En toen was zuster Clivia zelf ziek.

Nadat ik maandag met Jenny naar de dokter was geweest, was ik best moe, dus een middag dutje.

Dat werd een lang dutje, tot de volgende morgen. De volgende dag echt heel beroerd en de dag erna, wel wat beter, maar niet echt beter.zo een beetje doorgesukkeld tot donderdag, toen kreeg ik echt pijn. Even naar bed en daarna wat gegeten. Een paar uur later kreeg ik weer een aanval en afgelopen nacht weer een. Dus de auto in en naar het ziekenhuis vannacht. Daar is het een en ander onderzocht, bloed, urine en een foto gemaakt van de hele buik.
 
 
Ik lag gelukkig in een lekker bed, maar voor Norbert was het allemaal nog erger, die heeft de hele nacht op een houten stoel, moeten zitten. De pijn was inmiddels wat gezakt, dus ik dacht, ik mag nu wel naar huis. Maar nee hoor er kwam weer een pijn aanval en gelukkig kwam op dat moment ook de dokter kijken hoe het ging. Toen moest er een echo gemaakt worden. Voor dat alle uitslagen bekent waren was het al 8 uur in de ochtend. Het plassen was ook nog een probleem, daar heb ik een paar uur over gedaan, voor er iets kwam. Dit is al langer een probleem, ze kunnen niet vinden hoe dat kan.
 
Uiteindelijk hadden ze de uitslagen, bloed was goed, maar uit de echo kwam, dat de pijn, een galblaas steen aanval was. Niets ernstigs. Wel vervelend en behoorlijk pijnlijk. De aanval kan tot 4 uur duren, en het enige wat ze eraan kunnen doen is, de galblaas er uit halen. Waarschijnlijk komt het niet meer terug, maar als ik hier vaak last van krijg, moet de galblaas eruit. Zoals ik nu bekijk heb ik er vannacht vier gehad.
Maar we weten nu wat er aan de hand was en daar ben ik erg blij mee. Mocht ik er weer een krijgen, dan weet ik dat het een paar uurtjes kan duren en dat het niets ernstigs is. Maar een grapje was het niet, dat kan ik je wel vertellen.