Is wel weer een keertje tijd hè.

Ik durf het bijna niet te zeggen ' ik heb het zo druk ' nee het is echt zo. Ik kreeg een week geleden het onzalige idee om mijn buro eens te ordenen. Plus weer een afspraak bij een nieuwe boekhouder en weer eens gezelig naar de inns. Bij de inns is het geheel fout afgelopen. We krijgen geen pre-AOW. Daar zijn we mee begonnen in april 2013, heel veel keertjes heen geweest, zonder dat er iemand was die zei, je krijgt het niet. We zouden het geld ook met terugwerkende kracht krijgen. Nu afgewezen omdat de wet in juni 2014 is veranderd. Daar ben je dan klaar mee. 31 december 2015 gaat Norbert zijn AOW pas in, dus simpel nog 16 maanden wachten, wat hadden wij de pest er in. We hadden in mei een tolk mee genomen en die zei nog 2 formulieren en het is oké. Formulieren ingeleverd, en maar door gesukkeld met alle hulp van de SVB uit Nederland. Maar we zijn gezond en redden het zonder dat geld ook wel, maar zonde van al die uren die er in zitten.

Met de nieuwe boekhouder ben ik denk ik wel blij, ben nog maar 1 x geweest, maar het voelde goed. Ik moest van 5 jaar bankzooi van Nederland en Spanje hebben. Met een beetje druk op de ketel zetten, binnen een week alles in huis. ( moest alles opvragen )

Met dat buro leeghalen ben ik veel minder blij. Zit er hele dagen aan te werken, weg te gooien,sorteren en alles in aparte mappen te doen met stickers er op. Mocht er wat met ons gebeuren, is het nu een fluitje van een cent, voor de achterblijvers, RAFA dus. Zonder dollen, haast alles klaar. Ben s'avonds af, maar al deze dingen geven me een voldaan gevoel. Al ben ik nog af en toe een zombie, waarschijnlijk wennen aan de nieuwe pillen. Verder voel ik me goed. Alleen wat schrijven betreft maak ik zoveel fouten, ook al kijk ik het na. Dit is heel vervelend. En de nachten, 2x wakker, koppie thee peukie en een stukkie lezen, dan ben je zo weer 3 kwartier verder. Wat zijn wij vrouwen toch zielig, ik geloof dat 80 procent hier last van heeft.

Deze cactus was 2 en een halve meter. Honderden grote pompoenachtige bloemen zaten erin. Eerst geel en daarna oranje. Kijk ik van de week over het muurtje bij het zwembad, een en al schimmel, een zooi blad op de grond ongelofelijk, ik dacht dat Norbert een emmertje water, met wat witte verf naat beneden had gegooid. Mooi niet dus. Misschien is hij er volgend jaar weer, ik hoop het.