Bocor.

Bocor, een Top hond.

Onze Bocor, een apart verhaal. Een prachtige hond uit een net zo'n prachtig nest van 8 doggen. Het was jammer dat er een vrouwtje in het nest zat, dat te klein was, en we zo buiten de prijzen vielen. We hebben 2 x mee gedaan,omdat de fokker dat wilde. In Wormer hadden we een wenteltrap in de woonkamer, daaronder lag een eenpersoons matras. Een heerlijk eigen plekkie Overal namen we hem mee naar toe, verjaardagen, feestjes, overal was Bocor. Naar een feestje of verjaardag een half uurtje eerder, dan kom hij de boel verkennen, knalde ergens neer, totdat we naar huis gingen. Er waren dan mensen die niet wisten dat het kalf er was.  Ook met de auto mee naar Spanje, voorste stoel eruit, Bo lag heerlijk. De kids en ik met zijn drietjes op de achterbank van een niet zo grote auto. We hebben hem een keer onderweg haast gekild. Marco of Nancy, ik wil niemand de schuld geven, ging van de achterbank naar de voorkant. Bocor zijn kop naar buiten, we stonden te tanken, en Mar of Nans stond op het knopje dat de ramen sluit. We hadden het niet zo snel in de gaten, totdat Bocor naar lucht stond te happen. Wat waren we geschrokken. Hier in Spanje was het helemaal lachen, ze dachten dat we met een jong stiertje op stap waren. Op de maandagochtend markt, vloog iedereen een kant op. Het was toen, ik denk 1979 en zag je dit soort honden, zeker in Spanje niet zo veel. Ik woonde toen nog in Krommenie,  in mijn eerste leven en kwamen regelmatig met hond bij Nel en Hans.  Ik ben toen met de kids en hond een stuk verder in Wormer gaan wonen.  Vanuit de tuin kon Bocor zo weg. Maar bleef eigenlijk altijd wel in de tuin. Tot op een gegeven moment Bo pleitte. Zoeken, zoeken en niet te vinden. Ondertussen hoort Nel Woef, Woef, aan de poort. O, Bocor dacht ze en doet de poort open, maar waar is Paula? Niet te zien. Nel had toen een kleine mini auto en daar moest dat kalf in. Duwen aan zij lijf, kop in er gepropt en  gas richting Roerdompstraat. Geen gezicht zo een kalf in een mini. Van dit verhaal begrijp ik niets. Bocor was nog nooit vanaf ons nieuwe huis bij Nel geweest. Ons huis lag ook veel verder in Wormer, hoe weet die hond nu waar Nel woonde?  Marjolein van Nor was toen een jaar of 6 en die ging rustig alleen de hond uitlaten, zonder dat hij aan de riem liep te trekken. Helaas hij is 9 jaar geworden, eigenlijk een behoorlijke leeftijd voor een grote hond.