Je wilt het niet geloven, maar het is echt waar.

 

Of de Duvel met ons speelt. Iedere keer als wij ons op de Nederlandse wegen begeven is het raak. Als jullie achter ons zouden rijden, zou je je dood ergeren. Weer een stel van die bejaarde knakkers die zonodig, weer de auto van stal heeft gehaald, om een stukkie te rijden. We rijden als een stel oude kranten. Het is echt vreselijk, na 3x een bon te hebben gehad, zijn we nog erger geworden, het is zonde geld en als je je aan de snelheid houd is er niets aan de hand. Doen we echt, volgens ons. Maar wat gebeurde er vorige week....... Bingo, 6 km. te hard, koste 49 euro. In Spanje hebben we nog nooit een bekeuring gehad, laat ik dit afkloppen. Dit is zo stom, vooral omdat we er altijd, niet altijd dus, rekening mee houden. We balen hier echt van, we kopen maar een fiets in Julianadorp, maar het probleem is dat we er altijd zijn in de winter. En gaan ook nog weleens naar de kids en de Fam. Direct maar betaald en over.

Vandaag, rustig weer en een heerlijke temperatuur. We zijn de tuin aan de voorkant een heel klein beetje aan het ordenen. Het zag er nooit super uit, maar nu is het een grote treurnis. De 2 grote oleanders maakte het in het verleden een beetje goed, maar de hebben denk ik ook de geest gegeven. Nor is al een paar keer, echt waar, aan de bak geweest om gaten te graven, allemaal wortels. Hij komt er niet doorheen, dus iedere keer een klein stukkie. Dat schiet niet op. Nu was Mien Vlug weer een keertje bij de hand, nor weet het nog niet, ik had wat kleding, spijker broeken en nog wat meer. Die heb ik vanmorgen afgegeven aan die mannen, die beneden bij de vuilnis zitten, om alles te pakken waar ze wat aan hebben. Dus toen ik naar het dorp ging, aan ze gegeven, hoorde bij mijn plan, toen ik uit het dorp kwam, heel lief gevraagd of ze aub wilde helpen. Nu word Nor gek als hij dit leest. Ik moet die mensen niet op het erf hebben, maar ik heb gehoord van anderen, dat ze werken als tijgers. Nor was er even niet, dus het ijzer smeden als het heet is. Dus een mannetje bij me in de auto gestapt, 3 gaten gegraven en binnen een kwartier was hij weer terug op zijn stekkie bij de vuilnis. Ze hebben het er heel gezellig gemaakt, met tafeltje, stoeltjes eten en drinken op tafel en de zwerfhond die daar leeft erbij. Een schattig Fam. onder onsje. Dat hij aan het werk was, ben ik ook buiten gebleven, deur nog op slot, Rafa maakt hem anders open. In mijn plan hoorde ook dat Rafa te keer zou gaan als een gek, en dat gebeurde dan ook. Zo dan weten ze ook, dat er een "gevaarlijk " hond aan wezig is. Ik vraag aan hem, wat moet ik betalen? Doe maar wat je wilt zegt hij. Ja, das lekker, wat moet ik hem daarvoor betalen? Ik had alleen groot geld, dus ik heb gezegd dat ik hem morgen zal betalen. Als Norbert straks thuiskomt vraag ik wel aan hem, wat ik moet geven. Nor boos of niet, ik heb me gaten, lekker pu.

 

Posted with Blogsy