Me voorgevoel was juist.

Toen ik vanmorgen wakker werd had ik een raar gevoel, dat ik niet thuis kon brengen. Er is iets maar ik weet niet wat. Toen ik bij de koffie 2x een koekje kreeg, wist ik het zeker. Vrouwtje begon in de kasten te rommelen, en maar tegen me zeggen, ik ben de kasten aan het opruimen, het is hier zo een zootje. Het baasje liep ook maar heen en weer. Er klopt hier echt iets niet. Hun bed in de slaapkamer werd al voller en voller, lekker opruimen, ja me neus. Als ze wel echt weg gaan, kan ik 2 dingen doen, boven op de kleren gaan liggen, met de hoop dat ze mij ook in een koffer doen, of erin berusten. Ik hoop dat ze me maar naar Max brengen, want daar is het heel leuk, Max is namelijk verliefd op me. Bij Savelkous is het ook wel leuk, maar daar lopen zoveel van die kleine honden en die keffen zo tegen me. Nou ik zie wel wat het word, maar dat ze hem smeren ben ik nu wel zeker van.