Rome

Deze dag was een belevenis op zich. We hebben van alles meegemaakt. Ook hadden we bedacht dat dit een goeie pootjesdag zou worden. Niets is minder waar. Het begon al dat we van boord kwamen veel wind en koud, het duurde een tijdje,voor de bus ons naar de uitgang van het haventerrein bracht. Eenmaal daar naar de trein, een rustig ritje, van ruim een uur. Eenmaal in de stad, konden we de toeristenbussen niet vinden, we wisten waar ze normaal altijd staan. Toen zagen we een kiosk , waar we de buskaarten konden kopen. De bussen rijden vandaag niet, morgen weer,das lekker, we zijn hier vandaag, niet morgen.eerst maar koffie drinken en beraden wat te doen. We weten meestal overal op deze cruise de weg, maar Rome hebben we 3x met de bus gedaan. Pech voor mijn pootjes. Plattegrond erbij en zoeken waar en hoe we moesten lopen, maar kwamen overal vast te zitten, bij demonstraties, toch nog een stuk gelopen, met de metro en met de bus, zijn we toch overal geweest. Het laatste stuk, met de bus, naar het station moesten we weer lopen, omdat de demonstraties, daar alles afgezet hadden. Toen we een bakkie gingen doen, hadden al de barretjes, uit angst de deuren op slot. Nu moet ik zeggen, ze liepen met trommels en ik vond , dat het inmiddels een grimmige uitstraling had. Na de koffie snel naar de trein, want je weet het nooit, hoe dit gaat uitpakken. Inmiddels was de woei behoorlijk aan getrokken, toen we aan boord op het dek stonden, waaide je zowat uit je verschoning. De wind was wel erg, maar volgens ons, niet zo erg, dat we de laatste haven niet aan konden doe. Dit betekende dus, vanaf zaterdagmiddag, tot maandagmiddag aan boord blijven. De kapitein vond,veiligheid voor alles. We gingen nu richting Franse kust, naar boven en dan verder onder de kust blijven tot Valencia. Ik had al gezegd dat we een hut hadden, voor, tussen, naast en achter. In de hut van Nel en Fred was het oorlog, de hele week eigenlijk al maar nu was het niet meer te doen. Ze hebben het geprobeerd, om te pitten, maar NADA Toen zijn ze naar boven gegaan op een bankje te gaan pitten, dat lukte ook niet, toen kwam er een van de bemanning langs en kregen ze een mooie hut, met een raam. Daar hebben ze redelijk geslapen. Als ze dit zo niet hadden opgelost zou dit de eerste en de laatste cruise geweest zijn. Jammer, want ze vinden het heel erg leuk. Het was vannacht een zeer bewogen nacht, we lagen echt te stuiteren in ons bed. Alle restaurants waren vanmorgen dicht, liften deden het pas vanaf een uur of 10 weer en vannacht heeft de dokter over uren gemaakt. Toen Nel en Fred, vannacht op de etage van de receptie waren, liepen en heel veel mensen te stressen, er was er een die helemaal hysterisch was. Die is mee genomen door de dokter, vervolgens, volgens ons platgespoten. Iedereen kreeg gisteravond al kotszakjes en pillen.wij zijn de nacht goed doorgekomen, zonder het pilletje, maar wel iedere keer wakker, als er een aanslag op het schip werd gepleegd. We hebben een probleem, nu we deze route nemen, komen we weer in de hoek, waar, de kinderen en Nel en Hans alles van af weten. Marjolein, dacht dat ze haar kind nooit meer zou zien. En Nel heeft de hele nacht voor het raam gezeten. De kapitein roept nu net om, dat het de 14 uur heeeeel gezellig gaat worden. Nou ik ben er klaar voor. Blog geschreven, wel even wat eten, dan eventueel een pilletje en dan maar plat. Tis jammer van de laatste 2 dagen, maar als je om deze tijd, een cruise Middellandse zee boekt is het risico groot, dat dit gebeurd, we wisten dit van te voren. Maar ondanks alles hebben we het helemaal leuk. Even een aanvulling voor mensen die mijn pootjesdag niet begrijpen. Ik heb al 4 jaar, na de kanker en de chemo, last van neuropatie in mijn voeten, waardoor ik veel pijn heb ik mijn voeten als ik ze teveel belast.