Lieve allemaal

Het gaat met mij niet goed, eigenlijk vanaf september al. Dus ik stop voorlopig even, met blogge, hoe jammer is het ook vind. Ik ben op dit moment 49 kilo, soms wat meer. Maar ik heb de puf niet meer. Ik ben mijn klerenkast doorgelopen, en er is niets meer wat ik aan kan, minstens 2 a 3 maten, is alles te groot, daar word je als vrouw niet vrolijk van. Laten we hopen, dat ik ook geestelijk, dit wat we de laatste 5 maanden hebben mee gemaakt, gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Ik zal de komende tijd onze verjaardagen en de voetbal feesten en al onze gezellige dingen missen. Maar misschien, sta ik de komende tijd wel, 3x in de week bij jullie voor de deur. Ik hoor jullie al denken, daar heb je de berg bewoners alweer. Nee hoor,zo snel zal het niet gaan, maar wat zou dat te gek zijn. En dan weer plannetjes maken, voor de toekomst. Dat is iets wat ik het allerliefste doe. Toen mijn vader op sterven lag, lag hij in het ziekenhuis maar te roepen, waar is ze nou, waar blijft ze nou? Wie? vroegen de artsen, de regelateur natuurlijk, zei die ouwe.

Het missen dat slaat op het feit, dat ik op dit moment, me zo kloten voel en niet dat ik heel ziek ben en het hoekkie omga. Omdat ik zo veel slechte maanden achter de rug heb, is alles op. Er zit totaal geen energie meer in dit lijfje. Tot deze avond, vanaf 12 december alleen maar appels en worteltjes gegeten, nu, na 2 dagen totaal niets te hebben gegeten, alleen maar heel veel water. Vanavond ben ik voorzichtig weer begonnen, heb ik weer heerlijk appeltjes met worteltjes gegeten. Kijken waar het schip strand, of stranden we helemaal niet en kom ik de avond en nacht redelijk goed door.

Vanmiddag nog bij de huisarts geweest en hij was blij voor me, dat ik op dit moment, mijn diarree een beetje onder controle heb en dat hoop ik zo een beetje te houden. Ik hoop dat ik binnenkort eens wat normaals kan eten. We moeten natuurlijk niet vergeten, dat de afbouw van de zware medicijnen, ook geen kattenpis is en de huisarts zei dat ook nog. Als ik het anders wil, met extra medicijnen,dat zal de afbouw, wel makkelijker voor me zal maken. Maar dat wil ik niet, ik zal doorbijten en ik moet van die chemische bende af en kijken of ik de medicinale wiet olie, het weer onder controle kan krijgen. Daar ga ik gewoon van uit, zo niet, dan kan ik altijd, nog kijken, wat nu? Maar daar ga ik niet van uit. Ik ben een KOK en dan zijn doorbijters, ik zou mijn ouders en vooral mijn vader terleurstellen, om nu al de pijp aan Maarten te geven.

Wat ik wel duidelijk voor ogen hou, is dat er veel mensen zijn, die er veel, slechter aan toe zijn dat ik. Wat wel zo is, dat hoe meer, ik bezig ben, ik me dan ook beter voel. Het enige probleem is dat tegen de middag alle energie op is. Dan rust ik een uurtje, en ga ik het weer proberen, nog het een en ander te doen. Ik zit nu voor de kijkdoos, maar dan slaat de onrust weer toe en zou het liefste weer wat aanpakken. Maar dat trek ik niet en doe het dan ook niet. Iedereen, voor morgen, een fijne een gezellige dag. Heel veel liefs van ons tweetjes. De firma Spic en Span zijn bezig, om voor volgende week als Nel en Hans komen, het weer gezellig in en om het huis te krijgen. Want een echte poetsvrouw ben ik niet en zal dat ook nooit worden.

 

 

Gepubliceerd met Blogsy

Wat is er aan de hand.

Ja, wat is er met me aan de hand? Het is heel gek allemaal, maandag bij de huisarts geweest, voor wat nu? Ik had weer een paar zeer slechte dagen gehad en voor de zoveelste keer, de maagspiegeling was voor de verandering, weer helemaal goed. Ik had zo gehoopt dat, ze nu iets zouden vinden, maar helaas pindakaas, alles weer goed. Aan de ene kant moest ik blij zijn, maar ik moet van de po- ep af. Op woensdag ochtend voor de zoveelste keer, bloed prikken. En ik had dezelfde ochtend om 2 uur smiddags terug komen bij de huisarts. Dan had hij de uitslagen en dan zou hij overleggen met het ziekenhuis. De uitslag zou hij dan om 2 uur met ons gaan bespreken. Reuze nieuwsgierig, stapte we bij hem binnen, met de gedachte, we komen een stapje verder. Maar helaas, weer alles goed, de kankermarker was iets gezakt inmiddels, verder weer, alles goed. Wat nu? Hij had bedacht om geheel te stoppen met de medicatie die ik op dit moment slikte. Anti deprie, die ik al zeker 6 jaar slik, doet volgens hem na al die jaren niets meer en de morfine pillen, die ik ook al 5 jaar slik, doen ook niet meer, na al die jaren. We stoppen met de morfine pillen en de depri pillen bouwen we af, ik had 225 ml of Mg, ook daar gaat de beuk in. Maar de morfine pillen heb ik voor de neuropathie voor mijn voeten. Oké, dat gaan we doen, gestopt, en als vervanging morfine pleisters. Inmiddels had ik contact op genomen met Henk Landa, om te vragen, wat nu alle onderzoeken zijn goed. Toen gooide Henk iets in de groep, hij zit nu te denken aan, een heel moeilijk woord. Ik vertelde hem dat ik zelf zat te denken aan vet diarree. Ja, dat bedoel ik zei hij. Ik geef je nu een pil die je bij het eten in moet nemen, 3x per dag dag als je iets eet. Mijn huisarts, gooide ook nog crohn in de strijd. Dat kunnen we uitzoeken, als je weer een darmonderzoek laat doen en dat ze dan een bioptie nemen.( hadden ze dit niet kunnen bedenken, toen ze een paar weken terug dat onderzoek hebben gedaan? Weinig trek om weer onder zeil te gaan, voor de zoveelste keer. Maandag de vet diarree pillen gehaald, het ziekenhuis en de huisarts hadden op dit moment geen idee meer, dus ik zat niemand in de weg, als ik die neem. Dinsdag mee begonnen, niet meer ge-poept, echt waar, ook geen vaste ontlasting. Vandaag 4 dagen geen diarree meer gehad. En het gekke is, ik ben kip lekker en vlieg tegen de wand op, niet meer te stoppen. Tot ergernis van Norbert, die schreeuwde maar, stoppen, stoppen, straks stort je weer helemaal in en zit je weer dagen in de lappenmand en dat wil ik niet. Je bent nu zo goed en vrolijk, laten we dit zo houden en niet verknallen. Maar we hebben daarmee een probleem, ik ben een Kokkie, daar hoef je niet blij mee te zijn als wederhelft. Ik ga me dus weer overal mee te bemoeien, iets wat ik een half jaar niet gedaan heb. Ik vond alles goed, het intereserde met allemaal niet meer. Maar ja nu, bemoei ik me weer met alles en wil dit en dat dat, wat me niet in dank word afgenomen. Arme Norbert, die heeft me alles, maar dan ook alles uit handen genomen, wat ik heerlijk vond. Maar nu ik weer een beetje bij de pinken ben, ben ik weer de oude Paula, de regelateur. Toen ik maandag bij de huisarts kwam, kwam het hele gebeuren mijn strot uit. Ik kwam bij hem binnen en het eerste wat ik zei in het Spaans, het is nu genoeg, ik kan zo niet niet verder er moet nu iets gebeuren en barste in janken uit. ( mijn schoonzuster zei later, dan moet er heel wat gebeuren als een kokkie, zich zelf te buiten gaat ) De arts schrok en dacht, oef, die zit er echt doorheen. Achteraf vroeg Norbert, welk toneel stuk heb je hier voor uit de kast gehaald. Zoiets had hij nog nooit met me mee gemaakt. Het ging vanzelf, ik kon hier niets aan doen. Maar toevallig heeft het wel geholpen. Die moet ik er in houden, nee, deze actie was echt en spontaan. Ik heb nog een andere optie als dit niet helpt, ga ik die in de strijd gooien. Dit hoef ik bij een huisarts niet in de strijd te gooien, een Spanjaard, laat zich niet vertellen, wat ik of een Nederlandse arts bedacht heeft. Net als toen ik bij de eerste hulp was met een geschreven recept van Landa, die voorstelde, dat het hem beter leek om me op te nemen. Zeer grote fout, ik laat me door een Nederlandse arts niet vertellen wat hij moest doen. Maar ik heb voor de zoveelste keer, weer vertrouwen in waar we nu gekomen zijn. Tja, hoop moet je houden en iedere keer vind ik weer iets waarvan ik denk, dit zou het wel eens kunnen zijn. Dat moet ook, anders zak je in een put, waar je heel moeilijk uit kan komen. Ik ga volgende week, compleet met een lijst met vragen, naar Landa om lekker in het Nederlands mijn vragen voor te leggen. Ook wat betreft de galstenen, die zitten er nog steeds, maar dit heeft, niets met de po-ep te maken heeft.

 

Mijn voornemen was, dat ik op deze site, niet meer zou eikelen over mijn ziekte en zeerste, maar ik vind dit, belangrijke info, die misschien wel tot een omslag kan komen. Maar het is niet zo, dat ik zeg, dit was het. De tijd zal het leren en wat zou het een geweldig feest zijn, als ik mijn leven, dat ik zeker al een jaar of 8 kwijt ben, weer terug zou krijgen.

Licht in de duisternis. Deze geweldige lamp, hebben we gekocht voor in de badkamer in Julianadorp. Het is natuurlijk een lamp voor in de huiskamer, maar deze eigenwijze moeder vond het wat voor de badkamer. En iedereen die hem ziet hangen in de badkamer, vind het helemaal geweldig.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Een geweldige fopper.

Sinds een paar dagen gaat er hier een geweldige post in de rondte. Ik kreeg een mail van een kennis, hier uit Spanje, op de foto, met Willem en maxima, voor het pakijs op de dam, met alle mee eters. En ja, door stond ze in een konings blauwe jurk. Wat leuk, dus haar postbox, liep vol. Van o wat gaaf, wat een mazzelaar enz. Ik kreeg een dag later de echte foto van het feest en daar stond de konings blauwe jurk maar............. er zat een ander lijf in. Hiervan wil ik meer weten en ze gaf me toen ik haar vertelde wat ik had gezien en kreeg van haar een lachende smile terug. Nog niet echt iets door, maar het liet me niet los. Nogmaals alles goed bekeken en vond een adres, dit open gemaakt en bingo, ik was gefopt, geweldig, maar nog heel veel andere mensen ook. Alle Facebook meldingen, gingen naar deze site, ik dacht iets van 45 duizend berichten. Als je die leest kom je niet meer bij. Van ik was er ook, maar het was ook zo druk, dat ik je niet heb gezien of vond jij die vlaflip ook niet zo lekker en het vlees was koud en ga zo maar door. Dat waren natuurlijk mensen die van de hoed en de rand wisten. Zo ook met het kennissie van mij, het ging heel lang door totdat het voor iedereen duidelijk was.

Dit is de echte foto, deze kan je heel erg inzoomen, zodat je waar je ook staat, kan uit vergroten. Met deze lukt het niet, het zal dan een speciale zijn die ze hier voor gebruikt hebben.

Dit is het deel van de bewerkte foto die ik kreeg. Daar staat ze, in haar konings blauwe jurk. Als smoes had ze, ik mag tegen niemand iets zeggen enz, de maker van de grap, heeft bij de foto die je dan bewerken moet een kaart van Nederland erbij gezet. Daarop kan je zien waar de meeste gefopte mensen zitten. De meeste rond Amsterdam, maar in de kop van noord Holland, Groningen, Friesland, Brabant en Limburg, daar was nog haast geen fop mail rond gegaan. Het was een topaktie en er zijn er al zoveel ingetrapt, onder andere IK.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Daar zijn we weer.

Ik schaam me, om dit te zeggen, ik heb het druk gehad. Dat kan natuurlijk niet, iedereen schuift alles maar op, ik heb het druk. Het is natuurlijk zo van waar liggen je prioriteiten. Als ik het, een belangrijker vind dan het andere, dan is het maar zo. Dus waar heb ik het zo "druk" mee, natuurlijk doet Facebook een duit in het zakje. Ondertussen, ben ik lid van een heleboel sites, er zijn er zoveel waar ik intresse in heb. Ik heb ze eens doorgenomen, wat kan er weg? Niets, overal staat wel iets waar in intresse in heb. Er komen zoveel berichten binnen, het gaat het leven beheersen en dat mag niet. Mijn probleem is dat ik alles wil lezen en daardoor vele uitstapjes maak. Ik vraag me wel eens af, b.v Umberto Tan, die is met iedereen vriend, reken maar dat het je dan tijd kost, plus hij moet zich inlezen in zijn gasten, documenteres kijken enz, hoe krijgen hij dat voor elkaar?

Koninginne dag is rustig verlopen, TV gekeken, ik kan namelijk niet weg vanwege de diarree. Maar ik vind het geen probleem, ik vermaak me prima thuis.

Bij het zien van deze foto, grachten van Amsterdam. Norbert was bij Holland Internationaal heel ongehoorzaam, hij verdomde het om te varen, het is geen doen op Koninginnedag, alle grachten vol met, alles wat varen kan. Een keer heeft hij vanaf een brug, een parasolvoet door het dak gekregen. Gelukkig goed afgelopen. Je bent wel verantwoordelijk voor je passagiers aan boord en die verantwoordelijkheid wilde hij niet nemen. Wat hem niet in dank werd afgenomen.

Verder, ziekenhuisjes een doktoren bezoeken, wat tot nog toe NIETS heeft opgeleverd. Woensdag nog een maag onderzoek, daar moet toch echt wat uitkomen, ik ben het nog zatter dan zat. Er zijn momenten dat ik het niet meer zie zitten, maar dan kijk ik naar buiten, zie de zon, dan denk ik, troelala weet je dat er veel mensen zijn die het, betreft de gezondheid, het veel slechter hebben dan jou. En dat is zo, dan ben ik er weer. Het vervelende is ook dat als je een keer trek heb en dan, niet te veel, even lekker eet, het helemaal mis is. Gisteravond had ik dat weer, dan ben ik helemaal weer bij het begin, een grote knal en dan sproei ik alles, de WC, helemaal onder met gewoon water. Dan loop ik te balen.

Bob en Anne zijn na 5 en een halve maand, weer richting Nederland gegaan. Ze hebben zich ondanks het waardeloze weer het wel naar de zin gehad. Hebben ook veel mensen leren kennen. Bob had een fietsmaat en Anne zat op Spaanse les en reeds vrienden bij de Nederlandse club. Het was heel jammer dat we niet zoveel met elkaar gedaan hebben. Ik zag het helemaal zitten, lekker samen een keer naar de markt of zomaar een bakkie doen in de stad, maar helaas, jammer.

Een leuke foto van de 2 gangsters uit Kudelstaart, en van een heel lief meisje Mijdrecht. Het 2 zijn echt vreselijke boefjes, ze bezitten een beetje boel rottigheid, daar hou ik heel veel van.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Verjaardagen.

Valt het jullie ook op, dat er heel veel verjaardagen niet meer gevierd gevierd worden. Ik weet nog vroeger, alles werd uit de kast gehaald. Stoelen lenen bij de buren en dan een grote kring in de huiskamer maken. Dan ging je zitten en dan zat je hele avond aan deze plek vast. Als je pech had zat je naast iemand die de hele avond niets zei. Op de lange tafels stonden natuurlijk vaasjes met sigaretten, 3 soorten sigaretten, zware, lichtere en filter sigaretten. Ook een kistje met sigaren, voor de liefhebber. Chips op tafel, stukjes leverworst en gekookte worst. Dan was er ook natuurlijk de gangmaker van de Fam. Bij ons was het ome Rinus, de man van mijn moeders zuster. Die ging altijd een "stukje" doen. Iets van, Snap je dit nou juffrouw Snap of het stukje van de "de kleine man" er was ook nog iets met een "schoorsteenveger". Dan zong hij, schoorsteen vegen is mijn vak. Ook kwam er in voor " hup zei mijn simmetje, daar gaar hij weer, in de schoorsteen op en neer". Ook ging mijn moeder en haar zuster altijd jodelen, mooie herinneringen zijn dat. Het was, zeker bij ons, een kleine bruiloft. En als het voor mijn vader genoeg was, ging die ouwe gewoon tafel dekken. Dat deed hij ook als er gewoon visite was, dan wist iedereen hoe laat het was. Maar als ik nu naar de verjaardagen van de kinderen kijk, zie ik van al het bovenstaande weinig terug. Vaak vieren ze het niet eens of de 2 verjaardagen samen. We doen het nog wel in Spanje, alhoewel, word het ook wat minder. Daar vieren we de meeste verjaardagen buiten, Herman bij voorbeeld, 5 januari, haast altijd goed weer. We beginnen ze om 14.00 met een partijtje boerengolf, halverwege de rit, hapje en drankje. Na de boerengolf gaan Herman of Joop koken, paella met een salade. Dat gaat dan door tot een uur of 7, dan word het koud. Veel plezier met soms, live muziek, of ook bij onze groep hebben we optredens. Vooral met 65 jaar dan komt er altijd een A,B,Ctje over je leven. Altijd een klusje voor Marjolein.

Hapje pealla bij Herman op zijn verjaardag.

Vandaag weer een prachtige dag, zit op het terras naast de slaapkamer, waar we vorig jaar de stoelen voor hebben gekocht. Het is heerlijk onder een grote parasol. We hebben van de week zaadjes gekocht om zelf wietolie te maken, die nu moeten ontkiemen maar na 3 dagen het nog niet doen. Het is op dit moment een hype, alles en iedereen gebruikt de wiet olie, vooral in Nederland. Mijn resultaten, waar ik het voor gebruik, zijn goed. Om te slapen, daarvoor help mijn merk olie heel goed, iedere avond 3 druppels. Het is, wat je leest, voor heel veel dingen goed. Sinds ik weer in de molen zit, en veel onderzoeken heb, is ineens mijn kankermarker zo laag, dat ik het zelf NIET geloof. Bij het ophalen van de laatste bloedtest, zei de huisarts, alles goed en je kankermarker is 4,5. Die was bij het ontdekken van de kanker 13 was en daarna rond de 11. Toen was hij in ene weer hoger en wilde de internist verder onderzoek, maar toen kwam de diarree erbij en loop ik nu voor van alles en nog wat aan het ziekenhuis, ook heb ik galstenen, 3 grote en een boel kleine. Maar verder wat betreft de wiet olie, ik ga zelf kweken en als mijn 3 plantjes hun best doen, kan ik genoeg olie maken voor het hele jaar, zegt men. Ik ben nieuwsgierig wat het gaat worden en ook wel erg spannend.

https://lh3.googleusercontent.com/-YDyEQuVWA40/WPDDI0ZmZWI/AAAAAAAAKv0/-QDwM3KUzxw/s2048/Photo%25252020170414143935203.jpg

Lekker weer een plekje gecreeerd, met de stoelen die ik vorig jaar gekocht heb. Gezellig he.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Hij flikt het mooi, derde

Vandaag Formule 1, onze Max dus weer. Ik zou de wekker zetten, maar vergeten. Toen ik wakker werd om half negen, spurte ik mijn bed uit. Maar ik was vergeten, dat ik geen stroom had. Toen ik vannacht ging eten, dat doe ik tegenwoordig snachts, om er alles aan te doen, om weer op een goed gewicht te komen. Toen ik het licht aan deed, sloegen de stoppen door. Daar stond ik dan, mijn koppie thee te maken en in het donker te zoeken naar de gevulde koeken. Dus toen ik vanmorgen om half 9 TV wilde kijken, ging dat mooi niet door. Dan kijk ik op mijn pattekind in mijn warme bedje. Zoeken, zoeken en zoeken op de pad, tot dat ik stuitte op een live twitter over Formule 1. Ik wist dat Max op de 16 de plaats starte en nu las ik twitter dat hij op dat moment op de tweede plaats stond. Inmiddels had Norbert de TV weer bedrijfs klaar gemaakt, dus snel op Duitsland kijken. Het spannende heb ik natuurlijk gemist, dus er in kwam ik niet echt. Maar hij flikte het weer, een plaats op het podium.

O jee, ik zie dat ik deze post. Iet geplaatst heb, slordig bij deze plaats ik hem.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Weer thuis.

We zijn weer op het honk, mooi weer en heerlijk om weer thuis te zijn. Rafa lag de volgende ochtend direct weer in het zonnetje te bakken. De reis was perfect, Norbert had naar Schiphol gebeld voor assistentie. Toen we naar de balie liepen om de koffer af te geven, schoot er net een hele grote groep kinderen voor ons langs. Vette pech dus en het schoot maar niet op. Toen heeft Norbert een mannetje aangesproken, dat het niet op schoot en dat we nog naar een andere afdeling moesten om een rolstoel op te halen. Hij haalde ons uit de rij, bracht ons naar de overkant, dat was de afdeling KLM en daar stond verder niemand. Daar hebben ze ons ingecheckt, de hond ingeleverd en de rolstoel gehaald. Toen moesten we de douane nog door, wat een wachttijd was van 25 minuten. Geen punt ik zat lekker in mijn stoeltje, maar we werden uit de rij gehaald en mochten langs iedereen naar voren. Eigenlijk schaamde ik me heel erg, maar het was wel lekker. We mochten ook als eerste in het vliegtuig, met de rolstoel tot de ingang van het vliegtuig. Ze stonden in Valencia ook al klaar met de rolstoel bij het vliegtuig, we hadden gezegd dat het niet hoefde, omdat dat maar een klein stukje lopen is. Ik zag Rafa aankomen, toen we in het vliegtuig zaten, heel rustig rondkijkend, dat was voor ons een bevestiging, dat ze het niet heel naar vond in haar kooi. We vragen ook altijd of ze aan boord is, het zal je gebeuren dat Rafa ergens in Rome staat en wij in Valencia.

 

Het op de band zetten vond ze wel wat eng, zei ze later toen we thuis waren.

 

Alles was in orde thuis, mijn kamer planten, na een maand zonder water, stonden er prima bij. In de tuin waren de planten ook weer een stukje gegroeid. Nog een bakkie koffie en dan lekker onder de wol. Ik ben weer een beetje laat met schrijven, dus gaat het een kort stukje tekst worden.

Stukje van de nieuwe badkamer in Julianadorp.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Laatste dag. En dan 2 dagen poetsen en dan weer lekker naar huis.

Het is al bijna weer voorbij, het is zondag, dus onze laatste dag. Ik heb nog niets gezegd over ons onderkomen. De ruimtes zijn kleiner dan we anders hebben. Maar we zijn ook met minder mensen. De boerderij is ingericht zoals we woonden in de jaren 60. Als je er dus op staat, dat je het helemaal wilt hebben, zoals de meeste groeps accomodaties nu zijn ingericht, zit je hier niet op het goede adres. Maar voor ons is het prima. Men zegt wel eens geld speelt geen rol, maar voor ons gaat deze vlieger niet op. Het belangrijkste is, gezellig met elkaar. En dat lukt ook dit jaar weer. Tenminste, het is nu zaterdag nacht, wat er morgen nog staat te gebeuren weet ik natuurlijk niet. Grapje, dat gaat zeker niet gebeuren, er zijn geen opstandige familie leden in ons gezelschap.

Natuurlijk moesten we weer paaseitjes zoeken.

De zondag verliep, met koffer pakken en auto laden. Wat jammer was, ze begonnen om half 12 en waren om half 3 klaar. Dat is jammer, een dag verloren. Ieder jaar is dat weer het zelfde. Dat moet volgend jaar echt anders, dan gaan we gewoon op zondag iets plannen om 11 uur tot 2 uur, endaarna, koffers pakken en om 3 uur rijden, dan kunnen de afsluiters ook op tijd rijden.

Achteraf heb ik een beetje spijt, dat we afgereisd zijn naar Nederland. Ik weet niet of ik dan in Spanje, al geholpen zou zijn, maar het was voor mij beter geweest om gewoon in Spanje te blijven. Dat is natuurlijk achteraf gelul, had ik van te voren moeten bedenken. Ik heb de hele zaterdag op bed gelegen, niet gegeten, hadden heel veel eten, maar voor opoe Paultje, geen hap door haar strot te krijgen. En de zondag ging het wel beter met me. Allemaal heel erg jammer, maar wat het belangrijkste was, het was heel erg gezellig en daar gaat het ook om. Hartstikke leuk met die kleine en grotere kleinkids. Dit weekend MOETEN we er in houden en ik denk dat iedereen het daar mee ens is. Volgende jaar zijn Karin en Marjolein de klos, dan mogen deze dames, het regelen. Alhoewel ik het vreselijk leuk vind om het te regelen. Lekker een plekje voor ons zoeken. Ik heb bij het uitzoeken veel noten op mijn zang. Ik kijk naar: niet aan een sloot, voor de kleintjes, een aparte ruimte waar vooraan de grotere hun eigen muziek kunnen spelen. Dit keer hadden we dit ook. Een ruimte met bankstel, muziek, TV, en tennistafel. Dan wil ik ook een grote kamer waar genoeg, luie stoelen, bankstellen staan en verder alle benodigdheden zijn. En dan natuurlijk de prijs, dat is eigenlijk het allermoeilijkste. Ik heb geleerd, als je niet echt naar een bepaalde plek wil, je gewoon moet wachten, dan krijg je vaak 30 tot 40 % korting en dat is dan snel verdiend. Ik wens de meisjes veel succes, het is leuk werk om dit uit te dokteren. Als het niet lukt meiden, je weet waar je me bereiken kunt, ik doe graag mee aan de zoek tocht.

Groeps foto, niet compleet, jammer. Volgendjaar beter. Dan krijgt iedereen in driefout, een tijdstip, zodat iedereen er op tijd bij kan zijn. Omdat Gwen, om 11 uur weg moest, konden we niet langer wachten. Dus dan maar, minder. Ik lijk Geert wel.

 

Het klimparadijs, ik was er niet bij, maar ziet er leuk uit. Jammer dat Norbert eraf viel. De kleinste deden het ook geweldig goed. Iedereen vond dit een geslaagde aktie, het klimmen, maar het gevolg was, iedereen kakte savonds in.

Dus op maar nar het volgend jaar, meiden we rekenen op jullie, veel succes, jullie hebben een jaar, dus reken ik volgende jaar op wederom een top weekend.

 

Gepubliceerd met Blogsy

De zaterdag

We werden wakker met weer prachtig weer. Vanmiddag gaan we met ze alle naar een klimparadijs, je kan je daar vermaken vanaf 0 tot 80 jaar. We vielen dus allemaal in deze groep, ook de kleintjes. Voor mij, was het allemaal een beetje teveel, het klink vreselijk dom, maar opoe is wel toevallig 72 en ook nog een beetje ziek. Het was verstandiger om gewoon thuis te blijven. We hadden nog meer kneuzen in ons ploegie. Maar ondanks dat, stonden ze in de startblokken om hun kunsten te vertonen. Jammer, dat ik niet mee was, maar het was wel verstandig van me. Ik heb er ook niets aan om zondag avond thuis te komen en dan totaal af te zijn. We hebben dan nog maar 2 dagen om het appartement, verhuur klaar te maken, dus alle prive dingen een plek te geven. Arme Norbert, er word veel van hem gevraagd deze maand en hij doet het fantastisch, ben ook heel trots op mijn kereltje. Dus opoe lijft thuis en de rest ging richting Groningen om te klimmen. Ze hebben het zo geweldig gehad, zelfs Dewi haalde het 3de klim. De kids gingen allemaal goed, terwijl het echt end was, 4 meter boven de grond. Tot grote hilariteit is Norbert van zijn touwtje af geflikkerd en hing daar op 4 meter van de grond te bugelen. Je moet op een koord lopen naar het volgende punt. Het hele gebeuren kost heel veel kracht, dus Nor had na het bungel gebeuren de kracht niet meer om nog door te gaan. Gelukkig dat ik niet mee was, want de kracht is bij mij ook ver te zoeken. Wel heel jammer ik had het harstikke leuk gevonden. Dit hadden we weer goed uitgedacht, iedereen vond het harstikke leuk. Het is moeilijk om een vermaak te zoeken, wat voor iedereen toegankelijk is. Maar volgens mij hebben we een voldoende gehaald met dit weekend. Nu de zondag nog invullen en dan zit het er weer op, voor een jaar. Ik hoop dat we dit nog heel lang volhouden. Persoonlijk vind ik het heel belangrijk dat de banden in de Fam stevig blijven. Hoe vaak hoor je niet dat familie leden elkaar nooit zien en om dat voor te zijn ben ik na het overlijden van mijn moeder, dit op touw gaan zetten en iedereen vind het altijd gezellig.

Ziet er harstikke gaaf uit.

Ze waren pas om 5 uur thuis, toen moesten ze nog heel veel doen voor er gegeten kon worden. Ik ben een heel lastig mens als het om b.v soep gaat, die wil ik altijd zelf gemaakt hebben, anders vind ik het niet lekker. Het zelfde probleem heb ik met sausjes, wil ik ook zelf gemaakt hebben. Dus zodoende was er nog veel te doen. Ook het vlees wil ik altijd marineren, vind ik het aller lekkerste. Maar gelukkig onder leiding van Nor en met veel hulp, is het allemaal goed gekomen. We hadden voor de avonden allemaal lekkere dingen gekocht voor bij de borrel, maar helaas,ze zijn de koelkast niet uitgekomen. En wederom lag iedereen op tijd plat, ze waren moe van deze inspannende dag. Alleen ik zit hier nu fris en fruitig eenzaam op de bank mijn blog te schrijven. Ik heb vanaf 12 uur tot 8 uur geslapen, dus nu een probleem. Ik ben nog klaar wakker, dus besteed ik mijn tijd nuttig, door te bloggen.Morgen laatste dag, voor de restjes, maar ik denk niet dat we alles op krijgen

Revi, zo klein als hij is, heeft de klimbaan ook gedaan ik weet niet of hij alles heeft gedaan, de laatste sessie was geloof ik 5 meter hoog.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Krijgen we mooi weer op ons Fam. weekend?

Wat hebben we een superweer, dit keer een van de mooiste weekend van de maand maart. Een paar jaar terug hadden we het koudste weekend in maart ooit. We reden vrijdag middag weg uit Julianadorp, toen Marco belde met de vraag, wat eten we vanavond,broodjes en soep. Soep? Ja hoor, bingo, soep vergeten, dus terug. Ik had een grote pan zelfgemaakte soep, in de vriezer laten liggen. We waren al 20 min onderweg, dus al met al 3 kwartier verloren.

Hier zijn Fam weekende ook voor, een Fam vete uitvechten.

We waren dus haast een uur te laat, maakte natuurlijk niet uit, maar wij wilde klaar zijn voor dat de rest kwam. Milka heeft het zo zwaar gehad, ze zat tot de nok toe vol. In de loopt van de middag druppelde iedereen binnen. Marjolein en Karin met aanhang waren beneden langs naar Friesland gereden en zaten heel erg vast in het verkeer en kwamen rond half 8 pas aan. Gelukkig hadden we makkelijk eten, brood met soep, dus maakte het niet uit hoe laat iedereen kwam. We gingen best heel vroeg naar bed, je kan zien dat iedereen dagje ouder aan het worden is.

Heerlijk gourmetten, zoals ieder jaar, altijd een succes met gemarineerd vlees en zelf gemaakte dip sausjes.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Het is weer voorbij.

Het zit er weer op, de fallas van 2017. Nu op naar het paasfeest, met zijn processies, heel indrukwekkend zijn die. Heel maf, als je er bij bent, loop je alleen maar te fluisteren. Ook hebben we een paar keer het opvoeren van de hele geschiedenis, incl het aan het kruis nagelen gezien. Je scheurt dan van het ene deel van de stad, naar het andere deel, voor het vervolg. Ook een rechtszitting in de mooie oude arena van Ondara.

Het is vandaag zo vreselijk herfstig, dat wil je niet weten. Wind en bakken regen komen naar beneden. Lekker in je warme bedje, boek erbij, kopje koffie op zijn tijd, dat is wat je het beste kan doen vandaag. Maar helaas, de grote schoonmaak wacht. De bouwer van de badkamer zou het hele trappenhuis poetsen, ze hadden het niet bepaald netjes achtergelaten. Vorige week zou het al gebeuren, maar Norbert heeft vandaag zelf maar aktie ondernomen. Vreselijk teleurgesteld in de mensheid, aardige vent, hij zou bij elke stap, een foto maken en dan eventueel overleggen over dingen. Mooi niet dus, ook zou hij iedere dag zijn troep opruimen in het trappenhuis, niet gedaan dus, mooie praatjes maar niets van dit alles. Direct na aankomst het restant betaald, stom, per ongeluk 150 euro teveel overgemaakt. Geen punt, stort ik terug, maar nu na een paar weken nog niets. Ook had hij als service, werksters laten komen om het hele huis door te werken. De zwarte nachtkastjes in de slaapkamer, daar kon je je naam inschrijven, lekker schoongemaakt, die hoef ik dus ook niet meer. Met een van de dames had ik vorig jaar al contact gehad om het appartement schoon te maken als we komen. Ook heeft zij haar rentekaart gehad, we laten het nu ook maar schoonmaken door de Avac. Er zijn dus zojuist 2 pissige mailtjes de tent uitgegaan. Zo maak je geen vrienden, Norbert heeft de mailtjes geschreven, als ik het had gedaan, zal hij het geld misschien nog niet overmaken. Nu maar wachten op je eigen centjes.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Prachtig weekend.

Wij hier een prachtig weekend, maar in Spanje, Pedreguer, is 100 ml. gevallen, nog een stukje gota fria. Heel triest voor de falla feesten. In Valencia hebben ze alles ingepakt in het plastiek, anders branden ze voor geen meter.

 

Het is ieder jaar weer een feest om door de stad ,Denia, te lopen.

Zo, de verkiezingen zijn weer voorbij, rust. De TV heeft het de afgelopen weken alleen maar over de verkiezinge gehad. De spanning was er snel vanaf, met de eerste, voorlopige uitslag, werd het duidelijk dat de VVD, de grootste zou worden. Dat was jammer, het had leuker en spannender geweest als het een nek aan nek race was geweest. Toch heb ik tot 2 uur zitten kijken of er nog iets zou gebeuren.

Vandaag komt Norbert zijn zuster een spekbokking eten, dat doet ze altijd als we hier zijn. Eerst met de honden naar het strand en dan aan het visje. Ze zitten dan met ze tweetjes lekkker te smullen. Ik blijf een beetje uit de buurt, wat stinkt die vis goor. Er zit ook een beetje sentiment bij, omdat ze dat vroeger ook deden. Lief he,

Verder weinig te melden, er is een lekker zonnetje, maar je waait het terras af. Ik ga nu maar even een tukkie doen en dan lekker met een boek op de bank. Vandaag weer een behoorlijke leegloop dag, dus weggaan is geen optie.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Wie niet sterk is, moet slim zijn.

Nou wil ik niet zeggen dat ik heel slim ben, maar best wel een klein beetje. Jaren geleden heb ik in Spanje bij Sara een Bodywarmer van nep bont. Voor in Nederland helemaal lekker, een probleem er zitten geen mouwen in. Ik had bij de chinees, breiwol gekocht dat eigenlijk een bol lint is. Op mijn dikste pennen, nummer 10, had ik iets van mouwen gemaakt. Die kleurde perfect met de Body, dus probleem opgelost, wwaren het niet, dat ik 2 bikkelharde lappen had, die geen trek hadden om mouw te worden. Dus alles uitgehaald en de wol, weer de kast in. Nu weer tevoorschijn gehaald en opnieuw begonnen, op mijn eigen gemaakte ' pennen ' Deze keer heb ik geen bikkelharde lappen, maar een redelijke soepele lappen. Nu moet ik bekennen dat het niet prettig werken is met de pollepels. Nu heb ik gehoord dat er bij zeeman dikke houten pennen te koop zijn, dus daar maar even heen en kijken of het inderdaad zo is. Dan haal ik dit wel weer uit en begin ik vrolijk opnieuw.

Ik vind mezelf wel slim om dit te proberen en het is nu inderdaad lekker soepel.

Lekkere bont Body. Nu de mouwen nog.

Ik was vandaag een beetje boel happy. Ten eerste kwamen Nel en Hans op de koffie, was gezellig, de plannen voor juni doorgenomen, zijn er niet uit, maar nog tijd genoeg. Ten tweede, ik had gister contact met Henk Landa ( Nederlandse arts in Spanje ) en ik vertelde hem dat de pillen die ik een maand moest slikken, een antibiotica, die heeft tot nog toe niets gedaan moet ik die rommel blijven slikken? Als het niets doet, stoppen zei hij. Dus gister gestopt en geen diarre gehad, vandaag de hele dag niet. Wat een topper, tot vanavond 10 uur. Ik ben 4x achter elkaar naar de WC geweest en heb de tekorten die ik in 2 dagen heb gehad aardig aangevuld. Dat is wel vreselijk balen. Ik had echt gedacht dat ik er doorheen was. Ik ben ook weer normaal gaan eten omdat ik op de beschuiten, smorgens, smiddags en savonds niet echt krachtig voer, dus ik ga weer normaal doen had ik bedacht en nou vanavond deze zooi weer. Maar ja, op dit moment kan ik niets doen, dus gokken we maar op de onderzoeken in april. Wij krijgen, niet alleen Spanje, een mooi weekend, dus genieten van het mooie weer.

 

Gepubliceerd met Blogsy

69356 Zoveel keer is mijn blog al bekeken.

Dat is leuk dat je dat precies kan bekijken, ook waar die lezers zitten. Lezers uit America, Rusland en nog veel meer landen,, waar ik geen contacten mee heb. Ik krijg ook wel eens een bericht, met een leuke opmerking.

Zitten we in Julianadorp, hadden in december opdracht gegeven om de hele badkamer te vernieuwen. Heel mooi geworden, maar moet nog mijn eigen badkamer worden. Gaat Norbert onder de douche en breekt haast zijn nek. De vloer is spekglad, om niet te zeggen levens gevaarlijk. Wat nu? Ik heb gelezen dat je de vloer kan insmeren met een antislip coating, maar het ziet dat er nu een tijdje uit? Een anti slip mat? Niet echt fraai denk ik, ook kreeg ik een tip, slippers aan met douchen, misschien niet zo gek, ga het zo proberen. Betaal je veel geld, heb je dit en ben daar niet blij mee. Ik moet ook nog een kleur zoeken waarmee ik aan de bak ga, heb nog geen idee. Ik wil altijd iets wat niemand heeft, zo heb ik op internet een lamp gezien, voor aan het plafond, eigenlijk een woonkamerlamp, maar heel grappig voor de badkamer.

Ik zie het misschien wel zitten, het is misschien wat gewaagt, maar wel heel apart. Zo krijg ik me eigen sfeertje.

We hebbeb de lamp gekocht en opgehangen in de badkamer, het staat toch een partijtje heftig, heel super. Nu de rest nog zien te scoren op marktplaats, ben ook nog op zoek naar een houten badmat, die ligt er ook in Denia en bevalt prima. Een gewone badmat word vies en moet je bij iedere verhuur een schone mat neerleggen en dat gaat echt niet werken met de schoonmaakploeg die hier op het park rond loopt. Dus een houten mat is de oplossing. Nieuw kost hij rond de 50 euro, misschien ergens een tweede hands op marktplaats.

Stukje van de nieuwe badkamer in Julianadorp.

 

Gepubliceerd met Blogsy

ÍUit de oude doos

Het is heerlijk om af en toe eens in je oude foto's te rommelen. Je vind dan foto's terug die je eigenlijk allang vergeten was. Zo ook de foto's dat Nel nog met haar dochter kwam.

En dan te bedenken dat Nel helemaal niet rookt.

, De desastreuse mix van champagnebar in Javea.

Als je deze borrel op heb, loop je vanzelf in zijn achteruit. Zo sterk, maar wel erg lekker. Ik kan hier voorlopig alleen maar aan denken, ik mag geen druppel drank meer, omdat ik problemen heb met de ontstoken lever. Eigenlijk is het best een beetje zielig voor me, ik mag geen vet, geen vezels, geen drank, ik heb niks meer aan mijn leven!!!! Maar gelukkig heb ik mijn peukie nog, is ook niet goed, maar geeft troost. Belangelijk wat ik nu zeg, het lijkt of de sigaret me troost geeft, maar dat zit gewoon tussen de oren. Maar het is wel ongezellig, we vullen wel een glas met een bodempje rode wijn, staat gezellig naast mijn bord. En Norbert drinkt het dan op.

Koffers pakken hoef ik niet, die staat nog vol gepakt in de schuur. In oktober de koffer gepakt, helemaal niets van gebruikt. Om aan te tonen, dat je altijd te veel meeneemt. Nu was ik november en december niet lekker in Julianadorp, dus gewoon gedragen wat er aanwezig is en dat was genoeg. De koffer is zo weer mee terug gekomen. Nu ga ik weer even kijken wat er inzit, haal er een zootje uit en vul de rest van de koffer met kleding voor Nor en voor de peuken. Er komt een tijd dat we alleen met ons handtasje reizen.

 

Gepubliceerd met Blogsy

Weer terug naar de orde van de dag.

Het leven gaat gewoon weer door, met alle vorens en tegens.

Ik kreeg van de week een foto van Marjolein en Rutger. Wat zag ik er op die foto goed uit. Lekkere bolle toet en lekkere armen. Dat scheelt wel een beetje boel met hoe ik er nu voor sta. Mager koppie, dunne armpjes, maar dat gaat echt veranderen, als ik nu van al deze ellende af ben, ga ik alles aanpakken om weer een lekkere, gezonde, bolle griet te worden.

Ik ben een beetje boel boos.

De boosdoeners van deze ellende

Vandaag een mooie rustige dag, dat moet ook omdat wij hier in het zuiden ook carnaval vieren. Vandaag zijn er overal optochten en andere feesten. Hierna, maakt Spanje zich weer op voor de Fallas, het volgende feest en daarna de processies, voor het paasfeest. Ieder jaar weer, geeft dat me het gevoel van rust en vrede. Al is heeft dat met de huidige wereld niets te maken. Bij alles wat je tegenwoordig hoort en leest, moet je een vraagteken zetten. Nu ben ik veel sneller door mijn facebook heen. Ik maakte alles open en las dan weer een of ander, ik zal maar zeggen, wonder. Nu denk ik, kan dat? Is dit fake? Dat zal wel en dan sla ik het over. Net zoiets, het gebeuren rond Wilders, ze zijn toch van de pot gerukt, dit moet niet kunnen, je bent veilig zei de politie voorlichter. Daar moet ik dan hartelijk om lachen, trouwens Wilders ook. Hoe kunnen ze dat nou zeggen. Het lijkt wel of ze hem bewust op pad willen sturen, in afwachting van ........... I

Ik zie er hier lekker bol uit. Wat zou ik blij zijn als het weer zo gaat worden.

 

Gepubliceerd met Blogsy

We zien elkaar weer na 36 jaar.

Ben ik , al weer jaren geleden, een paar dagen in Nederland, krijg ik een telefoontje, heb je de wereldkrant van de zaan gelezen? Nee, hoe zo, jullie worden gezocht door de krant. Letterlijk stond er, waar zijn Tonny en zijn trio? Wie kent ze, wie weet waar ze op dit moment zijn? Dan gaat mijn organisatie drang weer werken. Hier moet ik achteraan, maar waar is iedereen? Tine, geen probleem, die woont nog in Krommenie. Ik heb haar gebeld en haar gevraagd, doen we hier iets mee? Ja harstikke leuk, maar waar vind ik Gre en Ton? Om een heel lang verhaal kort te maken, ik heb ze na een hele avond bellen gevonden. Wel goed van me, ik weet niet meer, hoe snel, ik dat in een middag en avond geflikt heb. Maar ik had ze, iedereen vond het een leuk idee. De komende zaterdag spreken we af in Amsterdam, bij Gre. Toen moest ik me melden bij de krant, waar inmiddels al diversen berichten over ons waren binnen gekomen. Zaterdag om 15.00 in Amsterdam, verslaggever en fotograaf zouden er ook zijn.

Tonny en zijn Trio, in de 60er jaren.

Tonny en zijn Trio, 36 jaar later.

Het was een hele gezellige middag, we hebben natuurlijk veel bij te praten. Heel erg leuk om te horen hoe het iedereen gegaan is in het leven. Vooral hoe het met Gre is gegaan, met haar middenstands ouders. Het is haar ontzettend goed gegaan, ze was, vooral in de periode dat ze was weggelopen naar Amsterdam, nogal alternatief. Ze heeft op de toneelschool gezeten en les gegeven in Amsterdam. In de zomer maanden zit ze in Italië en geeft daar toneellessen. Dat had je nooit kunnen bedenken, een heel interessant leven heeft ze met haar man. Tine woont nog altijd in Krommenie, met haar man, kinderen en hun bedrijf, wat goed loopt. Tonny, nog altijd de zelfde, hij handelt wat in het een en ander. Een jaar later zijn we nog een keertje uit eten geweest, met de aanhang erbij. De laatste jaren sturen we alleen nog kerstkaarten, verder geen echt contact meer. Het waren mooie jeugd jaren, waar ik met plezier op terug kijk. Het mooiste vond ik nog, dat we in de krant stonden en ze ons zochten in de krant. De krant heeft ons meer dan een halve pagina gegeven.

 

 

Zo, iedereen is weer op de hoogte van het reilen en zeilen, van Paulina Maria Kok.

 

Gepubliceerd met Blogsy