Santiago de Compostela

Nou niet gaan denken dat wij dit hebben gelopen. Misschien dat we het ooit nog een keer gaan doen. Maar onze pelgrims zijn weer terug. Het was een hele mooie ervaring. Ze hebben het fantastische gehad.

Ze zijn niet naar Finisterre geweest, mede doordat ze om 1 uur op de bus moeten stappen, dat misten ze de kerk, en dat hadden ze voor geen goud willen missen. Dus heb ik mijn schoenen maar weggegooid, hadden ze toch nog het gevoel, dat ze het hebben mee gemaakt.

Eigenlijk zonde, ze hebben me jaren hun dienst bewezen, maar nu zijn ze stuk. De hens er in.

We zijn gisteravond uit eten geweest bij de Montgo, als afscheid en wij mochten mee. Eigenlijk was het een feestje voor hun zessen. Joop zat nog steeds te bullebakken, ( grapje) hij ging s'morgens heel vroeg zijn bed uit om een beetje rond te dolen in het dorp, de rest sliep dan nog. Op een ochtend, kwam hij terug, om Foetje te overtuigen, dat hij een haan gezien had, zo groot en een giga grote borst. Foetje die neem ik mee en ik hen ook een prachtig hok gezien, net een paleis voor de haan, die ga ik bouwen. Nu Joop nog van het idee afbrengen. We kennen Joop natuurlijk allemaal, dus dat gaat moeilijk worden. Tot Nel zei, nee Joop in Paula haar auto komt geen haan. Dan doe ik hem in een doos, met zijn kop er boven uit. Dan gaat hij op mijn schoot en blijf ik de hele weg zijn kop aaien. Nee,zegt Nel en Foetje, dat feest gaat niet door. Hij wilde weer van alles meenemen, wat hij onderweg tegen kwam. Nee Joop had je maar met je eigen auto moeten gaan. Uit eindelijk pikte hij het wel. Wel heeft hij de hele weg, met zwaar gereedschap gelopen, dat hij gevonden had of zo. Ik lijkt wel of ik erbij geweest ben, maar door de verhalen van Nel en Hans, kan ik wel bladzijden vol schrijven. Het is een heerlijke zwaar gestoorde gozer. Heeft altijd lol in zijn bromtol. Bij deze, uit de mond van Nel en Hans, hebben ze uitstekend naar hun zin gehad. Vooral de kerk, niemand geloofd er, maar het was een zeer emotieneel. Vooral toen door de hele kerk een hele grote bol met wierook door de kerk ging.

De uitverkoop

Nog een paar dagen, dan gaat de uitverkoop weer beginnen. Al hoewel er al maanden rebajas op de winkel ramen staat. De uitverkoop van vroeger staat me nog duidelijk voor de geest. Heel anders dat dat het nu is.weken van tevoren liep je langs de winkels etalages te kijken. Die stonden dan vol met allerlei artikelen voor spot prijzen. Je kon niets kopen, alleen maar kijken. Je moest echt weken wachten tot 1 juli en 1 januari. De avond voor de uitverkoop, stonden er soms rijen voor de deur, om als eerste hun slag te slaan. Tentjes, stoeltjes en slaapzakken, het was een feest om te zien. Ik denk dat de jongere onder ons niet weten wat ze horen. Nu lijkt het doorlopend uitverkoop. Voor de kerst, prijzen ze de feest kleding al af. Wij in Spanje hebben 2 maanden uit verkoop. De eerste rebajas, de tweede en de derde. Paula kennende wacht natuurlijk op de derde, maar dan zitten we al in augustus. Dan denk ik bij mezelf, nu nog zomerkleding kopen? Wat draag je in de zomer? Ik zit de hele dag bij het zwembad en voor keer uiteten heb ik eigenlijk wel wat. Toch ga ik altijd even kijken en kom ik thuis met T shirts van 1.95 en 2.95 Ze liggen nog nieuw in de kast, met de prijs kaartjes er nog aan. Echt mooi zomerweer hebben we nog steeds niet. Het is nu 5 uur, zit nog bij het zwembad, heb het zelfs koud.

Dit soort rijen stonden er voor de grotere winkels, maar ja, een TV voor 1 gulden, daar had je wat voor over.

Denia is een middel grote stad, tot mijn verbazing hebben wij het beste restaurant van Europa. Wij zijn er een keertje geweest, maar je word gillend gek van die ober, die achter je blijft staan, met zijn borsteltje, om de rommel van je tafel te vegen n je glas wijn vol blijft gieten. Nee, ik hou wel van een beetje luxe, die je aan boor van een cruise ook hebt, maar dit gaat me veel te ver.

Vanmorgen zijn onze Pelgrims aangekomen in Santiago de Compostela. Ik had een aantal live webcams opgezocht en zitten loeren of ik ze kon vinden. Nog whats app gestuurd, waar, zitten, staan jullie? Maar die hebben ze dek ik niet gezien. Ze hadden daar natuurlijk ook geen wifi. Ook nog op de beelden in de kerk zitten kijken, maar niets. Ze hadden vanmorgen nog een laatste loop van 10 km. Dus op tijd weg, om de mis van 12 uur te halen. Het is jammer dat Foetje gister moest opgeven. Ze ging al van huis met tussenspier rib en bil blessure. Alle dagen met medicijnen en maag beschermers gelopen. Maar gister ochtend was de koek op. Met Joop samen met het openbaar vervoer naar de volgende stop, om slaap plaatsen te regelen. Of ze vandaag de laatste 10 km. zou lopen, dat was nog afwachten. Het zit er weer op, ik denk dat dit je een geweldige kick geeft als je het plein voor de kerk komt oplopen.

 

Wat is het stil.

Toen ik vanmorgen beneden kwam, was het stil. Mijn terras veger was er niet. De zwembad, blad schepper niet. Ook het naaivrouwtje niet. Ze waren letterlijk met de noorderzon vertrokken. Nou mag ik zelf weer aan de bak. Is ook niet verkeerd, maar het was toch wel makkelijk. Gisteravond hebben we meegegeten, met de sportievelingen, raar woord,nu ik het zo terug lees. Nel en Hans moesten vanmorgen om half 7 bij Joop en Jong-Fo zijn. Daar even een bakkie doen en om 7 uur bij de tol staan, daar stond de rest op hun te wachten. Ze hebben vandaag een pittig ritje voor de boeg, 900 km. Morgen de eerste lange dag, ongeveer 10 uur lopen, zonder dat ze maar iets tegen komen. Geen eten en drinken. Natuurlijk hebben ze zelf wel het een en ander mee. Maar die eerste dag, knalt er wel in. Met Norrie gaat het nog niet helemaal goed, het valt allemaal best tegen. Die luier zit niet echt prettig. Maar hij plast wel zelf, dat is wel erg prettig. Dat moet je allemaal maar afwachten, of dat allemaal weer werkt. Maar hij heeft het rustig en vermaakt zich erg goed met spelletjes op zijn telefoon. Ik ga de tijd dat ze weg zijn, maar weer eens kijken of ik inspiratie kan krijgen, om voor in het benedenhuis nog wat te maken. Ik had vorige week de tafel al vol gelegd met het een en ander, maar er kwam geen zinnig iets uit mijn koppie. Dus we gaan het opnieuw proberen.

Tafeltje van welbehagen.

Ik heb het huis van Nel en Hans weer veroverd. Maar het valt tegen, weinig zon, dat is niet zo erg. Maar het is niet warm. Ik voel nu zelfs een paar spatjes. Vanmiddag moet ik toch naar het winkelcentrum, mijn nagels laten doen, vanmorgen ging de tweede nagel dubbel, dus er af gehaald. Ook nog naar Denia om wat te ruilen dat ik in Valencia gekocht heb. Ik dacht dat het filiaal bij ons in het centrum was, dus gister zoeken, tot er bij mij een lichtje ging branden. Die zit in de stad. Dus dat het weer iets minder is maakt in dit geval niet uit. Nu maar wachten op foto's uit het noorden, die ik dan op mijn volgende blog kan zetten.

 

Bloedje, bloedje heet.

Het is bloedje heet, en wij de dames, Nel en Paula zitten achter de naaimachine, div. dingen te maken. Hans en Nel zijn lopend naar de markt geweest, komt Hans toch thuis met een scheur in zijn trekkings broek. Het was net kleine schooier met een scheur in zijn broekie. Naast zijn zijzak, waar zijn knip zat. De scheur was zeker 12 centimeter. Gek hij was wel rafelig, Is zich totaal van geen kwaad bewust. Absoluut niet blijven heken of zo. Het enige wat er op de markt gebeurd kan zijn is, dat er met een scherp voorwerp de broek open hebben willen snijden en zo zijn knip hebben willen jatten. Dus dit moest Nel herstellen, gelukkig net een paar weken geleden een nieuwe naaimachine gekocht, die kon meteen dienst doen.

Vorig jaar hadden we een triangel gekocht voor de zon. In een paar weken was hij door de wind al stuk. Dus weer tevoorschijn gehaald en lapjes er op gezet, Hans hem weer opgehangen, gelukkig hebben we nu weer schaduw in de ochtend. Het is veel te warm om in de zon te zitten. Met Nor is het goed, morgen weer naar Valencia, dan hopen we dat de plaszak eraf gaat. Maar volgens plan gaan de hechtingen er wel uit.

 

Lekker weer thuis.

Maar het duurde wel even dat we buiten stonden. Om 11 uur kwam de dokter zeggen dat hij naar huis mocht. Maar wel moest wachten, tot hij terug kwam, met de papieren om te tekenen. Ik had nog een nacht hotel tegoed en ben om 14.00 naar de receptie gegaan, om te zeggen dat ik vandaag naar huis zou gaan. Ik kreeg heel netjes mijn geld voor die ene nacht terug. Hans van Gre zou ons ophalen, maar die wist dus niet waar het ziekenhuis was. Dus Nor zegt, een taxi naar het vliegveld, dan kan hij ons daar ophalen. Of taxi naar de trein en ons ophalen in xeraco. Ik dacht, Nor Lul maar lekker, ik regel het zelf wel. Ben zo af en toe naar de taxi standplaatsen gegaan en prijzen gevraagd, naar Pedreguer. Rond de 130 en 140 euro, plus de tol. Tot ik er een zo gek kreeg, die voor 100 euro plus de tol had. Wanneer zegt de brave borst, ja dat is het probleem, nu, over een uur of het eind van de dag. Heeft u telefoon, dan kan ik u bellen. Nee heb ik niet. Dat schiet lekker op. Ondertussen wij maar wachten en wachten. Ik voor de 36ste keer het centrum door, stel dat ik nog wat over het hoofd gezien heb na 3 dagen rond darren. Het humeur van Nor zakte tot het diepte punt, dus ik dacht, weg wezen, ik heb daar geen zin in. Je upt me maar als je meer weet. Het is zoals het is, we kunnen daar niets aan doen. Eindelijk om 17.00 een berichtje, ik kan weg. Op het hoekje, natuurlijk eerst voor mijn brave man een peuk, daar was hij echt heel hard aan toe. Glaasje wijn, klein hapje eten, dan op zoek naar een taxi. Toen we bij de standplaats aankwamen, stond het baasje van 100 euro voor in de taxi rij. Dus ik zeg, 100 euro, plus de tol. Keek wat moeilijk, maar oke. Hij had de meter aan gezet en die ging rustig zijn gangetje. Je betaald wat hij vraagt, zegt Nor. Echt niet. Ik heb vanmorgen een bedrag afgemaakt en nu weer, hij krijgt 110 euro. De meter stond op 131, euro, plus de 10 euro tol. Gewoon het afgepaste geld gegeven en klaar is Klara. Het gaat goed met Nor, hij plast heel veel, vannacht werd hij wakker, toen liep je nachtzak haast over. Hij moet veel lopen, dus vannacht een uurtje door het huis gelopen. Prima geslapen, we gingen om half 3 pas naar bed, omdat zijn balzak nog groter dan een tennisbal is en ik vond zijn poot dik. Dat de balzak groter word, is normaal zeggen ze in het ziekenhuis. Maar ik had er toch geen rust van. Dan duiken we het internet, maar weer op. Uren zoeken lezen en lezen, maar er niet uitgekomen. Ja, toen was het half drie. Nor voelt zich vandaag weer goed, maar ik ben uitgeteld. Dat heb ik altijd, wat er ook aan de hand is, ik ga door en door en door. En dan als alles weer normaal is, zak ik in elkaar. Niet letterlijk natuurlijk, maar ik ben af. Vandaag dus naadje, maar morgen ben ik er weer. Maandag over een week, gaat de plas slang eruit en de hechtingen. Dan over 3 maanden een onderzoek van de nieren. Omdat er wel eens iets geraakt, kan worden bij de operatie. Dat kunnen ze nu niet zien, maar over 3 maanden wel. Nu verder aansterken en genieten. O ja, we hebben een probleem, hij ging met 87.5 kg. het ziekenhuis in in. Gisteravond thuis 90 kilo, dat zijn geen grapjes. We hopen dat het door de balzak komt, volgens Nor weegt die wel meer dan 2 kilo.

Wat zitten er veel eikels tussen de Spanjaarden.

Ik heb altijd gezegd, prima volk die Spanjaarden. Maar vandaag vind ze hier in Valencia eikels. Het is niet te geloven, ze verstaan je niet, of willen je niet verstaan. Vraag ik gister bij Hollywood, daar kan je lekker eten om spare ribs, hebben we niet. Ik had costillas moeten zeggen. Even later, mensen naast me aan de spare ribs. Meer van dat soort dingen, ze zeggen geen gedag, als je de lift in of uit gaat. Nee, niet aardig. Nor krijgt pillen, hoe moet ik die innemen? Met water,heb ik niet zegt Nor, koop het dan zegt ze, ik heb geen geld. O, dan breng ik wel water, ze moet nog komen. Hij moet veel water drinken, maar moet het zelf kopen. Het gaat harstikke goed met hem, morgen waarschijnlijk naar huis. Daar is hij wel aan toe, hij baalt van het ziekenhuis. Ik zit nog steeds in het hotel, daar ben ik achteraf wel erg blij mee, dit is het zwembad 11de verdieping. Jammer geen zwemkeding mee.

Afgelopen nacht zo vreselijk diep geslapen, ik werd om half 12 wakker. Ik werd wakker omdat ik droomde, dat er iemand van het hotel, mijn kamer binnen kwam en zei: u mag hier niet roken. Toen met een rotgang me aangekleed, gauw buiten een bakkie koffie en een broodje genomen. Nor al gemeld, ik kom zo. Gelukkig zou Cor om 12 uur komen, dus voelde ik me een klein beetje minder schuldig. Vandaag voor de 36ste keer het centrum door gestiefeld, en wat dingen gekocht. Dit is voor mij de perfecte manier om te winkelen. Als ik een middag ga, kijk ik hier en daar, maar kom met niets thuis. Nu na een paar dagen, iedere keer het zelfde rondje te doen, kan ik makkeler een besluit nemen.

 

Zo, daar zit ik dan.

Totalie rotto, alles doet me pijn, het lijkt wel of ik onder het mes ben geweest. Mijn slaap sofa bleek een stoel te zijn, zie straks foto. Norbert is om half negen opgehaald, voor de operatie, moesten ze hem eerst nog harsen. Het zou 3 tot 4 uur duren. Nadat ik me ontkreukeld had, een sigaretje en koffie met een broodje op het stoepje had gegeten, ben ik het park aan de overkant ingelopen. Daar stonden een heleboel bankjes, is dat wat om de nacht door te brengen? In de gezamenlijke ruimte staan ook van die houten banken, misschien is dat wat. Maar vannacht blijf ik bij Norbert, omdat hij zo vroeg geopereerd is, denk ik, dat hij vannacht niet op de IC hoeft te blijven. Misschien ook wel, dan ga ik de bank proberen. Cor mailde, dat is niet normaal, op mijn slaapstoel. Die zegt neem een hotel in de buurt, of koop bij Corte Ingles een ligbed. Maar misschien komt het ook, omdat ik Nor de hele nacht in de gaten hen gehouden. Mister eigenwijs wilde geen slaappil. Ik slaap zo ook wel. Dat gebeurde inderdaad ook.

Mijn bed met Pullman matras.

Na even in het park de spieren te hebben losgemaakt, allemaal trim werktuigen stonden er, naar het winkelcentrum, had ik een leuke broek gevonden, die paste, stond er bij C & À een rij van hier tot Tokio. Inmiddels was het 12 uur, dus ik moest terug naar het ziekenhuis. Daar zit ik nu te wachten op de dingen die komen zullen. Op een gegeven moment, denk ik, ga eens even vragen. Ja, zegt die verpleegster, u mag de kamer helemaal leeg maken. Daarna mag u naar u man. Alles ingepakt, 2 koffers zware handtas met pattekind en Norbert zijn zware laptop tas. Daar sta je dan in je uppie. Toen mocht ik heel even bij hem, gelukkig had hij geen pijn, alleen geen kracht meer. Dank je de koekoek, had hij bedacht om morgen de 4 daagse te kunnen lopen. Maar blij dat hij geen pijn heeft. Vanavond mag ik om half 8 een half uurtje bij hem. Misschien dat hij zich dan wat krachtiger voelt. Maar goed daar sta je dan, met een zootje bagage. Ik moest mijn tel nummer achterlaten voor als er iets was. Nu had ik een probleem, ik zit iedere keer met mijn vinger ergens aan, zodat ik geen geluid meer op de telefoon heb. Dus ik al zeulend met tassen en koffers het winkelcentrum in. Vraag ik bij een telefoon winkel, of ze ergens een knopje om wil zetten, zodat ze mij vanuit het ziekenhuis kunnen bereiken. Wat zegt die trut, moet u naar een service punt van de iPhone gaan. Wat een trut dat mens zeg. Toen eerst een hotel gezocht, zielig gedaan, ik ben het ziekenhuis uitgeknikkerd, dus heeft u een goedkope kamer. Ik heb nu een kamer voor 38.50, knap prijsje denk ik.

Plan 1 op dit bankje vannacht?

Plan 2 een luchtbed kopen en een nachtje drijven?

Nee, ik zit nu heerlijk in een hotel, met een heerlijk bed, in het winkelcentrum en 5 min. vanaf het ziekenhuis.

 

Gezellig feest bij René en Wily.

Zondag middag een heeeel groot feest bij René en Willy. Ze vierden hun verjaardag samen. Met live muziek en veel etenden drinken. Aan alle smaken was gedacht Paella, Nasi of liever een krentenbol of een ander broodje, 65 kennissen waren er slechts. Buiten onze eigen groep veel mensen die we niet kenden.

En nu zit ik hier in Valencia, bij Norbert in het ziekenhuis, morgen ochtend om 8 uur komen ze hem halen, voor de operatie. Straks krijgt hij een clisma. kan hij de halve nacht lekker poepen. Op 50 meter van het ziekenhuis, is het winkelcentrum met 200 winkels. Heb net al een klein stukje bekeken. Is echt iets voor mij, alle winkels in, alles in mijn handen nemen, leuk hè, en weer terug hangen. Dan denk ik kan ik morgen ook nog kopen. Zo ben je 6 dagen onder de pannen. Aan de overkant is een mooi park, morgen even kijken. Wij tweetjes, bijde hand als we zijn, hadden uit de flat in Denia ons wifi apparaatje meegenomen, gelukkig maar, want er is volgens ons hier geen wifi. Ook nog een drieweg stekker snoer meegenomen. We hebben nu paraat, laptop, 2 telefoons en mijn iPad. Oja, de eraeder. Alles werkt, nu radio Oostenrijk aan, met heerlijke Oostenrijkse muziek. Straks lekker slapen??? Zie foto van mijn bed!! Ik zou een bank hebben waar ik op kon slapen, maar op deze stoel?? De tijd zal het leren.

 

Ik zou zo zeggen, voor allemaal een goede nachtrust en Weltrusten.

 

En nu zijn ze weg!!

Ik vond het eigenlijk helemaal niet leuk, was zelfs van de week verdrietig en wilde naar Schiphol om ze uit te zwaaien. Maar voor 1 dag waren de tickets, behoorlijk aan de prijs. Bovendien als we dinsdag naar het ziekenhuis gaan voor 6 dagen, hebben we nog wel het een en ander te doen. We hebben met ze alle mee gedaan aan de uitzwaai app van Schiphol.

 

Op de kleine foto genieten ze nog lekker van het zonnetje, op een van hun andere avontuurlijk reizen. We kregen net op Facebook te horen dat ze in Bangkok zitten. Klein vraagje chiel, ben je BANG KOK? Ze zitten nu op de helft van de reis. Ze zitten nu te wachten om aan boord te gaan, voor het vliegtuig naar Australia. Daar staat hun CAMPER AUSSIE voor ze klaar. En nu maar op de verhalen wachten die ze op, Mirjam en Chiel,waar zijn jullie,wachten.

Nog een keertje doei, voor iedereen. Ik hoop dat ze een top jaar krijgen, om nooit te vergeten. Hun kennende, gaat dat zeker lukken.

Lieve Chiel en Mirjam, als jullie dit lezen, zitten jullie vast al wel aan een bakkie troost in Aussie. Heel veel lieve knuffels uit Spanje.