Het hondenleven wat hier in huis beleefd word, is nou niet bepaald een honden leven. Rafa ligt de hele dag te pitten, op een plek, heel dicht bij Norbert. Af en toe laat ze haar neus even zien, als de koffie automaat gestart word, komt ze niet eerder, van haar kroel plek, als het piepje, van de automaat piept. Een paar dagen terug, was ze al naar bed, Norbert vertelde iets over bananen en dan word Rafa helemaal gek. Ondanks dat ze sliep, hoorde ze het woord banaan en daar kwam ze. Ze verstaat zo genaamd niks, maar koffie, koekje, banaan, dat weet ze verdomd goed en loopt dan direct naar de plaats waar koekjes, bananen, zijn.
We hebben de buitendeur natuurlijk dicht, zo warm is het ook niet. Rafa kan de deur open maken en dat gebeurd ook regelmatig dat ze weer buiten staat te blaffen, als er iemand langs loopt. Het gaat je door merg en been. In Nederland een anti blaf kastje gekocht, dat zet je neer in de hal en als ze blaft komt er een hoge toon uit, die wij niet horen, maar een hond wel. Het heeft een maand in Julianadorp in de gang gestaan, maar het hielp voor geen meter. In maart nemen we het maar mee en kijken of het hier werkt. Als we in maart in Julianadorp zijn moet, RAF behoorlijk afvallen, wat deze keer niet heeft gewerkt. Twee keer per dag een uur wandelen en in het bos spelen, maarte is niets afgevallen. Normaal valt ze in Nederland 5 kilo af, ze rent daar echt door het bos, thuis loopt ze maar wat te suffen.
Ik dacht, ik ga voor een onderwerp, in dit geval Rafa. Maar, ik ben wel snel uitgepraat over haar. Mijn Hoofd is nog niet ingesteld op, denken. Komt allemaal wel weer goed met me.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten