Vandaag mocht ik me weer melden bij de oncoloog. Had de hele ochtend al een onbestendig rot gevoel. Normaal heb ik dat nooit. Ik ga erheen en zie het wel, denk ik dan. We moesten er om half 12 zijn. De wachtkamer zat stampvol, veel zielige mensen. Ik dacht nog laatste keer, dan mag ik een jaar weg blijven. Na 2 uur waren we aan de beurt en gelukkig was de uitslag van het darm onderzoek prima in orde.
Omdat ik in augustus pijn had, ben ik naar de oncoloog gegaan en die vond dat ik maar een scan moest maken. Dat hebben we gedaan, terug naar de oncoloog en alles was goed.
Tot onze grote verbazing, vertelde ze vanmorgen, dat ze op de scan iets, heel, heel kleins hebben gezien. Dat hebben wel meer mensen en ze dacht dat het wel goed was, maar omdat ik pas over een jaar mag terug komen, wilde ze een nader onderzoek.Dus weer door de scan en een bloed onderzoek eind november.
Later thuis denk je dan, waarom zeggen ze in augustus, alles is goed en nu komt ze hiermee.
Ik voel me een beetje in de zeik genomen. Het voelt niet lekker, ben wat aangeslagen. Iets wat eigenlijk niet bij me past. Ik hoop maar dat, het rotgevoel over een paar dagen weg is. Want dit lost niets op, ik heb er alleen mezelf en natuurlijk ook Norbert mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten