We gaan door !!!

Wat een geweldige 2de helft gisteravond. Bloedstollend, ik durfde af en toe niet een meer te kijken. De strafschop heb ik dus met mijn ogen dicht gekeken, niet gekeken. We zaten zoals gewoonlijk weer bij Piet en Ria, ook het eten en drinken hadden ze weer prima verzorgd. We kregen een heel bescheiden mailtje van haar, dat heeft haar heel veel moeite gekost, of we een kleine bijdrage in het trommeltje wilde doen. 7,50, dat is veel te weinig, voor wat ze op tafel zetten. En het trommeltje, daar moest je nog naar zoeken ook. Eigenlijk wil ze dit helemaal niet,maar velen moeten dit toch normaal vinden. Bij de vorige wedstrijd, was er heel bescheiden om gevraagd, maar ik denk dat velen het niet hebben gehoord. Ze zijn te goed voor deze wereld.

Het is vandaag een winderig dagje, maar lekker zonnig. Norbert is de schuur aan het leeg halen. Spullen klaar gezet voor de Spanjaarden die altijd beneden bij de Basura zitten. Die verkopen het weer. Ook veel kleding enz. En de laatste ratjes weg gejaagd. Ze eten ook niet meer, dus laten we hopen dat we van dit probleem af zijn. Inmiddels zijn we al een aantal dagen beneden gaan wonen, de meeste spullen hebben we al over. Alleen de kleding nog, maar dat gaat langzamerhand. Je haalt iets, gaat in de was en het is beneden.

Norbert heeft zijn oude model kustvaarder weer te voorschijn gehaald en wil hem nu gaan afmaken. Daar is hij wel een stief kwartiertje mee bezig. Het is belangrijk voor hem dat hij nu iets gaat doen wat hij leuk vind. Vrije tijd is er nu genoeg en dan is het fijn als je met iets bezig bent. Ik had al gezegd, je kan b.v ook de tuin renoveren. Maar dat viel niet in goede aarde. Dan de kustvaarder maar.

Vanavond speelt Duitsland, wat zal dat gaan worden. Ik hoop niet dat het in de finale Nederland tegen Duitsland gaat worden. Maar voor het zover is, moeten we nog 2 wedstrijden winnen.

 

Posted with Blogsy

Uit de oude doos.

Toevallig kwam ik deze foto tegen. 1983 op de Zaanse Schans. We woonden er 5 km. vandaan en ik denk dat het de eerste keer was, dat we er kwamen. Het is een leuke foto met Marco en Nancy.

Vanmorgen is Norbert naar het ziekenhuis in Valencia geweest. Bloedprikken en een afspraak met zijn oncoloog. De oncoloog noemde Norbert een wondermens, maar dat wist ik al lang, hij had een zeer kwaadaardige tumor, die ze verwijderd hebben. Zijn PSA was vanmorgen 0,0000000, en omdat het een kwaaie tumor was, had het normaal geweest als de PSA hoger was geweest. Dus vandaar het wondermens. Ze houden het daar goed in de gaten, ieder half jaar controle, 5 jaar lang. We zijn weer blij.
 
Op de laatste dag van Nel en Hans, waren ze rond 12 uur al klaar. Toen kreeg ik het idee om te gaan lunchen. We waren nog niet bij de haven geweest en ik lees vaak dat ze bij de Republiek een menu voor 9,95 hebben. In de groep gegooid en goed gekeurd. Maar... We kwamen aan en op het bord stond menu del dia 17,50. Mijn probleem is dat ik nooit verder lees dan mijn neus lang is, vandaar dit probleem. Het zijn namelijk bepaalde dagen in de week. Norbert had al zijn bedenkingen, zo een mooi restaurant een mooie plek en dan een menu voor 9,95, dat kan niet kloppen, had hij van te voren al gezegd. Wij zijn toch maar gaan zitten en het was een voortreffelijk menu. Het uitzicht over Denia, de zee en de jachthaven. We hadden alle vier het gevoel van, dit is vakantie. Thuis gauw oude kranten opgezocht, ik wilde niet afgaan en ja,ik had gelijk. Inderdaad bepaalde dagen. We gaan dit zeker een keer uit proberen, na wat we van de week gehad hebben, kan dat andere menuutje nooit slecht zijn.

Na het eten naar het station xeraco gereden, Nel en Hans afgezet en zij verder met de trein naar het vliegveld. Waar ze het niet bepaald naar hun zin hebben gehad. Uiteindelijk 2.41 min. vertraging. Op het vliegveld alles dicht. Niets te krijgen. Normaal krijg je iets te drinken en te eten als er een lange vertraging is. Ze hebben 2 uur in het draaiende vliegtuig gezeten, want ze kunnen ieder moment bericht krijgen, de lucht in. Doen ze dat niet direct, is je beurt voorbij. Transavia bakte ze zo bruin, ze liepen met de karretjes door de paden, wilde je wat eten of drinken, moest je je knip pakken. Ik vind het schandalig. Maar goed, om half vier lagen ze weer lekker in hun eigen mandje. Hadden ze nog 20 min. langer moeten wachten dan zouden ze een vergoeding kunnen krijgen, tot 400 euro.
 
 

Spanje huilt.

Ja, het is echt waar, Spanje huilt. Ten eerste omdat Spanje er uit ligt met de voetbal en Nederland door gaat. Te tweede Nel en Hans, gaan vandaag weer terug naar Holanda. Het regent nu behoorlijk, wel erg lekker voor de tuin natuurlijk, maar jammer van hun laatste dag. Ze horen ondertussen al bij het Spaanse inventaris. En ze vinden het hier ook echt leuk, neem ik aan. Ook betreft de groep vrienden die ze inmiddels hier hebben opgebouwd, ze horen er gewoon bij. Maar wat is nou een jaar, dat vliegt voorbij, het is zo weer Juni 2015. In Nederland wachten hun kinders en vrienden weer met smart op ze. We hebben, overbodig om te schrijven, het weer heel fijn samen gehad. Het zal weer stil worden in Casa Losdos.

Barts Fontijntje, ze komen er aan hoor. Zondag zijn ze weer van de party.

 

Toch vanmorgen een klein probleempje met Nel. Het was triest, maar we moesten haar nu echt de deur uit schoppen. Met Hans ging het beter, die ging uit eigen wil. ( ssstttt. Ze was een beetje aangeschoten, een paar jaar terug in Sevilla )

Kom op het is zo weer juni 2015, niet piepen.

 

Wat gaat het worden vandaag.

Dat is de vraag, die een groot deel van Nederland bezig houd.

We hadden hier net iets heel stoms, ik ging naar boven, om me in het Oranje te hijsen, zeg ik tegen Nel: wat een ellende in dat oranje jurkje, daar kan ik geen BH onder. Nee zegt Nel, vorig jaar had je, je tepels afgeplakt met een pleister. Ja dat ga ik nu ook maar doen, zeg ik.

Wat is hier zo gek aan: Nel zegt, vorig jaar, dat was 4 jaar geleden. Bij deze wil ik zeggen, waar blijft de tijd. Ik ga nu mijn tepels afplakken en mijn Oranje Out Fit aan trekken en dan op naar het feest.

Alles bij Piet en Ria was Oranje, de beelden in de tuin, de planten, slingers om de tafels en stoel. Dus zoals gewoonlijk een warm binnen komen. Natuurlijk was iedereen in het oranje, met toeters en bellen, zelfs de hond in Oranje Out Fit.

Eten en drinken in overvloed, vooral de eigen gemaakte soep, vond ik heerlijk. Dat wij vrouwen, vooral ik, toch wat minder verstand van voetbal hebben, is mij vanavond duidelijk geworden. Eerst zit ik vanavond, heel serieus naar Nederland te kijken, naast Anya en Hanny. Waren wij alle drie er heilig van overtuigd dat we de wedstrijd met 3-0 gewonnen hadden. Staat er in beeld 2-0, wij met zijn drietjes in de aanval, dat klopt niet er moet 3-0 staan. Hoe, wat, waar is het mis gegaan? We weten het niet We hebben het laat gemaakt, het was voor Nel en Hans hun laatste avond, dus wilde we nog even gezellig me zijn viertjes na praten over de afgelopen 3 weken.Het tweede voorval, van niet snappen, was vanavond thuis. Eerst met Nel en Hans nog een borrel genomen, TV aan en voetbal luisteren. Bij een doelpunt naar de herhaling, toch even kijken. Brazilië tegen Cameroen., mooie wedstrijd. Toen naar boven en de rest van Brazilië kijken. Ik zet Ned. 1 aan en zit al een paar minuten te kijken, toen ik er achter kwam, dat ze plotseling in andere kleuren speelde. Hoe kan dat nou? Zat ik naar de verkeerde wedstrijd te kijken, Mexico tegen Kroatië. Hoe blond en dom kan je zijn.

Oranje boven!!!!! Ze hebben het weer geflikt, 3x winnen, en nu door drammen naar de ....... Finale?

 

Posted with Blogsy

Zo, we gaan weer aftellen.

Ja, de dagen beginnen vandaag al weer korter te worden. Al moet de echte zomer, hier en ook in Nederland nog komen. Vandaag gaan we naar Herman, waar Willy, haar 70ste verjaardag viert.

Deze foto zegt genoeg.
 
Deze zondagmorgen begon goed, lekker wat wolken en niet te warm. Om 1 uur richting Herman, waar de hele boel was versierd met slingers. Wij hadden een komkommer in een potje gezet en daarin euro geldstukken geprikt. Zo leek het net een cactus, een enveloppe met geld is ook zo dom om te geven. Met een verjaardag maakt Willy zelf ook altijd hele leuke kadotjes. Tegen 2 uur werd het zo vreselijk warm, dat ik besloot om maar niet mee te doen met boerengolf. Het zijn 20 holes, daar ben je 2 uur mee bezig. Ze hadden mensen teveel, dus Norbert vond het beter om mij dan maar af te melden. Wat ik een goed idee vond. Nel en Hans zaten in de eerste groep en toen ze terug kwamen, was Nel totaal uitgewoond. Het was een zware strijd met dit warme weer. Norbert had met zijn groep de tweede prijs gewonnen. En de eerste prijs, Herman kon het zijn strot niet uit krijgen, onze eeuwige winnaar, PIET.
Toen alle ploegen weer terug waren, was de muziek inmiddels ook aangekomen, die hebben tot 8 uur gespeeld. De zangeres was heel erg goed, een prachtige stem, met begeleiding van 2 muziekanten. Toen was er eten 4 hele grote salades, en natuurlijk de paella. Voor de kinderen Hamburgers en ik was toen even ook maar kind. Heerlijk zo een vieze vette Hamburgers, die zich nu uiten, door hele kleine poepjes. En die stinken, het is niet normaal, Norbert is zijn bed al ingedoken, die viel haast flauw van de stank.

Er waren leuke en komische stukjes, dan krijg je als je 70 word. Tegenwoordig moet je blij zijn dat je deze mooie leeftijd bereikt. Er zijn zoveel ziektes om je heen, dan is het fijn om deze leeftijd te mogen bereiken. Dat moet je vieren, dart is dan ook gebeurd. Om 8 uur werd de muziek afgelost door een Spanjaard, die de feest vreugde nog verhoogde. Heerlijke muziek, een beetje uit onze jeugd. Ook Spaanse muziek, maar dat hebben we niet meer mee gekregen. Inmiddels was het tegen negenen, voor ons was het genoeg. Maar het feest was nog lang niet afgelopen. Thuis nog een bakkie koffie genomen en een glaasje wijn, zwemmen en naar ons mandje. Morgen gaat het ook een zware dag worden voor ons oudjes. Vanaf 5 uur naar Piet en Ria, een BB, geen B&B zoals ik eerder vermelde. En natuurlijk de voetbal, dus de kast induiken en onze oranje kleding even laten luchten. We gaan er weer voor !!!!
 
 

Leuke ochtend voor de mannen.

Wij vrouwen hadden vanmorgen een verrassing in petto voor onze mannen. Naar de markt in Jalon. De blijdschap straalde nou niet bepaald van hun gezichten. Wij zijn er jaren niet geweest, wat is dat een grote markt geworden. Volgens mijn herinnering, nu wel 3 x zo groot. Het was mazzel voor Norbert dat Hans mee was, zodat ze gas konden geven over de markt en daarna op een terras konden wachten tot de dames klaar waren. Na 5 minuten waren we ze al kwijt. Zo, de dames hadden de tijd voor hun zelf, die hebben we dus uitgebreid genomen. Je kent het wel 10x de zelfde blouse tegenkomen, iedere keer vragen wat hij kost en dan niet kopen. Maar hij is toch wel leuk, toch uiteindelijk maar gekocht. Wat kan een mens in de weer zijn, voor ze dat tientje eindelijk uitgeven. Maar, we zijn en blijven zaankanters. Gelukkig dat Norbert er niet bij was, die kan niet tegen die gein. Je vind het leuk, dan koop je het, klaar.

We hadden het wel naar onze zin in Jalon.

Lekker gegeten bij Montgo, daarna naar huis, om de laatste helft van Duitsland tegen Gana te zien. Nog even VI oranje gekeken, toen lekker naar ons mandje. We worden alle vier echt een dagje ouder, wat wil je, we lopen richting 70 Brrr., naborrelen, is er haast niet meer bij. We hadden gistermiddag in het zonnetje gelegen, op de rand van het zwembad, waar een pittig windje stond, op de bezwete lijven. Hans en ik beide pijn in de rug. Dat dus niet meer doen. Je wilt nog van alles, maar we vergeten dat het lijf, dat niet meer kan. Voor volgend jaar moeten we ons jaarlijks uitje, ook maar aanpassen aan onze leeftijd. Wat dat moet gaan worden, ik weet het nog niet. Misschien iets in de vorm van Benidorm, twee dagen naar een bingo toernooi of zo iets. Ja Heer Hans, het zit er ook voor jou aan te komen. Maar wat geeft het allemaal, zolang je maar lol hebt in het leven, met wat dat maakt niet uit. En lol, hebben we gelukkig wel in ons leventje.

Posted with Blogsy

Zo de Boompjes ook weer gelukkig.

Gisteren konden we eindelijk de Boompjes weer gelukkig maken. Het valt niet mee, om ze tevreden te houden, 3 weken. Maar het is ons weer gelukt, althans het eerste deel van de avond. Al drie weken wil hij de wereld Snitzel eten bij Barill. Het was al zo erg met hem, dat hij gistermiddag, de advertentie die van ze, in de Hallo staat, onverhard begon voor te lezen. Toen vonden we het toch wel zielig worden, misschien was het een soort van aankomende dementie, dat hij in zich zelf zat te lullen, dat kan ook. Maar goed, we zijn gisteravond dan toch maar naar Denia gegaan, voor de beste Snitzel van Europa. En gesmuld hebben ze.

Blanco y Negro

Na het eten was het mijn beurt. Al jaren wilde ik naar Blanco y Negro. Daar spelen ze Cubaanse muziek, waar wij van houden, jammer Boom, je moest mee. Ze spelen daar al jaren en toen we een half jaar geleden heen wilde, was de tent gesloten. Nu is er sinds 2 weken een nieuwe eigenaar, dus nu of nooit. We zaten toch in Denia, dus op naar de Cubanen. Jong-Fo en Joop waren 2 weken geleden bij de opening geweest, toen was het bere gezellig. Ook een Facebook vriendin, waar ik mee Facebook, gaat er ook altijd heen. Tja, wat moet ik nu zeggen, Nor heeft buiten een half pakke sigaretten leeg gerookt, Hans vol met bier gegooid en ik zat wel een beetje te genieten. Er is daar een probleem, je moet je klep dicht houden. Je hoort voor de muziek te komen en te luisteren. Joop en Foetje kwamen ook nog gezellig even langs, maar ja fluisteren is ook niet onze sterkste kant. Maar goed, we zijn geweest, maar of dit voor herhaling vatbaar is? Wat Norbert betreft, denk ik het niet. Vandaag is het vrijdag, daar hebben we nog geen vaste plannen voor. Morgen zaterdag, dan gaan we naar Jalon wijn halen, uit het vat. We hadden 2 2 liter flessen van Joop en Jong-Fo gekregen en die stonden en die stonden in Villa de Baja en die zijn zomaar op, die moeten we weer vullen. Zondag naar een verjaardag, van Willy, met boerengolf, en daarna aan de Paella. Ik zit net te denken, een feestje met 70 personen en dan Paella??? Ze hebben volgens mij 2 grote pannen voor 25 personen, een brander, gaat dat dan wel lukken?? Maar daar hebben ze vast wel over na gedacht. Er is ook hele goeie live muziek, dus het gaat wel lukken. En dan nog de voetbal, bij Piet en Ria met een echte slagers B&B. Die hebben altijd eten voor het hele dorp. Nou dan is voor de Boompjes het einde weer in zicht.

Posted with Blogsy

Laatste wandeling, dit jaar.

Het zit er betreft het wandelen, voor Nel en Hans, weer op voor ze. Het deze keer geen wandeling in de bergen, maar vanwege het warme weer.,een standwandeling op km. 16 in Denia. Wij zijn met het eten gekomen en hebben meegehapt. Het restaurant is aan het einde van de Las Marina's 16 km. Van Denia. Nu zijn er van dit restaurant in korte tijd 5 zaken gestart. Het koffie drinken was in zaak 1 en het eten was in zaak 5. Nu hadden wij alleen de koffie drinkplaats gelezen, zaak 1 en verder de mail eigenlijk niet. We zaten dus met ons goeie gedrag te wachten in zaak 1. Maar nada. Toen kreeg Norbert een ingeving en is binnen gaan vragen of er een reservering was, niet dus. Tegelijk kreeg ik een berichtje, waar blijven jullie?

Ik maar wachten buiten, maar niemand op komst.

Toen op naar km. 13.5 in plaats van km. 5.5. Het is een grote zaak en op een door de weekse middag stampvol. Ja, dank je de Koekkoek, salade, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje, water, wijn, brood, aliolly en een limochello toe, voor de prijs van 10 euro. Het eten is daar prima, als je het goede gerecht kiest. Maar al met al natuurlijk een gezellige middag, daar gaat het hoofdzakelijk om. We waren om half 6 weer thuis op tijd voor de voetbal.

Het grootste deel was toch weer aanwezig



Hanny en Norbert, hadden een uit gedroogd knijn.

Aan Gerie te zien,mat hij ook na te denken, over zijn uitgedroogde knijn.

Posted with Blogsy

Allemaal voor ons?

Mochten ze willen, zoals te zien, een Tapa avondje bij Casa LosDos.

Het was een mindere dag, voorspelling regen en hele harde wind. Er zijn een paar druppels gevallen, maar de wind trok later in de middag behoorlijk aan. Daarom maar in de Patio boven gegeten. Dit keer was ik de pineut, met koken. Norbert mocht de dag ervoor zijn kunsten vertonen. Gebakken kippen levertjes, met spekjes, uien en rijst. Voor mij gebakken aardappels, rijst is nou niet bepaald mijn favoriete gerecht.

Morgen gaan Hans en Nel, met onze vrienden, inmiddels ook de hunne, aan de wandel. Ze zijn zelfs Fam. van Joop, omdat ze de Camino hebben gelopen. Dan word je automatische Fam. zegt hij altijd. Dit jaar is het maar een keer dat ze mee kunnen wandelen. De eerste woensdag, kwamen ze aan. De tweede, zaten we in Cantrabiee. Deze woensdag lopen ze mee en de volgende woensdag keren ze huiswaarts om de zomer, verder in Nederland door te brengen. Toen Nel gister aan de was was, in de schuur, was ze daar even niet alleen. Er zit een rat het plafond in. Dus direct maar weer zakjes neer gelegd, die in no time weer weg waren. Hier worden we niet vrolijk van. De beesten doen wel niets, maar ik heb ze liever niet. Arme Norbert, die was dan ook de pineut om onze was in en uit de machine te doen. Normaal ram ik op de deur van de schuur voor ik naar binnen ga, dan zijn ze ook weg. Maar het is dit jaar erger dan andere jaren met die krengen, Brrr. ik hou er niet zo van. Het is hier natuurlijk een normaal iets, ze komen beneden ons uit het dal en gaan op zoek naar eten, dus dit jaar bij ons in de schuur.

We hebben in de laatste week nog wel het een en ander op het lijstje staan. We willen nog naar een Cubaanse tent, waar Cubanen spelen, nog snitzel eten, ook hebben we nog een verjaardag, met boerengolf en een paella, de derde wedstrijd van het Nederlands elftal met de hele bubs, met een B&B. ook nog niet in het winkelcentrum geweest. Wat niet lukt komt komt volgend jaar wel weer.

 

Posted with Blogsy

Adios Cantrabie

Het zit er weer op, morgen na het ontbijt de auto naar het vliegveld brengen, dan met de bus nog even naar Santander. Morgenmiddag vliegen we terug naar Valencia. We zijn vanmorgen naar Santander gereden en daar de stad bekeken, daarna langs de kust terug naar het hotel. Ontelbare baaitjes, waar je lekker aan het strand kan zitten met een hapje en een drankje. Vanavond nog even afscheid genomen van Santillana de Mar ( stad van de leugens ) waar het ondanks de leugens heerlijk toeven was. We hebben een heel ander Spanje gezien, we wisten wel hoe anders het zou zijn, maar zo mooi hadden we het niet verwacht.

Morgen, weer lekker in ons eigen bedje en in ons zwembad, dat hebben we wel gemist. En natuurlijk weer naar Rafa, die het goed naar haar zin had bij Cor en Ab. Ze had alleen geen eigen slaapplaats, Max de tekkel pikt iedere keer Rafa haar mand ín, dan pikt Raf Max zijn mandje wel, maar daar hangt ze aan alle kanten overheen.

 

Posted with Blogsy

En dat op vrijdag de 13de.

Daarover later meer.

Vanmorgen een beetje uitgeslapen en pas om half 10 gegeten. Op weg gegaan, maar eerst een barretje onderweg gezocht voor een bak echte troost. Toen op naar SAN Vicente, dat gebied staat, omdat hier natuurlijk eb en vloed is, soms helemaal droog. En inderdaad toen we daar aankwamen, lagen er een heleboel bootjes op half elf. Het is wel een gek gezicht, die grote vlaktes en stukken van de rivier zonder water. Ik heb enkele foto's gemaak, van eb en vloed, maar die zijn het plaatsen niet waard. Een heel gezellig dorp, met winkels barretjes en boven het dorp, gebouwen uit de 15de eeuw. Daar lekkere lunch genomen en weer verder naar de volgende bestemming. Toen naar eenstrand gereden, want het zonnetje zou doorkomen nou, mooi niet. Wel een lekkere temperatuur, dus toch maar gaan liggen met een boek.

Toen moesten we op zoek naar een lokatie, voor de voetbal. Toch nog iets in het dorp gevonden. Wat ons opvalt in Santillana del Mar, dat je nergens lekker onderuit kan zitten. Als er buiten iets is om te zitten zijn het een paar krukken en een grote bierton. Je hebt gewoon behoefte om lekker onderuit te zakken op een terras, lukt hier mooi niet. Het viel me ook op dat je veel mense ziet lopen darren, volgens mij ook naar zo een lekker plekkie. Ik heb daar eens over nagedacht, het zou best kunnen dat ze daar geen vergunning voor krijgen. Als er overal buiten terrassen zouden zijn, dat komt dat niet ten goede aan het middeleeuwse dorp. Dus daar houden we het maar op, maar wel jammer voor ons.



En toen was het zo ver, 4 tv's in het barretje, waar we overigens heerlijk hebben gegeten, El Castillo op de Plaz Mayor. Het begon goed, ukkeduk 1-0 achter, maar de wedstrijd was nog jong. Volle bak in de bar, zowel binnen als buiten.

Maar, in de tweede helft ging het allemaal wel heel erg snel, ik kon het op het laatst niet meer bij houden. De stemming zakte behoorlijk en de klandizie ook. We durfden niet eens meer uit volle borst te juigen. Het werd 3-1 toen 4-1 en dan er nog een bij 5-1. We moesten natuurlijk ook nog terug naar ons hotel in onze oranje kleding. Ik had mijn pattekind mee en schreef af en toe, hoe het intussen in de bar ging. Stel dat bij de Spanjaarden de vlam in de pan zou slaan. Via Facebook kreeg ik allerlei tips, je oranje kleding uit trekken, door de achterdeur enz. Maar de wedstrijd was nog niet afgelopen, toen zag het er zo uit.

We konden, na nog een overwinnings borrel te hebben genomen, rustig naar ons hotel lopen. Het was een geweldige avond, wie had deze uitslag kunnen raden. Ik geloof dat niemand, op zo een grote overwinning had gerekend. Het was geweldig, wat een spanning en sensatie. Nu lekker pitten, morgen weer een drukke dag.

Posted with Blogsy

Picos de Europa

We hebben al veel mooie dingen gezien. Maar wat we hier zien, is werkelijk te gek. Ons deel van Spanje is mooi, maar dit gedeelte van Cantabrie overtreft alles. Oostenrijk is er niks bij in mijn ogen. Het ene moment is het heel erg liefelijk, daarna weer een ruig stuk met rotsen. Je rijd 21 km. door een hele ruige kloof, even daarna is. Het weer heel schattig allemaal.

Dit is op het hoogste punt van de picos waar je met de kabelbaan kan komen, hoogte 1823 meter.

Er ligt wat sneeuw, zoals op de foto te zien is. Nel en Hans zijn van 1850 naar 1000 gaan lopen, er zijn diversen wandelingen te doen. Wij zijn naar beneden gegaan en een stukje verderop een stukje het bos in gelopen, waar het betreft de temperatuur een stuk aangenamer was.

Deze woning is voor het volgende voorjaar nog te huur. Ik heb het telefoon nummer, wie heeft er interesse?Hans belde net, met de gasten telefoon, dat is ideaal, anders moet hij via zijn eigen telefoon naar Nederland bellen en dat komt het weer terug naar Spanje. Terwijl we nu 10 min. van elkaar af zitten, dat ze met een half uur in het volgende dorp zitten. We zitten nu uit te zakken bij de Parador met een koud glas tonic, heerlijk in de schaduw en gaan zo die kant op.

We zijn weer thuis, het was me het dagje wel. Nu hoorde we bij de receptie, dat als we 10 min. verder rijden een dorp is, waar veel stranden zijn en veel eettentjes. Misschien vinden we bij het strand een Hollandse kroeg, waar we op grootbeeld, voetbal kunnen kijken.

 

Posted with Blogsy

Er zijn mensen ........

Er zijn mensen die van hun stoel vallen bij het zien van deze foto. Losdos de cultuur barbaren op cultuur reis? Dat zijn we natuurlijk niet, het kwam toevallig zo uit, dat ik hier een hotel geboekt heb, in dit middeleeuwse dorp. Het dorp met de 3 leugens, vond ik wel apart. Santillana del Mar. Leugen een SAN, het is niet heilig, leugen twee llana, het is niet vlak en de derde leugen Del Mar, het licht niet aan zee.

Een prachtig plein, met een prachtig gebouw.

Ik heb nog nooit een dorp, zeker in Spanje niet, gezien, waar zoveel bloeiende planten aan de balkons hangen. Oostenrijk is er niks bij. De omgeving is hier prachtig en het zo goed als auto vrije stadje ook. Het hele dorp is een en al hotel en restaurants. Allemaal in gebouwen van lang geleden. Na een vroege en korte vlucht, liepen we om half 10 smorgens hier al rond. Het is hier heel erg rustig, nog haast geen toeristen.

N

Dit is ons hotel, met zwembad, is nog niet open, minigolf, en tennisbanen, moet je voor naar de sporthal.

Natuurlijk moeten de keeltjes af en toe worden door gesmeerd. Met Hans erbij, geen probleem.

Het is een net hotel met ontbijt, dat zien we morgen wel en een mooie plek. Het is heel gek, dat je vanuit je raam, grasmaaiers ziet en ruikt, je ruikt het gras natuurlijk en niet de maaiers. Morgen na het ontbijt rijden we iets meer dan 100 km. naar de picos de Europa. Daar moet het pas echt mooi worden, we vinden het hier nu al fantastisch, dus we zijn benieuwd. Er is een ding wat ons viertjes niet zo vinden. De mensen hier, begrijpen niet wat een horeca bedrijf inhoud. Klant vriendelijk zijn ze hier bepaald niet en de zomer drukte moet nog komen.

 

Posted with Blogsy

Zo worden ze 100.

Wat hebben we toch een lekker rustig leventje. Maar dat beseffen we zelf ook hoor. Dat is het voordeel van het ouder worden. Zo zie je maar weer, ieder nadeel heeft zijn voordeel. In de ochtende is het een beetje bewolkt, maar rond 12 uur is Jan Zonneveld, volop aan wezig. Als het in de ochtend lichtelijk bewolkt is, dan is het meestal zo, dat de middag wind aangenaam is, niet zo erg dat de kopjes van tafel waaien. Nel en Hans wilde gister in de namiddag een terrasje pikken in Denia, maar toen ze terug kwamen, vonden ze het helemaal niet lekker, in de hele hoofdstraat stond een loeiharde koude wind. En hier op de berg was het lekker.

 

Hans word op dit moment een beetje brutaal, hij zit te zeuren. Het nu een uur, zeurt hij weer, nog 3 uur en dan gaat de bar weer open. Terwijl er een afspraak is gemaakt, om 4 uur gaat de bar open. Het is wat, wat moet je daar nou mee. Maar we zijn al meer dan 50 jaar vrienden en dan pik je het maar.

 

Posted with Blogsy

Heel warm welkom.

Nadat Nel, Hans en Norbert waren geland gistermorgen, naar huis, kopje koffie en de koffers te hebben uitgepakt, zijn we naar onze wandel vrienden gegaan. Die hadden de kersen route gelopen, waar we trouwens geen leuke herinneringen aan hebben. Maar goed, alles is toen goed afgelopen. We waren telaat, want ze hadden allemaal die ochtend vluggertjes gegeten. We hadden onderweg onze bestelling betreft het eten al door gegeven. Dus het was binnen komen, dan iedereen begroeten, 18 x handje zoentje pepermuntje, dus voor je aan tafel kon, waren we een kwartier verder.ons eten een salade stond er al, dus direct aanvallen.

Hier zie je wat een giga vrienden club we hebben in Spanje, we waren nu met 22 man en er ontbreken hier nog een stuk of 10. Dit is iets om blij van te worden, dan ben ik ook. Het is een vrienden, wandel, eet en feest cluppie. Altijd wat te vieren en nooit onenigheid. We accepteren elkaar zoals we zijn. En zo moet het ook. Iedereen staat altijd klaar voor iedereen. Ook Nel en Hans zijn volledig opgenomen in de Club. Het was heel gezellig en we waren pas tegen 6 uur thuis. En dat onder het mom, we gaan vandaag lekker wandelen ( 2uur gelopen ) . Jammer dat het er voor mij niet meer inzit. Maar ja, brand is erger zeg ik altijd maar.

Posted with Blogsy

Opa Spanje, met onze nieuwkomer Wess.

Op maandag is Norbert, zonder dat ze het in Nederland wisten, naar Nederland gevlogen. Om kennis te maken, met onze Fam. uitbreiding. Karin was heel verrast, want Norbert had haar van de week nog gezegd, dat hij iedere dag keek, hoe het zat met de prijzen. Maar die bleven hartstikke duur, dus zat het er niet in dat hij zou gaan. Maar hij had al geboekt.

Hartstikke fijn dat hij gegaan is, voor Karin en voor Norbert.

Het is niet te geloven, hoe snel ik ben de laatste dagen. Woensdag ochtend vroeg, komt hij alweer naar huis. Met Nel en Hans mee. Het was dus echt een bliksem bezoek aan Holanda. Het weer is lekker, niet te warm en ook Jan Zonneveld laat zich wat meer zien.

 

Posted with Blogsy