Het is jammer.

Ouwe chiel

Had ik drie dagen geleden een blog over vroeger gemaakt, een leuk en lang blog vond ik zelf. Toen moest ik even wat verwijderen en ging mijn blog mee. Je kan op een of andere manier je verwijderde blog terug halen, maar ik ben al een tijdje bezig en krijg het niet voor elkaar.

Toen mijn vader niet meer naar Frankrijk ging, is hij gaan werken in de losse ploeg.
Dat waren arbeiders, met ieder een eigen plaats in de groep. Iedere avond gingen ze naar de beurs, in dit geval aan de zaan, waar het werk werd verdeeld. Mijn vader heeft jaren onder balen van 80 kilo gelopen, om schepen te lossen. Dat was heel zwaar werk voor deze lange, maar magere man. Roofbouw op zijn lichaam was dat. Door de vele makkes die hij had, is hij voor een deel afgekeurd. Niets doen kwam niet in zijn woordenboek voor. Van werken is nog nooit iemand dood gegaan, zeiden ze bij ons thuis altijd. Toen is pa in de blommetjes begonnen, en ik mocht hem helpen. Venten moest ik langs de deuren, met een bloemenmand en later kreeg ik een auto vol met handel. Ik vond het vreselijk als ik bekende tegen kwam en ik met een bel mijn eventuele kopers uit hun huis moest bellen. Als ik ergens was, waar ik jongens kende, stratenmakers of andere jongens van dansles reed ik een straatje om. Ook hadden we een staanplaats voor de weekenden in Bergen. Daar stond ik op vrijdag en zaterdag. Wat heb ik het koud gehad. Mijn handel stond op straat en ik ernaast. In de winter liep ik op klompen, dan had ik in ieder geval geen koude voeten. Ik had alleen blauwe lippen van de kou. Op die momenten baalde ik van die hele zooi. Maar ik ben heel blij, dat ik die kant heb meegemaakt. Nu waardeer ik veel meer hoe ik in het verdere leven, mijn zaakjes heb gedaan. Ja, ik ben trots op mezelf, alleen lagere school en een jaartje huishoudschool. En dan na een paar jaar 4 zaken hebben. 3 winkels en een standplaats. En dat zonder papieren. In krommenie hadden we een burgemeester die heel veel voor me heeft gedaan. Hij zei altijd, jou ga ik in de gaten houden, je komt er wel. En toen we de winkel in het winkelcentrum in koog aan de zaan opende, kwam hij naar me toe. Ik heb het toch gezegd, heel veel succes. Lief hè was dat. Het streelde natuurlijk ook mijn ego. Dat mocht best van mezelf.