Ik ben een liegbeest volgens Norbert.

Zo erg is het echt niet, misschien wel een heel klein beetje. Ik zal nooit tegen mijn Fam. en vrienden liegen.
Het is zo, op Facebook moest je een mascara lijken en een verhaaltje erbij schrijven. Er werden 10 mascara rollers weg gegeven. Ik had nog niet eens gelezen, waar het over ging, maar je krijgt 70% langere wimpers zeggen ze. Dus wat moet ik erbij schrijven, eerst wat dufs er op gezet, zo win ik nooit dacht ik.
Er moet wat anders komen, dus even nadenken. Jullie voelen de bui al hangen denk ik, ik ging wat jokken, is anders dan liegen. Ik heb geschreven:
 

Het is met mij heel erg, als ik een feestje heb, of ergens heen moet, koop ik een nieuwe mascara.
Het gevolg is dat ik een hele la vol met half uitgedroogde mascara rollers heb liggen.
 
Laat ik nou toch de gelukkige zijn die een van de 10 mascara rollers heb gewonnen.
Hanny jij deed toch ook mee? Volgens mij had je hem gedeeld.
 
 
Vanmorgen voor de zoveelste keer weer eens naar mijn Spaanse huisarts geweest. Omdat die galstenen me toch niet lekker zitten. Het kan nooit meer terug komen, maar toch. Hij de foto's bekeken, er zat in mijn galblaas een zo groot als een 1 euromunt en veel kleintjes. Van die kleintjes heb je de meeste klachten. Ik had gelezen dat er een medicijn is dat de galstenen laat smelten, dus voor dat recept gingen we heen. Dat klopte inderdaad maar dat is voor cholesterol stenen in je galblaas. En mijn stenen zijn bikkel hard, die kunnen niet smelten. Een is eigenlijk de enige optie. Tja wat moet je dan, ik heb zoiets van nu even niet. Stel dat het nooit meer terug komt, dan heb ik weer een lege plek in mijn buik, er is al zoveel weg. Dus we besluiten het te gokken, dat ik me in januari maar laat openen. Ik heb medicijnen gekregen mocht ik weer een aanval krijgen. Maar heel goed opletten, zo gauw het wit in mijn ogen geel gaat worden, direct naar een ziekenhuis en opereren. Ook mijn huid kan geel worden. We hadden een klein beetje, het idee om in december vanaf Amsterdam naar Dubai te vliegen en dan een 11daagse cruise te maken. Was een eendags aanbieding met 60% korting. Dat durf ik niet te gokken. Stel dat je met een helicopter van boord gehaald moet worden om naar het ziekenhuis te vliegen.
Nog 2 dokter bezoeken, volgende week uitslag bloed onderzoek, onder andere uitslag van de nierfuncties.
Dan eind oktober de uitslag van de oncoloog of mijn kanker marker verhoogd is. Nou dan heb ik er helemaal weer klaar mee, hoop ik voor dit jaar. De rest volgend jaar maar.
 

Niet gepiest en toch nat.

Dat kan je wel stellen, ik was bij mijn Spaanse huisarts, om hem te vragen om een volledig B12 bloed onderzoek. Waar ik op geprikt moest worden daar had ik een lijstje van. Dus vorige week , prikken en maandag de uitslagen gehaald, die gemaild naar: B12 de vergeten ziekte, kreeg ik een mailtje, dat ze daar niets mee konden, omdat er niets van B12 opstond. Daar sta je dus vroeg voor op, om daar voor achten in de rij te staan om te prikken.
Vrijdag met de uitslagen naar de arts in Alfaz del Pi geweest. Die was ten eerste niet happy met de uitslagen en betreft e B12 kon hij er ook niets mee. Wel haalde hij uit de bloedtesten, er zit ergens een ontsteking, cholesterol wat hoog, suiker wat te hoog, leverwaarde niet goed, ook zit ik nog met de galblaas, waar wat mee moet. En volgende maand weer vervroegd naar de oncoloog omdat 3 maanden geleden mijn tumor marker te hoog was.
Maar eerst wil hij een beter bloed onderzoek, dus maar weer opnieuw prikken, gelukkig was ik er nuchter heen gegaan, met in mijn achterhoofd, dt er aanvullend geprikt moest worden.
 
Nu ga je naar een particuliere arts, dus dat betalen ze niet van mijn Spaanse verzekering. Het bloed onderzoek zou 122 euro kosten, maar hij had er twee extra onderzoeken op gezet. Die bel ik je wel door als ik ze weet. Dat was niet om te lachen 386 euro plus die 122, daar was ik niet blij mee, maar aan de andere kant weet ik wel waar ik aan toe ben en dat vind ik belangrijker dan geld.
 
Voor alle duidelijkheid, dit is een normale huisarts, die mee gaat met de groep: B12 research Group NL.
Dit is een groep van artsen, hoogleraren, Erasmus MC Rotterdam, samen 9 artsen en onderzoekers, die onderzoeken verrichten naar de B12 tekorten in het lichaam, dus niet wat het lab. zegt, maar zuiver wat het lichaam zelf opneemt.
 
Daaruit zijn Facebook groepen ontstaan, B12 de vergeten ziekte, daarin zit ook een Facebook site de babbelbox. Hierin zitten GEEN artsen, maar door eigen ervaring, kunnen ze advies geven, zonder dat er artsen of ziekenhuizen worden genoemd. Omdat er nog niet zo veel artsen zijn, die er in meegaan, hebben ze wel adressen van huisartsen die daar wel in meegaan. Die krijg je als je een persoonlijk bericht stuurd mat je woonplaats. Ze bestaan 3 maanden en hebben heel veel mensen die lid zijn geworden.
Toevallig was er voor mij een Nederlandse arts iin Spanje. Het onderzoek is nog in volle gang, maar er is heel wat naar boven gekomen. Dat lees je dan op hun afgeschermde site op Facebook.
 

Even een vrolijk plaatje, van een lachende man, die op dit moment, niet zo veel kan lachen om dit alles, Norbert, ik beloof je jongen, alles komt goed.

Of ik er in geloof, dat weet ik nog niet, wel weet ik sinds ik 2x per week B12 spuit dat de neuropathie in mijn voeten, niet meer hoger komt dan mijn voeten. Voor de injecties klom de pijn soms op tot over de knieën.
Dus ga ik rustig door met de injecties, teveel kan niet met B12, je plast het weer uit. Integenstelling met vitamine D daar mag je niet te veel van hebben, dat verlaat je lichaam niet.
 

Het moet geen gewoonte worden

Ik heb 2 goeie dagen gehad, geen pijn, dus voelde ik me lekker. Maar vannacht was het weer bingo.
Op de tijd, dat ik s'nachts altijd wakker word, half drie, werd ik ook wakker, maar dan anders.
Ik ging overeind zitten en ik dacht, dit is niet echt, ik ben aan het dromen. Maar toen ik eenmaal zat, was het geen droom. Allemachtig prachtig, wat weer een pijn, Norbert wakker gemaakt, dat moeilijk ging.
Ik kon amper aan hem schudden van de pijn, haast niet praten van ellendigheid.
Daar zaten we dan weer midden in de nacht, gelukkig wisten we wat het, het zal wel weer over gaan, naar het ziekenhuis gaan is geen optie. Het kan als je pech hebt vier uur duren zo een aanval.het huis omgebouwd ( benedenhuis ) want daar hebben we een relex stoel om lekker in te liggen. Normaal kan dat niet, omdat het hier te klein is. Een pilletje, Adolonta genomen en maar wachten. Ik in de relex en Nor op de bank. Het heeft anderhalf uur geduurd, voor ik weer een beetje kleur op mijn gezicht. Het kan zijn dat mijn oog wit en mijn huid geel gaat worden, dan heb je kans op geelzucht. Nog een uurtje op gebleven, omdat ik er maandag vier heb gehad, toen zijn we maar naar ons bedje gegaan. Ik ben hier niet blij mee. Voor mezelf had ik zoiets van, dit was eenmalig. Maar dat het zo snel weer terug zou komen, daar had ik niet opgerekent. Als er nu snel weer een aanval komt, laat ik de galblaas weg halen. ( operatie nummer zoveel )
Die buik van mij, daar zit haast niets meer in, alles word er uit gehaald.
 
 
Ik zit net te denken het is al september, we hebben ons jaarlijks schoolreisje niet gehad. Ik had wat gevonden, met de bus vanaf Pedreguer, dan ga je een dag ergens heen met een hele groep, meest Spanjaarden, dan zit er eten, een half flesje wijn, de busreis alles in voor 12,50

Ze gaan echt naar mooie plekken. Maar ik heb begrepen dat het alleen in de zomer maanden is. Misschien volgend jaar. Op de foto, het schoolreisje naar Granadella.
 

Wat worden we de komende week verwent.

Het gaat een onrustige week worden aan de Costa Blanca. Na een bloed hete zomer, nu de weers omslag, voor even, naar regen gister was al een dag met veel regen, Benidorm en Altea stonden blank. Auto's dreven door de straten, bij ons was het gelukkig niet zo erg, maar wel de hele dG regen, heerlijk dat geluid van water druppels in het zwembad. En het getik op het dak van de Naya. Mij straf je er niet mee. Voor dinsdag zou er in eerste instantie 105 mm. vallen, maar is nu bijstelde tot 65 mm. De tuin is ook in haar element, lekker alle stof eraf van de hete zomer. Wat stof betreft, nu we beneden zitten en boven alleen de deur van de slaapkamer open hebben staan, hoef ik maar een keer per week met een stofdoek aan de bak.
Normaal iedere dag, vergeet het wel eens, maar dan kan je je naam op de TV kast schrijven.

Aan dit soort taferelen gaat binnenkort wel een eind komen, ook hier krijgen we herfst, gelukkig niet zo als in Nederland. Misschien ook wel, want het weer is hier echt aan het veranderen. Dat heeft de afgelopen zomer wel laten zien. Of het ligt aan ons en gaan we over een paar jaar, net zo als de meeste bejaarden hier doen, de zomer naar Nederland.


We kregen vanochtend het vreselijke bericht dat Joop Oudejans, vanmorgen dood in de woonkamer is aangetroffen. Wat verschrikkelijk voor Astrid, die hem vond, en de kinderen. Dan sta je weer even met beide pootjes op de grond en zie je, dat je maar een mens van de dag bent. Een hart stilstand, hij heeft niet hoeven lijden, maar voor de omgeving is het gewoon niet te geloven, dat zoiets, zo maar kan gebeuren. Het gebeurd natuurlijk tig keer op een dag, maar nu het zo dichtbij is, komt het heel hard aan. Het was zo een fijne kerel, een schat, met een heel klein hartje. Hij deed alles voor zijn vrouwtje, als zij het maar naar haar zin had. Trouwen voor iedereen zal het hier in Spanje een groot gemis zijn. Kwam altijd langs voor een bakkie koffie en de laatste Zaanse roddels. Joop, we missen je nu al. Norbert heeft vandaag,denk ik, een half doosje paracetamol leeg gevreten en lag ook om tien uur al in zijn bed. Normaal neemt hij er een en zijn koppijn is over. Vandaag dus even niet.

Augustus 2015, Met Joop een gezellige avond bij Tongsja en Ronald

En toen was zuster Clivia zelf ziek.

Nadat ik maandag met Jenny naar de dokter was geweest, was ik best moe, dus een middag dutje.

Dat werd een lang dutje, tot de volgende morgen. De volgende dag echt heel beroerd en de dag erna, wel wat beter, maar niet echt beter.zo een beetje doorgesukkeld tot donderdag, toen kreeg ik echt pijn. Even naar bed en daarna wat gegeten. Een paar uur later kreeg ik weer een aanval en afgelopen nacht weer een. Dus de auto in en naar het ziekenhuis vannacht. Daar is het een en ander onderzocht, bloed, urine en een foto gemaakt van de hele buik.
 
 
Ik lag gelukkig in een lekker bed, maar voor Norbert was het allemaal nog erger, die heeft de hele nacht op een houten stoel, moeten zitten. De pijn was inmiddels wat gezakt, dus ik dacht, ik mag nu wel naar huis. Maar nee hoor er kwam weer een pijn aanval en gelukkig kwam op dat moment ook de dokter kijken hoe het ging. Toen moest er een echo gemaakt worden. Voor dat alle uitslagen bekent waren was het al 8 uur in de ochtend. Het plassen was ook nog een probleem, daar heb ik een paar uur over gedaan, voor er iets kwam. Dit is al langer een probleem, ze kunnen niet vinden hoe dat kan.
 
Uiteindelijk hadden ze de uitslagen, bloed was goed, maar uit de echo kwam, dat de pijn, een galblaas steen aanval was. Niets ernstigs. Wel vervelend en behoorlijk pijnlijk. De aanval kan tot 4 uur duren, en het enige wat ze eraan kunnen doen is, de galblaas er uit halen. Waarschijnlijk komt het niet meer terug, maar als ik hier vaak last van krijg, moet de galblaas eruit. Zoals ik nu bekijk heb ik er vannacht vier gehad.
Maar we weten nu wat er aan de hand was en daar ben ik erg blij mee. Mocht ik er weer een krijgen, dan weet ik dat het een paar uurtjes kan duren en dat het niets ernstigs is. Maar een grapje was het niet, dat kan ik je wel vertellen.