Koud, koud, koud.

Het is niet te geloven, zo koud is het. Gister hoorde ik gevoels temperatuur, min 15 graden. Wij waren over de afsluitdijk gereden, hebben er 3 uur overgedaan. Ik dacht nog arme kinderen, het is een wereldreis, naar Eibergen. Niks hoor, ze hebben er een uur en 3 kwartier over gedaan. Tegen achten was iedereen binnen en hebben we gewoon broodjes gegeten, een kopje koffie en een borrel met wat hapjes. Wij waren de laatste die naar bed gingen, half 3. Voor we alle stoelen weer recht stonden en de afwas was gedaan, waren we wel even bezig. Het is een super ruime ruimte die we gehuurd hebben. Hele grote eetkamer, grote TV hoek, grote hal als je binnen komt, daar staat het bier en andere spullen die we nodig hebben. Daan een grote speelhal, met tafelvoetbal, tafeltennis enz. Het is er alleen heel koud. 6 slaapkamer van 5 pers. Dus de een bij de ander, ik was ook gescheiden van mijn mannetje. Mirjam, Giel Lesley. Nor en Melvin, lagen op een kamer, arme Mirjam, ze heeft geen oog dicht gedaan met 2 snurkende kerels om haar heen. ze is haar bed nog uit geweest op ze te porren, hielp niks. Nor zegt, ik heb het een tijdje aangehoord, dacht dit is niet interessant, ik ga slapen. Vervolgens doet hij zijn ogen dicht en slaapt. Nu is er paniek in de tent, ons plastiek tasje met de sigaretten is weg. Volgens mij in de koffer gedaan maar niet te vinden. nor is naar het dorp om sigaretten te halen. Volgens mij heeft Leon ze verstopt al zegt hij van niet. Ben benieuwd of ze nog terecht komen. Leon vroeg aan me, waar slaapt opa, hij was volgens mij iets van plan. Maar achteraf lagen ze tussen de tassen, op onze kamer, tussen de andere plastiek tassen op de slaapkamer. Probleem opgelost.

Aan mijn broeder Chiel kan je zien, hoe koud het was. Zelfs binnen loopt hij in zijn handen te
wrijven van de kou.