We hebben een zonnetje.

We zijn woensdag met Frank, Marjolein, Tine en Peter uit eten geweest. Ronald en Karin waren er jammer genoeg niet bij. Karin was ziek en Ronald moest werken.we gingen naar de Japanner. Marjolein en ik, hadden zoiets van jakkes, wat krijgen we nu weer te eten, rauwe vis en andere vieze, enge dingen. Wij maar aarzelend begonnen, maar Marjolein was niet meer te stoppen, toen ze eenmaal had uitgedokterd wat lekker was. Het was heel verrassend, ook ik vond het lekker. Moesten we ook nog met stokjes eten, maar al doende leert men. Het was op een gewone door de weekse avond bomvol. Hoe bedoel je crisis? Arme Nor heeft het hier zwaar met me, hij heeft constant de kriebels, gewone kriebels hoor. Ik heb het hier in ons eigen huisje zo lekker naar mijn zin met mijn kranten en alle folders. Nor is nu ook op stap, even naar de super een kaartje halen voor de telefoon, de Nederlandse, om op te laden. Als hij thuiskomt is hij weer een uurtje zoet. Ik ga me zo aankleden en dan gaan we er even op uit. Hij komt net binnen met zijn kaartje, nu is hij weer een tijdje zoet. Uitstel, voor nog een paar folders en nog een krantje. Wij zijn gisteren voor het eerst bij Marco en Annet geweest, net op tijd, vanmiddag gaan ze voor 2 dagen weg. Als ze terug komen gaan wij de volgende dag al weer naar huis. Het is ook een eikel die gozer, als hij dat had gezegd waren we wel eerder gekomen. ( zo dat was de eerste ) Ik heb het zo koud hier, gek in september en vorig jaar december heb ik het niet zo koud gehad als dit keer. De zwarte markt gaat dit keer niet lukken, Nancy moet werken in de Bloemenzaak, er zijn zieken, jammer. We zijn 3 januari niet in Spain, dus kunnen we geen nieuwsjaarsduik doen in het slangenmeer. We missen ook de restjes van oud en nieuw. Nor zit al te popelen, de telefoon is opgeladen, dus hij wil wieberen. Dus me in de kleren heisen en weg. Geen foto van de zwarte markt, helaas. We gaan met het volgende bezoek aan Nederland wel. Maar een foto van Tunesie, daar is het ook een soort zwarte markt.

Ik leer het nooit echt goed !!!!

Bij het laatste verhaal, dat ik gister al geschreven had, had ik een pagina vol geschreven met van alles en nog wat. Waarschijnlijk in de bar toch een wijntje teveel gehad, ik denk dat ik het niet heb opgeslagen, ik wilde het vandaag plaatsen en het was weg. Nu mag ik weer opnieuw beginnen. Volgens mij was het iets van vroeger met de kids, wat precies weet ik niet meer. Ik ben gestopt bij Nancy en Fred en het circus. Volgens mij ging het over een weekend in sporthuis centrum waar we ooit een prijs hebben gewonnen bij Sony. We kregen een filmcamera. En moesten een film maken, we konden een prijs winnen. Wij hadden iets met boeven en domme blondjes. Norbert en Marco waren de boeven en Nancy en ik de domme blondjes. De mannen hadden in ons huisje ingebroken en wij kwamen thuis en wilde de deur openen. Dat lukte niet, dus Nancy met haar volle gewicht er tegen aan. Wacht dacht je, met haar kont door het glas van de deur. De mannen maar doorfilmen. We hadden mooi de 2de prijs en als we over het park liepen, werden we door iedereen herkent

De film was namelijk op het net van het park uitgezonden. Ook geslachen toen de kids uit de kast sprongen op het bed en de Can Can gingen dansen, maar ook door het bed zakten. De kids waren toen nog jong en onbezonnen. Het was echt een leuk weekend met eigenlijk niets. Normaal gaan Nancy en ik naar de zwarte markt, maar met mijn zere pootjes is het daar een paar jaar niets van gekomen. Als Nancy zin en tijd heeft, wil ik het zaterdag wel weer proberen. Het is altijd heel gezellig, samen een beetje struinen, kijken, kijken en niets kopen. Nou dat niets kopen gaat echt een probleem worden. Als ik daar loop dan begint die ellendige koopklier weer te werken. Misschien van de week even naar de dokter klier laten weg halen. Maar ik vind het altijd heerlijk daar. Ik zou iedere maand wel naar Nederland willen en dan samen met Nancy struinen, we zijn altijd van 10 uur tot een uur of vier weg. Nu maar hopen dat Nancy niet hoeft te werken, ze werkt al een tijdje in een bloemenwinkel, dat is lekker voor haar, ze heeft jaren voor de kinderen gezorgd en haar huisje super schoon gehouden, nog trouwens, ik weet niet van wie ze dat heeft, niet van mij en ik denk ook niet van haar vader. Het is echt altijd super schoon bij haar, daar ben ik weleens jaloers op. We gaan nu een lekkere moscove eten en dan er even op uit. Op de foto Barts fontijntje, waar we altijd meer drank nemen dan goed voor je is vandaar dar mijn verhaal van gisteren de mist in ging.

Lekker geslapen, we waren om half een vannacht thuis. Prima vlucht mooi op tijd. Vanmorgen als een echte zaankamter, 3x Albert Heijn door gelopen. Achter de man met de uitverkoop stickers aan. Gourmet schotels werden afgeprijsd van 17,99 voor 8,95. We hebben niet zoveel in huis gehaald, we zijn toch veel weg. We gaan zo naar onze kroeg, iedereen zal zo wel komen. Wij hebben champagne en cassis, voor de borrel en wat hapjes. De gluwein staat warm, dus het feest kan beginnen. Er staat buiten een hele koude wind, maar het is gelukkig droog. Met de kerst spullen die we nog van een paar jaar geleden hadden gekocht, toen we de kerst in Julianadorp door brachten, hebben we hier het huisje kerstig gemaakt.
Het is inmiddels half 10, de kroeg is leeg, we hebben bij ons met ze alle nog een bakkie koffie gedronken. Het was zoals gewoonlijk heel gezellig. Lekker om iedereen weer even te zien. Morgen gaan we naar Nancy, Fred en de kids.

Ze waren vandaag niet thuis. Zoals ieder jaar gaan ze de hele Fam. naar het kerstcircus.Nieuwjaarsduik van vader en dochter, toen we de kerst doorbrachten in onze flat in Julianadorp.

HO, HO, HO.

Dat zei Nor tegen me dat ik met mijn koffer bezig was. 10 kilo is dus echt niets. Toen maar uitgezocht wat ik onderweg aaan wilde trekken. Het zijn dus een aantal lagen van pullies, bloesje dikke vest en ook nog een dikke jas. Het is echt alsof ik naar de Noordpool moet. maar me koffertje is precies 10 kilo.
Nu heb ik het volgende probleem, weg zonder padje ga ik niet, dus die friemel ik maar in mijn handtas.
Weer een probleem, je mag als je een koffertje hebt geen andere handbage hebben. De vorige keer had ik mijn jas over mijn arm en daaronder mijn tas gemoffeld, toen lukte het, nu dus ook, daar ga ik vanuit.

Rafa is naar zijn vakantie adres en is daar altijd direkt thuis. Nu is Nor bezig zijn koffertje te pakken, ik hoor een hoop gemompel, koffiecups, voor de nespresso die we in september gekocht hebben, en de sigaretten en zijn koffertje is haast al vol. Dit doen we zo niet meer, maar als echte zaankanter wil je de extra kosten voor een koffer besparen. Zoals cruijff al zei, ieder nadeel heeft zijn voordeel.  Als ik met Nancy naar de zwarte markt ga, kan ik dus helemaal niets kopen, misschien een panty. Ik heb net naar Trix gekeken, maar zoals ze de dingen zegt, komen ze niet bij de mensen aan. Laat ze toch normaal Nederlands praten en gewoon zeggen, lieve mensen, we leven in een rot wereld en volgens mij gaan we een klote jaar tegemoet. Dan begrijpen we allemaal dat het echt slecht gaat worden. Nor is klaar met zijn koffertje, het lukte best, die begint altijd van te voren al te meuteren, dat gaat nooit lukken. Nu even de stofzuiger door de tent, badkamer doen, dan zijn we er klaar voor. Veeel te vroeg dus Nor gaat de sauna nog even in en ik ga nog even wat lezen.Het volgende bericht komt uit Wormer, maar waarschijnlijk zonder fotos. Voor iedereen een fijne dagen eet niet te veel, Dat zal ons wel lukken, voor ons alleen een broodje in het vliegtuig en als we thuis komen heeft Nel een fleje wijn neergezet, dus nemen we nog een slaapmutsje. Op de foto ons kerst ontbijt op Cuba. In het hotel was het zo, op is op.

Kerststress

Ik zat vanmiddag en ook gistermiddag heerlijk in het zonnetje te lezen. Ineens dacht ik aan vroeger,ten eerste was ik meer kerst altijd ziek. De weken er oor waren altijd vol stress, ook een gedeelte gezonde stress, wat dat heb je nodig met zaken doen en ik vooral. Ik werkte het beste als de druk hoog was, en dat kwam er dan met de kerst weer uit.

Maar over gister en vandaag dat ik in het zonnetje zat, dacht ik bij zelf aan al die jaren dat je de weken voor de kerst, maar een gedachte had, komt mijn poen er wel uit. Ik heb de gouden jaren nog meegemaakt. Toen waren er nog niet veel tuincentrums die kerstbomen en kerstspullen voor een appel en een ei verkochten. God zij dank, dat ik op tijd gestopt ben. Heel veel van mijn oude collega's hebben het niet overleefd. Dus zodoende dacht ik vanmiddag, wat ben ik toch een gelukkig mens in meerdere opzichten. Morgen in de namiddag gaan we richting vliegveld, dus morgenochtend een beetje pakken en dan rustig richting Nederland. Nog even een fototje van mijn winkeltje dat ik na 33 jaar verlaten heb.

Spraak verwarring???

Nou volgens mij niet, zo slecht is ons Spaans niet. Wat gebeurde er? Gistermiddag lag ik om 5 uur op mijn middag turkie. De telefoon ging, Nor nam op, het ziekenhuis in Deia. Ze zochten Paulina, die is er niet, wat is er aan de hand? Het is heel simpel. De operatie kamer is zover, maar de patiënt is er niet. Wat? schiet mij maar lek ik heb geen afspraak, pas op 3 februari en op 18 februari een keer voor bloed en scan en de andere keer voor de uitslag. Dat ik de laatste keer bij de oncoloog was, vertelde hij dat de porth cath er uit moest. Ik regel het wel je hoort nog van me.
Ik was al van plan om in januari kontakt op nemen om dat ding te verwijderen, hij begint me te irriteren. We hebben geen telefoontje gehad. Geen post niks, maar toen ik vorige week bij de huis arts was, had hij ook al een raar verhaal, dat ik in november bij de oncoloog was geweest en dat hij daar de informe nog niet van had. Hij printe mijn geschiedenis uit en gaf dat mee. Thuis At we inderdaad een formulier bij, dat voor mijn onbekend was, ik bewaar à
Tijd alles, bloeduitslagen e.d. Of dit alles hier iets mee te maken heeft ik weet het niet. Nor moest vanmorgen een nieuwe afspraak maken, hij er heen,maar moest volgend jaar terug komen omdat ze geen agenda hadden voor volgend jaar.
Dat klinkt heel stom, maar dit hebben we vorig jaar ook mee gemaakt.

Vandaag 43 jaar geleden.

Het is als de dag van gisteren, ik liep rond met een enorme buik, hoeveel ik was gegroeid, dat weet ik niet meer.

Een vriend van mijn ex had tegen zijn vrouw gezegd, die moeten echt een stuk uit de tafel zagen om te eten aan de tafel. Ik was zo zwaar dat ik af en toe door mijn knieen zakte en op straat viel. Voor ik zwanger raakte was ik zelf 45 kilo. Super slank dus. Ik weet nog precies het moment dat de eerst weeën kwamen. Het was in de avond rond een uur of 8 ik had worteltjes gegeten, ik stond voor het stoplicht in Assendelft voor de spoorbomen te wachten. Ik was onderweg om de bestellingen van de winkel te bezorgen en ik reed in een oud Dafje. Ik dacht, oef, het is zo ver. Thuis gekomen de vroedvrouw gebeld, die van mij kwam iedere maand bij me langs voor onderzoek. Ook nu kwam ze kijken hoe ver het was. Het duurt nog wel even vertelde ze, de nacht door gerommeld de volgende dag is ze weer 2 x geweest, tot ze zei nu gaan we naar de kraam kliniek. Toen ik daar binnen kwam had ik volledige ontsluiting. Een vriendin van me lag in de kamer naast me. We waren beide op 8 december uitgerekend, dus beide over tijd. Ik had dus volledige ontsluiting en mijn vriendin pas 3 cm. Fluitje van een cent zei de vroedvrouw, het kind is er zo. Nou mooi niet. Toen ik 2 uur had liggen persen, werd het tijd om in te grijpen, dus moest ik naar een echt ziekenhuis. Op het moment dat ze me dat vertelde, beviel mijn vriendin van een zoon toen dacht ik, das lekker en ook niet eerlijk. Op dat moment kreeg ik alle kracht van van de wereld en perste er een kanjer uit van 10 pond, een ons en 10 gram. En een kanjer is het gebleven mijn kind, nu inmiddels 43 jaar. Heeft een fijn en goed leven met een schat van een vrouw en twee vreselijke leuke en lieve kinderen.Dus ik lag dat jaar lekker in de kraamkliniek met de kerst met mijn kleuter, want zo noemden ze hem in de kliniek.

Prachtige luchten

Donderdag avond zo ineens, prachtige luchten en harde warme wind. Het werd ineens om 8 uur s'avonds 17 graden. Fe harde wind bleef, maar de luchten bleven een uurtje, het was zo en onwerkelijk. Ik heb zoiets nog nooit gezien. Van alle kanten kwamen op Facebook foto's binnen. Die ik nu dus ga gebruiken. Zelf had ik er niet aangedacht.

 

Het lijkt op sommige foto's of de wereld in brand staat. ik heb van de week toch wat kerst dingetjes gekocht voor in Nederland. Helemaal niks is ook niet gezellig. Maar we hebben een probleem, we hebben alleen maar handbagage. We draaien dan de sokken en onderbroeken die we mee hebben maar een keer om, moet lukken voor die 8 dagen dat we in Nederland zijn. Het wakker maken met Rafa word iedere ochtend heftiger, voor mij met de nodige verwondingen. Als Nor met haar gewandeld heeft en ze haar broodje leverpastei heeft gehad, wacht ze nog een uurtje, dan word het haar teveel, 10 uur is het toch echt koffie tijd. De eerste keer springt ze op ben om me wakker te likken, al ik geen sjoege geef, begint ze met die scherpe poten te graven, ik lig altijd van kop tot tenen onder me dekbedje. Dat graven doet heel veel pijn, me gezicht me armen overal. Dan gaat ze met de gedachte, nu komt ze er wel uit. Mooi niet, even bijkomen. Dat duurt haar te lang en begint ze tegen me te schelden. Als ik er dan nog niet uit kom, neemt ze een aanloop vanuit de kamer en springt ze boven op me. En maar graven en schelden. Dan ga ik er maar uit en dan blijft ze op me schelden tot er koffie met een koekje is, daarna vraag ik, kom maar naast me zitten en dat doet Ze omdat ze weet dat ik nog een koekje in mijn zak heb zitten. Domme hond zeggen we weleens, we zijn al een week bezig om haar te leren, wat zegt de kerstman, ho ho ho, nou mooi niet. Ik vind het wel leuk, ook al kom ik vaak bloedend, ook vanmorgen weer, het bed uit. Nor zegt doe dan de deur dicht, nee hoor ik vind het veel te leuk, vooral als ze me aan het uitschelden is.

Facebook

Waar Facebook en je eigen weblog al niet goed voor zijn. Als je niet kan slapen, ga je je bed uit, zet een koppie thee, pakt je padje of computer. Je leest de laatste Facebook verhalen en je bent weer bij. Mijn lieve schoonzus had gemeld, dat ze zo slecht slaapt, ik voel me net een mol zegt ze. Daar zit ik dan midden in de nacht, met een koppie thee en mijn schaaltje regen wurmen. Daar kwamen heel veel reakties op, zoveel dat ze allemaal wel naar een curses willen in januari om te leren slapen. Een buurvrouw van haar heeft het zelfde probleem, nu hebben ze in hun straat een hele grote verlichte kerstboom staan, en buurvrouw opperde, laten we met iedereen uit de straat waar s'nachts licht brand naar buiten gaan aan de gluwein gaan, dan pitten we daarna allemaal als een roos. Het is een hele gezellige straat. Op kerst avond vieren ze dan met ze alle buiten de kerstavond. Door Facebook blijf je toch ook op de hoogte van het wel en wee van iedereen. Het gaat meestal over de gewone dagelijkse dingen. Norbert heeft er zelfs zijn startpagina van gemaakt op zijn computer en zo blijft hij ook een beetje bij. Het beroerde is dat hij is s'morgens vroeg zijn bed uit en weet alle nieuwtjes al van iedereen. Ook heeft hij de meeste al beantwoord. Zo schreef Herman dat zijn hond aan het infuus lag, waarschijnlijk landbouw gif gevreten, nu gaat het gelukkig weer goed, je gaat hiervoor niet iedereen afbellen met het verhaal mijn hond is ziek. Maar nu we het lezen op Facebook leven we allemaal mee. Ik heb vandaag mijn 2de sessie gehad met de anti rimpel machine, het helpt niet echt, maar het is vreselijk lekker. En zoals ze beloven mijn huid is winter klaar. Nu moet het alleen nog winter worden hier, vandaag weer rond de 20 graden. Wat de winter betreft denk ik dat we in Nederland ons hart wel kunnen ophalen. Piet en Ria melde op Facebook dat ze het in Nederland erg koud hadden. Zo mijn klus weer gedaan, nu maar proberen om in slaap te komen.M

Nu weer veranderingen bij deze blogspot.

Het is toch een ramp, iedere keer, net als je er een beetje inzit, gaan ze veranderingen aanbrengen. Voor jullie ziet het er volgens mij het zelfde uit. Met pijn en moeite op nieuw bericht gekomen.  Je kan wel meer doen, onder andere een JUMPBREAK. mijn god wat is dat nu weer. Ik ben al blij dat ik de dingen die ik nu doe, onder controle heb. Nu de kerst dichterbij komt, is het ook weer tijd om de kerstkaarten te schrijven. In het verleden deed ik al in November en gaf ze dan aan taxieklanten mee naar Nederland en geld voor de kerst zegels. Maar vandaag is de dag dat ik ga beginnen, het zijn er over de honderd en ik heb Nor al lief aagekeken, maar dat helpt voor geen meter, jou feest zegt hij. Per e-mail vind ik niet zo gezelli die print je niet uit en hang je niet op. Ik bewaar ze altijd van de vorige jaren en die hang ik dan op, omdat ze in Spanje vaak een paar dagen voor de kerst aankomen, zelfs nog wel eens half januari.  Nor heeft sinds zaterdag een onsteking, die veel pijn doet, maar al iets dunner word. Het is te hopen dat het snel overgaat.

Ik zit al ik weet niet hoelang te wachten op het moment dat ik kan internet bankieren, vanmorgen lukte het nog niet. De nieuwe gebruikernaam en het nieuwe wachtwoord heb ik een week in huis, maar werkt nog steeds niet en als je belt sturen ze je van het kasje naar de muur. Woensdag krijg ik van Croupon de tweede behandeling, met het klopt en veegt en het zuigt. Het is wel lekker, maar ik knap er niet echt van op. Voor de huid schijnt het een oppepper te zijn en dat kan alleen maar goed zijn. Nu een plaatje zoeken en kijken of het met de vernieuwing gaat lukken. Een plaatje van een vermoeide kerstman en hij moet nog zo lang.

Zondag

Wat is zondag toch een rara dag, bij mij althans. Ik slaap lekker uit ( doe ik eigenlijk altijd al ) dan loop ik de hele dag in vodde, voel me daarin heerlijk. Hang wat rond, op computer en padje. En verder niets anders dan in mijn vodde lopen. Ik weet dat ik niet de enige ben, er zijn meer mensen die daar last van hebben. Waarom niet, lekker het is zondag in bad, de auto in en ergens een bakkie doen, een stuk de bergen inrijden, flesje wijn, een kleedje, stokbroodje en van het uitzicht en de rust genieten. Lijkt me lekker. Maar doen homaar. Ook wil ik dan weleens naar het winkelcentrum, maar dat is op zondag dicht, nu is het open vanwege de komende feestdagen, maar nu heb ik geen zin. We hebben zitten bedenken, dat de kwaaltjes die ik nu heb, het zijn allemaal bijwerkingen die horen bij de tramadol, dat die nu de kop opsteken. Maar ik vraag me af, kan je na 3 maanden dit zonder problemen geslikt te hebben, daar zo ineens last van hebben. Volgens mij niet. Ik heb de vraag op het gezondheidsplein gezet. Stel dat het wel zo is, dan baal ik vreselijk. Mijn arme Noribo is gewond. Hij is 2 dagen met Rafa wezen wandelen in de baranco, en vanmorgen zei hij dat doe ik niet meer. Phoe, phoe. Ik dacht nog, heel gemeen, kom op je bent een kerel, lopen met die hap. Maar het is echt heel zielig, op zijn scheenbeen is een spier of meerdere die zijn geweldig opgezet. Hij heeft een Ibi 600 genomen en dan maar met koude compressen en rust, poot omhoog. Ik denk dat dit niet zo maar in een dag overgaat. Als het wel ontstoken is, kan dat wel even duren. Hij is eigenwijs, ik zeg poot omhoog, maar hij zit gewoon achter zijn buro. Ik zal zo mijn gezag laten gelden.

December de feestmaand

Vandaag bewolkt, dat zijn we de laatste weken niet gewend. Maar het is lekker rustig weer. Onze huurders van de flat gaan de 15de naar Nederland voor 2 weken, eind volgende week krijgt Nederland een diepe depressie, dat zal ze wel tegenvallen, ze hebben hier echt een super winter tot nog toe. Als ze terug komen blijven ze nog een maand, als het weer zo blijft hebben we zeker een tevreden klant. Donderdag bij Mapa Mundi gegeten, Fred was jarig en had een verjaardagskaart menu. Het was zoals gewoonlijk erg goed. Het zat helemaal vol met Nederlanders, ook veel mensen van de Hollandse club. Mensen die we lang niet hadden gezien, dat was gezellig een beetje bij kletsen. Ja, we hadden een gezellige avond. Ik was bij de kapper, die heeft 3 hele lieve honden en ze vraagt, wat zegt de kerstman blaffen ze ho,ho,ho. Ik dat thuis met Rafa ook proberen, ik ben al dagen bezig, maar ze snapt er geen hout van. Af en toe lukt het, maar dat is dan een toevals treffer. Ze is af en toe echt heel dom. Maar als je vraagd zullen we een mandarijntje eten, loopt ze direkt naar de fruitschaal. Of als we naar bed gaan en Nor zegt alleen maar even langs het hek, dat heeft ze helemaal door. Maar de kerstman lukt nog niet, misschien na de kerst. We zitten alweer in december, wat vliegt de tijd. Er zijn 3 van onze kids jarig. Maar wij vliegen pas eerste kerstdag laat naar Nederland. Rafa gaat dan voor een week naar haar oppas adres en het is niet te hopen dat ze weer een beeld omver loopt. Vorig jaar had ze dat wel gedaan, koste ons nog 20 euri.

Voor iedereen Hele fijne feestdagen en een goed 2012

Oef, ik zie dat ik al een tijdje achterloop, heeft een oorzaak, dat later. Zaterdag hebben we de verjaardag bij Anita gevierd, zoals altijd, volle bak. Lekker eten, lekker drank, niemand had de dag erna de WWgriep, dus het netjes gehouden. Vanaf zondag is het echt tegen de 20 graden met veel zon. Maandag sinterklaas gevierd bij Piet en Ria, die denken altijd dat half Denia op visite komt, zoveel eten. Dus allemaal ons buikje vol gegeten. Ook deze keer heeft er niemand de WW griep gehad. Rene was weer helemaal op dreef, de laatste tijd was hij rustig, maar hij heeft het maandag weer ingehaald. Zoal altijd was hij gekleed in het thema van de dag. Nu dus een rode broek, rood colbert en een rood shirt. Het was tevens een klein afscheid van Piet en Ria. Ze gaan 2 maanden ons verlaten, naar Sri Lanca. Nu waarom het zo stil was om me heen. Vanaf zaterdag al veel buikpijn. Vroeger ging ik s'morgens po-eppen, en soms nog wel een keer. Na heel veel moeite ermee en soms eens in de twee dagen, is misschien niet gek, maar voor mij wel. Ook het plassen gaat niet goed, ik voel dat ik meer moet, maar het komt niet. Ik zei al tegen Nor, ik denk dat ik het aan mijn prostaat heb, mannen kunnen toch ook moeilijk plassen als ze ouder worden? Maarja ik heb geen prostaat, dus dat feest gaat niet door. Nee, ik voel me niet echt lekker, het zal wel iets van een buikgriepje zijn. Ik word hier een beetje onrustig van. Nu ben ik alle kasten aan het leeg halen en wat Nor of ik al een tijdje niet dragen, weg ermee. Het is niet normaal zeker al 4volle vuilnis zakken vol en nog niet klaar. Je komt ook van alles tegen, dingen die je niet meer gebruikt. We hebben al zo veel dat we een dag naar de rommelmarkt gaan. Nu heb ik spijt dat ik de kleren al gedumpt heb, er zaten veel goeie dingen bij. Vooral heel veel overhemden van Norbert, met een kleiner dik buikje. 2 hele mooie mantelpakjes. Maar dat is al weg. De volgende keer ga ik niet meer zeiken, ik dacht dat het met een s was, maar padje zegt een z, oke dan doen we dat

Het geven van reakties

Er zijn vrienden die niet kunnen reageren. Ik heb alles al 10x nagekeken, kan van mijn kant geen fout ontdekken. Ik krijg wel reakties binnen, dus ik doe het goed. Als het goed is staat onder het artikel, reaktie, als je dat aantikt, kan je reageren, dan plaatsen, ergens staat dan anoniem, tik daar op, ook moet je nog rara lettertjes intikken dan komt het bericht bij mij. Ik ga hem dan modereren en hij staat erop. Het is wel een gedoe, bij weblog was het veel makkeler. Nu over tot de orde van de dag. De regen komt met bakken uit de lucht, maar vanaf morgen beter, loopt de temperatuur weer op naar 19 graden en zon. Ik was gisteren in het winkelcentrum voor een lekkere trui, vooral voor in Nederland. Het is heel gek, truien en ook veel vesten, maar ook de T-shirts allemaal zonder of met korte mouwen. Ik heb een idee, als Anita met die gezellige wol waar ze vorig jaar sjaals mee maakte, nu losse mouwen gaat maken in alle kleuren van de regenboog, ik denk dat ze het druk gaat krijgen. Het is jammer, ik heb haar kadootje voor vanavond al, maar ik had de chinees moeten verlossen van een lading wol. Mijn schoonzus is aan het punniken, ja met een paddestoel, rood met witte stippen. Ik heb de foto van de sjaal die ze voor haar dochter heeft gemaakt. Haken en breien kan ik wel een beetje, maar punniken, ik zou echt niet weten hoe dat moet. En waar haal ik in godsnaam een paddestoel, rood met witte stippen vandaan. Ja uit het bos, maar daar lukt het niet mee.

Weer een prachtige dag!!!

Wandeling met 2000 trappen omgeving Fleix

Het was vandaag weer een prachtige dag, dus nog even genieten, morgen en zaterdag komt er regen. Onze wandelgroep heeft gister volgens mij de 2000 trappen gedaan. Ik heb niemand gesproken, maar ik kwam de foto's tegen op de site van Edwin en Cokky. Of ze mee gelopen hebben denk ik niet, gewoon een toevallige ontmoeting. Toen heb ik foto's van Edwin gepikt en zet ze nu op mijn blog. Ik wou dat ik wist hoe je moet antwoorden op mijn blog, Anya schreef op Facebook ook al hoe ze moest antwoorden. Volgens mij staat er onderaan het blog iets, waar je een reaktie kan achterlaten. Als je geen naam er op zet kan je het volgens mij zo versturen. Ik krijg hem dan binnen en moet het goedkeuren, daarna komt het op de site. Ik zal van de week er wat foto's opzetten van het eiland Holbox in Mexico. Daar woont een oud buurmeisje van me. Het is een vreselijk mooi eiland, er rijden geen auto's en er zijn geen straten, alles is hard zand. Vervoer gaat met golfkarretjes. Mijn broer en zus hebben er een week gezeten, zoveel rust en zo mooi. Ik geloof dat er in april, schildpadden hun eieren leggen, of eerder en als de eieren gaar zijn, lopen al die kleine schildpadden de zee in. Het lijkt me heerlijk,in een houten hutje met een hangmat en een lading boeken daar een paar dagen door te brengen. Luxe is er niet, maar heerlijk een tijdje terug naar af.