Nu ben ik heeeeel eeruug niet blij.

Ik had al een voorgevoel, dat er iets niet klopte. Ik had het met Nel over de operatie, ze vroeg er het een en ander over. Daar kon ik geen antwoord op geven, ik zie het wel. Maar wel wat raar allemaal. Toen kwamen we op het idee om Norbert naar het ziekenhuis te sturen, met de afspraak die ik heb, en daar het een en ander over te vragen. Belt hij me net op, je moet woensdag alleen naar de specialist om het een en ander te bespreken, wel, g......... enz, hier baal ik wel zo vreselijk van. Ben al dagen beroerd en slik nu de pillen, weer een pil erbij, voor als ik galpijn heb. Ik was zo blij, dat ik woensdag geopereerd zou worden. Ik heb net weer een pil genomen, stom, ik slik ze niet meer. Ik ga gewoon wachten tot ik geel ga worden, dan mag ik direct naar het ziekenhuis en gaan ze me direct opereren. Dit is een geweldige grote afknapper. We hadden berekent dat het allemaal zou lukken voor we naar Nederland gaan. Een ding weet ik zeker, ik ga me woensdag, zo vreselijk aanstellen, kom kruipend bij de arts binnen, ik heb zoveel pijn, zeg ik dan. Ik heb ondertussen wel geleerd dat je het erger moet maken dan het is. Als ik met de chemo, direct gemeld dat ik heeeel veel last van mijn voeten had, dan had ik nu geen neuropathie gehad. Maar we zijn opgevoed, niet piepen, gewoon doorgaan. Want ik wist dat je dat kon krijgen, dus niet piepen. Dit is nieuws vers van de pers. We zien wel hoe het verder gaat, je kan geen ijzer met handen breken en ook niet met je kop door een muur lopen, die is gewapend is met betonijzer. Ik zie verder wel hoe dit verder gaat.