Op de tijd, dat ik s'nachts altijd wakker word, half drie, werd ik ook wakker, maar dan anders.
Ik ging overeind zitten en ik dacht, dit is niet echt, ik ben aan het dromen. Maar toen ik eenmaal zat, was het geen droom. Allemachtig prachtig, wat weer een pijn, Norbert wakker gemaakt, dat moeilijk ging.
Ik kon amper aan hem schudden van de pijn, haast niet praten van ellendigheid.
Daar zaten we dan weer midden in de nacht, gelukkig wisten we wat het, het zal wel weer over gaan, naar het ziekenhuis gaan is geen optie. Het kan als je pech hebt vier uur duren zo een aanval.het huis omgebouwd ( benedenhuis ) want daar hebben we een relex stoel om lekker in te liggen. Normaal kan dat niet, omdat het hier te klein is. Een pilletje, Adolonta genomen en maar wachten. Ik in de relex en Nor op de bank. Het heeft anderhalf uur geduurd, voor ik weer een beetje kleur op mijn gezicht. Het kan zijn dat mijn oog wit en mijn huid geel gaat worden, dan heb je kans op geelzucht. Nog een uurtje op gebleven, omdat ik er maandag vier heb gehad, toen zijn we maar naar ons bedje gegaan. Ik ben hier niet blij mee. Voor mezelf had ik zoiets van, dit was eenmalig. Maar dat het zo snel weer terug zou komen, daar had ik niet opgerekent. Als er nu snel weer een aanval komt, laat ik de galblaas weg halen. ( operatie nummer zoveel )
Die buik van mij, daar zit haast niets meer in, alles word er uit gehaald.
Ik zit net te denken het is al september, we hebben ons jaarlijks schoolreisje niet gehad. Ik had wat gevonden, met de bus vanaf Pedreguer, dan ga je een dag ergens heen met een hele groep, meest Spanjaarden, dan zit er eten, een half flesje wijn, de busreis alles in voor 12,50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten