Paniekeren

Toen ik vanmorgen mijn oogjes open deed, dopjes, voor de harde wind, eruit haalde en de de houten schotten voor de ramen weg haalde, was er buiten niets veranderd. Er is totaal geen storm geweest. Ik denk dat de krant noord Spanje bedoelde in plaats van oost Spanje. Bovenstaande is een grapje. Ik heb ook op het Spanje forum onrust gezaaid, volgens de berichten hadden veel mensen stoelen vast gezet en het een en ander binnen gezet. Maar er was niets aan de hand. Vamdaag weer rustig weer, geen wind, maar ook geen zon. Hier in huis is het nog steeds rustig, nog geen stem. De foto is van mijn jongste broertje, die kreeg ik van Martin. Toen mijn moeder heel ziek was, wilde ze wel sterven, maar mijn jongste broertje daar zat ze mee. Toen hebben wij gezegd, wij gaan voor hem zorgen. Nadat we het hem gevraagd hadden was hij binnen een week hier. Het is een lieve jongen, een harde werker. Nog steeds vragen mensen naar hem. Herman en Lydia waren als ouders voor hem, zo lief en goed. Vroeger heeft hij gewerkt in een meubel spuiterij zonder bescherming en dat is te merken af en toe sloeg hij helemaal door. Ik heb het zelf meegemaakt dat hij een hek bij me stond te schilderen. We hebben het anderhalf jaar volgehouden, daarna wist hij alles beter, en hij zou de Spanjaarden wel even vertellen hoe het allemaal most. Dat is hier natuurlijk een foutje. Hij had een hele goeie Spaanse baas waar hij werkte, die kom ik nog wel eens tegen en hij vraagd altijd naar hem. Hoofdstuk is afgesloten, hij is terug naar Nederland, niets klopt er in zijn ogen de Fam. ook niet. Wat hij doet en waar hij is we weten het niet. Wij hebben het geprobeerd, en volgens mijn broers en zussen bijvoorbaat al een mislukking.