij deze plaats ik hem.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Weer thuis.

We zijn weer op het honk, mooi weer en heerlijk om weer thuis te zijn. Rafa lag de volgende ochtend direct weer in het zonnetje te bakken. De reis was perfect, Norbert had naar Schiphol gebeld voor assistentie. Toen we naar de balie liepen om de koffer af te geven, schoot er net een hele grote groep kinderen voor ons langs. Vette pech dus en het schoot maar niet op. Toen heeft Norbert een mannetje aangesproken, dat het niet op schoot en dat we nog naar een andere afdeling moesten om een rolstoel op te halen. Hij haalde ons uit de rij, bracht ons naar de overkant, dat was de afdeling KLM en daar stond verder niemand. Daar hebben ze ons ingecheckt, de hond ingeleverd en de rolstoel gehaald. Toen moesten we de douane nog door, wat een wachttijd was van 25 minuten. Geen punt ik zat lekker in mijn stoeltje, maar we werden uit de rij gehaald en mochten langs iedereen naar voren. Eigenlijk schaamde ik me heel erg, maar het was wel lekker. We mochten ook als eerste in het vliegtuig, met de rolstoel tot de ingang van het vliegtuig. Ze stonden in Valencia ook al klaar met de rolstoel bij het vliegtuig, we hadden gezegd dat het niet hoefde, omdat dat maar een klein stukje lopen is. Ik zag Rafa aankomen, toen we in het vliegtuig zaten, heel rustig rondkijkend, dat was voor ons een bevestiging, dat ze het niet heel naar vond in haar kooi. We vragen ook altijd of ze aan boord is, het zal je gebeuren dat Rafa ergens in Rome staat en wij in Valencia.

 

Het op de band zetten vond ze wel wat eng, zei ze later toen we thuis waren.

 

Alles was in orde thuis, mijn kamer planten, na een maand zonder water, stonden er prima bij. In de tuin waren de planten ook weer een stukje gegroeid. Nog een bakkie koffie en dan lekker onder de wol. Ik ben weer een beetje laat met schrijven, dus gaat het een kort stukje tekst worden.

Stukje van de nieuwe badkamer in Julianadorp.

 

Gepubliceerd met Blogsy