Het was me het dagje wel.

Het begon al met het probleem om, om half zes onder die vette lappen vandaan te komen. Gelukkig als er eenmaal uit ben, ik er ook direct helemaal. We reden precies om 7 uur van huis en waren om even over achten op het vliegveld. Bij het inchecken stonden er maar twee mensen voor ons, dus we dachten, lekker rustig, we hadden achteraan geboekt, dus waarschijnlijk. Hebben we dan 3 stoelen. Eerst natuurlijk buiten nog even een peuki doen en de bench in elkaar zetten. Toen heeft Norbert Rafa weggebracht en ben ik de douane door gegaan. Ik liep met een grote zware tas, een klein koffertje, waar de twee laptops in zaten. Dan moet je je laarzen uit doen, het koffertje open maken, de laptops en de iPads open gooien, ik was namelijk direct aan de beurt, dus ik stond daar in mijn uppie even te panikeren. Ik hoorde de mensen achter me denken, trut dat regel je toch van te voren en gelijk hadden ze daar in. Maar goed erdoor en de pieper ging af. Wat er toen gebeurde, heb ik nog nooit mee gemaakt. Ik moest met een mevrouw mee lopen, had ze een papiertje, strijkt daarmee over mijn beide handen, aan de boven en onderkant. Stopt dat in een machine, daar komt een uitslag? uit en dat schrijft ze in een boek, met de tijd erbij?
We werden al heel snel opgeroepen en daar stond me een rij heeeel erg lang, dus niks lekker rustig.
We zaten rondom een hele club motorrijders. Met jasjes uit Castellón. Hele normale jongens, met heel veel lawaai. Natuurlijk waren alle vakken vol en omdat er laptops in het koffertje zaten, wilde we het koffertje niet afgeven. Dus voor mijn benen en ook die grote tas voor mijn benen. Ik kon geen kant meer op. Verkreukeld kwam ik het vliegtuig uit, na een prima vlucht. Hans was vertrokken zodra hij zag dat we waren geland, wij de hond en koffer gehaald en na een paar minuten gewacht te hebben, was Hans er. Na een broodje en een lekker bakkie soep, naar Nancy om gedag te zeggen, daarna even naar Marco en om 5 uur richting Julianadorp. Daar kwamen we even na 6 uur aan. Lekker we zijn weer thuis. Nu de kasten leeg halen en uitpakken. Waar is de sleutel van de kast ? Geen idee, hij zat aan de sleutels van de auto. Naar Hans gebeld en inderdaad, ze waren in Wormer, Hans had de sleutels van het bos gehaald toen Norbert zijn dochter, de auto heeft geleend en ze niet weer aan het sleutel bos gehangen. We konden niet bij het beddengoed, voor Rafa geen brokken. Toen is die stakker weer in de auto gestapt en weer terug naar Wormer gereden. Ik was helemaal af en lag om half elf plat, morgen de rest wel. Nu eerst pitten, sinds een hele tijd een nacht doorgehaald.

Een indruk van het weer, ik dacht dat je de druppels van de regen op het raam kon zien, maar met mijn iPhone is dit niet mogelijk. Ze zitten er echt, het is hier echt herfst, met alles wat er bij hoort. Voor mij geen probleem, ik vind het knus, maar niet voor de hele vakantie hoor.