Nooit vergeet ik meer, onze eerste cruise. Zoveel indruk als deze cruise op me gemaakt heeft. Heel anders dan het nu is. Voor geen goud zou ik op een schip gaan en alleen maar water om me heen. Totdat ik de foto's en verhalen van Willy en Rene hoorde, begon ik langzamerhand warm te lopen. Toen het zover was, hebben we 1 week cruise en een week all incl hoewel geboekt naar de Dominicaanse republiek. Pullman was de maatschappij we hebben 8 x met ze gevaren, vooral ideaal omdat alles all in was, niks nabetalen voor de lekkere koffie of de mix drankjes. Het schip was niet zo groot, 800 personen, ik vond het wel groot, maar de schepen die later hadden waren veel groter. Het was de echte oude love boot, de pacific, geweldig in mijn ogen toen ik hem aan de kade zag liggen. Niks geen terminal, gewoon lopen naar de loopplank. Daar stond de hele bemanning, op ons te wachten in vol ornaat. Toen we aan boord kwamen, kregen we een drankje en werden netjes door een bemanningslid naar de hut gebracht. Daarna op onderzoek uit, ik keek mijn ogen uit. Het personeel was geweldig, niet gemaakt, dat hebben we later ondervonden. Een eigen ober aan onze tafel en iedere avond was er wat te beleven in het restaurant. Een geweldige ongedwongen sfeer hing er. De gala avond was ook een gala avond, nu lopen ze gewoon in een spijkerbroek en een overhemd rond. Het is heerlijk om je zo af en toe een prinses te voelen, ik hou daarvan. Aan het einde van de cruise stond de hele bemanning weer langs de loopplank en werd je gegrepen door een ober of wie dan ook van de bemanning om je te knuffelen, was niet omdat ze dat op commando deden dit was echt. Wij huilend van emotie de loopplank af, dat is toch wat, dat je daarom moest huilen, maar het was zo emotioneel.
Dit was 2008, met onze kinderen op de Ocean Dream. Thema deze avond, Oosterse avond.
Nu kom ik op de echtheid van het personeel van Pullman. Omdat we jaren aan ze zijn blijven hangen, zijn we op de volgende cruises meerdere malen verrast. Zitten er iedere week het hele jaar door 800 man aan boord en dan toch nog worden herkent, dat doet wat met je. Norbert heeft ook aan boord een keertje gezongen en jawel hoor, de muziekanten op een van de volgende reizen kwamen naar hem toe, dat wisten ze nog. Ook diversen obers herkende ons en wij hen. Ook wel gehad dat er een serveerster naar ons toe kwam en zei, ik ken jullie. Dat wij het echt niet wisten. Terwijl ik dit schrijf komt er ineens een complot theorie naar boven. Dat zal toch niet zo zijn, dat het personeel instructies krijgt en de hutnummers door krijgt van passagiers die al een keertje met Pullman gevaren hebben? Zo ja, dan valt mijn droom in duigen. Eigenlijk zou het best kunnen, je word toch overal en ook op TV genept. Toevallig, van de week met Linda's, ik hou van Holland, moest het pennel vragen beantwoorden. Waarvan ik wel vaker dacht, dat klopt niet. Maar toen zei Jeroen van Koningsbruggen, dit krijg ik op mijn oortje door. Wat is er nog echt? Ik vind dit eigenlijk heel triest. Moet je nu bij alles wat je op de TV ziet denken, wat is er echt en wat niet. De programma's van de laatste tijd is een pot nat, iedereen moet zich presenteren, kijk eens hoe leuk ik ben. Wij kijken de laatste tijd naar andere programma's. Zoals gister bij ik vertrek, een stel dat nog nooit in Hongarije was geweest, genoeg hadden van alle regeltjes in Nederland. Kochten van de internetsite een boerderij, zonder het ooit echt gezien te hebben. De boerderij koste ook maar 7 duizend euro, dat zal ik ook wel een spannend avontuur vinden. Voor ze het huis mochten zien, moesten ze eerst naar de notaris om te tekenen. Het was natuurlijk ook een bouwval, maar aan het eind van het liedje, hebben ze er best iets leuks van gemaakt. He, ook nu weer dat gevoel van, manipulatie, dat klopt ook. Stink ik er gewoon weer in. Ik weet ook van iemand, het huis werd onderhanden genomen en ze vonden het er vreselijk er uit zien na de verbouwing. Maar ze moesten blij en gelukkig zijn, de opname tig keer over moeten doen omdat ze niet blij genoeg over kwamen. Ik zei het toch, niets en niemand is op de TV te vertrouwen. Misschien hadden ze van ik vertrek dit hele gebeuren van te voren zelf opgezet en het een positieve draai gegeven. Zodat iedereen die het voorstukjes had gezien waarin het echtpaar vertelde, we hebben een boerderij gekocht, maar nog niets gezien. Zodat iedereen denkt, wat een eikels, dat wil ik zien.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten