Weer thuis.

Na een slechte nacht, vooral Norbert, weer een zonnige dag in het vooruit zicht. Nor is de hele nacht met Rafa bezig geweest. De hele nacht RAF lopen zoeken en de angst, wat er allemaal had kunnen gebeuren. We hadden een heerlijke slaapbank, toestand met dat kreng om in en uit te klappen. Het was heerlijk warm in de kamer, totaal geen lawaai van buitenaf. De deur stond open, zodat we het ruisen van de zee konden horen. Dus dat was helemaal perfect. Dus daar lag het slechte slapen niet aan. Dat RAF de deur van de kamer open kon maken, dat wisten we, maar dat ze ook de deur in ons halletje, dus de buitendeur, kon open maken, wisten we niet. Dat weten we nu, dus nooit meer een kamer, die je met een kaartje open moet maken en dan verder geen andere afsluiting heeft. Maar ja, het is gelukkig goed afgelopen.

Het was wel gaaf, vanaf ons balkon, recht tegenover ons staan allemaal fitness apparaten waar de Benidormbastaards, in de rij stonden te wachten om het oude staffe lichaam lekker soepel te maken. Als je vanaf het balkom de boulevard afkeek, zag het zwart van de bastaards. We zaten een stukje van de pier, waar oud naar nieuw Benidorm overgaat. Als het bij ons druk was, hoe druk zou het dan wel in het andere gedeelte zijn? Na het ontbijt, beneden ons, op het terras in het zonnetje, nog even aan de wandel gegaan. Toen was het tijd, om op te stappen en zijn we rustig aan richting huis gegaan. Het is echt een aanrader, ga er eens in de maand een nachtje uit, je hebt al een kamer in Benidorm voor 30 euro. Het voelt alsof je er een lang weekend uit bent geweest. Ik vond het een prachtig verjaardagsfeest kadotje. Nu dus weer thuis, het normale leven begint weer. Het begon al gezellig, met post betreft het prepensioen, wat eigenlijk zo goed als rond was, ze zeggen dat Norbert in Nederland 1946 dagen AOW heeft opgebouwd. Misschien hebben ze verkeerd gelezen, dat is mijn geboorte jaar. Maar dat betekent weer met volle bak me erin storten. Nor is met de brief naar onze boekhouder geweest, die vertelde dat dat het probleem was. Maar niet getreurt, dat flikt de Spaanse overheid bij haast iedereen. Ze houden de boel op en stagneren de zaak op allerlei manieren, zodat de mensen op een gegeven moment de zaak maar laten lopen. Ze gooide ons met allerlei wetten om de oren en datums waarin bleek dat ze die om de haverklap veranderen. Gelukkig heb ik een goed contact met iemand van de SVB en die heb ik de hele geschiedenis gemaild. Ook gezegd dat ik hem aan het eind van de middag bel. Het word tijd dat hier nu eens een eind aan komt. Ik ben niet iemand die het opgeeft, maar dit begin ik nu aardig zat te worden.