Wij, en heel Noord Holland, zaten zonder stroom. Dat is een hele gekke gewaar wording. Je beseft in het normale leven niet wat dat inhoud. Geen Wifi, telefoon, niets, wat is er aan de hand, stel dat er oorlog is, dan weet je het niet. Daarom heb ik in Spanje een transistor radio, batterijen, kaarsen, klaar liggen. Nor vind dat gek, maar we waren er wel blij mee geweest op dat moment. Vooral ik als nieuwsgierig aagje, wil altijd alles weten. Dat klinkt belachelijk, maar we zaten in Julianadorp echt in onwetenheid. Het heeft denk ik wel een paar uur geduurd.
Ik was die dag ervoor naar de dokter geweest, omdat ik het zo benauwd had en ik moest die ochtend naar het ziekenhuis om longfotos te maken. Dat kon dus ook niet. We zijn daar in de middag heen geweest en de foto's van de longen waren goed, alleen dan heel benauwd, wat met een puffertje na 3 dagen beter was.
Ook was er dat weekend, vanaf
vrijdagmiddag tot en met dinsdag ochtend, een aan en af rijden van auto's op het parkeer terrein bij de duinen. Niet 2 of 3 auto's, nee wel 20 of 30 de hele dag en nacht door. Daar zit je dan, als nieuwsgierig aagje, was is loos, het waaide en Nor verdomde het om met de hond naar het strand te gaan. Rafa vind het in het bos eigenlijk ook veel leuker. Ga er dan zelf op uit, zal je zeggen, maar als ik onder de douche vandaan kwam moest ik eerst gaan zitten om bij te komen, voor ik me aan kon kleden. En meer dan 20 stappen lopen kon ik ook niet. Toen Norbert
op maandag even naar beneden naar het kantoor moest, had ik hem zo gek gekregen om daar te vragen, wat er aan de hand is. Het is toch raar dat er ook in de nacht zeker 30 auto's stonden, daar wilde antwoord op hebben. Maar tot mijn spijt, weet ik tot de dag van vandaag niet, wat er nou aan de hand was. Maar dit is eigenlijk ouwe koek, inmiddels zijn we al weer een week thuis, dus een beetje in te halen. Vanaf nu ga ik mijn leven weer bij houden.
Dit is het vogeltje wat we mee zouden nemen, maar hij is weer weggevlogen.
( Of had ik deze al geplaatst? )