Ik ben er weer, ben er altijd geweest, maar een beetje in de schaduw gebleven. September, oktober waren maanden van dokter en ziekenhuisje lopen. Een dag voor vertrek konden we pas zeggen, we gaan. Door bloeduitslagen en wat andere dingen, was ik ook een beetje doorgedraaid. Dus maar even stoppen en dan in Julianadorp weer met frisse moed ertegen aan. Maar in Nederland kwam het er ook niet echt van, zijn in het begin veel op stap geweest voor een nieuwe badkamer. Toen kreeg ik in december de diarree, en nu ruim 6 weken later nog. We hebben de ontlasting in Nederland laten onderzoeken, gelukkig geen afwijkingen. In Nederland nu bezig met andere onderzoeken, afgelopen week naar de eerste hulp geweest en daar vanaf 11 uur tot 1700 gezeten. Weer niets gevonden, nu wacht ik op bericht voor weer een darmonderzoek. Ben ik niet blij mee, het gebeurt namelijk wel eens dat ze met het cameratje een schade aan brengen aan de darmwand. Ik heb een keer een darmperforatie gehad, dat heeft me toen 13 kg gekost in 2 weken en die zijn er nooit meer aangekomen. Ik ben nu 7 kilo afgevallen en daar baal ik best van.
Ik vind dit zo een mooie foto, Marco heeft er ook eentje, dat hij op het strand loopt met Sanne.
Normaal had ik geen darmonderzoek laten doen, ben vorig jaar nog geweest. Ik was woensdag adje, dat we Henk Landa gebeld hebben. Toen hij langs kwam het een en ander uit de doeken gedaan en hij nam alle tijd. Uiteindelijk kwam hij op een voorzichtige diagnose. Volgens hem kan het zijn, dat waar de darm aan elkaar gezet is, er een stuk lidtekenweefsel zit en een afknelling de ontlasting niet door laat, maar het water uit de ontlasting wel. Daar zit wat in, daarom wel het darmonderzoek.
Maar wel een stel kadootjes in ziekenhuis Denia. Ik meld me aan de balie en zeg dat ik al 6 weken diarree heb. Volgens mij had ze 6 dagen opgeschreven, want toen Norbert, binnen kwam en hij ook vertelde 6 weken diarree, zei ze 6 weken? 6 dagen zeker. Nee 6 weken, trutje. Na alle onderzoeken, kwam de arts en vertelde niks aan de hand, ga maar naar huis? O ja, ik heb de Adolanta van het recept gehaald, en voor een gewone pijnstiller gewisseld. Hij vond het, kreeg ik de indruk, onzin om voor een beetje bijkpijn Adolanta te geven. Maar die heb ik niet voor de buikpijn, maar voor de neuropathie. Oh, zei de eikel, die me liever kwijt dan rijk was, dat wist ik niet. Je stopt er mee en gaat verder met die andere medicijnen. Zo stoppen met een pil die ik al vele jaren slik, een pil waar morfine inziet, kan dat? Volgens mij niet, maar moet dat navragen bij mijn huisarts. Ik zou namelijk graag van mijn pillen af willen, maar ik denk niet dat dit de juiste manier is. Het is toch een belachelijke zaak, me zo de deur uit te sturen. Met een lijf, waar geen puf meer in zit, 6 weken haast niet gegeten en zo slap als een dweil. Nu wachten op het onderzoek, als dat goed is, wat dan?
Schrijf ik eindelijk en dan hoor je alleen maar rottigheid. Maar dit moest even, dan is iedereen weer bij. Wat er tussen 26 oktober en 25 januari is gebeurt, kom ik tussendoor nog wel op terug. Zo de eerste is er uit, moge er nog vele volgen
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten