Wat is er aan de hand.

Ja, wat is er met me aan de hand? Het is heel gek allemaal, maandag bij de huisarts geweest, voor wat nu? Ik had weer een paar zeer slechte dagen gehad en voor de zoveelste keer, de maagspiegeling was voor de verandering, weer helemaal goed. Ik had zo gehoopt dat, ze nu iets zouden vinden, maar helaas pindakaas, alles weer goed. Aan de ene kant moest ik blij zijn, maar ik moet van de po- ep af. Op woensdag ochtend voor de zoveelste keer, bloed prikken. En ik had dezelfde ochtend om 2 uur smiddags terug komen bij de huisarts. Dan had hij de uitslagen en dan zou hij overleggen met het ziekenhuis. De uitslag zou hij dan om 2 uur met ons gaan bespreken. Reuze nieuwsgierig, stapte we bij hem binnen, met de gedachte, we komen een stapje verder. Maar helaas, weer alles goed, de kankermarker was iets gezakt inmiddels, verder weer, alles goed. Wat nu? Hij had bedacht om geheel te stoppen met de medicatie die ik op dit moment slikte. Anti deprie, die ik al zeker 6 jaar slik, doet volgens hem na al die jaren niets meer en de morfine pillen, die ik ook al 5 jaar slik, doen ook niet meer, na al die jaren. We stoppen met de morfine pillen en de depri pillen bouwen we af, ik had 225 ml of Mg, ook daar gaat de beuk in. Maar de morfine pillen heb ik voor de neuropathie voor mijn voeten. Oké, dat gaan we doen, gestopt, en als vervanging morfine pleisters. Inmiddels had ik contact op genomen met Henk Landa, om te vragen, wat nu alle onderzoeken zijn goed. Toen gooide Henk iets in de groep, hij zit nu te denken aan, een heel moeilijk woord. Ik vertelde hem dat ik zelf zat te denken aan vet diarree. Ja, dat bedoel ik zei hij. Ik geef je nu een pil die je bij het eten in moet nemen, 3x per dag dag als je iets eet. Mijn huisarts, gooide ook nog crohn in de strijd. Dat kunnen we uitzoeken, als je weer een darmonderzoek laat doen en dat ze dan een bioptie nemen.( hadden ze dit niet kunnen bedenken, toen ze een paar weken terug dat onderzoek hebben gedaan? Weinig trek om weer onder zeil te gaan, voor de zoveelste keer. Maandag de vet diarree pillen gehaald, het ziekenhuis en de huisarts hadden op dit moment geen idee meer, dus ik zat niemand in de weg, als ik die neem. Dinsdag mee begonnen, niet meer ge-poept, echt waar, ook geen vaste ontlasting. Vandaag 4 dagen geen diarree meer gehad. En het gekke is, ik ben kip lekker en vlieg tegen de wand op, niet meer te stoppen. Tot ergernis van Norbert, die schreeuwde maar, stoppen, stoppen, straks stort je weer helemaal in en zit je weer dagen in de lappenmand en dat wil ik niet. Je bent nu zo goed en vrolijk, laten we dit zo houden en niet verknallen. Maar we hebben daarmee een probleem, ik ben een Kokkie, daar hoef je niet blij mee te zijn als wederhelft. Ik ga me dus weer overal mee te bemoeien, iets wat ik een half jaar niet gedaan heb. Ik vond alles goed, het intereserde met allemaal niet meer. Maar ja nu, bemoei ik me weer met alles en wil dit en dat dat, wat me niet in dank word afgenomen. Arme Norbert, die heeft me alles, maar dan ook alles uit handen genomen, wat ik heerlijk vond. Maar nu ik weer een beetje bij de pinken ben, ben ik weer de oude Paula, de regelateur. Toen ik maandag bij de huisarts kwam, kwam het hele gebeuren mijn strot uit. Ik kwam bij hem binnen en het eerste wat ik zei in het Spaans, het is nu genoeg, ik kan zo niet niet verder er moet nu iets gebeuren en barste in janken uit. ( mijn schoonzuster zei later, dan moet er heel wat gebeuren als een kokkie, zich zelf te buiten gaat ) De arts schrok en dacht, oef, die zit er echt doorheen. Achteraf vroeg Norbert, welk toneel stuk heb je hier voor uit de kast gehaald. Zoiets had hij nog nooit met me mee gemaakt. Het ging vanzelf, ik kon hier niets aan doen. Maar toevallig heeft het wel geholpen. Die moet ik er in houden, nee, deze actie was echt en spontaan. Ik heb nog een andere optie als dit niet helpt, ga ik die in de strijd gooien. Dit hoef ik bij een huisarts niet in de strijd te gooien, een Spanjaard, laat zich niet vertellen, wat ik of een Nederlandse arts bedacht heeft. Net als toen ik bij de eerste hulp was met een geschreven recept van Landa, die voorstelde, dat het hem beter leek om me op te nemen. Zeer grote fout, ik laat me door een Nederlandse arts niet vertellen wat hij moest doen. Maar ik heb voor de zoveelste keer, weer vertrouwen in waar we nu gekomen zijn. Tja, hoop moet je houden en iedere keer vind ik weer iets waarvan ik denk, dit zou het wel eens kunnen zijn. Dat moet ook, anders zak je in een put, waar je heel moeilijk uit kan komen. Ik ga volgende week, compleet met een lijst met vragen, naar Landa om lekker in het Nederlands mijn vragen voor te leggen. Ook wat betreft de galstenen, die zitten er nog steeds, maar dit heeft, niets met de po-ep te maken heeft.

 

Mijn voornemen was, dat ik op deze site, niet meer zou eikelen over mijn ziekte en zeerste, maar ik vind dit, belangrijke info, die misschien wel tot een omslag kan komen. Maar het is niet zo, dat ik zeg, dit was het. De tijd zal het leren en wat zou het een geweldig feest zijn, als ik mijn leven, dat ik zeker al een jaar of 8 kwijt ben, weer terug zou krijgen.

Licht in de duisternis. Deze geweldige lamp, hebben we gekocht voor in de badkamer in Julianadorp. Het is natuurlijk een lamp voor in de huiskamer, maar deze eigenwijze moeder vond het wat voor de badkamer. En iedereen die hem ziet hangen in de badkamer, vind het helemaal geweldig.

 

Gepubliceerd met Blogsy