Zit ik weer in mijn uppie thuis.

Vrijdagochtend, de wind is eindelijk gaan liggen en het is niet echt koud. Om mezelf te beschermen, en Norbert, zit ik in mijn uppie thuis. Norbert is boodschappen gaan halen, hij houd zich keurig aan het lijstje wat we nodig hebben. Als ik mee ga, zegt hij, handen op je rug, alleen kijken met je oogjes, nou dan ga ik ook niet mee. Nee hoor zo erg is het niet, maar het is wel zo, als ik in de supermarkt loop, heb ik echt van die grijpgrage handjes. Ik had toch geen tijd om mee te gaan, ik vraag me af, hoe redden andere mensen het smorgens. Ik ben meestal rond half 10 uit mijn bed en voor ik klaar ben om in de kleren te stappen is het meestal rond 2 uur. Niet dat ik loop te poetsen of zo, maar ik heb de Telegraaf voor de periode dat we hier zijn. Daar begin ik mee, ik spel letterlijk de hele krant. Dan pak ik het pattekind en neem de post door, heel veel reklame, die neem ik helemaal door. Niet dat ik iets nodig heb, ik heb alles wat mijn hartje begeert. Maar stel dat ik iets mis, het zal me toch gebeuren. Dan is er ook nog facebook, ik ben van heel veel sites lid, ik moet ook altijd van alles weten, echt een nieuwsgierig aagje. Dan is er altijd wel iets om te bellen, mailen of zoiets. Vanochtend heb ik het vliegen van Norbert morgen op Texel, verzet naar volgende week. Morgen moesten we om 14.00 op Texel vliegen, daarna richting de zaan en om 7 uur naar de Rai de verjaardag van Frank Sinatra vieren, morgen zou hij 100 worden, vandaar een concert. Ik moet nu nog het ziekenhuis in Den Helder bellen, om een afspraak te maken met de gipskamer, voor een nieuwe spalk om mijn vinger. Zo vliegt mijn ochtend in een razend tempo voorbij. Als ik dan een beetje klaar ben, moeten we om 4 uur weer thuis zijn, voor Rafa. Die wil dan naar het strand of naar het bos. Ze rent in het bos en heeft haar eigen route. Soms is ze gewoon een tijdje weg. En dan stormt ze ineens weer tevoorschijn, uit een of andere hoek. Natuurlijk kan ik, niet de krant lezen pattekind laten liggen, dat doe ok ook wel eens, maar dan wil ik het toch weer inhalen. Ik zit dan rustig de krant van 3 dagen geleden te spellen. En wat dacht je van dat pak folders iedere zondag, wil ik ook lezen. Ik klaag niet, ik doe het zelf, maar de dagen zijn zo kort. Dit is eigenlijk een maffe blogsite, die nergens opslaat. Maar ik zag dat ik achter liep met het aantal blogs van vorig jaar, dus vandaag even een onzin verhaal.

Lekker met mijn sloffies op de bank.