Lekker weer thuis.

Maar het duurde wel even dat we buiten stonden. Om 11 uur kwam de dokter zeggen dat hij naar huis mocht. Maar wel moest wachten, tot hij terug kwam, met de papieren om te tekenen. Ik had nog een nacht hotel tegoed en ben om 14.00 naar de receptie gegaan, om te zeggen dat ik vandaag naar huis zou gaan. Ik kreeg heel netjes mijn geld voor die ene nacht terug. Hans van Gre zou ons ophalen, maar die wist dus niet waar het ziekenhuis was. Dus Nor zegt, een taxi naar het vliegveld, dan kan hij ons daar ophalen. Of taxi naar de trein en ons ophalen in xeraco. Ik dacht, Nor Lul maar lekker, ik regel het zelf wel. Ben zo af en toe naar de taxi standplaatsen gegaan en prijzen gevraagd, naar Pedreguer. Rond de 130 en 140 euro, plus de tol. Tot ik er een zo gek kreeg, die voor 100 euro plus de tol had. Wanneer zegt de brave borst, ja dat is het probleem, nu, over een uur of het eind van de dag. Heeft u telefoon, dan kan ik u bellen. Nee heb ik niet. Dat schiet lekker op. Ondertussen wij maar wachten en wachten. Ik voor de 36ste keer het centrum door, stel dat ik nog wat over het hoofd gezien heb na 3 dagen rond darren. Het humeur van Nor zakte tot het diepte punt, dus ik dacht, weg wezen, ik heb daar geen zin in. Je upt me maar als je meer weet. Het is zoals het is, we kunnen daar niets aan doen. Eindelijk om 17.00 een berichtje, ik kan weg. Op het hoekje, natuurlijk eerst voor mijn brave man een peuk, daar was hij echt heel hard aan toe. Glaasje wijn, klein hapje eten, dan op zoek naar een taxi. Toen we bij de standplaats aankwamen, stond het baasje van 100 euro voor in de taxi rij. Dus ik zeg, 100 euro, plus de tol. Keek wat moeilijk, maar oke. Hij had de meter aan gezet en die ging rustig zijn gangetje. Je betaald wat hij vraagt, zegt Nor. Echt niet. Ik heb vanmorgen een bedrag afgemaakt en nu weer, hij krijgt 110 euro. De meter stond op 131, euro, plus de 10 euro tol. Gewoon het afgepaste geld gegeven en klaar is Klara. Het gaat goed met Nor, hij plast heel veel, vannacht werd hij wakker, toen liep je nachtzak haast over. Hij moet veel lopen, dus vannacht een uurtje door het huis gelopen. Prima geslapen, we gingen om half 3 pas naar bed, omdat zijn balzak nog groter dan een tennisbal is en ik vond zijn poot dik. Dat de balzak groter word, is normaal zeggen ze in het ziekenhuis. Maar ik had er toch geen rust van. Dan duiken we het internet, maar weer op. Uren zoeken lezen en lezen, maar er niet uitgekomen. Ja, toen was het half drie. Nor voelt zich vandaag weer goed, maar ik ben uitgeteld. Dat heb ik altijd, wat er ook aan de hand is, ik ga door en door en door. En dan als alles weer normaal is, zak ik in elkaar. Niet letterlijk natuurlijk, maar ik ben af. Vandaag dus naadje, maar morgen ben ik er weer. Maandag over een week, gaat de plas slang eruit en de hechtingen. Dan over 3 maanden een onderzoek van de nieren. Omdat er wel eens iets geraakt, kan worden bij de operatie. Dat kunnen ze nu niet zien, maar over 3 maanden wel. Nu verder aansterken en genieten. O ja, we hebben een probleem, hij ging met 87.5 kg. het ziekenhuis in in. Gisteravond thuis 90 kilo, dat zijn geen grapjes. We hopen dat het door de balzak komt, volgens Nor weegt die wel meer dan 2 kilo.