Bij al mijn vakantieveiling bonnen, had ik ook 4 kaarten geritseld, voor een concert ter ere van de 100ste vejaardag. We hadden de auto geparkeerd in de garage, jassen in de auto gelaten. We dachten, de lift naar boven en we zijn er. Dat waren natuurlijk voor-oorlogse gedachten. Het goot van de lucht en de zoveelste storm, was er weer eens. Dus een heel stuk buiten om, door de wind en regen. Voor we van huis gingen, kon ik de verleiding niet weerstan om mijn uggs an te trekken. Wel had ik mijn hoge hakjes meegenomen. Trek ik daar wel aan, nou echt niet met dit weer. Ik heb nooit geweten dat er zoveel zalen in de Rai waren, overal was wel wat de doen. We zaten recht voor de buhne op de een na laatste rij. Eigenlijk prima plaatsen, zeker voor de prijs die ik betaald heb. Het grote orkest, het metropool orkest van 69 man, was geweldig.
De zangers, john van Eerd, Greetje Kaufeld, Ruben Hein en nog wat andere artieten zongen zijn songs.
Nu ben ik, trouwens wij alle drie niet, absoluut geen fan van John van Eerd, maar toen hij zijn strot open trok, was het wauw, wat goed zeg. Kregen direct commentaar van de achterbuuman, koppen dicht. Stomme klojo. Het was een geslaagde avond, we hebben genoten.
Onder het concert gingen mijn gedachte terug naar 2 juni 1975. Nu zaten we op de een na laatste rij, zonder Sinatra, maar toen zat ik op de 7de rij, met de echte Sinatra in het concert gebouw.
Ik heb het nageken de kaarten waren 250 gulden per stuk, welke gek doet dat nou in 1975.
Het kom door een dolletje op de bloemenveiling in Aalsmeer. We zaten bij elkaar mer een aantal Mokummers, van mijn leeftijd, altijd een dolle boel. Dat is nu wel anders, nu word er op de bloemen veiling echt niet meer gedold. Het was op een zaterdag, dan had niemand echt handel nodig, maar zaten daar op avontuur. Klapten de prijzen in elkaar, dan sloegen we toe. Altijd eerst een bakkie koffie halen bij Cor de kapper en
om 6 uur zaten we op de tribune, in een kluitje bij elkaar. Toen lazen we in de krant, daar hadden we alle tijd voor. Lou van Rees haalt Sinatra naar het Concert gebouw in Amsterdam. Dus de een maakte de ander gek. Besloten we met ze alle, kan ons het geld schelen we gaan. Dus ik kwam thuis en zei tegen mijn ex, ik heb kaarten voor Sinatra. We waren niets eens fan, maar om dat mee temaken, leek ons te gek.
Tweede van rechts, Anke Groot.
Maar je moet er dan echt wel een beetje in gala aantreden. Dat hadden we alletwee echt niet. Mijn ex wat gehuurd en ik kende via de winkel, anke Groot. Die was in 1974 miss Nederland. Ik kreeg van haar een hele mooie groene lange jurk. Maar ik moest ook nog naar de kapper, de jongens van de veiling zeiden, dan moet je naar Loek Limburg in Amsterdam, zo gezegd, zo gedaan. We waren een prachtig gala stel. Zo onherkenbaar, dat een klant van mijn ex de week erop, een bloemetje op onze standplaats in Bergen kwam halen en zei, was jij maandag in het Concert gebouw? Hij had hem niet herkent. Wat ik het allers mooiste vond, daf ACHTER ons, Willy Alberty, Willem Duys, Toon Hermans, Pieter van Vollenhoven en zelfs Liz Taylor met haar toen nog Nederlandse verloofde zat. Dit was echt een geweldige ervaring, het koste wat, maar ik zal dit gebeuren nooit vergeten.
Eerst wilde Anke Groot, de Miss Nederland me hier nog in weg sturen, maar dat vond ik geen goed idee.
2 juni 1975 was een enorme ervaring, maar gister avond hebben we ook met volle teugen genoten.
Nu moet ik snel in de hoefjes, want
om 16.00 uur, wacht ons weer een spektakeltje, in de hofjes is vanmiddag een Amsterdamse middag. Heerlijk, die muziek uit Mokum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten