Honden leven.

Het hondenleven wat hier in huis beleefd word, is nou niet bepaald een honden leven. Rafa ligt de hele dag te pitten, op een plek, heel dicht bij Norbert. Af en toe laat ze haar neus even zien, als de koffie automaat gestart word, komt ze niet eerder, van haar kroel plek, als het piepje, van de automaat piept. Een paar dagen terug, was ze al naar bed, Norbert vertelde iets over bananen en dan word Rafa helemaal gek. Ondanks dat ze sliep, hoorde ze het woord banaan en daar kwam ze. Ze verstaat zo genaamd niks, maar koffie, koekje, banaan, dat weet ze verdomd goed en loopt dan direct naar de plaats waar koekjes, bananen, zijn.

We hebben de buitendeur natuurlijk dicht, zo warm is het ook niet. Rafa kan de deur open maken en dat gebeurd ook regelmatig dat ze weer buiten staat te blaffen, als er iemand langs loopt. Het gaat je door merg en been. In Nederland een anti blaf kastje gekocht, dat zet je neer in de hal en als ze blaft komt er een hoge toon uit, die wij niet horen, maar een hond wel. Het heeft een maand in Julianadorp in de gang gestaan, maar het hielp voor geen meter. In maart nemen we het maar mee en kijken of het hier werkt. Als we in maart in Julianadorp zijn moet, RAF behoorlijk afvallen, wat deze keer niet heeft gewerkt. Twee keer per dag een uur wandelen en in het bos spelen, maarte is niets afgevallen. Normaal valt ze in Nederland 5 kilo af, ze rent daar echt door het bos, thuis loopt ze maar wat te suffen.

Ik dacht, ik ga voor een onderwerp, in dit geval Rafa. Maar, ik ben wel snel uitgepraat over haar. Mijn Hoofd is nog niet ingesteld op, denken. Komt allemaal wel weer goed met me.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Sneeuw en vreselijk veel regen, regen en nog meer regen.

Wat is er aan de hand in ons Spanje, betreft het weer is het van het ene uiterste naar het andere uiterste. Regen, hagel, sneeuw en wind, dit seizoen genoeg van dit alles gehad. Het slechte weer in november, daar hebben wij niets van mee gekregen, maar gelukkig waren we thuis, toen de sneeuw viel, wat geweldig, een echt wintersport gevoel hadden we. Onderstaande foto, is de straat, waar ons appartement is. Huurders konden het huis niet uit.

We zijn het nu zat, we willen de zon, dit is de slechtste winter die we hier ooit hebben meegemaakt. Gelukkig vandaag is de zon aangekomen, maar er komt nog meer ellende aan. Dan zijn we er vanaf? En krijgen we alleen maar zon tot de kerst.

Het straatje tegenover het appartement, je kan nu zwemmend, vanaf je huis, de zee in.

Betreft het ziekenhuis, vanmorgen weer gebeld, gezegd dat ik honds beroerd ben. Er zijn heel veel mensen die ziek zijn en die moeten ook wachten, werd er gezegd, rustig wachten tot we u bellen. Gister belde Henk Landa om te vragen, hoe het nu ging. We kunnen verder weinig meer doen, dan wachten op de oproep. Hij vond het belachelijk, hoe ze in het ziekenhuis gereageerd hebben, op alles. Een mooi stukje voor de krant zei hij. Ja, eigenlijk is dat voer voor de krant, maar nu even niet, ik moet beter worden en dat gaat niet goed, als we een stuk in de krant schrijven. Het is in Spanje zelfs zo, dat als ik aangifte bij de politie doe, over luide muziek of zo, dan geeft de politie altijd, mijn naam en adres door. Dus dan kunnen de lawaai makers even langs komen, als we pitten, en b.v een raam ingooien. Dus je denkt in Spanje wel even na, voor je aangifte doet.

Wat echt he, ik vond het super, jammer dat het met een dag weg was. Daarna hebben we 2 dagen achter elkaar constant regen gehad. We zitten dacht ik op 100 mm, en dat in een paar dagen. Zo niets meer over regen, wind en sneeuw. Vanaf nu hoor je mij alleen nog over de zon.

 

Gepubliceerd met Blogsy

25 oktober................ 25 januari 2017

Ik ben er weer, ben er altijd geweest, maar een beetje in de schaduw gebleven. September, oktober waren maanden van dokter en ziekenhuisje lopen. Een dag voor vertrek konden we pas zeggen, we gaan. Door bloeduitslagen en wat andere dingen, was ik ook een beetje doorgedraaid. Dus maar even stoppen en dan in Julianadorp weer met frisse moed ertegen aan. Maar in Nederland kwam het er ook niet echt van, zijn in het begin veel op stap geweest voor een nieuwe badkamer. Toen kreeg ik in december de diarree, en nu ruim 6 weken later nog. We hebben de ontlasting in Nederland laten onderzoeken, gelukkig geen afwijkingen. In Nederland nu bezig met andere onderzoeken, afgelopen week naar de eerste hulp geweest en daar vanaf 11 uur tot 1700 gezeten. Weer niets gevonden, nu wacht ik op bericht voor weer een darmonderzoek. Ben ik niet blij mee, het gebeurt namelijk wel eens dat ze met het cameratje een schade aan brengen aan de darmwand. Ik heb een keer een darmperforatie gehad, dat heeft me toen 13 kg gekost in 2 weken en die zijn er nooit meer aangekomen. Ik ben nu 7 kilo afgevallen en daar baal ik best van.

Ik vind dit zo een mooie foto, Marco heeft er ook eentje, dat hij op het strand loopt met Sanne.

Normaal had ik geen darmonderzoek laten doen, ben vorig jaar nog geweest. Ik was woensdag adje, dat we Henk Landa gebeld hebben. Toen hij langs kwam het een en ander uit de doeken gedaan en hij nam alle tijd. Uiteindelijk kwam hij op een voorzichtige diagnose. Volgens hem kan het zijn, dat waar de darm aan elkaar gezet is, er een stuk lidtekenweefsel zit en een afknelling de ontlasting niet door laat, maar het water uit de ontlasting wel. Daar zit wat in, daarom wel het darmonderzoek.

Maar wel een stel kadootjes in ziekenhuis Denia. Ik meld me aan de balie en zeg dat ik al 6 weken diarree heb. Volgens mij had ze 6 dagen opgeschreven, want toen Norbert, binnen kwam en hij ook vertelde 6 weken diarree, zei ze 6 weken? 6 dagen zeker. Nee 6 weken, trutje. Na alle onderzoeken, kwam de arts en vertelde niks aan de hand, ga maar naar huis? O ja, ik heb de Adolanta van het recept gehaald, en voor een gewone pijnstiller gewisseld. Hij vond het, kreeg ik de indruk, onzin om voor een beetje bijkpijn Adolanta te geven. Maar die heb ik niet voor de buikpijn, maar voor de neuropathie. Oh, zei de eikel, die me liever kwijt dan rijk was, dat wist ik niet. Je stopt er mee en gaat verder met die andere medicijnen. Zo stoppen met een pil die ik al vele jaren slik, een pil waar morfine inziet, kan dat? Volgens mij niet, maar moet dat navragen bij mijn huisarts. Ik zou namelijk graag van mijn pillen af willen, maar ik denk niet dat dit de juiste manier is. Het is toch een belachelijke zaak, me zo de deur uit te sturen. Met een lijf, waar geen puf meer in zit, 6 weken haast niet gegeten en zo slap als een dweil. Nu wachten op het onderzoek, als dat goed is, wat dan?

Schrijf ik eindelijk en dan hoor je alleen maar rottigheid. Maar dit moest even, dan is iedereen weer bij. Wat er tussen 26 oktober en 25 januari is gebeurt, kom ik tussendoor nog wel op terug. Zo de eerste is er uit, moge er nog vele volgen

 

Gepubliceerd met Blogsy