Helup, we smelten( de kazen )

Tja het is lekker warm, geen wind e de avonden heerlijk, zoals het hoort te zijn. Norbert moest gister met iemand mee naar de garage in Denia, hij dankte god op zijn blote knieën dat hij weer terug was op de berg.
We hebben hier op de berg, voor en nadelen, zoals met alles in het leven. De zomer maanden juli en augustus is het een voorrecht om op deze berg te wonen. Het is natuurlijk hier ook warm, maar in de stad vallen de mussen dood van het dak. Een ding, je doet helemaal niks, maar dan ook echt niks. Ik hou van lezen en met een computer waar 5000 boeken opstaan, kom ik nog heel veel warme zomers door. We hebben een triangel voor de zon opgehangen en daar moet je niet onder vandaan komen. Je kan met blote voeten ook niet op de tegels lopen. Rafa ligt af en toe nog steeds in de volle zon, even door te warmen, helemaal gestoord. Ik heb zelf mijn haar geknipt, en het zit weer. Toen kreeg ik het onzalige idee om het te kleuren. Er is een nieuw soort verf, dat niet het haar egaal verft, maar een beetje het effect geeft van, lichtere strepen. Dus warm goud blond, leek me wel wat. Nu ben ik zo vreselijk rood,dat Nor me rooie noemt. Ik ga maar veel met mijn kop in de zon, iedere keer met zwemmen kop onder water en in de zon laten drogen. Ik weet nog heel vroeger de dochter van Aad en Coby, die was heel erg blond en als ze dan beneden in het zwembad was, werd haar haar al groener. Dat kwam door dat ze te veel chemicaliën in het zwembad hadden gegooid. Dat moest ook wel met zoveel mensen. In ons zwembad zit er minder chloor dan dat er uit de kraan komt.

Dit is een foto van een van de gezelligste straatjes van Denia. Calle Lloreto. Op de zomeravonden is het dat stampvol, haast allemaal tapa zaken.
 
 

Wat kan je jezelf gek maken. ( vertel ik zo )

Daar zitten we dan op onze heerlijke zomerstek. Normaal kwam ik de afgelopen weken niet voor 12 uur beneden.gewoon boven nog even mijn eigen ding doen, bakkie koffie, krantje lezen enz.

Maar het beeld wat we nu hebben is anders dan de afgelopen weken. Ik heb ze al een foto gestuurd, met de tekst, Het is stil aan de overkant. Normaal liggen smorgens, aan de overkant.

Wat was het vreemd wakker worden vanmorgen. In een vreemd bed en een vreemde kamer. Ik werd wakker gemaakt door Rafa, met haar poten op mijn kop, en schelden op me. Normaal komt ze vaste prik om half 10, dus dacht ik, oef half tien en ik ben nog zo duf. Dus ik eruit, kom ik in de keuken, waar mijn broodje, zoals iedere dag, al klaar staat. Nor moest vroeg weg, maar mijn broodje zet hij altijd klaar. Bij het eten van mijn broodje, zag ik dat het net 8 uur was. Me koppie thee opgedronken, met Rafa samen broodje opgegeten, maar nog steeds duf. Ik denk, ik duik me bed weer in. Zo gezegd, zo gedaan, maar lig ik net weer in dromenland, gaat de telefoon, laat maar lekker bellen, ze bellen wel terug als het belangrijk is. Lekker verder pitten, maar later ging weer de telefoon. Dus me mandje uit, ren naar de telefoon, jammer te laat. Jeminee al 11 uur en nog niet bij de pinken, eerst maar even zwemmen, dan word ik wel wakker, bakkie koffie, dan moet het lukken. Toen bedacht ik ineens, volgens mij had Norbert al lang thuis moeten zijn. Zou er wat gebeurd zijn, heeft hij twee maal gebeld? Nee, dan had hij wel mobiel gebeld, kijk ik op mijn mobiel, uit, de batterij leeg. Toen kreeg ik het echt wel een beetje Spaans benauwd. Dus wil ik op zoek iPhone kijken, dan kan ik zien, waar hij is. Shit, kan niet, telefoon leeg. Dan maar op mijn iPad proberen of dat gaat lukken met zoek mijn iPhone, de hele handel in moeten stellen en net toen dat klaar was, komt Joris Drie Pinter aan gelopen.
Hij was niet om 7 uur vertrokken, maar om 8 uur, vliegtuig was een half uur te laat en hij moest nog even binnen komen, omdat hij de mensen lang niet had gesproken.
Maar zo zie je maar, hoe gek je jezelf kan maken, om niets. Ik had echt paniek.
Er zijn nu een paar dagen voorbij, ik was vergeten het te plaatsen, nu bij deze dus.
 
 
 
 
 
 

Aan alles komt een eind.

De 3 weken zijn om gevlogen. Van te voren maak je plannen, we doen dit en we doen dat, we kunnen hier heen en daar heen. En wat komt er van terecht, niks. Hans zegt al jaren, ik ga fietsen, het is er nog nooit van gekomen. Het is overbodig om te vermelden hoe het was, we kijken al uit naar volgend jaar. Het is zo heerlijk, eigenlijk gaat ieder zijn eigen gangetje. Ook met onze vrienden, gaan ze om alsof het hun vrienden zijn. Het zal wel stil zijn als ze weg zijn. Vandaag is het een bloed hete dag en het gaat de komende week alleen maar warmer worden. We gaan vanavond ook direct naar beneden, langzaam aan verhuizen. Een briefje op de bar en iedere keer als je naar boven moet, de spulletjes meenemen.
 

Nog even een kijkje op het mooie strand van Javea.

Gisteravond heeft Norbert gekookt, heel veel tapas had hij gemaakt. Lekker glaasje wijn en een stokbroodje erbij, smullen was dat. We gaan rond 5 uur richting Xeraco en daar nemen ze de trein en de Metro naar het vliegveld.
 

 
We hopen dat het in Nederland nu ook snel zomer gaat worden, wij hoeven ons hier daarover geen zorgen te maken, hij is hier al vanaf begin mei, toen het hier 42 graden was. Dat was veel te veel van het goeie,
 

Zondag, 21 juni

Winden waaien om de rotsen, maar ook bij het zwembad van Casa Los Dos. Vanaf vanochtend vroeg woeit het als een gek. Onze badmeester Hans, maakt overuren, hij is de hele ochtend al bezig blaadjes uit het zwembad te vissen. We hebben van te voren afgesproken, dat overuren niet worden uitbetaald. Als we dat gaan doen, zijn we na 3 weken failliet. Dankzij de wind is het goed uit te houden in het zonnetje, maar zodra hij vervalt, lig je levend te verbranden. Gisteren had Nel een wasdag, zoals je kunt zien.

Hij zag er weer super mooi uit. Eigenlijk zonde om op te eten, mijn gedachte dus. Ik heb er een bordje patat bij gehad en voor de gein een beetje mee geprikt. Maar volgens mijn overige tafel genoten was hij super lekker.
 
Vanavond, ben ik de klos, we gaan naar restaurant Montgo, Paella eten, voor de gezelligheid, prik ik maar een vorkje mee. Ik jat gewoon alle garnalen voor hun neus weg, stukje brood en een toetje, dan kom ik de avond wel weer door.
 
We zaten bij Montgo lekker buiten, zo als geen wind, maar toen we thuis kwamen, woei het nog heel erg
Buiten zitten was geen optie, niemand had meer trek in een borrel, we worden echt een paar ouwe lullen, dus lagen we weer vroeg in ons mandje. Dat we op een berg wonen heeft voor en nadelen, dat is met alles zo. Als het in Denia en ook op de berg 38 graden is, vlucht je snel weg uit de stad en is het een verademing om weer terug te zijn op de berg. Toen ik een paar jaar geleden ziek was, en het een vreselijke warme zomer was, zat ik heerlijk onder de Naya, en totaal geen last gehad van de hitte.
 

Het is weer woensdag.

Iedere woensdag is het wandeldag. In de zomer, zijn de wandelingen, rustiger dan in de winter. Deze keer was de loop vanaf het centrum van Denia, naar Las Rotas. Daar loopt langs de zee, een prachtig wandelpad. Nel en Hans liepen natuurlijk mee en wij zijn om 2 uur naar het restaurant gekomen en mee gegeten. We hadden begrepen dat ze met 6 personen liepen, maar toen we bij het restaurant kwamen, was het volle bak. We zaten met 17 personen aan tafel. Toen we thuis kwamen, eerst het zwembad in gedoken en daarna koffie gedronken en een namiddag dutje in het zonnetje. Eten hoefde we niet meer, dat vind Norbert altijd een ellende na het wandeling etentje. Dan maar een gezonde appel, goed voor de lijn. Vanavond vroeg het mandje in, Norbert moet morgen weer vroeg op.

 
 
De visite is vanmorgen op tijd naar het strand in Denia gegaan en kwamen om half zes, pas weer boven water. Even optutten dan gaan we naar ons Snitzel paradijs, El Barril, die de beste snitzels van Spanje heeft. Ze zijn daar zo groot, ze hangen aan 2 kanten over je bord heen. Wat mij betreft kan er een gezin met 4 personen van eten. Dus Rafa, je zit vanavond goed, er zit al een plastiek zakje in mijn tas.
 

Nog een kleine toegift, betreft ons Duitse feest.

Ik heb nog twee leuke foto's die ik eigenlijk nog had willen plaatsen. Onder andere een leuke foto van Rene, die op het einde van het feest, het even niet meer zag zitten. Maar ja, wat wil je, op onze leeftijd.

Met zoveel mooie mooie vrouwen om je heen en dan in slaap vallen.

 
Zoals een goede huisvrouw, haar taken, moet vervullen, was het maandag wasdag. We zijn de hele dag bezig geweest met de was. Norbert is al 2 weken doof, af en toe breken zijn oren open en dan slaan ze weer dicht. Het was vanmorgen zo erg, hij hoorde met beide oren niets meer. Ik moest om een uur bij het gezondheids centrum zijn voor het 2 jaarlijkse borstonder zoek, dus direct voor Norbert een afspraak gemaakt bij SAN Carlos, voor het door spuiten van zijn oren. Dat waren 2 vliegen in een klap. Gelukkig hoort hij nu alles weer. We hadden vorige week nog een bordje willen kopen met SH. We bleven alles 10x zeggen. Trouwens niet alleen Norbert, maar Hans hoort ook de helft verkeerd als we wat zeggen.
Vanavond eten we thuis, lekker Hollands, patat met kroketten en kaas soufflés, er staat geen wind, dus heerlijk buiten bij het zwembad eten.
 

Een beetje mazzel is nooit weg.

Donkere luchten boven Pedrguer. Gelukkig gisteravond nog goed buiten kunnen zitten. Je kan best zeggen dat we mazzel hebben gehad. Gistermiddag is de bliksem in een berg in Jalon, ingeslagen, met gevolg brand. Die snel geblust was met 2 helicopters.
Deze foto is in het achterland genomen, gisteravond, in Albaceta, niet zo gek ver bij ons vandaan.

Wij gaan ons zo optutten voor het feest. Eerst nog even bijkomen van de reis, het waren toch drukke volle dagen. Je gaat gewoon door met je programma, maar nu je eenmaal weer thuis bent, voel je pas, althans ikke, hoe moe je bent. Hoe het bij de beneden buren is weet ik nog niet. Ik ga zo eens even kijken, het is al half een en ik ben nog niet beneden geweest.

Rond 3 uur op naar het feest, waar het al behoorlijk druk was.
Zoals we Piet en Ria kennen, was er weer van alles in overvloed. Heerlijk gegeten en de boel ook lekker nat gehouden. Nel en Hans, hadden zich ook aan de " regels " gehouden. En velen met hun, wij niet helemaal, maar ik mijn Duitste makker mee genomen. Dus geheel uit de boot vielen we niet. Bij het volgende thema feest ga ik er echt alles aan doen, om aan de regels te voldoen. Het is toch harstikke leuk. Piet en Ria, het was weer als gewoonlijk een top feest dank jullie wel, dat we er weer bij mochten zijn.

Waar ik nu net aan zit te denken, er is niemand geweest, die een jodellied heeft laten horen
Dat doen we dan volgend jaar. We hebben een jaar de tijd om te oefenen.

Het laatste avondmaal.

Het laatste avondmaal was geen topper, duur, en niet zo lekker. Dus voor we naar ons tochtgat gingen nog maar een borrel genomen, niet omdat dat zo nodig moest, maar we hadden het zo koud. Heel maf, we zaten naast de grote kerk en rondom de kerk was een vreselijke koude wind en het tochte vreselijk overal. Ja, dan kan je maar een ding doen, een borrel nemen om warm te worden, dus zo gezegd, zo gedaan.

Aan onze gezichten is te zien, dat we weer op temperatuur waren.

Zaterdagochtend een voor ons, althans voor mij, een vroeg ontbijt, om 9 uur smorgens. Daarna de auto uit de parkeer garage om de hoek, gehaald. Van ons onderkomen kregen we korting op de garage, inplaats van 26 euro betaalde we 15 euro per dag. Maar voor dat we een eind aan onze vakantie maakten, zijn we eerst nog naar de Siera Nevada gereden, het ski gebied van Granada. Het was heel gek, alles dicht, terwijl je van daar uit prachtige wandelingen kan maken en ook paard rijden. Er lag een programma voor de zomermaanden met alles wat te maken had met fietsen en hard lopen. Nu waren er ook wedstrijden voor fietsers. Er was in het hele dorp, waar de kabelbaan is, maar een barretje open. Daar even rond gelopen tussen de fietsers, een bakkie gedaan en weer afgezakt naar beneden, richting Pedreguer, waar we na een eetstop om 17.00 arriveerden. Het zag er niet gunstig uit in ons dorp, donkere luchten en er zou nog onweer komen ook. Toch nog lekker aan het zwembad gezeten, nadat we de koffers hadden uitgepakt. Een pizza in de oven, glaasje wijn erbij en na de koffie met natuurlijk een afsluit borrel lekker op tijd naar bed.

 

Granada

Wat is Granada toch een prachtige stad. We zijn gezellig de casbah ingedoken en natuurlijk aan de Mint thee en aan de waterpijp. Een leuke video gemaakt dat Nel haast stikte in de rook. Het smaakte nergens naar, we hadden gemixt fruit. Bij Hans lukte het eerst niet, hij had een probleem, we moesten hem eerst leren zuigen. Maar het gewoon leuk in zo een Marokaanse kroegje.

 
Vol verwachting klopt ons waterpijpen hart.

 

 
Toen Nel en Hans naar het Alhambra waren zijn wij naar Albyzin geweest, dat is de oudste wijk van Granada. Het was een hele klim naar boven, maar eenmaal boven een prachtig uitzicht over de stad en het Alhambra. In princiepe was er weinig te zien, smalle straatjes, kleine huisjes, maar achter de deuren van deze huisjes, barretjes met terrassen met uitzicht.

Nu nog een laatste avondmaal, dan morgenochtend nog even naar de Siera Nevada en dan weer richting huis en ons voorbereiden op het Duitse feest zondag bij Piet en Ria. Waar het altijd gezellig is, dus aan de braadworst en kartoffelsalade.
 

Vanaf Willy en Ravelien en onze laatste stop, Granada.

Van af Torre del Mar, naar ons laatste onderkomen, Granada. Het was een hele toestand om er te komen.
Onze Tom was weer geheel overspannen. Wij weer niet luisteren omdat hij ons staten instuurde, waar het een richtings verkeer was. Een paar keer zagen we het vlaggetje eindpunt en dan was het weer nergens te bekennen. Uiteindelijk hebben we het gevonden, en ik mag wel zeggen op de mooiste plek van heel Granada. We hebben weer een splinter nieuw gerenoveerd apartement, incl. de prijs stickers om sommige dingen. Ik had voor Nel en Hans hemel en aarde bewogen om kaartjes te versieren voor het Alhambra. Ik had ook dinsdag via Ravelien geprobeerd om wat te regelen. Vol, vol, vol, de enige mogelijkheid was een bepaalde boekwinkel of smorgens heel vroeg in de rij gaan staan voor de kassa. De tweede optie, daar hadden we wei ik trek in, maar dat hoefde niet omdat het bij de boekwinkel lukte. Nel begon met het uur pipser te worden, misselijk, rare maag, daar zat ze natuurlijk niet op te wachten. Morgen naar het Alhambra dan kunnen we dit niet gebruiken. Toch maar wat proberen te eten, met mij samen een halve Pizza. Gelukkig ging dat goed, de koude rillingen verdwenen wat en na een nachtje slapen was ze er weer.
Ze vonden het Alhambra geweldig en omdat wij er al waren geweest zijn wij naar Albayzin gelopen helemaal naar boven, dit is de oudste wijk van Granada met hele smalle kiezelstenen straatjes.
We kwamen met navigator Norbert precies weer beneden bij het casbah straatje uit, straat over steken en we waren weer thuis. Nel en Hans zijn ook weer thuis en maken een rondje om de kerk en dan gaan de casbah weer in aan de Mint thee en de waterpijp.

 
Dit was ons onderkomen in Granada, appartement Siloe Plaza.
Het was een prachtig, gezellig appartement .
 

Carihuela

Nadat iedereen weer een beetje bij de pinken was, moesten we door naar ons volgend verblijf.
Cariuela, simpel gezegd Torremolinos, maar dat andere klinkt beter. Op zoek naar het apartement, onze Tom had het zwaar, we zaten in de buurt en deden op het last niet meer war die arme jongen zei. Hij had het over alles, keren, links, rechts, bestemming bereikt, echt niet. Maar omdat er in de straat geen auto's reden was het voor hem natuurlijk echt, bestemming bereikt. We hadden een apartement dat aan de achterkant, het straatje was, van het dorp en aan de voorkant zeezicht. Prachtig geheel in het nieuw gestoken oud apartement. De prijsstickers zaten nog op de spulleneen super stekkie, al zeg ik het zelf.
Na het eten, nog een borrel en vroeg plat, het was me het dagje wel voor de lopers. De volgende dag, naar het strand, een bedje, boekje en een solletje, je hebt ons niet meer gehoord, het was heerlijk

In dit hotel hebben wet de kinderen gezeten na de cruise. Hotel Miami.

We hadden de koffers niet uitgepakt en konden de volgende dag, zo weer vertrekken richting, Torre del Mar, waar we bij Willy en Ravolien een bakkie zouden halen. Na het ontbijt stond heel het dorp op stelten. Het was een dag van de vis, dat houd in, dat er busladingen mensen overal vandaan komen en dat je overal vis kan eten of zoiets. Maar wij moesten om 12 uur in Torre del Mar zijn en om 1uur begon het. Dus vette pech, had wel leuk geweest

In het straatje onder ons apartement, was het onmogelijk om te verhongeren.

We zijn haast klaar voor de start.

Na een best wel lange rit, waren we om rond 5 uur bij ons onder komen voor 2 nachten. Het leuke van dit onderkomen is dat het een Nederlands echtpaar is uit de Zaan. Het is een vroegere vriend van broertje. B&B in Alfarnatejo, El Aguila Libre.
Dus we hadden wel wat te bepraten, achteraf kenden Nel en Hans al hun vrienden uit zaan.

,

Vandaag zijn we naar Malaga geweest, rond gelopen in de stad, Nel en Hans zijn nog naar een uitkijkpunt geweest, een beste tippel naar boven was het. Paula en Norbert zijn in de stad gebleven.


Vandaag is het zover, ze gaan aan de bak. Wat tot vorig jaar een van de levensgevaarlijkste wandelingen van de wereld was, gaan ze lopen. We waren ruim op tijd weg gegaan, Tom Tom ingesteld en gassen.
Na een prachtige rit waren we in de buurt, dus tijd genoeg om met ze alle nog een bakkie te doen. Ik bleef bij de ingang in een restaurant, met een bakkie en een boek, helemaal goed. Er is een ingang noord en een zuid. Zuid is wat zwaarder omdat je daar het eerste stuk moet klimmen. Maar wat gebeurd er, de weg naar noord was afgesloten en om 12 uuren, het was wat klimmen werden er af en toe wat auto's doorgelaten. Daar sta je dan, omkeren en de weg zoeken naar zuid. De koffietijd was inmiddels verstreken, vette pech. We kwamen natuurlijk na de start tijd aan, maar gelukkig deden ze daar niet moeilijk over. Ik was, toen ze hun schoenen aantrokken alvast naar boven gelopen, omdat ze dan direct aan de loop konden beginnen en niet op mij hoeven te wachten, omdat ik niet kan klimmen. Kennelijk heb ik zo snel gelopen en ook nog de ingang voorbij ben gelopen, waren ze me kwijt. Toen ikboven was, zag ik het bordje met de pijl, Camino 2,1 km. Dus ik maar weer terug gelopen, boos op mezelf en iedereen, nou daarin was ik niet de enige. Ik dacht goed te doen, met alvast te starten en dat werd niet begrepen. Toen ik haast bij de start plaats kwam, liep Norbert net omhoog met de tas met vermaak spulletjes voor mij. Hij boos, ik boos, allemaal boos, dus het was een boze start. Dat kwam natuurlijk allemaal door die afgesloten weg en dat we te laat waren. Heb je hier zolang naar uitgekeken en dan gaat het niet door. Ze hebben heen en terug gelopen. Ten eerste omdat ik op zuid zat en dat de noord kant was afgesloten.ik heb dit direct op Spanje forum gezet en kreeg de volgende dag bericht, dat er nog meer mensen onze paniek hebben gehad. Arme Norbert, die heeft in de hitte en te kort geoefend, het wel voor zijn kiezen gehad. Maar volbracht, een medaille waard, was ik vergeten mee te nemen en ik was nog boos ook

Nog steeds geen vakantie.

Tja, het is woensdag, op maandag aangekomen en ze hebben nog geen rust gehad. Vandaag moeten ze zich weer om 10 uur melden bij Haleluja in Jalon, voor een wandeling langs de rivier, richting Lliber.
Norbert gaat ook mee, hij moet oefenen voor de Camino del Rey volgende week. Ik ben om 2 uur richting Jalon gereden om met de groep mee te eten. Nor heeft het best wel een beetje zwaar gehad, pijn in de liezen en zere pootjes. Maar de kop is eraf en in princiepe is hij er klaar voor. Ik heb gekeken hoe het weer volgende week is voor de tocht, 30 graden en de wind is 15 km. per uur. Zeer gunstig, want als het 25 km. per uur is, gaat hij dicht. Nor zegt met 35 km. maar dat gaat het niet worden. Het zal toch heel triest zijn, je leeft er naar toe en als het dan zo ver is, is hij gesloten. Boeken voor een volgende dag gaat niet, ze zijn helemaal voor maanden uitverkocht.
 
Wat niet te geloven is dat ik overstelpt word met aanbiedingen voor goedkope cruise tochten. We willen al een paar jaar met ze viertjes op een echt cruise schip. Een paar jaar geleden zijn we geweest, maar dat was niet een echt mooi schip. Al een paar jaar kijk ik uit naar een last minut in juni, maar het lukte nooit. Van de week kreeg ik er een binnen, vertrek 7 juni, vanaf Venetië, een week 99 euro, daar kwam wel nog 180 euro aan haven geld bij. Dan ben je een week met 2 personen onder de pannen voor 560 euro. Je gaat dan naar Kroatië, Griekse en Turkse eilanden en weer naar Venetië. Heel jammer, maar dit hebben we nu geregeld, misschien lukt het volgend jaar.

Even een momentje rust, het was vreselijk warm.
 
Hans en Nel zijn gisteravond nog een borrel gaan halen in Denia, wij zijn thuis gebleven, TV gekeken en op tijd naar ons bedje.
 

We hebben weer een 70 jarige bij de club.

Rene was gister de jarige job, 70 jaar oud geworden. Klinkt vreselijk oud, maar niemand van ons voelt en gedraaid zich als een 70 jarige. Maar eigenlijk zijn we al een beetje stokoud, Het verschil met onze club en onze ouders, dat is wel een duidelijk verschil. Maar goed, 70 is 70, daar veranderen we niets aan. We hebben allemaal een bijdrage gedaan, voor hun volgende cruise. De nummer, weet ik hoeveelste.

Het feest hebben we bij Herman gevierd, die heeft de ruimte, al hoewel, Willy en Rene ook veel ruimte om hun huis hebben en een keuken/ bar in de tuin hebben.

Iedereen moest in het wit komen, met een blauwe zonnebril van Ray Ban, hoefde geen echte te zijn. Dus iedereen op naar de Chinese winkel en een bril van 3 euro gekocht.
Was een geweldig gezicht, het was een witte massa mensen.

En wat hier natuurlijk bij hoort, is een optreden. Dit keer geen ABCtje, dan doen we met 65 jaar. Dit keer was het een gospelkoor incl. de domine zelf. De dames met zwarte kroes pruiken, waren haast niet te herkennen, vooral ook omdat ze een blauwe bril ophadden. Ze hadden allemaal prachtige lange witte jurken aan. Alle filialen van Mango leeg gekocht, in Nederland, toen ze overal op waren, via internet, en de laatste bij Mango hier in het winkelcentrum.

Het was een heel geslaagd feest, met hapjes en drankjes, fricandellen en bitterballen. Er was een problee, de bitterballen waren tot een grote troep geworden. Ja, zegt Rene dat hebben ze niet goed gedaan. Ho, Rene, weer je nog vorig jaar. Wat vorig jaar? Gelukkig stond Piet naast me, vorig jaar op de verjaardag van Willy was jij het persoon, die in een kleine frituurpan, zo de hele zak met 50 ballen, in de frituur gooide. Ja zegt Piet toen hebben Paula en ik de zaak nog wat weten te redden, nu dat wist hij niet meer. Maar ondanks de snotballen waren ze best lekker. Ook was er de pan paella, dat kan niet missen en heerlijke hamburgers.

Het feest is door gegaan tot in de laatste uurtjes en was zeer geslaagd, mede door de live band en een gast optreden van de Hollandse ABBA.

Bij deze nog een foto van twee van de gospel dames. De meiden waren zo anders, dat we moeite hadden van, wie is wie nou. Het was harstikke leuk. Voor Nel en Hans natuurlijk ook, die horen er gewoon ook helemaal bij. Ik zit nu in mijn uppie thuis. De hele bubs is aan de wandel in Jalon, Norbert is ook mee, want die moet oefenen voor volgende week als ze de Camino del Rey gaan lopen. Die tot het begin van dit jaar, een van de levens gevaarlijkste wandeltocht van de wereld was. Daar is nu wat aan gedaan en sinds maart weer open. Ik heb gelukkig de kaarten in april al besteld. Op dit moment zijn ze tot eind oktober al uiverkocht. Ze laten maar 50 personen per uur door. Ik ga me nu op truttebollen, om 2 uur moet ik me melden, dan zijn ze terug van de wandeling en tijd om te eten.

We nemen gewoon vakantie deze maand

Van 1 tot 23 juni, hebben we vakantie genomen. Maar nu moet ik wel eerlijk zijn, eigenlijk hebben we hier altijd vakantie. Niks moet alles mag, zo werkt het hier in Spanje. Ik had een app gevonden, die ons een maand lang zou volgen en ik dacht ook nog zelf een foto plaatste, op de route die we gaan rijden. MAar ik heb geen kaartje in mijn iPad. Dus kan ik alleen met Wifi werken en dat heb je op de route niet. Ik had een paar maanden terug al de start pagina gemaakt, maar nu nadat ik 2 verslagen heb geschreven. Net vernietigd. Dus nu ga ik verder met mijn blog, wel goed ook, anders had ik.hierop weer gaan verzaken.
Betreft het edele span, ze waren om 12 uur, weer thuis in hun oude huisje, waarop
Ik, als een goede vriendin met de koffie zat te wachten. Norbert had ze van Xeraco opgehaald, ze waren daar met Metr en Trein naar toe gekomen. Onder de koffie een beetje alle roddels uit het dorp doorgenomen, de tuin bekeken, Nel kreeg net zo ee Rolling als Cor vorige week. Het ziet er dus naar uit dat ik de plank hevig heb mis geslagen. Gelukkig geen dure investeringen gedaan, een pot verf en een metaal achtig ding voor op de schoorsteen. Wat mijn probleem is, omdat we marktplaats lopers zijn komen we vaak iets ophalen bij oudere mensen. We hebben vanmiddag besloten dat wij viertjes gewoon ook oudere mensen zijn, daar kunnen we niet meer omheen. Maar goed dan komen we bij die oudjes van onze leeftijd en dan zie je de inrichting van de huizen en dan wil ik gaan gillen. Is het zo dat als er jongere bij ons komen, die dan denken, wat een oubollige, en gedateerde troep is het hier. Vandaar dat ik volledig ben doorgeslagen. Dit even terzijde, slaat ook niet op de vakantie, maar dit moest ik even kwijt.

We hebben gegeten bij de Japanner en vroeg naar bed, uitrusten voor het verjaardags feest morgen van Rene.
Vinden jullie het ook geen zedelijk stelletje worden, met die gevouwen handjes, ze zijn inderdaad wat zedelijk, maar nog wel te pruimen.