Waar hebben we dit mooie weer, al dagen aan te danken. Maar het is wel goed koud. Vanochtend is Norbert zijn zus, Tine, op de koffie en voor het middag eten. Altijd als we hier zijn, moet er spekbokking komen. Daar zitten ze samen van te smikkelen. Ik doe hier niet aan mee, die vieze stinkzooi, brr.
Ik denk dat het vandaag, voor mij, een soort pyama dag gaat worden. Niet dat ik de hele dag op mijn kont ga zitten, maar wat van de grote schoonmaak lijst ga doen. Tevens wat uitrusten van de afgelopen weken, die me wel veel energie hebben gekost. Nou lul ik als of ik een oud wijf ben. Maar stiekem bent ik dat eigenlijk ook. Alleen wil ik dat zelf niet weten. Het probleem is dat mijn lichaam dat wel vind en me een seintje geeft. De afgelopen jaren met 24 uur per dag, last van de neuropathie, zijn wel slopend geweest. Maar de neuropathie, heb ik nu voor een groot deel onder controle, door de B12 injecties? Het moet haast wel, de pijn is er nog wel, maar hier is goed mee te leven. De pijn die ik toen had, kon ik aan niemand beschrijven. Tot ik een tijdje gelden een plaatje vond, geplaatst door iemand van de neuropathiesite. Daarop is te zien, wat je voelde en daarbij ook nog het gevoel dat je op watten liep. Kijk, alleen dat al, niemand, kan zich een voorstelling maken,van op watten lopen
Hoe gezellig ziet dit er uit. Nu ik dit zo zie, is het voor mij op dit moment, een ver van mijn bed show. Terwijl het nog maar een half jaar geleden is. Ik heb hier ruim 4 jaar mee rond gelopen. Nou ja, gelopen eigenlijk liep ik haast niet door depijn. En mijn Uggs waren, eigenlijk nog, mijn grootste vrienden. Dat waren de enigste schoenen, in dit geval laarzen, waar ik op kon lopen.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten