Paniek voetbal?

Vanmorgen op de voor pagina van de Telegraaf: Code oranje voor het hele land. Ik kijk naar buiten, schiet mij maar lek, rustig weer, geen sneeuw hagel of ijzel. Niet de weg op gaan als het niet moet, is het advies. Op Schiphol vluchten gecanceld, veel treinen rijden niet. Wat voor wereld zijn we terecht gekomen? Ik begrijp er niets van, wat een paniek om niets? De tijd zal het leren. Norbert zou naar zijn zoon gaan, omgeving Utrecht, hoe zal het daar zijn? We rijden hier in Milka, een soort koekblik, wij zijn voorzichtig, maar hoe rijden anderen weggebruikers? Hij besluit om het zekere voor het onzekere te nemen, blijft maar thuis. Ik ben nieuwsgierig wat er vanavond op het nieuws te zien is. Volgens mij is het een partijtje paniekvoetbal.

Het was inderdaad heftig,maar om in het hele land code geel af te geven, was overdreven. Wij hebben er totaal geen last van gehad. Ook in Amsterdam was er niets aan de hand. Norbert had gewoon naar zijn zoon kunnen gaan.

 

 

Adios 2014, je was geen fijn jaar, met je oorlogen en rampen.

Zondag: het is een prachtige zonnige dag, geen wind, heerlijk. We gaan vandaag richting zaanstreek, eindelijk naar mijn broer Giel en schoonzus Mirjam. Altijd gezellig, nu dubbel gezellig, ze waren naar Gran Canaria geweest en 2 sloffen peuken mee genomen A 16 euro een slof. Daarna naar Nel en Hans, daar zouden we een simpel hapje eten. Nou simpel was het niet, Nelie had alles uit de kast gehaald, letterlijk en figuurlijk. Ik had nog zo gezegd SIMPEL, staat die tut weer een tijd in de keuken te ploeteren. Het was goed en gezellig. Lekker bij praten over alles en iedereen. Ik ben niet nieuwsgierig, maar ik wil wel alles weten. Op de terug weg, was er gestrooid, maar evengoed een beetje glad. Dus rustig aan met Milka, die ons weer goed thuis heeft gebracht. We zijn erg blij met haar, ze is klein, maar we zitten erin als een vorst.

Maandag was een sombere dag, als zovele die we hier hebben gehad. Dinsdag af en toe zon en de woensdag, oudejaarsdag, staat de zon hoog aan de hemel. We blijven vanavond thuis, voor Rafa hopen we dat het een rustige avond word. Het is hier druk, ik denk dat de residentia voor 80 procent bezet is. Ik hoop dat er niet teveel vuurwerk liefhebbers zitten. Nieuwjaarsdag gaan we naar Conny en Bart, Barts Fontijntje, waar we onze vrienden allemaal weer zien. De vorige keer dat ons barretje open was, was Norrie ziek. Dan is het einde weer inzicht, op 2 jan. de tent doorwerken, koffers pakken, dan zaterdag ochtend bepakt en gezakt richting Marco en Annet. Zijn we een dag in de Zaanstreek en kunnen misschien nog wat doen. We eten en blijven slapen bij Marco. Zondag ochtend brengt Hans ons naar Rotterdam en vliegen we richting huis, waar het zondag 21 graden is met veel zon.

 

Welkom 2015, maak er een beter jaar van, dan je voorganger.

 

Kerst, een familie feest.

Ja dit is echt Fam. feest. Het feest van verbroedering, helaas gaat die vlieger lang niet altijd op. Als we in Spanje zitten, heb ik het gevoel, dat er iets niet klopt. Nou is het niet zo, dat we dan op elkaars lip moeten zitten met de kerst, maar het gevoel dat je vlak bij elkaar bent, is al voldoende. Dus 1e kerstdag kwamen onze kids naar het verre noorden, maar papa en mama en opa en oma, Spanje. Eerst dacht ik, trekken we dat? Maar eigenlijk wel gezellig. Nou dat was het zeker, de hele bubs in Julianadorp. Iedereen had wat meegenomen, ons werk was 0,0 Het liep gesmeerd, iedereen zorgde voor zich zelf, maar wat het belangrijkste, het was heel gezellig. We hebben bij iedereen een optie genomen dat volgend jaar 1e kerstdag, van 12 tot 5 opa en oma spanjedag is. We hopen echt dat ze er allemaal bij zijn. Er is toch niets leuker om deze dag met ze alle te vieren. Eigenlijk heb ik het niet zo op de verplichtingen, iedereen heeft zijn eigen leven. Het is niet meer zo als vroeger, de tijden zijn verandert. Maar stiekem vond ik het heel erg leuk. Wat ben ik een burger trutje aan het worden he. Nooit van mezelf gedacht.

Wat een drolletjes he. Revi van Karin en Frank en Amber van Marjolein en Ronald.


De dag voor kerst kwam de monteur de koelkast ruilen. Gewapend met de rekening van 50 euro kwam de brave borst al om 9 uur aan de deur. Nu moest ik snel naar het bedrijf bellen om te onderhandelen over die 50 euro die we moesten betalen. Het probleem aan de telefoniste uitgelegd en ze zouden ons terug bellen. Intussen het probleem besproken met de monteur, hij zei, ik bel ze zelf wel even. Zo gezegd zo gedaan, hij zei, ik ben hier in Julianadorp en ze weigeren te betalen ( zo was het natuurlijk niet) ze hebben een mes op mijn keel gezet. Overleg met de kop van het bedrijf, laat het geld maar zitten, was de uitkomst. Zo zie je, als je maar, niet alles maar slikken, daar ben ik een meester in, al zeg ik het zelf. Het lukt me niet altijd, maar meestal wel. Norbert ging al accoord met de kosten van 100 euro, ik never, volgens mij stond ik in mijn recht en dan wil ik het ook hebben. De brave borst hebben we 10 euro gegeven, hij had ook een aandeel gehad in deze oplossing.

Wat een kerel is dat geworden. Ruud de jongste zoon van Nancy en Fred.

Nel belde die dag op mijn Spaanse telefoon, de Nederlandse telefoon deed het volgens haar de hele dag al niet. ????? Nor kijken en jawel hoor geen netwerk. Uit en aan gezet, toen deed hij het weer. Tegelijk kwam er een bericht door, gratis internet tussen 5 en 8. Neerleggen en met de Nederlandse mobiel gratis verder bellen. Het was Nel, nou dan weet je het wel, 3 kwartier is niets, waarover lullen we dan ? ? geen idee, eigenlijk nergens over. Dan maar verder op de Nederlandse telefoon. Na een tijdje over niets te hebben gepraat, opgehangen en piep een bericht, het tegoed is minder dan een euro??????? weg 12 euro. Leest Norbert het bericht nog eens, gratis internet staat er!!!!!!! en niet gratis bellen. Wat een stel kneuzen, na de kerst maar weer opladen.

Familie tafereeltje.

2e kerstdag, mooi weer, het parkeer terrein word vandaag druk bezocht en staan heel auto's, iedereen met hond en gezin naar het strand. Ik hang lekker een beetje in huis, in duster, krantje lezen, blog schrijven, lekker niets moeten. Als de wind goed staat komt er vannacht gezellig sneeuw, meer in het zuiden, ik hoop dat we hier in het noorden toch een graantje kunnen mee pikken. We wachten af

Leuk he, feestje bij opa en oma Spanje, maar dan in Julianadorp.

 

 

 

 

 

Vliegende vogel po-ep

Het is bar en boos, kan niet eens meer door de ramen kijken. Zo vreselijk vuil, met vogel po-ep en zand. Er staat een storm, die je echt niet uitnodigd om naar buiten te gaan. Dat doe ik dus ook maar niet. Het word zo ondertussen weer tijd om de spaande zon en ons huisje op te zoeken. Ik heb heel lang gezegd, lekker hier niet koud, niet zo veel regen, maar nu heb ik langzamer hand wel weer zin in het zonnetje met een aangenaam temperatuurtje. Maar eerst de kerst met de kinderen en kleinkinderen. Wel druk, maar ook heel gezellig. Ze nemen allemaal wat mee, zetten het op tafel, dus voor ons is het niet veel werk, bovendien hebben we een vaatwasser. Inmiddels weer met beide benen op de grond, grapje, na mijn retraite weekend. Het afscheidskado was minder, volgens mij een gekneusde rib. Maar met ibiprofen kom je een heel eind. Wonder boven wonder helpen die bij mij harstikke goed. Als ik normaal hoofdpijn buikpijn of weet ik wat heb, neem ik een pijnstiller, maar ze helpen mij nooit. Norbert heeft hoofdpijn neemt een pijnstiller, 10 minuten later is het over.

Wat ik nog te vertellen heb over het weekend,iets wat heel grappige was, dat was zondagmideditatie wandeling. We gingen naar het bos, we moesten naar het einde van het pad lopen maar zo vreselijk langzaam achter elkaar een beetje rondstruinen op zijn elfendertigst. Het was jammer dat ik geen camera bij me had, het was zo een stom gezicht, dat het op je lachspieren werkte. Daarna moesten we een plekkie zoeken in het bos, waar we drie vragen moesten beantwoorden. Wat neem ik mee van dit weekend, wat laat ik hier achter en waar ben ik dankbaar voor. Dat moest je allemaal goed in je opnemen, dit vond ik wel leerzaam. Daarna moesten we pad per 2 personen terug lopen, de ene met ogen dicht, de ander geeft je aanwijzingen door je lichte tikjes toegeven. Daarna halverwege wisselen. Dat was om je te leren los te laten je over te geven aan de ander, heel grappig, dit alles in het bos, onder volledige stilte. Je mocht absoluut de hele wandeling niet praten.

 

Inmiddels zijn we paar uur verder en Nor kan het niet langer aanzien, stapt het stormachtige balkon op en gaat ramen lappen.

 

 

Namaste.

Na een onrustige nacht, pijn in mijn flank, vanmorgen weer vroeg in de hoeven. Na mijn korte wandeling, voordeur uit, zijdeur in, was ik nog niet klaar voor de yoga. Duf als een konijn ben ik langzaam wakker geworden. Door de pijn kon ik niet volledig mee draaien, ik heb mijn best gedaan, meer kan ik niet doen. Daarna heel snel eten, want ik had om tien uur reiki. Daarvan kom ik nu net terug, het was heerlijke ontspanning. Nu mijn koffertje pakken, onder de douche en na de lunch krijgen we nog een meditatie wandeling. Om half drie sluiten ze het weekend af met een lekker kopje thee. Voorlopig voor een jaar yoga thee gehad. Om half vier komt Norbert deze kant op, het is me niet gelukt een lift te krijgen tot Amsterdam, dat is wel jammer. Iedereen die richting Amsterdam moet, gaat met de trein. Het was een fijn weekend, maar ik vond dat je veel prikkels van buitenaf binnen kreeg. Je zat in je vrije tijd tussen de normale hotel gangers en dat vond ik jammer. Er zijn mensen die het lekker vonden, dat maakte het niet zo zweverig.

 

Ik heb het.

Vanavond hebben yin yoga gehad. Dat is me prima bevallen. Misschien dat het een yoga voor luie mensen is, want daar ben ik er een van. Daarna een meditatie met een heel verhaal. Dat heb ik al eens een keer gehad en toen verscheen mijn beschermengel Michael, hij of zij kwam nu ook weer om de hoek kijken. Ik ga geen zweefteef worden, wees maar niet bang. Er zijn bij onze groep helemaal geen zweefteven, allemaal normale mensen die kunnen lachen om het bijna zweef verhaal.

Je ziet het allemaal zitzakken en de tafel vol water en thee glazen. We kunnen de huiskamer de helaas in en uitlopen, voor water en thee. Een probleem, 7 soorten yoga thee, maar zonder suiker. Even wennen, en aan de thee ook, een weekend is te doen. We hebben wel gelachen bij het eten. In de bistro, maar niemand wist hoe het zat voor ons. Het probleem was gisteren ook al en nu dan weer. We konden alleen gamba's eten, zonder wat erbij. Alleen een beetje saus. Er zit altijd iemand bij een groep, die in dit verband het voortouw neemt. De chef en de hoogste baas moest komen. Normaal had er horen te zijn, vis, vlees en vegetarisch eten. Nu alleen gamba's dat kan niet. We kregen het voor elkaar, dat we van de kaart mochten eten. Dus, kipsate, zalm, eend werden onze bestellingen. De meiden vonden het heel vervelend voor ons. Ze snapten er zelf ook niets van, ze komen hier al een hele tijd. Misschien wel altijd met mensen die sappen en detoxen, ja die krijgen een heel weekend niets, ook geen ontbijt. Morgen laatste dag, het is om drie uur afgelopen. Morgen ochtend yoga en mediteren, meditatie wandeling??? En dan richting huis. Je mag tot vijf uur je kamer aanhouden, om nog gebruik te maken van de sauna en het zwembad. Nu weer lekker vroeg slapen.

 

Wat doen al die mensen hier?

Ja dat vraag ik me af. Het liefste zou ik de tafels langs gaan en aan al die groepen mensen vragen: wie bent u? Waar komt u vandaan? Wat doet u hier? Tegelijk, terwijl ik dit schrijf denk ik, ho, waar ben je mee bezig. De bedoeling van dit weekend is, loslaten en ontspannen. Ik denk dat dat mijn probleem is, ik kan niet loslaten. We hebben een leuke groep, maak met iedereen een praatje, ook wil ik natuurlijk van alles over iedereen weten. Wat misschien wel jammer is, je hebt teveel vrijheid, niks moet alles mag. Ik heb pas weer om acht uur verplichtingen. Tot die tijd kan ik doen wat ik wil, blog schrijven, luieren en de sauna. Ik lig nu aan het zwembad, heerlijk in mijn uppie. Ga zo even zwemmen en bubbelen en daarna naar de sauna. De lunch was goed, alleen salades heb ik genomen en een bakkie koffie. Ook hier weer grote tafels met zaken mensen, allemaal met laptop en telefoon. Overal in het hotel mensen die zitten te bellen en te laptoppen. Morgenochtend heb ik reiki, dat was de enige plek die ik nog kon krijgen. Met ze viertjes,hebben die meiden, handen vol aan massages enz.

Heerlijk rustig relexen aan het zwembad in me uppie. Zo nog even naar de sauna.

 

Goedemorgen

Dit is de eerste ochtend dat het nog donker is als ik mijn bed uit kom, dit heb ik nog niet mee gekregen in Holanda. Het duurde ook even voor ik echt wakker was. Voor het ontbijt een yoga sessie en mediteren. Ik denk dat ik gisteravond een spiertje verrekt heb, onder mijn borst heb ik au. Daarna mochten we ontbijten, een prima en groot buffet met van alles en nog wat. Na het ontbijt vrij tot half vier, dan gaan we een uur wandelen. Na het ontbijt ben ik aan de stamtafel gaan zitten en heb de zaterdag Telegraaf gelezen. Daarna een thee gaan halen in onze eigen huiskamer, waar het heel druk was. Ze gingen een workshop houden over voedingsmiddelen e.d, dus ik kom daar niet blijven, omdat de dames die er zaten hiervoor betaald hebben, kon ik het niet maken om te blijven zitten. Met me bakkie thee, weer terug naar de hal bij de receptie, waar inmiddels de lunch klaar staat tot half twee. Ik ga maar tegen half twee wat eten, het diner krijgen we pas na de yoga en avond meditatie. Terwijl ik hier zit te schrijven, denk ik na, wat er tot nog toe is gebeurd. Ik vraag me af, is dit het? Ik weet het echt niet. De meisjes die ons begeleiden zeggen dat, iedereen die een weekend aan dit gebeuren mee doet er heel veel baat bij heeft. Ik kan daar nog niet over oordelen, maar ik heb mijn twijfels. Misschien dat ik er morgen avond anders over denk, ik hoop het maar. Ik heb altijd gedacht dat yoga mij de rust zal geven waar ik naar op zoek ben, maar heb daar nu mijn twijfels over. Niet dat ik het niet prettig vind hier, ik vind het best lekker. Maar afwachten dus.

Het hele clubje, afwachtend tot de voorlichting over voeding zal beginnen.

 

Kennis maken

Het feest begon om 5 uur met de kennis making. Met mijn kamergenoot Lara, en de anderen. Wat op viel was, dat iedereen zo rond de 40 was. Ik was, met met een vouw die iets met advocaten doet, de enige AOW'ers. Er zijn heel veel jonge onderneemsters, die even een stop wilde en het nieuwe jaar weer fris van start wilde gaan. Na ons aan elkaar te hebben voorgesteld, kregen we sapje, bleekselderij, wortels, sinaasappel en nog wat. Het was niet vies en dan te bedenken dat een deel van de groep die zooi het hele weekend krijgen. Ik zit nu te wachten op de yoga en meditatie. Om 7 uur gegeten in de bistro, heerlijke runderlende, en een glas wijn. Daarna eerst weer even een peukie, dat moet ook doorgaan natuurlijk. Haast iedereen heeft in dit weekend heeft er extra sessies bij gedaan. Het zit aardig vol met van alles en nog wat. De 4 meiden die ons begeleiden zitten het hele weekend vol met sessies. Ik ga kijken of er voor mij nog iets te regelen is. Op dit moment zit iedereen te sufkutten tegen de muur, wachtend op de yoga, het gekke is dat er van de 18 personen, heel weinig mensen de ervaring hebben met yoga. Het is tijd we gaan beginnen, we hebben allemaal een extra deken gekregen, dus nu aktie.

Het zit er op, kreeg een paar keer kramp in die voeten en in de liesstreek au, au. Daarna de meditatie, dat vond ik wel heel ontspannend. Na de sessies aan de bouillon en smaakjes thee. Best te drinken. Ik heb medelijden met de sap en de detox vrouwen, die krijgen echt niets anders dan sappen en ze betalen daar ook net als ik 100 euro voor. Dat is extra bij wat het weekend kost. Ik krijg nog eten voor die prijs en een ontbijtje , de sappers en de detoxers alleen maar sap.

 

 

Retraite

Eindelijk is het dan zo ver. Ik ga in retraite, niet in Spanje, wat de bedoeling in september was, maar in Ermelo. Ik ga dit doen om twee redenen, ten eerste ben ik heel erg nieuwsgierig en ten tweede lijkt het me heel lekker. Even helemaal niets, alleen ik. Ik zit nu in de lobby, mijn blog te schrijven, maar voor ik me kan overgeven aan niets, moet ik nog even een klus klaren.

Onze nieuwe koelkast deed het niet meer, een monteur heeft er een nieuwe thermostaat ingezet. Maar nu vriest hij weer. Vorig weekend er al een melding van gemaakt. Norbert heeft al 3 x gebeld, ze bellen terug kreeg hij iedere keer als antwoord. Dus ik vanmorgen weer gebeld en gezegd dat ik een nieuwe koelkast wil hebben omdat ik geen vertrouwen meer in deze koelkast heb. Ze gingen een heel stuk mee, nieuwe koelkast gaan ze regelen, maar dan een zanussi. Over de inbouw kosten wilde ze het niet hebben, zij staan alleen verantwoordelijk voor de koelkast. Het inbouwen bij hun kost 100 euro en zou ik dan ook nu moeten betalen. Paula kennende gaat daar niet mee accoord natuurlijk en dat heb ik hem ook gezegd. En dat ik bij rader eerst wat info wil vergaren, daarna bel ik hem wel. Geen 10 min. later belde hij terug en wilde de kosten dan delen. Dat wil ik ook niet, Norbert wilde het wel, hij vond het redelijk. Goed, ik heb niet toegehapt want ik wilde info van rader. Een half uur later belde ze Norbert, afdeling inbouw, ze hadden 24 december een gaatje om de koelkast te ruilen en de nieuwe in te bouwen. Dit heeft Norbert afgekapt, met de mededeling dat we zouden bellen. Toen ik er over na dacht, was deze beslissing niet juist, laten ze maar komen, het geld probleem komt later wel. Dus nu komen ze de 24 ste ruilen en inbouwen. Ik heb thuis een mail aan tros rader gemaakt, toen ik hem wilde verzenden, lag de Wifi eruit. Het is weer hopeloos de laatste dagen. Dus ben ik nu vanaf mijn vakantie adres het aan het regelen.

Het is Eem vreemde gewaarwording dat ik nu hier zit in mijn uppie. Norbert liet me niet met de trein gaan en heeft me weggebracht. Heel gek, ik had het gevoel, dat ik naar een gesticht werd gebracht of naar de slachtbank. Hij mocht me ook niet naar mijn kamer brengen, nee, geen fijn gevoel. Om 5 uur moeten we ons verzamelen en dan ben ik er klaar voor.

Mijn onderkomen voor dit weekend, niet slecht.

 

De gevallen vrouw.

De gevallen vrouw, bestaat. Het was een koningin van Paramaribo. Ik zoch daar een plaatje bij, maar deze waren allemaal skunnig. Deze vrouw was dus de koningin van Paramaribo, die het allemaal niet zo nauw nam met het leven. Ze deed alles wat god verboden had. Was ik zondag toch even, de gevallen vrouw.

Inplaats van Schoorl, gingen ze lopen in Egmond aan zee. Daar was een fietstocht van le Campion, in het hotel Zuiderduin. Een enorm groot en mooi hotel waar een afdeling was met toertochten, kleding enz. Komen we daar toch een kaart tegen met een uitgezette fietstocht volgend jaar, met als startplaats PEDREGUER. Geweldig he. Barbara Barends en Leontine van Moorsel reikten de prijzen uit. Het was eigenlijk best wel gezellig, ondanks de koffie in plastiek bekertjes. Maar ik dwaal af, ik had het over de gevallen vrouw, die ik heel even was.

Goed, nu mijn verhaal. We hadden de auto op de boulevard neergezet, vlak bij het centrum, dat viel ons niet tegen. Het was mooi weer, maar wel een behoorlijke harde wind. Onder het lopen zei Norbert, hou jij Rafa even vast. Ik heb het koud, mijn jas moet dicht. Hij geeft al lopend Rafa aan mij, stopt met lopen, maar Rafa, die voor me liep, natuurlijk ook. Dus ik struikel over Rafa, en daar lag ik, Paula de gevallen vrouw. Ik maakte een behoorlijke smak. En natuurlijk bloed, ik had een schuiver gemaakt, over de grond. Op mijn neus een plek, die bloede en dat was eigenlijk alles. Het viel best mee. Maar wat ons verwonderde, dat er zoveel lieve mensen zijn, allemaal helpen, gaat het? Kan ik wat doen? Enz. Heel lief allemaal. We zijn het dorp ingelopen en hebben bij een winkel een pleister gehaald en klaar was Klara. Op naar Hotel Zuiderduin. Met ze allen koffie gedronken, daarna nog even op het strand, een borrel en een bitterbal, toen gezellig binnendoor richting huis. We hadden de Tom Tom aan en die zat maar te zeuren, rechts af, keren en wij gewoon doorrijden over de eeuwiglaan in bergen. Villa's kijken en door het centrum van Bergen, richting Schoorl. De Tom Tom bleef zo zeuren, met rechtsaf en keren, dat we vanaf Schoorl maar overstag gingen en de aanwijzingen maar hebben gevolgd. We hadden hem ook natuurlijk uit kunnen zetten, maar dan weet je niet waar de flitsers staan. Ik hoop dat we dit jaar ons verblijf in Nederland kunnen afsluiten zonder dat we een bekeuring hebben van 3 of 6 km. te hard rijden.

 

Zo kan het wel weer.

We hebben nu al een tijdje grijs weer, maar gisteren en vandaag, komt er nog een behoorlijke storm bij. Maar nu hebben we er genoeg van, we willen zon. Maar verder gaat het goed bij ons. We doen niet zo veel en gaan ook niet zoveel te hort op. Vandaag hadden we huis arrest, onze nieuwe koelkast stond dag en nacht te vriezen en dat is niet de bedoeling, je eten en drinken met klonten ijs. Dus vandaag tussen 9 en 6 uur kwamen ze langs. Inmiddels zijn ze geweest en er zit een nieuwe thermostaat in. Nor komt net van het strand en dacht dat er hoge golven zouden staan, maar dat viel tegen. Maar Rafa vond het weer geweldig. Ze is zichtbaar afgevallen, die dikke kont is behoorlijk minder.

Waar ik hier last van heb, zijn bloemen en planten. Iedere keer zie ik weer wat, een mooie plant of bloemen.zo groot als we nu wonen, evengoed kan ik maar 2 bossen bloemen kwijt. Planten, die staan er ook genoeg, ik moet mezelf dwingen om door te lopen en dat doen we dan maar. Het probleem is dat er natuurlijk heel veel andere gezellige dingen in huis staan. Ik ben niet eens bij ACtion geweest om te snuffelen. Normaal lopen we daar een paar keer om te snuffelen. Nu is het zo, we scheuren naar binnen, oogkleppen op, kopen wat we nodig hebben en scheuren er weer uit. Deze bloemen had ik van Marjolein haar man, die rijd op en neer naar Frankrijk met de vrachtwagen vol bloemen, hij krijgt iedere week emmers vol mee naar huis. De hele buurt vind haar een aardige buurvrouw..Met 2 kleine kinderen in huis kan je ook niet veel kwijt. Dan maar 1x per week een rondje buren.Even tussen haakjes, de koelkast vriest nog steeds. Morgen zal ik ze maar weer mailen, zitten we volgende week weer een dag vast.

 

Schijtweer

Sorry, voor deze grove taal. Maar we zouden naar Schoorl gaan, koffie drinken. Maar Hans belde dat ze maar dichter bij huis bleven, naar Castricum, om daar een uurtje te lopen. Dus zit ik op de bank van het uitzicht te genieten, met vette regendruppels op de ramen. Ik zag net dat ik 10 berichten achter loop op vorig jaar. Dus even een spurtje maken. Als ik uitgekeken ben, op het uitzicht en de regendruppels op het raam, gaan we in de startblokken om naar Mijdrecht en naar Kudelstaart te gaan. Ik ga eindelijk kennis maken met Wess, als dat net zo een boender gaat worden als Revi, kunnen Karin en Frank hun borst nat maken. We zien die boef natuurlijk niet zo veel, maar als je zijn foto ziet, weet je al genoeg. Heerlijk, de rottigheid die hij uitstraald. Sorry Karin en Frank, ik hou daar van.

Dat hebben wij hem vorig jaar geleerd. Of Karin daar zo blij mee is ?

We staan in de startblokken, eerst een bakkie halen bij Marjolein en dan naar Karin. Het stormt en regent, ik hoop dat we Milka op de weg kunnen houden?

 

Blunder !!!

Ik ben weer behoorlijk aan verzaken, terwijl er nu toch tijd zat voor moet zijn. We zijn wat aan het rommelen en ik voel me aan de ene kant er lekker bij, maar er is een stemmetje in mijn hoofd, wat me aan het opjagen is. Dat zegt je moet hier heen, je moet daar heen en dat brengt een hoop onrust me t zich mee. In princiepe heb ik zo i ets van, laat me lekker mijn gang gaan in ons huis. Maar ik begrijp dat dat niet kan. Wat ook zo triest is , dat ik het jongste kleinkind Wess nog niet gezien heb. Maar we gaan er zondag heen. Fred heeft vorige week zondag de dubbele deur op de koelkast gezet. Ik had een paar advertenties gezet, op zoek naar een klusjesman, maar niets gehoord, dus toen Fred het aanbood, was het een geschenk uit de hemel.ze hebben meteen de kadotjes meegenomen, die we voor de kinderen hadden gekocht.

Leuke foto van Nancy, Stefan en Ruud.

 

Ik , of liever gezegd wij, hadden toch een blunder van de week. Voor dat Norbert ziek werd hadden wij mijn zuster en mijn zwager uitgenodigd om langs te komen. Blijf dat ook een hapje eten. Ja, doen we gezellig.Het ging dus niet door, omdat Nor echt heel beroerd was. Nu dachten we dinsdag laten we ze voor morgen middag vragen. Prima idee vonden ze, dan komen we om een uur of 2. Bakkie thee gedronken en nog maar een, appeltaatje erbij. Wat fris en wat te happen, daarna nog een bakkie soep. Toen kwam het hoge woord eruit. We zouden toch blijven eten. Nou ik kan je wel zeggen, ik kon wel door de vloer zakken. wij waren het alletwee vergeten. En ik verklaarde ook nog dat ik daar niets van wist. Maar de volgende dag, na er een nacht over heb liggen denken, wist ik het weer. We hadden al vlees bedacht fricando, dit is voor mijn zwager licht verteerbaar. Het lag zelfs al in de vriezer. En dan nog rustig de dag ervoor zeggen dat ik nergens van af weet. Meestal staat het in onze agenda en krijgen we een signaal, zodoende vergeet je het niet. Woensdag komen Gre en Biny, uit Groningen, is in Spanje al besproken en staat dus keurig in de agenda. Maandag komen de huurders, die vorig jaar ook overwinterd hebben in Denia. Ze komen nu in Half januari weer voor 6 weken.

 

Van de week belde Marjolein, of we het leuk vonden, als ze met Karin en alle aanhang op 1e kerstdag bij ons kwamen. Vinden we wel gezellig, geen toestanden met eten. Iedereen maakt wat, dan komt het zeker goed. Verder hebben we best goed weer. We hebben een aantal zeer grijze dagen achter de rug. Het was koud, maar geen wind en geen regen.